گزیده ها
با عنایت به رای وحدت‌رویه شماره 759 مورخ 20 تیر سال 1396 هیات عمومی دیوان عالی کشور، بزه تغییر کاربری اراضی کشاورزی به لحاظ جزای نقدی نسبی که میزان آن بر اساس واحد با مبنای خاص قانونی احتساب شده، تعزیر درجه هفت محسوب می‌شود
با عنایت به رای وحدت‌رویه شماره 759 مورخ 20 تیر سال 1396 هیات عمومی دیوان عالی کشور، بزه تغییر کاربری اراضی کشاورزی به لحاظ جزای نقدی نسبی که میزان آن بر اساس واحد با مبنای خاص قانونی احتساب شده، تعزیر درجه هفت محسوب می‌شود.
در صورتی که مجازات تغییر کاربری اراضی مزروعی صرفا جزای درجه یک، 2 و 3 موضوع ماده 19 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 تعیین شود و به لحاظ عدم دسترسی به محکومعلیه و عدم اجرای حکم قطعی پس از انقضای مدت پنج سال، آیا بر اساس بند «ث» ماده 107 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، موضوع مشمول مرور زمان اجرای احکام قطعی تعزیری می‌شود؟
با توجه به ماده 3 قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ‌ها اصلاحی سال 1385 و لحاظ رای وحدت‌رویه شماره 707 مورخ 21 اسفند سال 1386 هیات عمومی دیوان عالی کشور، چنانچه مالکان یا متصرفان اراضی زراعی و باغ‌ها موضوع این قانون به صورت غیرمجاز یعنی بدون اخذ مجوز کمیسیون مقرر در این قانون اقدام به تغییر کاربری کنند، صدور حکم قلع‌وقمع بنا و مستحدثات به تبع جرم، وظیفه دادگاه کیفری رسیدگیکننده به جرم است و مرتکب علاوه بر قلع‌وقمع بنا به پرداخت جزای نقدی به شرحی که در ماده صدرالذکر مقرر شده است، محکوم می‌شود. بنابراین چنانچه حکم محکومیت متهم بزه مذکور صادر و قطعی شود، با توجه به اینکه این بزه، درجه هفت محسوب می‌شود، صرف‌نظر از میزان جزای نقدی مورد حکم، اگر با انقضای مدت پنج سال از تاریخ قطعیت، حکم به هر علتی اجرا نشده باشد، با توجه به بند «ث» ماده 107 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، محکومیت به پرداخت جزای نقدی مشمول مرور زمان است؛ اما قلع‌وقمع بنا که جزء لاینفک حکم کیفری است، چون ماهیت مجازات ندارد و امری حقوقی است، مشمول مرور زمان موضوع ماده 107 قانون اخیرالذکر نمیشود.
در رابطه با ماده 502 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1392، آیا تبدیل مجازات قضایی مندرج در دادنامه از حیث محدودیتهای پیشبینیشده شامل تبدیل، تقلیل و ... تابع عمومات است؟ به عنوان مثال، محکومعلیه کهنسال به دلیل بیماری قلبی قادر به تحمل حبس نیست، اما به دلیل تمکن مالی قادر به پرداخت هر میزان جزای نقدی است. با در نظر داشتن اینکه امکان تبدیل حبسهای قضایی خارج از موارد جایگزین حبس به جزای نقدی وجود ندارد، آیا ماده 502 مذکور به سبب اطلاق خود، مجوزی برای این تبدیل محسوب می‌شود؟
مقررات ماده 502 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1392 درباره تجویز تبدیل مجازات محکوم به مجازات مناسب دیگر تحت شرایط مقرر در این ماده، تاسیس خاص و متفاوت از تخفیف در مجازات موضوع ماده 37 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 است؛ بنابراین رعایت ضوابط مندرج در ماده اخیرالذکر در اعمال تبدیل مجازات موضوع ماده 502 قانون آیین دادرسی کیفری منتفی است.
منبع : روزنامه حمایت
رای شماره 2681 هیات عمومی دیوان عدالت اداری مراحل اعلام مفقودی چک
