قانون گذرنامه
ماده 1 - گذرنامه سندی است که از طرف ماموران صلاحیتدار دولت شاهنشاهی
مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج و یا اقامت در خارج
و یا مسافرت از خارج به ایران داده می شود.
ماده 2 - اتباع ایران برای خروج از کشور و یا اقامت در خارج و یا
مسافرت از خارج به ایران باید تحصیل گذرنامه نمایند. صدور گذرنامه منوط
به ارائه اسنادی است که هویت و تابعیت ایرانی تقاضاکننده را ثابت نماید.
اسناد مزبور به موجب آیین نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.
ماده 3 - خروج از کشور بدون ارائه گذرنامه یا مدارک مسافرت مذکور در
این قانون ممنوع است .
ماده 4 - ورود به کشور و یا خروج از آن فقط از نقاطی که بنا به
پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیات وزیران تعیین و آگهی خواهد شد مجاز است .
ماده 5 - بازرسی گذرنامه و مدارک مسافرت و رسیدگی به آنها در مرز با
شهربانی کل کشور و در نقاطی که شهربانی نباشد به عهده ژاندارمری کل کشور
است .
ماموران مربوط مکلفند از ورود افرادی که فاقد گذرنامه یا مدارک لازم برای
ورود به ایران باشند جلوگیری نمایند.
تبصره - در مواردی که افرادی فاقد گذرنامه و یا مدارک مسافرت برای
مراجعت به ایران باشند در صورتی که تابعیت ایرانی و یا ایرانی بودن آنان
محرز شود مامورین مربوط می توانند اجازه ورود به ایران را بدهند. ضوابط
تشخیص و ایرانی بودن این قبیل اشخاص به موجب آیین نامه اجرایی این قانون
تعیین خواهد شد.
ماده 6 - برگ مسافرت موضوع ماده 9 و همچنین برگ بازگشت موضوع ماده 20
و پروانه های گذر موضوع مواد 29 و 30 از نظر این قانون در حکم گذرنامه
است .
فصل دوم - انواع گذرنامه
ماده 7 - گذرنامه بر سه قسم است :
الف - گذرنامه سیاسی .
ب - گذرنامه خدمت (اعم از فردی یا جمعی ).
ج - گذرنامه عادی (اعم از فردی یا جمعی ).
تبصره - مشخصات انواع گذرنامه از لحاظ رنگ و شکل و قطع و تعداد اوراق
و نظایر آن و همچنین سازمان تهیه کننده آنها به موجب آیین نامه اجرایی این
قانون تعیین می گردد.
ماده 8 - از تاریخ تصویب این قانون گذرنامه های تحصیلی به تدریج به
گذرنامه های عادی تبدیل خواهد شد.
ماده 9 - وزارت امور خارجه می تواند در موارد لزوم با موافقت وزیر امور
خارجه برای کسانی که به ماموریتهای خاص اعزام می شوند به جای گذرنامه برگ
مسافرت انفرادی و یا دسته جمعی صادر نماید. مشخصات برگهای مذکور در
آیین نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.
فصل سوم - گذرنامه های سیاسی و خدمت
ماده 10 - برای شخصیتهای زیر گذرنامه سیاسی صادر می شود:
1 - اعضا خاندان جلیل سلطنت .
2 - نخست وزیر و روسای مجلسین - وزیر دربار شاهنشاهی - وزیران و
همسران آنها.
3 - رییس ستاد بزرگ ارتشتاران - ندیمه علیا حضرت شهبانوی ایران -
رییس سازمان برنامه و بودجه - رییس و دادستان دیوان عالی کشور - رییس کل
تشریفات شاهنشاهی - رییس دفتر مخصوص شاهنشاهی - رییس بانک مرکزی - رییس
هیات مدیره و مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران و همسران آنها.
4 - نخست وزیران سابق - روسای سابق مجلسین - وزرا سابق - روسای سابق
دیوان عالی کشور - سفرای سابق و همسران آنها با موافقت وزیر امور خارجه .
5 - نمایندگان مجلسین با معرفی رییس مجلس مربوط.
6 - شهردار پایتخت - معاونان نخست وزیر - استانداران و معاونان
وزارتخانه ها با معرفی نخست وزیر.
