قانون موافقتنامه حمل و نقل بین المللی جاده ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ملداوی
ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین المللی جاده ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران ودولت جمهوری ملداوی ، مشتمل بر یک مقدمه و (13) ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین المللی جاده ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ملداوی
مقدمه :
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ملداوی که از این پس «طرفهای متعاهد» خوانده می شوند با تمایل به تسهیل حمل و نقل بین المللی جاده ای مسافر و کالا بین دو کشور و به صورت ترانزیت از سرزمین های خود در موارد زیر توافق نموده اند :
مقررات مقدماتی
ماده 1- تعاریف
از نظر این موافقتنامه :
1- اصطلاح «متصدی حمل و نقل » عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و شهروند ایران یا ملداوی که طبق قوانین و مقررات ملی مربوط مجاز به حمل و نقل بین المللی مسافر وکالا از طریق جاده می باشد.
2- اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت از هر وسیله نقلیه جاده ای دارای نیروی محرکه مکانیکی است که :
الف – برای حمل بیش از (9) نفر با در نظر گرفتن راننده (وسیله نقلیه مسافربری) ، یا برای حمل و نقل کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده ،
ب – در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد. (در مورد وسیله نقلیه مفصل دار ، ثبت وسیله کشنده ، ضروری است)
اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت از هر وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه و یدک یا نیمه یدک است.
ماده 2- حیطه شمول
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می دهد که با استفاده از وسایل نقلیه به حمل و نقل مسافر یا کالا از طریق جاده بین سرزمین های طرفهای متعاهد یا به صورت ترانزیت از سرزمینهای آنان یا از / به کشورهای ثالث مبادرت ورزند.
ماده 3- حمل و نقل مسافر
1- حمل و نقل مسافران تحت شرایط زیر از صدور اجازه نامه معاف خواهد بود :
الف – حمل و نقل مسافران با وسیله نقلیه مشخص در تمام طول سفری که نقاط مبداء و مقصد در درون سرزمین طرف متعاهدی قرار دارد که وسیله نقلیه در آن به ثبت رسیده و در سرتاسر مسیر یا در صورت توقف در خارج از کشور مذکور هیچ مسافری وسیله نقلیه را ترک نکرده یا به آن وارد نشود (سفرهای دربستی ) یا
ب – حمل و نقل گروهی از مسافران از یک نقطه در کشوری که وسیله نقلیه در آن به ثبت رسیده به نقطه ای در سرزمین طرف متعاهد دیگر مشروط بر اینکه وسیله نقلیه ، سرزمین طرف متعاهد اخیر الذکر را بدون مسافر ترک نماید.
2-در انجام عملیات حمل و نقل موضوع بند (1) فوق، در وسیله نقلیه باید بارنامه ای وجود داشته باشد که بنا به درخواست مقامات صالح ارائه خواهد شد. مقامات صالح طرفهای متعاهد در مورد محتوی و شکل بارنامه بطور دو جانبه توافق خواهند نمود.
3- تمامی انواع دیگر عملیات حمل و نقل مسافر و ترانزیتی بجز عملیات موضوع بند (1) فوق، مشمول مجوزی هستند که پس از هماهنگی مقامات صالح طرفهای متعاهد صادر خواهد شد، لیکن هیچ هزینه ای به آنها مترتب نخواهد بود.
ماده 4- حمل و نقل کالا
عملیات حمل و نقل کالا به شرح زیر با وسیله نقلیه ای که در سرزمینهای طرفهای متعاهد بارگیری شده، مشمول اجازه نامه هایی خواهد بود که مقامات صالح هر طرف متعاهد صادر خواهند نمود.
الف – بین هر نقطه مورد توافق در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد و هر نقطه مورد توافق در سرزمین طرف متعاهد دیگر ، یا
ب – بصورت ترانزیت از سرزمین طرف متعاهد دیگر ، یا
پ – از / به کشورهای ثالث.
کمیسیون مشترک موضوع ماده (12) این موافقتنامه در مورد اعتبار و نوع اجازه نامه های تصمیم گیری خواهد نمود.
اجازه نامه ها سالانه و حسب در خواست مقامات صالح طرفهای متعاهد بدون هیچ سهمیه یا محدودیتی مبادله خواهد شد.
