قانون اصلاح قانون ثبت احوال مصوب 1319
باب اول
در مقررات راجع به ثبت وقایع چهارگانه
ماده 1 - در هر محل وقایع چهارگانه تولد - ازدواج - طلاق - وفات باید در دفاتر ثبت احوال طبق این قانون ثبت شود.
فصل اول
در ثبت تولد و تنظیم شناسنامه
ماده 2 - تولد هر طفل باید در ظرف 15 روز از تاریخ ولادت در شهرها به حوزه ثبت احوال محل و در دهات در صورت نبودن مامور ثبت احوال به کدخدایان برای ثبت در دفاتر سجلی اعلام شود.
ماده 3 - اعلام تولد طفل به عهده پدر یا سرپرست یا ولی و یا مادر به ترتیب زیر خواهد بود:
1 - پدر طفل در صورتی که در محل حاضر باشد.
2 - ولی یا سرپرست طفل یا خانواده ای که طفل در آن متولد شده است .
3 - مادر طفل در اولین موقعی که قادر به انجام این وظیفه باشد. ماما یا پزشکی هم که حین ولادت طفل حاضر بوده است مکلف می باشد در ظرف یک هفته ولادت طفل را به حوزه ثبت احوال اطلاع دهد. در مورد اطفالی که در بنگاه های عمومی (از قبیل بیمارستان - زایشگاه - مسکین خانه ) و زایشگاه زندان و بازداشتگاه و غیره متولد می شوند دادن اطلاع به عهده رییس بنگاه خواهد بود.
ماده 4 - در دفتر موالید باید نکات زیر قید شود:
1 - محل - ساعت - روز - ماه - سال ولادت با تمام حروف .
2 - نام و نام خانوادگی طفل با تعیین اینکه پسر است یا دختر.
3 - نام و نام خانوادگی و کار ابوین و محل اقامتشان .
4 - شماره شناسنامه ابوین طفل با تعیین محل صدور آن .
5 - نام و نام خانوادگی و کار و محل اقامت و سمت اعلام کننده .
ماده 5 - در موردی که ابوین طفل یا یکی از آنها غیر معلوم باشد در ستونهای مربوطه عبارت (نامعلوم ) نوشته خواهد شد و اگر بعدها نسبت طفل به واسطه اقرار مرد یا زنی بر حسب سند رسمی یا به واسطه دادنامه محرز گردد اداره ثبت احوال اقرار مربوطه یا مفاد دادنامه را در حاشیه دفاتر مربوطه قید خواهد کرد. عین یا رونوشت دادنامه یا اقرارنامه مربوط به ولادت طفل در پرونده بایگانی خواهد شد.
ماده 6 - مولود با نام خانوادگی پدر نامیده شده اسناد سجلی و شناسنامه با نام مزبور تنظیم و صادر می شود در صورتی که پدر معلوم نباشد با نام خانوادگی مادر نامیده می شود.
ماده 7 - هر کس طفلی را پیدا کند که نسب او معلوم نباشد باید فورا مراتب را به شهربانی و در نقاطی که شهربانی نباشد به بخشدار یا کدخدا اطلاع دهد مامورین نامبرده مکلف هستند اطلاعاتی که راجع به آن طفل تحصیل شده است ضمن صورت مجلسی تدوین و صورت مجلس نامبرده را به دفتر ثبت احوال محل ارسال دارند. در صورت مجلس نامبرده باید نکات زیر ذکر شود:
1 - محلی که طفل در آنجا یافت شده .
2 - تاریخ پیدا شدن طفل و سایر کیفیات مربوطه به آن .
3 - تعیین اینکه طفل پسر است یا دختر و تشخیص سن تقریبی او.
4 - آثار و علائم مخصوصی که ممکن است در بدن طفل موجود بوده و باعث شناخته شدن او گردد.
5 - توصیف مختصر البسه و سایر اشیایی که ممکن است با طفل یافته شده باشد.
6 - شخص یا بنگاهی که طفل به او سپرده می شود.
