قانون موافقتنامه ترانزیت بین المللی کالا بین جمهوری اسلامی ایران ، جمهوری هند و ترکمنستان
ماده واحده ـ موافقتنامه ترانزیت بین المللی کالا بین جمهوری اسلامی ایران، جمهوری هند و ترکمنستان مشتمل بر یک مقدمه و (6) ماده به شرح پیوست تصویب و اجاره مبادله اسناد آن داده می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه ترانزیت بین المللی کالا بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری هند و ترکمنستان
دولتهای جمهوری اسلامی ایران ، جمهوری هند و ترکمنستان ( که از ای پس طرفهای متعاهد نامیده می شوند) به منظور تحکیم پیوندهای ارتباطی ببین الدولی و همکاری تجاری و اقتصادی میان خودشان و کشورهای مستقل مشترک المنافع و ایجاد تسهیلات در زمینه عبور ترانزیتی کالا میان آنان، و بر اساس یادداشت تفاهم امضاء شده توسط وزرای خارجه طرفهای متعاهد در 29 فروردین 1374 شمسی برابر با 18 آوریل 1995 میلادی در دهلی نو، به شرح ذیل توافق نمودند:
1ـ دامنه و تعاریف
ماده 1ـ1
1 - مفاد این موفقتنامه شامل حمل و نقل بین المللی کالا توسط کلیه وسایل حمل و نقل در قلمرو کلیه طرفهای متعاهد می باشد.
(2) - ترانزیت این محموله ها از طریق کلیه بنادر، فرودگاهها یا ایستگاههای گمرک مورد استفاده برای حمل و نقل بین المللی مجاز خواهد بود.
(3) - این موافقتنامه بدون آنکه خدشه ای به حقوق به حقوق و تعهدات هر یک از طرفهای متعاهد بر اساس مفاد سایر موافقتنامه های دو جانبه و چند جانبه در زمینه ترانزیت بین المللی کالا که طرفهای متعاهد عضو آن هستند وارد نماید به مورد اجرا گذاشته خواهد شد.
(4) - تسهیلات تحت این موافقتنامه در اختیار حمل کنندگانی که در بند (1) ماده 2-1 تعریف شده اند قرار خواهد گرفت.
در این موافقتنامه :
(1) - اصطلاح « متصدی حمل و نقل » به هر شخص حقیقی یا حقوقی اطلاق می گردد که بطور قانونی مقیم و تبعه جمهوری اسلامی ایران، جمهوری هند یا ترکمنستان باشد و اجازه حمل و نقل بین المللی کالا را طبق مقررات و قوانین مربوط به طرفهای متعاهد داشته باشد.
(2) - اصطلاح « ترانزیت بین المللی کالا » به عبور کالا از قلمرو یکی از طرفهای متعاهد که بین نقطه مبدأ و مقصد خارج از قلمرو طرف مذکور قرار دارد اطلاق می گردد.
(3)اصطلاح « کالا » به کلیه محموله هائی گفته می شود که حمل آنان بر طبق قوانین ملی (طرف) طرفهای متعاهد منعی نداشته باشد و در کانتینر یا به صورت محموله تفکیک شده حمل گردد.
(4)واژه «کانتینر» به وسیله حمل کالا(جعبه بسته بندی، مخزن متحرک و سایر ساختارهای مشابه) گفته می شود که:
الف) کاملاً یا بخشی از آن محصور شده باشد تا قسمت مورد نظر برای نگهداری کالا را تشکیل دهد.
ب) دارای خصوصیات ثابت بوده و در نتیجه به اندازه کافی محکم باشد و بتواند بطور مکرر مورد استفاده قرار بگیرد.
پ) به ویژه برای ایجاد سهولت در حمل و نقل کالا با وسایل مختلف محل و نقل بدون آنکه نیاز یه بارگیری مجدد میان راهی داشته باشد، طراحی شده باشد.