7 - اعضا رییسه دربار شاهنشاهی با معرفی وزیر دربار شاهنشاهی .
8 - ارتشبدان و سپهبدان شاغل و بازنشسته و رییس شهربانی کل کشور و
فرمانده ژاندارمری کل کشور با معرفی وزیر مربوط.
9 - آجودانهای لشکری و کشوری اعلیحضرت همایون شاهنشاه هنگامی که در
التزام باشند با معرفی وزیر دربار شاهنشاهی .
10 - کسانی که مقام سفارت دارند و همسران آنها با موافقت وزیر امور
خارجه .
11 - معاونان و مدیر کل و روسای ادارات وزارت امور خارجه با موافقت
وزیر امور خارجه .
12 - اشخاصی که طبق تصویب هیات وزیران به نمایندگی از طرف دولت
شاهنشاهی به ماموریت مخصوص اعزام می شوند.
13 - ماموران ثابت سیاسی و کنسولی و کسانی که با معرفی دولت مقامی در
موسسات و سازمانهای بین المللی اشغال می نمایند و همسران آنها با موافقت
وزیر امور خارجه .
14 - پیک سیاسی و کسانی که به ماموریت موقت سیاسی اعزام می شوند با
موافقت وزیر امور خارجه .
تبصره - نام همسر و فرزندان کمتر از 18 سال مشمولین این ماده در
صورتی که همراه دارنده گذرنامه باشند به تقاضای دارنده در گذرنامه سیاسی
ثبت و از همان گذرنامه استفاده خواهند کرد. نمایندگی های شاهنشاهی در خارج
نمی توانند برای فرزندان همراه گذرنامه جداگانه صادر نمایند مگر با موافقت
وزارت امور خارجه .
ماده 11 - برای اشخاص زیر گذرنامه خدمت صادر می شود:
1 - آجودانهای کشوری اعلیحضرت همایون شاهنشاه و کارمندان و
خدمتگزاران دربار شاهنشاهی با معرفی وزیر دربار شاهنشاهی .
2 - اشخاصی که به موجب تصویبنامه هیات وزیران به خارج اعزام می شوند.
3 - کارمندان وزارتخانه ها و سازمانهای وابسته به دولت و جمعیت شیر و
خورشید سرخ ایران که به ماموریت خارج از کشور اعزام می گردند با معرفی
نخست وزیر.
4 - ماموران اداری و فنی وزارت امور خارجه و همسران آنها با موافقت
وزیر امور خارجه .
5 - کارمندان وزارت جنگ که به ماموریت خارج از کشور اعزام می گردند به
تقاضای وزیر جنگ .
تبصره - نام همسر و فرزندان کمتر از 18 سال مشمولین این ماده در
صورتی که همراه دارنده گذرنامه باشند به تقاضای دارنده گذرنامه خدمت در
همان گذرنامه ثبت می شود.
نمایندگیهای شاهنشاهی در خارج نمی توانند برای فرزندان همراه گذرنامه
جداگانه صادر نمایند مگر با موافقت وزارت امور خارجه .
ماده 12 - صدور گذرنامه های سیاسی و خدمت به عهده وزارت امور خارجه
است .
ماده 13 - مدت اعتبار گذرنامه سیاسی و خدمت یک سال است مگر در مورد
ماموران ثابت دولت در نمایندگیهای شاهنشاهی در خارجه که اعتبار گذرنامه
تا خاتمه مدت ماموریت آنان خواهد بود.
تبصره 1 - تمدید مدت گذرنامه های سیاسی یا خدمت ماموران موقت طبق
مقررات این قانون با موافقت وزارت امور خارجه خواهد بود.
تبصره 2 - دارندگان گذرنامه های سیاسی و خدمت در موقع ورود به کشور
باید گذرنامه خود را به وزارت امور خارجه تحویل دهند.
فصل چهارم - گذرنامه عادی
ماده 14 - صدور گذرنامه عادی در ایران به عهده شهربانی کل کشور و در
خارج از ایران با مامورین کنسولی کشور شاهنشاهی یا ماموران سیاسی عهده دار
امور کنسولی خواهد بود. مقررات مربوط به ترتیب صدور و تمدید و تجدید و
اصلاح گذرنامه به موجب آیین نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.
