رذیلت های مجازی در حریم خصوصی
تکنولوژیهای غربی آمده اند اما فرهنگ استفاده درست از آنها نیامده است اگر ما دروغ را حذف کنیم بیش از 70 درصد پروندهها تشکیل نمی شوند
تکنولوژیهای غربی آمده اند اما فرهنگ استفاده درست از آنها نیامده است اگر ما دروغ را حذف کنیم بیش از 70 درصد پروندهها تشکیل نمی شوند اساس کار کشورهای پیشرفته صداقت مردم است دروغگویان فضای مجازی و واقعی، پایبند اصول اولیه انسانی و اخلاقی نیستند انتشار مطالب و عکسهای صفحات خصوصی افراد برای پرونده سازی است تجاوز به حریم خصوصی افراد از رذایل اخلاقی است
حفظ حریم خصوصی افراد نه تنها یک الزام حقوقی است بلکه از لحاظ اخلاقی نیز امری پذیرفته شده است، هرچند تعدی به حریم خصوصی افراد به خصوص با گسترش شبکه های اجتماعی مبایلی به یک امر متداول تبدیل شده است. تا چندی پیش از صفحات شخصی افراد در اینستاگرام و فیس بوک که برای عموم باز بودند تصاویر تهیه و منتشر می شد که با عدم برخورد مناسب با اینگونه رفتارها اکنون گپهای خصوصی افراد در تلگرام،یا عکسهای شخصی افراد وحتی تصاویر مطالب در صفحات خصوصی و نه عمومی در اینستاگرام و فیسبوک و... نیز در کانالهای چند هزار نفری تلگرامی بارها باز نشر میشود، در گروههایی که فرد عضو نیست و نمیتواند از خود در برابر اتهامات بی پایه و اساس دفاع کند. نکته جالب این است بسیاری از این بی اخلاقیها که در تجاوز به حریم شخصی رخ میدهد در نهایت به پروندهسازی و تخریب منجر میشود.گویی اشخاصی به صورت حرفه ای در فضای مجازی به دنبال یافتن عکس و مطالبی هستند تا باانتشار آنها در محافل عمومی شخصیت نه تنها افراد برجسته سیاسی یا هنری و ورزشی که حتی منتقدین صنفی و همکاران خود را تخریب کنند و از آب گل آلود برای خود پستی، مقامی یا شاید شهرتی بخرند. بعضا هستند متجاوزین به حریم خصوصی که با تمسک به اطلاعات شخصی افراد، جو سازی منفی و هیجانی بهدور از تعقل و پرونده سازی به اهداف شوم خود نیز رسیدهاند. دکتر عیسی کشوری، حقوقدان و نویسنده کتب متعدد حقوقی در گفتوگو با «قانون» به بررسی ابعاد مختلف گسترش رذیلتهای اخلاقی و تجاوز به حریم خصوصی افراد پرداخته است که خواندن آن خالی از لطف نیست.
جناب دکتر کشوری، مطمئنا شما به عنوان یک حقوقدان آگاه به احوالات جامعه شاهد رشد تجاوز به حریم خصوصی افراد در فضای مجازی بودهاید، دلیل گسترش این رفتارهای غیراخلاقی و غیر قانونی در چه میبینید؟
در ابتدای بحث اجازه دهید مخلص کلام را بگویم دلیل رشد رذایل اخلاقی در جامعه ما گسترش دروغگویی است.اگر به این پدیده شوم توجه نشوده در آینده آسیب زا خواهد بود.
متاسفانه تعدادی از گردشگران و مسافران خارجی که از سفر ایران باز می گردند در تعریف از فرهنگ رفتاری ایرانی ها بر جنبه دروغگویی ما تاکید می کنند. معتقدند روی حرف و قول ایرانیها نمی شود حساب کرد و به راحتی دروغ می گویند.ایرانیانی که به وفای به عهد، امانتداری، صداقت وپاک دستی شهره جهانی بودند اکنون در مسیر دیگری قرار گرفته اند.
یکی از مشکلات این است که بخشی از افرادی که دست به دامن دروغ، تخریب، جوسازی و ... در فضای مجازی می شوند قشر تحصیلکرده بوده و ادعای روشنفکری دارند!