ت) برای جابجائی فوری کالا به ویژه از یک وسیله نقلیه به وسیله دیگر طراحی شده باشد.
ث) به نحوی طراحی شده باشد که پر و خالی کردن آن آسان باشد.
ج) حجم داخلی آن یک متر مکعب یا بیشتر باشد.
(5) منظور از « کلیه وسایل حمل و نقل » حمل و نقل کالا از طریق راه آهن ، هوا ، دریا و جاده است.
(6) « سازمان تضمین کننده» یعنی سازمانی که توسط مقامات گمرک کشورهای امضاء کننده به رسمیت شناخته شده باشد و می تواند در مقابل مقامات گمرک مسوولیتهائی که در بند (2) ماده 1-5 مشخص شده را از طرف صاحبان کالای ترانزیتی یا مؤسسات حمل و نقل بین المللی در مورد ترانزیت کالا از طریق قلمرو کشورهای امضاء کنند تقبل نماید.
2ـ تشریفات گمرکی
ماده 1-2
(1)طرفهای متعاهد برای جابجائی سریع و آسان تر کالای ترانزیتی، کلیه اقدامات لازم را انجام خواهند داد.
(2)به عنوان یک قاعده کلی کالاهای ترانزیتی مشمول این موافقتنامه در مسیر تحت بازرسی گمرکی قرار نخواهد گرفت. معذالک در موارد استثنائی و به منظور جلوگیری از سوء استفاده، مقامات گمرک ممکن است فقط در مواردی که به وجود بی نظمی هائی مظنون باشند کالا را بازرسی نمایند.
(3)با داشتن اسناد ذیل به کالا اجازه عبور ترانزیت داده خواهد شد:
الف) سند اظهار نامه کالا
ب) بارنامه
ج) گواهی بهداشتی (اگر لازم باشد)
مودر (الف) ضمیمه این موافقتنامه است.
3ـ تسهیلات
ماده 1-3
(1)طرفهای متعاهد با موافقت متقابل و بر اساس قانون ملی خود ممکن است به یکدیگر اجازه تأسیس دفاتر نمایندگی شرکتها، شعبات آنان یا مشارکتهائی را در ترانزیب کالا، در قلمرو خود بدهند.
(2)طرفهای متعاهد کلیه اقدات لازم را به منظور تسهیل، آسان نمودن و تسریع هر چه بیشتر تشریفات گمرکی و غیره مربوط به حمل کالا، انجام خواهند داد.
4ـ کنسولی
ماده 1-4
طرفهای متعاهد موافقت می نمایند امکانات ایجاد نظام صدور ویزای آسان برای افرادی که به کار ترانزیت محموله کالاهای مشمول این موافقتنامه اشتغال دارند را بررسی نمایند.
5ـ مالیات
ماده 1-5
(1)طرفهای متعاهد هیچگونه عوارض گمرکی یا مالیاتهای دیگر برای ورود یا صدور ترانزیتی کالا از طریق قلمروشان دریافت نخوهند کرد به استثنای مخارجی که برای ارائه خدمات خاص در ارتباط با چنین حمل و نقلی همانگونه که به وسیله قانون داخلی تصریح شده و برای سایر کشورها قابل اجرا می باشد تعیین گردد.
(2)در صورت بروز بی نظمی در ترانزیت کالا،سازمان تضمین کننده پرداخت مالیاتها و عوارض ورود و صدور کالا به علاوه بهره قصور را بر اساس مقررات و قوانین گمرکی کشوری که در آن بی نظمی در ارتباط با این ماده بوجود آمده است تقبل خواهد کرد.
(3)کالهای ترانزیتی که بودن تعهد سازمان تضمین کننده ارسال شود ممکن است به وسیله اشکال تضمینی دیگر قابل قبول برای کشوری که از آنجا ترانزیت می شود جابجا گردد.