7 - نامی که طفل به آن نامیده می شود.
ماده 8 - در مورد ماده 7 مطابق ماده 5 عمل خواهد شد و اگر ثبت ولادت در حوزه ثبت احوال غیر از حوزه محل تولد به عمل آمده باشد باید مراتب به حوزه محل نامبرده نیز اطلاع داده شود تا در کلیه مستندات سجلی او درج گردد.
ماده 9 - هر گاه تولد در کشتی واقع شود ناخدای کشتی مکلف است با حضور دو نفر گواه مراتب را در دفتر مخصوص ثبت و گواهی تولد را به اولیا مولود تسلیم و به مجرد رسیدن به یکی از بنادر در ایران فورا مستخرجه از دفتر را به وسیله اداره کل دریاداری به اداره کل آمار و ثبت احوال ارسال دارد کسی که متصدی نگاهداری طفل است باید بعد از پیاده شدن از کشتی به اولین شعبه ثبت احوال در ایران یا نمایندگان کنسولی ایران در خارجه گواهی نامبرده را تسلیم و شناسنامه مولود را دریافت کند.
ماده 10 - در مورد ماده 5 و 7 همچنین در مواردی که مامور ثبت احوال به مناسبت انجام وظایف خود مطلع به وجود طفلی گردد که محتاج به قیم باشد مکلف است مراتب را به دادستان شهرستان محل یا کسانی که وظایف او را انجام می دهند اطلاع دهد تا از طرف دادستان به تعیین قیم اقدام شود.
فصل دوم - در ثبت وفات
ماده 11 - فوت هر کس باید در ظرف (48) ساعت در شهرها به حوزه ثبت احوال و در دهات در صورت نبودن مامور ثبت احوال به کدخدا اعلام شود و در صورتی که روز دوم وفات مصادف با تعطیل باشد روز بعد از تعطیل اعلام خواهد شد.
ماده 12 - اعلام فوت به ترتیب به عهده یکی از اشخاص زیر خواهد بود:
1 - نزدیکترین اقربا حاضر متوفی .
2 - سرپرست ساکنین خانه که فوت در آنجا واقع شده .
3 - مستخدمین خانه نامبرده .
4 - هر شخص دیگری که در حین فوت حاضر باشد.
5 - مامورین شهربانی یا بخشدار یا کدخدا.
ماده 13 - هر گاه فوت در یکی از بنگاه های عمومی از قبیل بیمارستان و
مسکین خانه و پرورشگاه و زندان و بازداشتگاه واقع شود اعلام نامبرده به
عهده رییس بنگاه است و اگر فوت در یکی از اماکن عمومی از قبیل گاراژ و
گرمابه و مسجد و مهمانخانه و غیره واقع شود به عهده مدیر یا متصدی آن
مکان است .
ماده 14 - متصدیان غسل و کفن و دفن مکلف هستند که حوزه ثبت احوال را
از وقوع فوت مطلع سازند.
ماده 15 - در مواردی که گواهی پزشک یا ماما موجود باشد مامور ثبت
احوال پس از بایگانی گواهی نامبرده بنا به اظهار اظهارکننده مراتب را ثبت
کرده و زیر آن را به امضا اظهارکننده می رساند و در مواردی که گواهی های
مذکور موجود نباشد اعلام نامبرده باید با حضور یک یا دو گواه به عمل آید و
مامور ثبت احوال واقعه را به ثبت رسانده به امضا اعلام کننده و گواه
می رساند.
ماده 16 - در دفتر متوفیات باید نکات زیر قید شود:
1 - محل - روز - ماه - سال و در صورت امکان ساعت وفات با تمام حروف .
2 - نام و نام خانوادگی و کار و محل اقامت متوفی .
3 - شماره و تاریخ شناسنامه او با محل صدور آن .
4 - علت فوت در صورتی که مشخص باشد.
5 - نام و نام خانوادگی و کار و محل اقامت و سمت اعلام کننده .