وقتی جامعه ای تهی از اخلاق شود چنین رفتارهایی رخ می دهد. تحصیلکرده هستند اما رفتار اخلاق گرایانه را فرا نگرفته اند.پایبند به اصول اولیه انسانی و اخلاقی نیستند. این امر ارتباطی با سطح تحصیلات ندارد. انسان تهی از اخلاق هرگونه بدرفتاری را برای خود مجاز می شمارد. این قشر افرادی هستند که می گویند هدف وسیله را توجیه میکند. معتقدم این رفتارها برکت را از زندگی بیرون می برد. خداوند دروغگو را دشمن خود میداند. حال چرا ما دروغگو را دوست خود بدانیم و رفتار زشتش را تقبیح نکنیم؟ چرا قبح گناهی به این بزرگی از بین رفته است؟ خداوند ستار عیوب است اگر هم فردی تخلفی داشته قرار نیست ما بر ملا کنیم. چه رسد به انتشار عکسها و مطالب شخصی افراد هرچند به ذائقه ما خوش نیامده و انتقاد تندی به رفتار ما باشد . مگر ما که هستیم که دیگران را قضاوت کنیم.
صادقانه بگویم،دروغگویی و چنین رفتارهای زشتی در جامعه ما هزینه ای برای فرد دروغگو ندارد.اگر دروغگو بداند با افشای دروغش از جامعه طرد میشود اعتبارش لکه دار می شود،منزوی خواهد شد و تبعات عمل زشت خود را خواهد دید، هرگز رفتار خود را تکرار نخواهد کرد اما در جامعه ما افرادی به راحتی دروغ میگویند، مجازات نمی شوند و حتی به پرونده سازی علیه افراد می پردازند و ارگان ها و نهادها نیز به این پروندههای واهی و دروغین بها می دهند.
به نکته خوبی اشاره کردید، تجاوز به حریم خصوصی افراد اکثرا با برنامه قبلی و با هدف تخریب انجام می شود.حتی درجامعه شما حقوقدانان نیز شایعه شده است که انتخابات پیش رو در کانون وکلای مرکز در بحث تایید و رد صلاحیت نامزدها، انتشار عکس های خصوصی افراد در کانال ها و گروههای وکلا تاثیرگذار بوده است، اگر بنا را بر صحت بگذاریم یعنی پرونده سازی خودی ها علیه خودی ها!
بحث پرونده سازی علیه افراد پدیده عجیب و غریبی است. بنده مواردی را سراغ دارم که فردی چنان پرونده واهی را ساخته بود که منجر به بی اعتباری و بیآبرویی شخصی که با او خصومت فردی داشت شد. آبروی رفته را چگونه می توان بازگرداند آنهم بعد از حملههای بسیار زیادی که تعدادی بر اثر بی اطلاعی و تحت جو هیجانی مرتکب آن می شوند. این بی عدالتی را چگونه می توان جبران کرد، حال اگر در جامعه مدافع حق و عدالت رخ دهد که دیگر هیچ.
جناب کشوری، بسیاری معتقدند حواشی حاصل از این فضا سازی ها سبب باز ماندن از انجام تکالیف و وظایف شده است، شما با این دیدگاه موافقید؟
ساده بگویم،اگر ما رشد اقتصادی بخواهیم اول باید معضل دروغ را در جامعه رفع و صداقت را جایگزین آن کنیم. اساس کار کشورهای پیشرفته صداقت مردم است. دروغگویی مذموم است و تبعات بسیاری برای دروغگو ها داردو وقتی ریسک عمل خلاف قانون و اخلاقی بالا باشد به شدت کاهش خواهد یافت. این امر در جامعه ما مغفول مانده است.
مگر همین موضوع شهادت های دروغ نیست که دستگاه عدالت با آن رو به رو است. شهود دروغین بدون داشتن کوچکترین اطلاع و شناختی از طرفین پرونده در قبال دریافت مبلغی شهادت کذب میدهند. فراموش نکنیم دروغ منافع دارد اما تبعات منفی ندارد. اینگونه افراد جامعه را فدای منافع شخصی میکنند. در کشوری مانند ژاپن هرگز افراد منافع شخصی را به منافع کشور ترجیح نمیدهند اما ما شاهد هستیم بعضا در ایران منافع شخصی ارجح به منافع ملی قلمداد می شود. درختان را قطع و محیط زیست را به طرق مختلف نابود میکنند تا منافع خود را تامین کنند.
