با سلام من دانشجوی حقوق هستم .تحقیق دارم در رابطه با ماده 793 قانون

با سلام در خصوص قسمت اول سوال شما مبنی بر ارائه نمونه آرا دادگاه در خصوص تصرفات منافی حقوق مرتهن می بایست از کسانی که چنین دعوایی داشته اند بخواهید وگرنه هرکسی نمی تواند چنین آرایی را در اختیار شما قراردهد ، اما در خصوص قسمت دوم سوال شما ؛ مبحث رهن مکرر یا رهن مازاد در حقوق وفقه امامیه مورد پذیرش قرار گرفته است و طی نظر مشهور فقها و حقوقدانان ، رهن مازاد که بیشتر از طلب مرتهن اول و تصرف به غیر از اتلاف مورد رهن باشد خللی به حقوق مرتهن اول وارد نمی سازد. لازم به توضیح است که : پس از عقد رهن طلبکار (مرتهن ) نسبت به مورد رهن ( وثیقه ) حق عینی تبعی پیدا می کند و بر همین اساس بدهکار (راهن ) نمی تواند تصرفاتی که منافی حقوق مرتهن ( طلبکار ) باشد انجام دهد ، اما همانطور که ادامه قبض و تصرف مرتهن شرط صحت عقد رهن نمی باشد و باتوجه به اینکه راهن می تواند همچنان حقوق مالکانه خود را بر مورد رهن داشته باشد و رهن هرگز مالکیت مستقیم وانتقال عین نیست ، بلکه تضمینی است برای طلبکار تا بتواند طلب خود را مطالبه نماید. وقتی راهن در قبال طلب شخص دیگر مورد رهن را رهن قرار می دهد یعنی مازاد بر طلب مرتهن اول مال خود را رهن شخص ثالث قرار بدهد و در فرضی که مال در تصرف مرتهن قرار نگیرد و صرفاً تسلیم معنوی صورت پذیرد هرگز خللی بر حقوق مرتهن اول نیست زیرا مرتهن اول در برابر سایر طلبکاران بعنوان طلبکار مقدم ، حق تقدم دارد پس جای هیچ تردید نیست در صورت عدم ایفای تعهد از سوی راهن و اقدام از سوی هریک از طبلکاران بعد از پرداخت دین مرتهن اول مازاد آن به به ترتیب به سایر طلبکاران تعلق می گیرد، و مشهور فقهای امامیه معتقدند تصرفات ناقل ملکیت را منافی حقوق مرتهن می داند نه رهن مازاد زیرا رهن هرگز نقل و انتقال مالکیت نمی باشد. اما باتوجه به سرگذشت ماده 34 مکرر قانون ثبت و اصول کلی و مسلم حقوق ما در فقه امامیه باید این اشتباه موجود را که بعضی می پندارند رهن مازاد را قانونگذار مجاز وی ا ممنوع ساخته است از ذهن دور ساخت ، و به نحوی ماده 34 مکرر قانون ثبت در تکمیل ماده 793 قانون مدنی آمده است و هرگز مطلب جدیدی را بیان نداشته زیرا حتی اگر قانونگذار ایران در سال 1320 مجوز رهن مازاد را صادر نمی کرد باتوجه به اصول کلی حقوق ما در فقه این اصل قبلاً ایجاد شده بود و اصل استثا ء قانونی نبوده که قانوگذار آنرا صرف اراده خود آنرا بیان کرده باشد زیرا طبق قواعد کلی حقوق این اصل اسثنا خود قبلً در حقوق ما مرسوم بوده است . در سال 1351 که قانونگذار با تغییر ماده 34 مکرر قانون ثبت و اعلام اینکه راهن باید دین خود را بپردازد تا مورد رهن فک و آزاد شود هرگز خللی به اصل اسثناء رهن مازاد ایجاد نمی سازد زیرا این امر کاملاً مشخص است راهن می بایست نخست دین خود را بپردازد و بعد از فک رهن تصرفات ملکیت در مال مرهونه انجام دهد ، همانطور که بیان شد رهن که حق عینی تبعی است و هرگز نقل ملکیت صورت نمی پذیرد و حتی انتقال مالکیت از سوی راهن هرگز به حقوق مرتهن خللی وارد نمی سازد زیرا با حفظ حقوق مرتهن مال مرهونه قابل انتقال است و اخیراً در سال 86 که ماده 34 مکرر حذف شد و نباید اینگونه تصور شود که رهن مازاد اصل استثناء ایجاد شده از سوی قانونگذار بوده است و با نسخ این ماده دیگر نمی توان مال را در رهن چند دین قرارداد.

باسلام من در سال نود ب دلیل نیاز ب پنجامیلیون پول یکونیم دونگ از کارخانه خودرا با شخصی قولنامه کردم و طی یک قولنامه دیگر ان یکونیم دنگ را از ایشان ب مدت هفت ماه اجاره کردم و از انجا ک خریدار پس از پایان مدت اجاره پنجاه تومان خود را میخواست برای تضمین پرداخت ان من یک فقره چک پنجاه میلیونی جهت ضمانت بازخرید یا بازپرداخت ب قولنامه ضمیمه کردم. حالاپس از این مدت من تمام اجاره بها را پرداختم و همچنین نود درصد از ان پنجاه میلیون اولیه ک بابتش چک ضمانت در قولنامه گذاشتم را ب ایشان پرداختم و کل ملک را ب شخص دیگری فروخته ام . از انجایی ک قولنامه را فسخ نکردیم و فقط من یک رسید مبنی بر پرداخت وجه اولیه را ب ایشان دارم ایشان از من شکایت فروش مال غیر وکلاه برداری کرده. لطفا راهنمایی کنید ک ایا این فروش مال غیر محسوب میگردد؟     با سلام من یک پسر دانشجو 20 ساله هستم و با مادرم زندگی میکنم پدر و مادرم تقریبا 8 سال پیش از هم جدا شدن الان پدرم دوباره ازدواج گرده و صاحب کارو خانه هست و از دادن نفقه من خود داری میکنه میخواستم بدونم من میتونم ادعای حق نفقه کنم یعنی ایا پدرم مجبور هست تمام نفقه من را پرداخت کنه یا نه