ماده 15 - محصلینی که برای تحصیل عازم خارج از کشور می باشند با رعایت
قانون وظیفه عمومی در مورد تحصیلات غیر دانشگاهی از طرف وزارت آموزش و
پرورش و در مورد تحصیلات دانشگاهی از طرف وزارت علوم و آموزش عالی به
شهربانی کل کشور معرفی می شوند.
شغل آنها در گذرنامه محصل ذکر می گردد و از پرداخت کلیه وجوه مربوط به
صدور گذرنامه معاف می باشند. این معافیت شامل محصلینی که گذرنامه تحصیلی
آنان تدریجا به گذرنامه عادی تبدیل خواهد شد نیز می باشد. محصلینی که
گذرنامه تحصیلی آنان به گذرنامه عادی تبدیل می شود از مقررات معافیت
تحصیلی احضار به خدمت زیر پرچم استفاده خواهند کرد.
ماده 16 - به اشخاص زیر هیچ نوع گذرنامه برای خروج از کشور داده
نمی شود:
1 - کسانی که به موجب اعلام کتبی مقامات قضایی حق خروج از کشور را
ندارند.
2 - کسانی که مسافرت آنها به خارج از کشور بر حسب اعلام قبلی و کتبی
سازمان اطلاعات و امنیت کشور مخالف مصالح ملی باشد.
3 - کسانی که در خارج از ایران به سبب تکدی و یا ولگردی و یا ارتکاب
سرقت و کلاهبرداری و با به هر عنوان دیگر دارای سو شهرت باشند.
تبصره - رسیدگی به سابقه و سو شهرت افراد مذکور در بند 3 این ماده به
عهده کمیسیونی است که از نمایندگان وزارت امور خارجه - وزارت دادگستری -
وزارت کشور - سازمان اطلاعات و امنیت کشور و شهربانی کل کشور در وزارت
کشور تشکیل می شود. در موارد اضطراری و یا مرور زمان کافی به تشخیص
کمیسیون مزبور می توان به اشخاص مذکور در این بند اجازه مسافرت داد.
ماده 17 - دولت می تواند از صدور گذرنامه و خروج بدهکاران قطعی مالیاتی
و اجرای دادگستری و ثبت اسناد و متخلفین از انجام تعهدات ارزی طبق ضوابط
و مقرراتی که در آیین نامه تعیین می شود جلوگیری نماید.
ماده 18 - برای اشخاص زیر با رعایت شرایط مندرج در این ماده گذرنامه
صادر می شود:
1 - اشخاصی که کمتر از 18 سال تمام دارند و کسانی که تحت ولایت و یا
قیمومیت می باشند با اجازه کتبی ولی یا قیم آنان .
2 - مشمولین وظیفه عمومی با اجازه کتبی اداره وظیفه عمومی .
3 - زنان شوهردار ولو کمتر از 18 سال تمام با موافقت کتبی شوهر و در
موارد اضطراری اجازه دادستان شهرستان محل درخواست گذرنامه که مکلف است
نظر خود را اعم از قبول درخواست یا رد آن حداکثر ظرف سه روز اعلام دارد
کافی است . زنانی که با شوهر خود مقیم خارج هستند و زنانی که شوهر خارجی
اختیار کرده و به تابعیت ایرانی باقی مانده اند از شرط این بند مستثنی
می باشند.
ماده 19 - در صورتی که موانع صدور گذرنامه بعد از صدور آن حادث شود یا
کسانی که به موجب ماده 18 صدور گذرنامه موکول به اجازه آنان است از اجازه
خود عدول کنند از خروج دارنده گذرنامه جلوگیری و گذرنامه تا رفع مانع ضبط
خواهد شد.
ماده 20 - به ایرانیانی که به کشور مراجعت می کنند و فاقد گذرنامه یا
اسناد در حکم گذرنامه باشند و یا اینکه مدت اعتبار آن اسناد منقضی شده
باشد به شرط آنکه تابعیت ایرانی آنها مسلم باشد برگ بازگشت که فقط برای
بازگشت به ایران معتبر است داده می شود.
