دعوای اثبات مالکیت
حکم اثبات مالکیت، اعلامی است؛ یعنی نیازی به صادر شدن اجراییه ندارد و پس از اینکه حکم قطعی شود، محکومله بهعنوان مالک رسمی ملک، میتواند از مزیتهای رای استفاده کند
حکم اثبات مالکیت، اعلامی است؛ یعنی نیازی به صادر شدن اجراییه ندارد و پس از اینکه حکم قطعی شود، محکومله بهعنوان مالک رسمی ملک، میتواند از مزیتهای رای استفاده کند.
اگر ملکی در اداره ثبت اسناد و املاک بهصورت رسمی ثبت نشده باشد، معلوم است که سند رسمی نیز ندارد. اگر هم در مورد مالکیت اینگونه املاک اختلافی ایجاد شود و شخصی که آن را خریده یا بهنحو دیگری تملک کرده، بخواهد مالکیت خود را اثبات کند، لازم است دعوایی را با خواسته اثبات مالکیت خویش در دادگاه حقوقی مطرح کند.دادگاه حقوقی هم در صورت وجود دلایل و مستندات کافی برای خواهان مانند تصرف ملک، مبایعهنامه عادی و شهود در صورتی که مالکیت خواهان را احراز کند و مسلم بداند، حکم به ثابت شدن مالکیت او صادر میکند.خواهان کسی است که بهنحوی، ادعای مالکیت یک ملک را دارد و خوانده نیز کسی است که ملک ثبتنشده را به خواهان فروخته است و اگر هم افراد قبلی وجود داشته باشند که با هم خرید و فروش به همین شکل و بدون سند رسمی انجام داده باشند، باید طرف دعوا قرار بگیرند.این نوع دعوا، یعنی دعوای مربوط به مال غیرمنقول در دادگاه محلی که ملک در آن حوزه واقع شده است، رسیدگی میشود.حکم اثبات مالکیت، اعلامی است، یعنی نیازی به صادر شدن اجراییه ندارد و پس از اینکه حکم قطعی شود، محکومله بهعنوان مالک رسمی ملک، میتواند از مزیتهای رای استفاده کند.خواسته اثبات مالکیت نسبت به املاک ثبتشده، قابل استماع نیست؛ زیرا طرح دعوای اثبات مالکیت نسبت به ملکی که سند رسمی دارد، برخلاف قانون است و معمولاً دادگاهها در این خصوص قرار عدم استماع دعوا صادر میکنند.برای اثبات مالکیت نیز نیازی به وجود مبایعهنامه و قرارداد وجود ندارد؛ بلکه مالکیت ممکن است به شکلهای مختلف مثلا از طریق ارث منتقل شده باشد. در مورد ملکی که ثبت رسمی نشده و در تصرف شخص دیگری است، مدعی دعوای اثبات مالکیت میتواند دعوای اثبات مالکیت و خلع ید را بهصورت همزمان مطرح کند.
منبع : روزنامه حمایت