ماده 17 - در مورد فوت اشخاصی که دارای منزل ثابت و اقربای حاضر
نیستند و یا به تنهایی در یک منزل زندگانی می کنند مامورین شهربانی در
شهرها و بخشدار و کدخدا در دهات مکلف هستند مراتب را بازجویی و در اسرع
اوقات فوت را به مامورین ثبت احوال اطلاع دهند این قبیل وقایع بر طبق
اظهار کسانی که مکلف به بازجویی در اطراف واقعه و اعلام آن هستند در دفاتر
ثبت احوال ثبت می شوند.
ماده 18 - پزشک معالج مکلف است به مجرد مراجعه اقربا متوفی و سایر
اشخاصی که قانونا موظف به اطلاع دادن وفات هستند علت فوت و تاریخ آن را در
برگی نوشته به مراجعه کننده تسلیم نماید.
ماده 19 - در موقعی که طفل مرده به دنیا بیاید یا مادر در حین وضع حمل
فوت نماید علاوه بر پزشک معالج (در صورت بودن ) ماما هم که حاضر بوده مکلف
به دادن گواهی می باشد.
ماده 20 - هر کس جسدی را کشف نماید فورا مراتب را به مامورین شهربانی
و در محلی که شهربانی نباشد به بخشدار یا کدخدا و الا به مامورین امنیه
اطلاع دهد هر گاه هویت جسد شناخته شود مراتب به دفتر ثبت احوال محل کشف
اعلام می گردد.
چنانچه هویت شخص متوفی معلوم نشود مامورین نامبرده مکلف هستند با اطلاع
دادستان شهرستان یا نماینده او صورت مجلسی تنظیم کرده و به دفتر ثبت احوال
محل ارسال دارند.
صورت مجلس نامبرده باید حاوی نکات زیر باشد:
1 - محلی که جسد در آنجا پیدا شده .
2 - تاریخ پیدا شدن جسد و سایر کیفیات مربوطه به آن .
3 - تعیین اینکه متوفی مرد است یا زن و تشخیص سن تقریبی او.
4 - آثار و علائم مخصوصی که ممکن است در جسد موجود بوده و باعث کشف هویت
او شود و در صورت امکان عکسی از جسد نامبرده برداشته و به صورت مجلس پیوست
شود.
5 - توصیف مختصری از البسه و سایر اشیایی که ممکن است با جسد پیدا شده
باشد.
6 - علت و تاریخ احتمالی مرگ .
مراتب بالا باید در دفتر متوفیات نیز ثبت شود.
ماده 21 - نسبت به اشخاصی که حین مسافرت در راه ها یا منزلگاه ها فوت
می نمایند مامورین بخشداری و کدخدا و الا مامورین امنیه مکلف هستند وقوع
فوت را با اطلاعاتی که راجع به هویت شخص متوفی به دست می آورند کتبا به
نزدیکترین حوزه ثبت احوال اطلاع دهند.
ماده 22 - هر گاه در موارد مواد 20 و 21 هویت متوفی معلوم نبود و
بعدها کشف شود باید مراتب در حاشیه دفتر متوفیات قید گردد.
ماده 23 - مفاد ماده 9 در موقعی که فوت در کشتی واقع می شود باید رعایت گردد.
اداره کل آمار و ثبت احوال باید مستخرجه دفتر موالید و متوفیات کشتی را که بر طبق مواد مزبور دریافت می دارد به دفتر ثبت احوال محل اقامت ابوین مولود یا شخص متوفی ارسال دارد تا در دفاتر ثبت گردد و اگر محل اقامت اشخاص نامبرده معلوم نباشد این واقعه در دفتر مخصوصی که در مرکز اداره کل آمار و ثبت احوال تنظیم می شود ثبت خواهد شد.
ماده 24 - نسبت به کسانی که در جنگ یا لشگرکشی فوت می نمایند به طریق زیر رفتار خواهد شد.