تبصره - برگ بازگشت از طرف مقامات سیاسی و کنسولی شاهنشاهی در خارج
از کشور به طور رایگان صادر می شود و در مرز از دارنده آن اخذ می گردد.
فصل پنجم - همراهان
ماده 21 - نام اطفال کمتر از 18 سال تمام که همراه هر یک از والدین یا
جد یا جده پدری یا مادری یا زن پدر یا شوهر مادر و یا خواهر و برادر خود
مسافرت می نمایند در صورت درخواست ولی یا قیم آنها بر حسب مورد در گذرنامه
اشخاص مذکور ثبت خواهد گردید.
ماده 22 - نام نوزادانی که از زنان ایرانی مقیم خارج هنگام توقف مادر
در ایران متولد می شوند در گذرنامه مادر ثبت می شود و در این مورد نیازی به
جلب موافقت پدر نیست و همچنین در مواردی که در خارج از ایران شوهر ایرانی
در کشور محل تولد نوزاد حاضر نباشد.
تبصره - اطفال موضوع بند 4 ماده 976 و موضوع ماده 978 قانون مدنی
مادام که تحت ولایت یا حضانت پدر یا مادر خود هستند می توانند به معیت
والدین خود با گذرنامه خارجی آنان به خارج از کشور مسافرت نمایند.
ماده 23 - برای یک خانواده که با هم مسافرت می کنند در صورت تقاضا یک
گذرنامه صادر می شود و نام زن و اولاد کمتر از 18 سال در آن ثبت خواهد شد.
هیچ یک از همراهان مستقلا حق استفاده از گذرنامه را ندارد و در صورتی که
بخواهد از دارنده گذرنامه جدا شود باید گذرنامه جداگانه تحصیل نماید.
فصل ششم - اعتبار گذرنامه عادی
ماده 24 - گذرنامه برای مسافرت به کلیه کشورها اعتبار دارد مگر به
کشورهایی که دولت در موارد مقتضی مسافرت اتباع ایران را به آن کشورها
ممنوع و یا محدود نموده باشد. در صورتی که بعد از صدور گذرنامه محدودیتی
مقرر شود وجوه پرداختی کسانی که از مسافرت محروم شوند به آنها مسترد
می گردد. نحوه اجرای مفاد این ماده ضمن آیین نامه اجرایی این قانون معین
خواهد شد.
ماده 25 - مدت اعتبار گذرنامه عادی از تاریخ صدور سه سال است و فقط
برای یک مدت سه ساله دیگر قابل تمدید می باشد.
ماده 26 - گذرنامه هایی که تا تاریخ تصویب این قانون وسیله مقامات
صلاحیتدار صادر گردیده و مدت پنج ساله آنها خاتمه نیافته است تا خاتمه مدت
معتبر است .
ماده 27 - در صورتی که گذرنامه غیر قابل استفاده و یا مفقود شود پس از
رسیدگی لازم که نحوه آن در آیین نامه تعیین خواهد شد گذرنامه دیگری با اخذ
هزینه های صدور صادر می شود.
هرگاه قابل استفاده نبودن یا مفقود شدن گذرنامه ناشی از عمل متصدیان
مسئول باشد برای بقیه مدت اعتبار گذرنامه جدید بدون دریافت هزینه های صدور
صادر خواهد شد.
فصل هفتم - گذرنامه جمعی
ماده 28 - گذرنامه جمعی اعم از خدمت یا عادی فقط در ایران و برای
گروههای زیر صادر می شود:
این نوع گذرنامه ها به نام رییس گروه صادر و نام و مشخصات همراهان در برگ
ضمیمه آن درج خواهد گردید:
1 - افسران - درجه داران - افراد و به طور کلی کارکنان مشمول قانون
استخدام نیروهای مسلح شاهنشاهی که به طور جمعی و به منظور انجام ماموریت
عازم خارج از کشور باشند.
2 - گروههای ورزشی که به منظور انجام مسابقات عازم خارج هستند به
معرفی سازمان تربیت بدنی ایران .
3 - گروههای پیشاهنگی به معرفی سازمان پیشاهنگی ایران .
4 - دانشجویان و دانش آموزان و معلمان و استادان که برای مطالعات
آموزشی و فرهنگی به معرفی وزارتخانه های مربوط به خارج می روند.
