×

قانون راجع به طرز تنظیم وصیت نامه

قانون راجع به طرز تنظیم وصیت نامه

قانون-راجع-به-طرز-تنظیم-وصیت-نامه
ماده اول - وصیت نامه اعم از اینکه راجع باشد به وصیت عهدی یا تملیکی
منقول یا غیر منقول ممکن است به طور رسمی یا خودنوشت یا سری تنظیم شود.
ماده دوم - ترتیب تنظیم وصیت نامه رسمی و اعتبار آن به طوری است که
برای اسناد تنظیم شده در دفاتر اسناد رسمی مقرر است .
ماده سوم - وصیت نامه خودنوشت در صورتی معتبر است که تمام آن به خط
موصی نوشته شده و دارای تاریخ روز و ماه و سال به خط موصی بوده و به امضا
او رسیده باشد.
ماده چهارم - وصیت نامه سری ممکن است به خط موصی یا به خط دیگری باشد
ولی در هر صورت باید به امضا موصی برسد و به ترتیبی که برای امانت اسناد
در قانون ثبت اسناد مقرر گردیده در اداره ثبت اقامتگاه موصی یا محل دیگری
که در آیین نامه وزارت دادگستری معین می گردد امانت گذارده می شود.
ماده پنجم - کسی که سواد ندارد نمی تواند به ترتیب سری وصیت نماید.
ماده ششم - کسی که نمی تواند حرف بزند هر گاه بخواهد وصیت نامه سری
تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را به خط خود نوشته و امضا نماید و نیز در
حضور مسئول دفتر رسمی در وصیت نامه بنویسد که این ورقه وصیت نامه او است و
در این صورت مسئول دفتر باید روی پاکت یا لفافی که وصیت نامه در او است
بنویسد که عبارت مزبور را موصی در حضور او نوشته است .
ماده هفتم - وصیت نامه سری را موصی همه وقت می تواند به ترتیبی که برای
استرداد اسناد امانتی مقرر است استرداد نماید.
ماده هشتم - در موارد فوق العاده از قبیل جنگ و امراض ساریه و مسافرت
در دریا که مراوده نوعا مقطوع و به این جهت موصی نمی تواند به یکی از طرق
مذکور وصیت کند ممکن است وصیت به طریقی که در مواد بعد ذکر می شود واقع
شود.
ماده نهم - افراد و افسران نظامی و کسانی که در ارتش اشتغال به کاری
دارند می توانند نزد یک نفر افسر یا همردیف او با حضور دو شاهد وصیت خود
را شفاها اظهار نمایند.
ماده دهم - در صورتی که نظامی یا کسی که در ارتش اشتغال به کاری دارد
مریض یا مجروح باشد ممکن است وصیت خود را در حضور رییس بهداری ارتش و
مدیر بیمارستان که موصی آنجا است اظهار نماید.
ماده یازدهم - اشخاصی می توانند به ترتیب مذکور در دو ماده قبل وصیت
نمایند که در جنگ یا مامور عملیات جنگی باشند و یا در محلی زندانی یا
محصور باشند که مراوده ای با خارج نباشد.
ماده دوازدهم - در سایر موارد مذکور در ماده 8 موصی می تواند در حضور
دو نفر شاهد وصیت خود را اظهار نماید و یکی از آن دو شاهد اظهارات او را
با تعیین تاریخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصیت نوشته و موصی و شهود آن
را امضا می نمایند و اگر موصی نتواند امضا کند شهود این نکته را در
وصیت نامه قید می کنند.
ماده سیزدهم - اشخاصی که مطابق ماده 9 و 10 وصیت نزد آنها شده و
همچنین شهود مذکور در ماده قبل در اول زمان امکان باید در اداره ثبت
اسناد یا محلی که در آیین نامه وزارت دادگستری تعیین می شود حاضر شده
وصیت نامه را مطابق مقررات راجع به امانت گذاردن اسناد امانت بگذارند و
ضمنا اعلام کنند که این آخرین وصیت موصی است که با داشتن اهلیت اظهار
داشته .
ماده چهاردهم - در صورتی که اشخاص مذکور در ماده 9 و 10 اظهارات موصی
را ننوشته باشند در اول زمان امکان نزد حاکم صلحی که به او دسترس دارند
حاضر شده و اظهارات موصی را با تاریخ و محل وقوع وصیت و اهلیت موصی شفاها
اظهار می دارند اظهارات مزبور در صورت مجلس نوشته شده و به امضا حاکم صلح و
شهود می رسد.
ماده پانزدهم - وصیتی که مطابق مواد قبل (در موارد غیر عادی ) واقع
