مطالب مرتبط با شروط ضمن عقد در وکالت آنلاین

قبل از اجرای صیغه عقد، عاقد مکلف است شروط ضمن عقد را برای زوجین قرائت و آن را برایشان تفهیم کند؛ به این معنا که در صورت ضرورت مفهومشان را برای آن‌ها بیان کند تا طرفین با آگاهی کامل، ذیل شروط مورد قبول خود را امضا کنند.

شروط ضمن عقد به شروطی گفته می شود که هر یک از زوجین می توانند آن شرط را در عقدنامه قید کنند و طرف مقابل را نسبت به آن ملزم کنند.

بر اساس قانون مدنی ایران، ازدواج یک عقد لازم است که در پی آن، هر یک از زن و مرد شروط و تعهداتی را متقبل می‌شوند و در عین حال از حقوق هم برخوردار هستند. در این میان جایگاه شروط ضمن عقد نیز قابل اعتناست.

« مالی که به مناسبت عقد نکاح ، از سوی شوهر به زن تملیک می شود و شوهر ملزم به پرداخت آن به زن می باشد» مهریه دارای ویژگی‌های ذیل است.

نکاح به معنای ایجاد علقه زوجیت بین زن و مردی است که قصد اتحاد به منظور تشکیل خانواده و زندگی مشترک را دارند. این عقد از جمله عقود رضایی است و زن و مرد با بیان صریح اراده خویش و با توافق یکدیگر آن را به وجود می‌آورند.

ازدواج تنها یک پیوند عاطفی و اخلاقی میان دو انسان نیست. زن و شوهر پس از ثبت رسمی ازدواج، وارد توافقی دو جانبه می‌شوند که معمولا نظام قانونی هر کشور برای آن چارچوب مشخصی تعریف کرده‌است. این چارچوب حقوقی در کشورهای مختلف متفاوت است اما در همه کشورها برآمده از سنت‌، عرف، تجربه بشری، مذهب و اصول پایه‌ای علم حقوق یا معاهدات بین‌المللی است. البته در هر کشور سهم هر یک از این منابع در تدوین چارچوب حقوقی حاکم بر ازدواج متفاوت است. برخی کشورها عرف و دانش بشری را در اولویت قرار داده‌اند و برخی کشورها نظیر ایران، صرفا بر تعالیم مذهبی و آموزه‌های فقهی در تدوین قوانین خانواده تاکید داشته‌اند.

یک حقوقدان با بیان اینکه قانون‌گذار، با ارائه طریق(شروط ضمن عقد) افراد را در بسیاری از موارد آزاد گذاشته است، گفت: درج صفحه‌های سفید تحت عنوان سایر شرایط در عقدنامه، نشان می‌دهد که به لحاظ عملی راه درج خواسته‌های مشروع طرفین در سند نکاح وجود دارد و طرفین می‌توانند شروطی را که بر خلاف مقتضای ذات عقد نیست در آن درج کنند.

یک حقوقدان با بیان اینکه قانون‌گذار، با ارائه طریق(شروط ضمن عقد) افراد را در بسیاری از موارد آزاد گذاشته است، گفت: درج صفحه‌های سفید تحت عنوان سایر شرایط در عقدنامه، نشان می‌دهد که به لحاظ عملی راه درج خواسته‌های مشروع طرفین در سند نکاح وجود دارد و طرفین می‌توانند شروطی را که بر خلاف مقتضای ذات عقد نیست در آن درج کنند.

بر اساس قانون مدنی ایران، ازدواج یک عقد لازم است که در پی آن، هر یک از زن و مرد شروط و تعهداتی را متقبل می‌شوند و در عین حال از حقوق هم برخوردار هستند. در این میان جایگاه شروط ضمن عقد نیز قابل اعتناست.

با امضای سند ازدواج، زن برخی از حقوق مدنی و معنوی را همچون حق سفر، داشتن شغل، انتخاب محل زندگی و مسکن، ولایت بر فرزندان و جدایی از همسر(طلاق) را به شوهر خود اعطا می‌کند و البته برخی حقوق مادی همچون مهریه و نفقه را به دست می‌آورد.

موضوع حراست از خانواده و ادامه‏زندگى مشترک زن و مرد در طول تاریخ‏همیشه مورد توجه بوده است. اسلام به‏عنوان یکى از مکاتب حقوقى با ارائه‏راهکارهاى مناسب توانسته است ازحقوق طرفین عقد نکاح و استحکام‏زندگى مشترک پشتیبانى کند از جمله‏این راهکارها شروط ضمن عقدمى‏باشد.

قراردادهایی زیادی روزانه میان مردم بسته می‌شود که هر یک دارای شرایطی است. ممکن است در ضمن قراردادها یا به تعبیر دیگر عقود، شرط باطل یا صحیحی قرار داده شود که آگاهی از آن لازم است. در گفت‌وگو با دکتر «مهدی رشوند بوکانی» حقوقدان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم قضایی به ابعاد حقوقی شروط در قراردادها پرداخته‌ایم.

