چاقو، عامل اصلی قتل در ایران
چاقو، عامل اصلی قتل در ایران
از هر یکهزار ایرانی سالانه 8 نفر نزاع میکنند.بر اساس مستندات پزشکی قانونی، در سال گذشته یکهزار و 93 نفر با سلاحسرد جان خود را از دست دادند و این رقم در مقایسه با 976 نفری که در سال 1388 کشته شدند، 12 درصد رشد را نشان میدهد.
چاقو، عامل اصلی قتل در ایران
از هر یکهزار ایرانی سالانه 8نفر نزاع میکنند. به نظر میرسد آفت خشونت کم کم دارد به ریشه میرسد اما با اینکه اعمال خشونت با سلاح سرد در ماههای گذشته فصل جدیدی از این پدیده اجتماعی را در سطح شهر نمایان کرده است، اما سردار احمدرضا رادان، جانشین فرمانده نیروی انتظامی معتقد است: «جرایم خشن نسبت به چندسال گذشته هیچ افزایشی نداشته است.» این در حالی است که بر اساس مستندات پزشکی قانونی، در سال گذشته یکهزار و 93نفر با سلاحسرد جان خود را از دست دادند و این رقم در مقایسه با 976نفری که در سال 1388کشته شدند، 12درصد رشد را نشان میدهد.
طرح جمع آوری سلاح سرد
از سال گذشته تاکنون پلیس طی چندین مرحله به جمع آوری و برخورد با حاملان سلاح سرد کرده است.
سرهنگ محمد مصطفایی معاون مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی کشور چندی قبل اعلام کرد که وقوع 44درصد از قتلهای کشور در سال گذشته با استفاده از سلاح سرد بوده است. وی گفت: «این میزان از قتلها با استفاده از چاقو، قمه، دشنه، شمشیر و ساطور انجام شده است.»
او ادامه داد: «متاسفانه وقوع قتل با استفاده از سلاح سرد بیش از 3درصد افزایش داشته است.»
آمار کشته شدگان با سلاح سرد در سال 89بیشتر است
طی 10سال گذشته هر ساله بیش از یکهزار نفر با استفاده از سلاح سرد در کشور کشته شدهاند. پزشکی قانونی همچنین اعلام میکند که روزانه 1600نفر در کشور نزاع میکنند. طی 10سال گذشته بیشتر از 5میلیون و 800هزار پرونده در پزشکی قانونی بررسی شده است که البته در بین این سالها، سال گذشته (1389) بالاترین آمار را داراست که در آن، 631هزار و 381مورد پرونده نزاع به سازمان پزشکی قانونی ارجاع شده است. متوسط مراجعات پروندههای نزاع به سازمان پزشکی قانونی در 10سال گذشته هم بیش از 582هزار مراجعه در سال بوده است. کارشناسان، کمبود مهارتهای زندگی از جمله مهارت کنترل خشم، افزایش آسیبهای اجتماعی، مشکلات خانوادگی، عدم رعایت حقوق دیگران را از مهمترین عوامل بروز نزاع میدانند. اما به رغم تمامی این آمارها سردار رادان وضعیت امنیت در کشور را بحرانی ندانسته و خواستار تصویب هرچه سریعتر قانون برخورد با سلاح سرد شده است. او میگوید: «با تصویب یک قانون محکم شاهد بالا رفتن هزینه جرم خواهیم بود. داشتن قانون مطلوب یکی از این راهکارهاست که در این رابطه اگر مجلس موضوع برخورد با سلاح سرد را به سرعت مورد رسیدگی قرار دهد و برخورد با سلاح سرد در زمره سلاح گرم قرار گرفته و برایش مجازات سنگینی پیشبینی شود پلیس و دستگاه قضایی این اهتمام را دارند که بتوانند به گونهای با این موضوع برخورد کنند که همراه با عنصر اطلاعرسانی میزان میل به این نوع جرایم کاهش پیدا کند.»