5 - گروههای هنری که توسط وزارت فرهنگ و هنر یا وزارت اطلاعات معرفی
می شوند.
6 - گروههای معرفی شده از طرف سازمانهای دولتی و یا وابسته به دولت و
یا جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران .
7 - گروههای کارگری برای کارآموزی یا کسب مهارت فنی با تایید و معرفی
وزارت کار و امور اجتماعی .
تبصره 1 - هر یک از اعضای گروههای فوق که هنگام مسافرت از گروه خود
جدا شود باید گذرنامه جداگانه تحصیل نماید.
تبصره 2 - حداقل تعداد افرادی که می توانند از گذرنامه جمعی استفاده
نمایند پنج نفر و حداکثر چهل نفر خواهد بود.
تبصره 3 - صدور گذرنامه جمعی در صورتی که به منظور انجام ماموریتی به
خرج سازمانهای دولتی یا جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران باشد مجانی است در
غیر این صورت علاوه بر هزینه صدور یک گذرنامه از هر نفر ده درصد هزینه
صدور اخذ خواهد شد.
تبصره 4 - اعتبار گذرنامه جمعی یک سال است و در صورت موافقت سازمان
مربوط حداکثر یک سال دیگر تمدید می شود.
فصل هشتم - پروانه گذر
ماده 29 - در موارد زیر به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیات وزیران به
جای گذرنامه پروانه گذر صادر می شود:
1 - برای تشرف به مکه معظمه و عتبات مقدسه .
2 - برای کارکنان وسائط نقلیه آبی و هوایی و زمینی .
3 - برای رفت و آمد اتباع دولت شاهنشاهی که در نقاط مرزی کشور و نقاط
واقع در سواحل و جزایر خلیج فارس و دریای عمان (دریای مکران ) سکونت دارند
به مناطق مرزی مجاور و نواحی جنوبی خلیج فارس .
تبصره 1 - مشخصات و ترتیب صدور و مدت اعتبار و مرجع صدور پروانه های
گذر مذکور در این ماده و هزینه صدور آنها به موجب آیین نامه اجرایی این
قانون تعیین خواهد شد.
تبصره 2 - حدود مناطق مرزی و سواحل و همچنین نقاط مرزی مجاور و نواحی
جنوبی خلیج فارس به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیات وزیران تعیین خواهد
شد.
ماده 30 - شهربانی کل کشور بر حسب اعلام وزارت امور خارجه به کسانی که
ترک تابعیت ایران را نموده اند پروانه گذر خواهد داد و این پروانه فقط
برای خروج از ایران معتبر است .
فصل نهم - برگ گذر بیگانگان
ماده 31 - شهربانی کل کشور می تواند با موافقت سازمان اطلاعات و امنیت
کشور و تایید وزارت امور خارجه برای بیگانگان بدون تابعیت یا خارجیانی که
به جهاتی قادر به تحصیل گذرنامه از کشور متبوع خود نیستند برگ گذر
بیگانگان صادر نماید. این برگ دلیل تابعیت ایرانی دارنده یا همراهان او
محسوب نمی شود.
تبصره 1 - مشخصات برگ گذر بیگانگان از لحاظ رنگ و شکل و قطع و غیره
به موجب آیین نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.
تبصره 2 - نام فرزندان کمتر از 18 سال این قبیل افراد در برگ گذر
والدین همچنین نام زن در برگ گذر شوهر به شرط آنکه واجد شرایط مذکور در
این ماده باشند ثبت می شود و استفاده جداگانه از این برگ به وسیله همراهان
ممنوع است .
ماده 32 - مدت اعتبار برگ گذر بیگانگان برای مراجعت به ایران از تاریخ
صدور یک سال است و دارنده آن برای هربار خروج از کشور باید تحصیل اجازه
نماید.