دیگر به سختی می‏توان شخصی را یافت که‏ در حال حاضر معتقد به لزوم تحول در حقوق‏ زن در ایران نباشد،به نظر می‏رسد که در این‏ مورد نیز اتفاق نظر وجود دارد که سمت و جهت این تحول باید برای رفع تبعیضات ناروا و زدودن مردسالاری و جایگزینی شایسته‏ سالاری به جای آن باشد؛ولی متأسفانه در عمل اختلاف شدید بر سر مواردی که در آنها لزوم تحول وجود دارد و نیز در مورد نحوه این‏ تغییرات و همچنین سیاست‏زدگی حاکم بر شئون مختلف کشور،مانع از آن شده است که‏ گامهای علمی و واقعی مؤثری در این راه‏ برداشته شود.

بنا به ضرورت اجتماعی و برای تنظیم بهتر روابط زوجین در نهاد خانواده، شرایطی از سوی طرفین در ضمن عقد نکاح مقرر می‌شود که امروزه در اسناد نکاح به صورت چاپی برخی از رایج‌ترین شرایط آن بیان می‌شود.

شروط ضمن العقد به دو دسته کلیه شروط صحیح و باطل تقسیم می شوند. شروط باطل نیز به دو نوع مبطل و غیر مبطل منقسم می گردند. شروط ضمن العقد در حقوق ایران شامل شرط صفت، فعل و نتیجه می باشد.

سر دفتر ازدواج مکلف است شرایط مذکور در این قباله و مورد به مورد به زوجین تفهیم و آن شرطی معتبر است که مورد توافق زوجین واقع و به امضاء آنها رسیده باشد.

هرگاه به تحول حقوق (بخصوص حقوق مدنی به ویژه عقود و تعهدات بین افراد جوامع مختل ف )در جامعه بشری می اندیشیم ، در می یابیم دگرگونیهای زیادی از گذشته تا کنون رخ داده که زندگی انسانها را تحت شعاع قرار داده و آنرا از یک حالت ابتدایی و ساده به یک زندگی پیچیده و تا حدی مشکل تبدیل کرده است و در این راستا ایجاد ا ج تماعات بزرگ انسانی ، تحولات شگفت انگیز و برق آسای صنعتی و اقتصادی ، پیشرفتهای خیره کننده دانش بشری ، تنوع و گستردگی قومی ، مذهبی و فرهنگی ، افزایش نرخ شهرنشینی و سطح تحصیلات و معلومات عمومی ، تنوع و گوناگونی نیازهای مادی و معنوی افراد و بدنبال آن تنوع و گستردگی روابط مالی و اجتماعی و تا حدی ایجاد بی اعتمادی در نزد اقشار مختلف اجتماع موجب گردیده که افراد در معاملات با یکدیگر ، یکسری از خواسته ها و نیازها و توقعات خود را بصورت شرط یا شروط در ضمن عقد یا عقود مختلف بیاورند که مطابق میل و اراده مشترک طرفین بوده که پس از مورد قبول واقع شدن ، متعاقدین مکلف و متعهد به انجام آن میباشند . البته ا نعقاد اینگونه عقود به معنای آ گاهی کامل طرفین از تمامی آثارو نتایج آن نیست از اینرو شناخت نسبت به آثار قراردادی که بین متعاقدین منعقد میشود امری مهم و ضروری است . لذا سعی شده تا در این مقاله پس از بیان کلیات شروط ضمن عقد ، اقسام آن و ضمانت اجرای تخلف از شرط را مورد بررسی قرار داده و ضمن بررسی هر چه بیشتر اهمیت شروط ضمن عقد ، علل افزایش این پدیده نسبتا جدید را دریابیم.

ارتباط عقد و شرط مانند ارتباط اصل و فرع است این ارتباط ممکن است به خاطر طبیعت شرط باشد طبیعت شرط آن است که وجود و تحققش به طور مستقل و جدای از عقد قابل تصور نباشد. با این حال شرطی که در ضمن عقد واقع می شود از جهت صحت و اعتبار به عقد وابسته است به بیان ساده تر این که لازمه صحت شرط (تعهد فرعی) اعتبار و صحت تعهد اصلی می¬باشد. بنابراین اگر عقد باطل شود شرط ضمن آن نیز به تبع آن باطل می شود هر چند شرط خود دارای تمامی شرایط صحت باشد ولی به تبع عقد حکم به بطلان آن می‌شود، با از بین رفتن اصل، فرع نیز تبعا باید از میان برود ولی عکس این مطلب صحیح نیست زیرا اصولا انحلال فرع (شرط) نباید خدشه ای به اصل (عقد) بزند چرا که شرط ماهیت اعتباری مستقل ندارد بلکه وابسته به عقد است یعنی وقتی که شرط به عنوان یک تعهد تبعی در ضمن عقدی درج شود با عقد اصلی ایجاد ارتباط می کند.

بر اساس فقه اسلامی و قانون مدنی ایران، ازدواج قراردادی است که در آن حقوق و تکالیف متفاوتی به زن و مرد داده می‌شود. با امضای سند ازدواج، زن برخی از حقوق مدنی و معنوی را همچون حق سفر، داشتن شغل، انتخاب محل زندگی و مسکن، ولایت بر فرزندان و جدایی از همسر (طلاق) به شوهر خود اعطا می‌کند و البته برخی حقوق مادی همچون مهریه و نفقه را به دست می‌آورد؛ اما سند ازدواج طوری تنظیم شده است که زن بتواند هنگام عقد، در صورت تمایل، برخی از حقوقی به صورت رسمی برخوردار شود و آنها را در سند ازدواج خود ثبت کند.

مهریه حقوق زنان را تضمین نمی‌‌کند؛ شروط ضمن عقد را جدی بگیرد