اجازه نامه های مذکور برای استفاده یک وسیله نقلیه یا ترکیبی از وسایل نقلیه معتبر خواهد بود و یک مسافرت را شامل خواهد شد، با این وجود کمیسیون مشترک تعداد اجازه نامه ها را براساس عمل متقابل تعیین خواهد نمود.
مقررات عمومی
ماده 5- وزن و ابعاد وسایل نقلیه
1- در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده ای ، هر یک ازطرفهای متعاهد تعهد می نماید که وسایل نقلیه ای را که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت رسیده است مشمول شرایط محدود کننده تری نسبت به شرایط وضع شده در مورد وسایل نقلیه ثبت شده در سرزمین خود قرار ندهد.
2- چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز در سرزمین هر یک از طرفهای متعاهد تجاوز نماید. لازم است برای وسیله نقلیه اجازه نامه مخصوصی از مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد مربوط اخذ گردد. در صورتی که این اجازه نامه مقرر کند که وسیله نقلیه باید از مسیر معینی استفاده کند، انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده 6- ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل طرفهای متعاهد این حق را نمی دهد که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر به حمل و نقل مسافر یا کالا از نقطه ای به نقطه دیگر واقع در همان سرزمین مبادرت ورزند.
ماده 7- مالیاتها و عوارض
1- وسایل حمل و نقلی که برای حمل و نقل مسافر یا کالا مورد استفاده قرار می گیرند طبق این موافقتنامه از مالیاتها و عوارضی که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به مالکیت و استفاده از وسایل نقلیه تعلق می گیرد، معاف خواهند بود.
2- معافیت مورد اشاره در بند (1) این ماده در مورد مالیاتها و عوارض مصرف سوخت اعمال نخواهد شد.
3- در مواردی غیر از موارد مذکور در بند (1) و (2) فوق، میزان مالیاتها یا عوارض جاده ای توسط هر یک از طرفهای متعاهد براساس عمل متقابل وضع خواهد شد.
ماده 8- تشریفات گمرکی
1- ورود موقت وسایل نقلیه به سرزمین طرف متعاهد دیگر، از مالیاتها و عوارض ورودی معاف خواهد بود و طبق قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهد مربوط مشمول محدودیتها و ممنوعیتهای وارداتی نخواهد بود.
2- مواد سوختی موجود در مخازن سوخت استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفهای متعاهد که به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شده از پرداخت مالیاتها و عوارض ورودی معاف بوده و مشمول ممنوعیت ها و محدودیت های وارداتی نخواهد بود، مشروط بر آنکه این مخازن، مخازنی باشند که از ابتدا توسط کارخانه سازنده وسیله نقلیه بر روی آن نصب شده باشد.
3- قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً به موجب شرایط بند (1) فوق به صورت موقت وارد شده است، به طور موقت از پرداخت مالیاتها و عوارض ورودی بدون هیچگونه ممنوعیت و محدودیت وارداتی معاف خواهند بود. طرفهای متعاهد می توانند مقرر کنند که برای این گونه قطعات، پروانه ورود موقت صادر شود. قطعات یدکی تعویض شده را باید طبق قوانین و مقررات داخلی کشوری که این قطعات به سرزمین آن وارد شده تحت نظارت مقامات گمرکی مربوط ترخیص قطعی نمود یا عودت داده یا به طور مجانی در اختیار مقامهای گمرکی طرف اخیر الذکر قرار داد.
4- کارکنان وسایل نقلیه جاده ای مجاز خواهند بود لوازم شخصی و ابزار تعمیر را که به طور معمول در وسیله نقلیه حمل می شود و در طول سفر مورد نیاز می باشد، به طور موقت با خود حمل نمایند.
ماده 9- اجرای قوانین داخلی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که راجع به آنها در این موافقتنامه یا موافقتنامه های بین المللی دیگر که هر دو کشور در آن عضویت دارند حکمی پیش بینی نشده است ، موظفند قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهد دیگر را هنگام رانندگی در سرزمین طرف اخیر الذکر رعایت نمایند.
ماده 10- تخلفات
1- مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد بر رعایت مقررات این موافقت از سوی متصدیان حمل و نقل نظارت خواهند نمود.