می شود بعد از گذشتن یک ماه از تاریخ مراجعت و رسیدن موصی به محلی که
بتواند به یکی از طرق مذکور در ماده اول وصیت کند یا گذشتن یک ماه از
تاریخ باز شدن راه و مرتفع شدن مانعی که به واسطه آن موصی نتوانسته است
به یکی از طرق مذکور وصیت نماید بی اعتبار می شود مشروط به اینکه موصی در
مدت مزبور متمکن از وصیت باشد.
ماده شانزدهم - هر وصیتی که به ترتیب مذکور در این قانون واقع نشده
باشد در مراجع رسمی پذیرفته نمی شود مگر اینکه اشخاص ذینفع در ترکه به صحت
وصیت اقرار نمایند.
ماده هفدهم - هر دادگاه یا اداره یا بنگاه یا شخصی که وصیت نامه به او
سپرده شده و نیز دادگاهی که در موارد فوق العاده وصیت در آنجا اظهار
گردیده مکلف است بعد از اطلاع به فوت موصی وصیت نامه یا صورت مجلس راجع به
وصیت را به دادگاه اقامتگاه موصی و اگر در ایران اقامتگاه ندارد به
دادگاه صلح تهران بفرستد اعم از اینکه وصیت نامه مزبور به حسب قانون قابل
ترتیب اثر باشد یا نباشد و هر گاه وصیت نامه متعدد باشد باید تمام آنها
فرستاده شود.
ماده هیجدهم - کسی که وصیت نامه نزد او است اگر خارج از مهر دادگاه صلح
مذکور فوق باشد می تواند وصیت نامه را به دادگاه محل خود تسلیم نماید و آن
دادگاه مکلف است فورا وصیت نامه را به دادگاه صلح مزبور بفرستد.
ماده نوزدهم - حاکم صلح در آگهی که راجع به تقاضای تصدیق انحصار وراثت
می شود قید می کند که هر کس وصیت نامه ای از متوفی نزد او است و تا آن تاریخ
رسما ابراز و افتتاح نشده در مدت سه ماه به دادگاهی که آگهی نموده بفرستد
و پس از گذشتن این مدت هر وصیت نامه ای (غیر از وصیت نامه رسمی و سری ) ابراز
شود از درجه اعتبار ساقط است .
ماده بیستم - پس از گذشتن مدت مذکور فوق دادگاه صلح وقتی را برای باز
کردن وصیت نامه تعیین و به اشخاصی که وراثت آنها معلوم است اطلاع می دهد که
در وقت مزبور حاضر شوند.
ماده بیست و یکم - هنگام ابراز وصیت نامه اعم از خودنوشت یا سری حاکم
صلح باید با حضور نماینده مدعی العموم یا مدیر دفتر صورت مجلسی مشتمل بر
خلاصه وصیت و اینکه وصیت نامه در حضور او باز شده و خصوصیات وصیت نامه از
قبیل مهر و موم و غیر تنظیم و به امضا حضار برساند.
وصیت نامه های سری را حاکم صلح با حضور اشخاصی باز می نماید که لفاف آن را
امضا یا مهر کرده و در تاریخ باز کردن در مقر دادگاه صلح حاضر هستند.
اصل وصیت نامه که مطابق این ماده نزد حاکم صلح باز می شود به دفتر امانات
ثبت فرستاده می شود و رونوشت آن در دفتر دادگاه می ماند و اشخاص ذینفع
می توانند از آن رونوشت بگیرند.
ماده بیست و دوم - بعد از باز شدن وصیت نامه حاکم صلح به اشخاصی که
وصیت به نفع آنها شده یا کسانی که وصی معین شده اند مراتب را اطلاع می دهد.
ماده بیست و سوم - وصیت نامه وقتی معتبر است که تمام آن موجود باشد و
ادعای فقدان وصیت نامه اعم از اینکه این دعوی نسبت به تمام وصیت نامه یا
قسمتی از آن باشد مسموع نیست .
ماده بیست و چهارم - ترتیب صدور سند مالکیت به نام ورثه یا موصی له
نسبت به اموال غیر منقول که به نام مورث ثبت شده است در آیین نامه وزارت
دادگستری معین می شود.
این قانون که مشتمل بر بیست و چهار ماده است در جلسه بیست و سوم بهمن ماه
یک هزار و سیصد و هفده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - حسن اسفندیاری



نوع : قانون

شماره انتشار :

تاریخ تصویب : 1317/11/23

تاریخ ابلاغ :

دستگاه اجرایی :

موضوع :

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)

    

قانون های مرتبط

قانون-امورحسبی

قانون امورحسبی

قانون-مدنی

قانون مدنی

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.