نگاه تک بعدی علمی نیست
دکتر مجید ابهری رفتارشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در این باره به میگوید: «در لایحه ممنوعیت استفاده از سلاح سرد، نگاه اصلی به تولید کنندگان و عوامل فروش است که البته حملکنندگان و کاربران نیز در این لایحه لحاظ شدهاند اما به نظر میرسد مقابله با تولیدکنندگان یا فروشندگان باید در مراحل بعدی باشند و برخورد اولیه با حاملان و کاربران سلاح سرد انجام گیرد.» او میافزاید: «باید این را در نظر گرفت در مواردی ما قوانین پیشرفتهای داریم اما در اجرا و سایر ابعاد مانند ابعاد اجتماعی، آموزشی و رفتاری موانعی وجود دارد که از قدرت آن قانون کاسته میشود. بنابراین درست است که خلأ قانون وجود دارد اما چرا به پیشگیری فرهنگی و آموزشی که بسیار مهمتر است توجهی نمیشود؟ نگاه تک بعدی به کاربرد نامتعارف سلاح سرد فاقد نتیجه است.» ابهری میگوید: «ضعف مهارتهای زندگی مثل مهارت کنترل خشم، افزایش بیکاری و فشارهای اقتصادی و افزایش آمار استرس و اضطراب به عنوان معلولهای زندگی شهری، همه و همه در کنار رشد چشمگیر پخش فیلمهای ماهوارهای دارای صحنههای خشن و سریالها و فیلمهای صدا و سیمای خودمان که صحنههای کشت و کشتار و خشونت در آن کم نیستند، اهرمها و معیارهای اصلی افزایش خشونت هستند.»
کالبدشکافی حوادث راهکارها را آشکار میکند
او دست یافتن به راهکارها در گرو توجه به نکاتی میداند و ادامه میدهد: «حمل و استفاده از سلاح سرد باید دارای قوانین شدید و بازدارنده باشد. چرا که کسی که چاقو به همراه دارد یک قدم نزدیکتر به نزاع و قتل است تا کسی که اینگونه ابزار را با خود حمل میکند. گذشته از آن باید توجه داشته باشیم که فاصله گرفتن از ارزشهای دینی و معیارهای اخلاقی باعث شده است تا در رفتار بعضی از جوانان، خروج از چارچوبهای اجتماعی بیشتر مشاهده شود.
او یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه کرد را فقدان آموزش مهارتهای زندگی در نظام آموزشی کشور اعلام میکند: «ای کاش به جای دروسی که نه به درد دنیای فرزندانمان میخورند و نه به درد آخرت آنها، مهارتهای زندگی و اجتماعی درس اصلی دانشگاهها باشد و در کنار آن مدیریت هیجان و احساسات، عذرخواهی از دیگران و پذیرفتن اشتباهات فردی به آنها آموخته شود. خانوادهها به عنوان مربیان دوم پس از مدارس، باید الگوی رفتاری فرزندان خود باشند. وقتی خانواده درگیریهای گفتاری و فیزیکی دارد، الفبای خشونت را به فرزند خود میآموزد. بنابراین وقتی فرزندی در خانواده تماشاچی نزاع والدین هستند در میدان ورزشی درگیری و یقه گیری ورزشکاران را میبینند و شبها پای ماهواره یا تلویزیون خودمان صحنههای خشونت بار را تماشا میکنند. در خیابان درگیریهای خیابانی را برای دلایلی چون بوق زدن میبینند. این جوانان و نوجوانان کجا باید کنترل خشم و داشتن آرامش را تمرین کنند؟»
مسوولان به فکر تامین نشاط در جامعه باشند
ابهری با انتقاد از عملکرد برخی دستگاهها ادامه میدهد: «22سازمان و نهاد پیشگیری کننده طی 30سال گذشته با وجود همه بودجههای کلان از این واقعیت غفلت کردهاند که بالابردن آستانه تحمل افراد با استفاده از مهیا کردن تفریحات سالم و برنامههای نشاط آور در جامعه اصل است» ابهری میگوید: «نهادهای متولی باید با همه امکانات سخت افزاری و نرم افزاری در زمینه حل این مشکل بکوشند. باید مجازات سریع عاملان جنایات اینچنینی را به عنوان اصل پیشگیری قضایی در دستور کار قرار دهند و کالبد شکافی و بروز دلایل چنین رفتارهایی را برای مردم بیان کنند.»
منبع:حمایت