2- مقامهای طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است ، موظفند بنابر در خواست مقامهای صالح طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه خود که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقتنامه و نیز از قوانین و مقررات مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل که در آن سرزمین لازم الاجراء است تخطی نموده اند، اقدامهای زیر را انجام دهند:
الف – اخطار.
ب – تعلیق اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آن رخ داده است، به طور موقت، جزیی یا کلی، با هماهنگی بین مقامات صالح طرفهای متعاهد.
3- مقامهای صالح طرف متعاهدی که چنین تدابیری را طبق بند (2) این ماده اتخاذ نموده اند، مقامهای صالح طرف متعاهد دیگر را از اقدامهای انجام شده آگاه خواهند نمود.
4- این ماده بدون ورود خدشه به هرگونه اقدامات قانونی که ممکن است توسط دادگاهها یا مقامهای اجرائی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته اتخاذ شود، اجراء خواهد شد.
ماده 11- مقامهای صالح
مقامهای صالحی که برای اجرای این موافقتنامه تعیین شده اند به شرح زیر می باشند :
- در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران
وزارت راه و ترابری
- در مورد دولت جمهوری ملداوی
وزارت حمل و نقل و صنعت
ماده 12- کمیسیون مشترک
کمیسیون مشترکی مرکب از نمایندگان دو طرف متعاهد تشکیل خواهد شد. شرح وظایف کمیسیون مشترک به شرح زیر می باشد:
الف – نظارت بر اجرای صحیح مفاد این موافقتنامه ،
ب – بررسی و ارایه پیشنهاد جهت حل مشکلات احتمالی که به طور مستقیم بین مقامهای صالح موضوع ماده (11) این موافقتنامه حل و فصل نگردیده است.
پ – بررسی تمامی سایر مسایل مربوطی که در حیطه شمول این موافقتنامه قرار می گیرد و ارایه توصیه های لازم به منظور حل آنها،
ت – رسیدگی به سایر موارد مربوط به حمل و نقل جاده ای مورد تأیید دو طرف.
کمیسیون مشترک می تواند اصلاح هر یک از مواد این موافقتنامه را توصیه و اصلاحیه را جهت تصویب به مقامهای صالح تسلیم نماید.
2- کمیسیون مشترک حسب در خواست هر یک از طرفهای متعاهد بطور متناوب در ایران و ملداوی تشکیل جلسه داده و تصمیمهای آن برای هر دو طرف لازم الاجراء است.
ماده 13- لازم الاجراء شدن و مدت اعتبار
1- این موافقتنامه سی روز بعد از آنکه طرفهای متعاهد به صورت کتبی یکدیگر را از راههای سیاسی آگاه نمودند که الزامات قانون اساسی خود درباره لازم الاجراء شدن این موافقتنامه را رعایت نموده اند لازم الاجراء خواهد شد.
2- این موافقتنامه برای یک دوره سه ساله منعقد می شود و پس از آن برای دوره مشابه کماکان لازم الاجراء خواهد بود، مگر اینکه یک طرف متعاهد با یک پیش آگهی کتبی شش ماهه قصد خود را مبنی بر فسخ این موافقتنامه اعلام نماید.
این موافقتنامه به تاریخ دهم خرداد ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و چهار هجری شمسی برابر با سی و یکم ماه مه سال یکهزار و نهصد و نود و پنج میلادی در یک مقدمه و سیزده ماده و در دو نسخه اصلی به زبان های فارسی ، ملداویایی و انگلیسی در کیشینف تنظیم گردید. کلیه متون دارای اعتبار یکسان می باشد و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
از طرف از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران دولت جمهوری ملداوی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و سیزده ماده در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ هفتم خردادماه یکهزار و سیصد و هفتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 28/3/1376 به تأئید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی - علی اکبر ناطق نوری
نوع : قانون
شماره انتشار : 15248
تاریخ تصویب : 1376/03/07
تاریخ ابلاغ : 1376/04/18
دستگاه اجرایی : وزارت راه وترابری -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون اصلاح ترکیب کمیته برنامه ریزی استان ، موضوع بند (الف) تبصره (47) قانون بودجه سال 1364 کل کشور قانون اصلاح قانون نظارت بر مسافرتهای خارجی کارکنان دولت