6ـ امور اداری
ماده 1-6
کمیته مشترکی متشکل از نمایندگان طرفهای متعاهد تشکیل خواهد شد. شرح وظایف کمیته مشترک از قرار ذیل خواهد بود:
الف) نظارت بر اجرای صحیح این موافقتنامه.
ب) مطالعه و ارائه پیشنهادات برای حل مشکلات احتمالی که مستقیماً توسط مقامات ذیصالح رفع نشده باشد.
پ) بررسی سایر موضوعات مربوط مشمول این موافقتنامه و ارائه پیشنهاد برای حل و فصل آن.
ث) تعیین یک محدودیت زمانی برای ترخیص سریع کانتینرها یا زسایل حمل و نقل از جمله کالاهائی که در کانتینرها حمل نمی شوند.
ج) حصول اطمینان نسبت به اینکه کلیه اطلاعات در مورد تجارت و ترانزیت در این مسیر بطور گسترده در جوامع تجاری طرفهای متعاهد اعلان شده است .
چ) بررسی هر موضوع دیگری که طرفها در ارتباط با تجارت ترانزیتی نسبت به آن موافقت کرده بودند.
کمیته مشترک بر مبنای در خواست هریک از طرفها بطور چرخشی در پایتخت هر یک از کشورهای طرفهای متعاهد تشکیل می شود. طرفهای متعاهد از طریق مجاری دیپلمات ترتیب تشکیل جلسات آن را خواهد داد.
ماده 2-6
مقامات ذیصلاحی که مسوول اجرای مفاد این موافقتنامه هستند عبارتند از :
الف) در جمهوری هند، وزارت بازرگانی ؛ وزارت امور خارجه.
ب) در جمهوری اسلامی ایران، وزارت راه و ترابری.
پ) در ترکمنستان ، وزارت حمل و نقل و موتوری و راه آهن دولتی.
ماده 4-6
این موافقتنامه که در ابتدا بین دولتهای جمهوری اسلامی ایران، جمهوری هند و ترکمنستان منعقد گردیده برای سایر کشورهای مستقل مشترک المنافع که علاقمند به الحاق به آن باشند با توافق قبلی با طرف متعاهد اصلی مفتوح خواهد بود. چنین دولتهائی اسناد الحاق خود را به هر یک از طرفهای متعاهد اصلی ارائه خواهند داد و آن کشور نیز این اطلاعات را به سایر طرفها ارائه می دهد.
ماده 5-6
این موافقتنامه از تاریخ مبادله اسناد تصویب، لازم الاجرا و به مدت(5) سال معتبر خواهد بود و خود به خود برای دوره های (5) ساله بعدی تجدید می گردد مگر اینکه یکی از طرفهای متعاهد کتباً تمایل خویش برای انصراف از این موافقتنامه را (6) ماه قبل به سایر طرفهای متعاهد اطلاع دهد.
این موافقتنامه در تاریخ چهارم اسفند 1375 هجری شمسی برابر با 22 فوریه 1997 میلادی درتهران در (3) نسخه اصلی و به زبانهای فارسی، هندی، ترکمن،روسی و انگلیسی که تمام متون دارای اعتبار یکسان است به امضاء رسید. در صورت بروز اختلاف در تفسیر متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
دکتر علی اکبر ولایتی
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
ای. کی . گوجرال
وزیر امور خارجه هند
بوریس شیخ مرادف
نایب رئیس شورای وزیران و وزیر امور خارجه ترکمنستان
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و شش ماده در جلسه علنی روز چهار شنبه مورخ سی ام مهر ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 7/8/1376 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی - علی اکبر ناطق نوری
نوع : قانون
شماره انتشار : 15359
تاریخ تصویب : 1376/07/30
تاریخ ابلاغ : 1376/08/26
دستگاه اجرایی : وزارت راه وترابری -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون موافقتنامه کشتیرانی تجاری - دریائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری فیلیپین قانون موفقتنامه تشویق و حمایت متقابل از سرمایه گذاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قزاقستان