می توان گفت بخشی از پرونده های قضایی درگیر همین فضای آلوده دروغگویی در جامعه هستند؟
نکته درستی است.بیش از 15 میلیون پرونده قضایی داریم که آمار بسیار بدی در کشور است که با احتساب دو طرف درگیر پرونده حداقل 34 میلیون نفر درگیر این مسائل هستند.این تعداد یعنی همه خانوادهها به نوعی یک بار به دادگاه و دادسرا رفته اند.
اگر ما اخلاق بد را حذف کنیم مطمئن باشید بیش از 70 درصد پروندهها اصلا تشکیل نخواهند شد. بسیاری از پروندهها بر مبنای یک ادعای دروغین، یک تعهد دروغین و... تشکیل می شوند. وقتی چنین رفتارهایی گسترش مییابد در جامعه اولویتهای اخلاقی از بین میروند.دروغ گفتن اساس همه گناهان بوده و این روزها رو به گسترش است و ابعاد مختلف زندگی را تحت تاثیر قرار داده است.
به هرحال تکنو لوژی وارد شده اما فرهنگ استفاده آن خیر، همانگونه که صحبت شد همه اقشار جامعه درگیر جو سازیها و دروغپردازیهادر فضای مجازی هستند، راهکار شما برای بهبود اوضاع چیست؟
به اعتقاد بنده هم تکنولوژیهای غربی آمده اند اما فرهنگ استفاده درست از آنها نیامده است. از شبکههای اجتماعی مجازی برای انتشارجوک و هجویات و تهمت زدن به افراد و ... استفاده می شود. برای مثال اکنون یک گروه در انتخابات پیروز شده گروه پیروز نباید به تمسخرگروه بازنده بپردازد. کار غیر اخلاقی فرقی نمیکند از چه کسی سر بزند. درست است که رد صلاحیت ها در آن وسعت ناپسند بود اما سخره گرفتن هم زشت است و رعایت اخلاقیات به نفع همه است.
دو پیشنهاد برای مقابله با دروغ گویی دارم یکی توجه خاص با این اصل است که آنچه برای خود نمیپسندی برای دیگران هم نپسند و دیگری نامگذاری یک سال به نام راستی در گفتار و کردار است. باید همه تلاش کنیم تا بذر اخلاقیات و راستی را در جامعه دوباره بارور کنیم.در غیر این صورت اخلاقیات جای خود را به رذایل اخلاقی خواهند داد.
پیشرفت به قیمت نابودی دیگران
براساس این گزارش نیازمند یافتن پاسخ این سوال مهم هستیم، چگونه جامعهای که از پشتوانه فرهنگ غنی اسلامی و ایرانی بهرهمند است اینچنین در مسیر گسترش رذایل اخلاقی در بدترین حالت آن قرار گرفته است؟ اگر نگاهی به اشخاصی که چنین رفتار های غیر اخلاقی را دامن میزنند ، کنیم، متوجه می شویم کم نیستند افرادی که تحصیلات عالیه دارندو مدعی روشنفکری نیز هستند اما در عمل انسان هایی کوچک هستند که تنها راه پیشرفت خود را در نابودی افراد موفق جامعه می بینند. در بسیاری از تخریب ها و جوسازیها ی رسانهای یک کینه فردی نهفته است و این خصومت شخصی تبعات جمعی را در بر دارد و جامعه را با انحطاط اخلاقی رو به رو کرده است. امیدواریم افرادی که به دنبال تخریب دیگران با کمک فضای مجازی هستند به سطحی از بلوغ فکری، احساسی و منطقی برسند که منافع جمعی را فدای منافع شخصی نکنندو در فضای مجازی به انتقام ازعقدههای فرو خورده در زندگی واقعی خود نپردازند.
منبع : روزنامه قانون
13 قاضی به طور قطعی وارد مجلس شدند حبس و جزای نقدی در انتظار منتشر کنندگان تصاویر خصوصی افراد در فضای مجازی