فصل دهم - آیین نامه های اجرایی
ماده 33 - آیین نامه های مربوط به وجوهی که از متقاضیان گذرنامه و یا
اسناد در حکم گذرنامه و یا برگ گذر بیگانگان طبق مقررات باید دریافت شود
و سایر آیین نامه های اجرایی این قانون از طرف وزارت امور خارجه - وزارت
کشور با جلب نظر وزارت دادگستری و وزارت علوم و آموزش عالی و وزارت
دارایی تهیه و پس از تصویب کمیسیونهای کشور - دارایی - دادگستری و امور
خارجه مجلسین به موقع اجرا گذارده خواهد شد و تا تصویب آیین نامه های مزبور
مقررات فعلی قابل اجرا است .
تبصره - در صورتی که تغییراتی در آیین نامه های مصوب ضرورت پیدا کند به
تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین خواهد رسید.
فصل یازدهم - مجازاتها
ماده 34 - هر ایرانی که بدون گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه از کشور
خارج شود به حبس تادیبی از دو ماه تا شش ماه یا پرداخت غرامت از دو هزار
ریال تا بیست هزار ریال و یا به هر دو مجازات محکوم می شود.
ماده 35 - هر ایرانی که از نقاط غیر مجاز وارد کشور شده یا از کشور
خارج شود به یک تا سه ماه حبس تادیبی محکوم خواهد شد و در صورتی که مرتکب
بدون داشتن گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه از نقاط غیر مجاز وارد و یا
خارج شده باشد به حداکثر مجازات حبس یا غرامت مذکور در ماده 34 محکوم
می شود.
ماده 36 - هر ایرانی به کشوری که مسافرت به آنجا طبق ماده 24 این
قانون ممنوع و یا محدود شده سفر نماید به حبس تادیبی از یک ماه تا 3 ماه
و یا پرداخت غرامت از یک هزار ریال تا ده هزار ریال و یا به هر دو مجازات
محکوم می شود.
ماده 37 - هر کس برای دریافت گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه به نام
خود یا نام دیگری اسناد و مدارک خلاف واقع یا متعلق به غیر را عالما عامدا
به مراجع مربوط تسلیم نماید به حبس تادیبی از دو ماه تا شش ماه محکوم
می شود و در صورتی که عمل او منجر به صدور گذرنامه شود به حبس تادیبی از
دو ماه تا دو سال محکوم خواهد شد.
ماده 38 - هر کس از گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه متعلق به دیگری
برای ورود به کشور یا خروج از آن استفاده نماید به حبس تادیبی از دو ماه
تا یک سال محکوم می شود.
ماده 39 - هر مستخدم دولت اعم از لشکری و کشوری بدون رعایت قوانین
مربوط در اجرای وظیفه خود عالما عامدا گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه
بدهد به حبس تادیبی از دو ماه تا یک سال محکوم می شود.
ماده 40 - هر مستخدم و مامور دولت اعم از کشوری و لشکری که برای عبور
غیر مجاز اشخاص به خارج از کشور به نحوی از انحا مساعدت و یا تسهیل وسیله
نماید به حبس تادیبی از 6 ماه تا دو سال محکوم خواهد شد.
ماده 41 - هر کس برای تحصیل گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه عالما و
عامدا و به قصد تقلب هر گونه اطلاع مربوط به خود و همراهان را که در صدور
گذرنامه موثر است برخلاف واقع در پرسشنامه ذکر نماید به شرط استفاده از
گذرنامه به حبس تادیبی از دو ماه تا شش ماه محکوم خواهد شد.
ماده 42 - از تاریخ اجرای این قانون - قانون گذرنامه مصوب سال 1311 و
آیین نامه های مربوط به آن و مواد 107 و 108 قانون جزا و همچنین قوانین
مربوط به گذرنامه تحصیلی و سایر قوانینی که با مواد این قانون مغایرت
دارد در آن قسمت که مغایر است لغو می گردد.
قانون فوق مشتمل بر چهل و دو ماده و هجده تبصره پس از تصویب مجلس سنا در
جلسه روز دوشنبه 8/3/1351 در جلسه روز پنجشنبه دهم اسفند ماه یک هزار و
سیصد و پنجاه و یک شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی
نوع : قانون
شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1351/12/10
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون برنامه عمرانی پنجساله پنجم قانون اصلاح بند 4 ماده 3 قانون حمایت کارمندان در برابر اثرات ناشی از پیری و ازکارافتادگی و فوت