هر گاه هویت متوفی معلوم باشد رییس قسمت مراتب را به وسیله وزارت جنگ به
اداره کل آمار و ثبت احوال اطلاع خواهد داد تا فوت بر طبق اطلاع نامه مزبور
در دفتر محل صدور شناسنامه متوفی ثبت شود و اگر هویت شخص متوفی تشخیص
نشود صورت مجلسی به امضا افسران مربوط ارتش تنظیم و رونوشت گواهی شده آن
به وسیله وزارت جنگ به اداره کل آمار و ثبت احوال ارسال می شود و چنانچه
بعد اطلاعاتی راجع به هویت شخص متوفی از طرف مقامات ارتش تحصیل شود مراتب
باید به طریق مذکور به اداره آمار و ثبت احوال اطلاع داده شود.
ماده 25 - حکم فوت غائب مفقودالاثر باید در دفتر سجل ولایتی محل تولد او
ثبت شود و اگر حکم نامبرده ابطال گردد مراتب باید در ستون ملاحظات دفتر
سجل ولایتی مربوطه قید شود.
ماده 26 - هر گاه شخصی در خارج از محل ثبت ولادت فوت نموده باشد حوزه
ثبت احوال که وفات در آنجا ثبت شده است باید مستخرجه ثبت را هر چه زودتر
به حوزه محل ثبت ولادت برای ثبت بفرستد.
ماده 27 - در دهستانهایی که حوزه های سجلی سیار دایر است اشخاصی که
مطابق مقررات این قانون مکلف به تسلیم اطلاع نامه ولادت یا فوت می باشند
اطلاع نامه مربوطه را در ظرف مدت مقرر تنظیم و به بخشدار یا ده دار یا به
کدخدا تسلیم خواهند نمود تا پس از ورود مامور ثبت احوال محل واقعه را طبق
مقررات دفاتر مربوطه به ثبت برساند.
فصل سوم - در ثبت ازدواج و طلاق
ماده 28 - سردفترهای رسمی ازدواج و طلاق مکلف هستند هر نوع عقد ازدواج
و طلاق و رجوع و بذل مدت که در دفاتر ثبت می کنند در صفحه مخصوص شناسنامه
طرفین قید کرده و مراتب را در ظرف پانزده روز به نماینده ثبت احوال اعلام
نمایند.
نمایندگان ثبت احوال مکلفند پس از وصول اعلامیه های فوق الذکر مراتب را در
مستندات مربوط به زوجین ثبت نمایند.
ماده 29 - نمایندگان ثبت احوال ازدواج و طلاقهایی را که در هر محل قبل
از تاسیس دفاتر ازدواج و طلاق واقع شده در صورت درخواست زوجین و تسلیم
مدرکی که حاکی از وقوع واقعه باشد در مستندات زوجین ثبت می نمایند.
فصل چهارم
مقررات راجع به اتباع ایران مقیم خارجه
ماده 30 - وظایف مامورین آمار و ثبت احوال را نسبت به اتباع ایران
مقیمین خارج مامورین وزارت امور خارجه مطابق آیین نامه مخصوصی به تصویب
هیات وزیران می رسد انجام خواهند داد.
فصل پنجم
مقررات راجع به اتباع خارجه مقیمین ایران
ماده 31 - تولد و وفات و نکاح و طلاق اتباع خارجه مقیمین ایران باید در
دفاتر ثبت احوال محل وقوع واقعه ثبت گردد و اشخاص مربوط مکلف هستند
وظایفی را که در مورد هر یک از وقایع چهارگانه به موجب این قانون مقرر
است انجام دهند.
باب دوم - در تنظیم اسناد سجلی
فصل اول - تنظیم اظهارنامه و صدور شناسنامه
ماده 32 - کلیه اتباع ایران باید دارای شناسنامه باشند.
ماده 33 - اشخاصی که به سن هیجده سال تمام رسیده اند شخصا باید برگ
شناسنامه بگیرند و مسئول گرفتن شناسنامه کسانی که سن آنها کمتر از 18 سال
است ولی خاص به ترتیب (پدر - جد پدری - وصی منصوب ) یا قیم آنها می باشد و
در غیبت ولی مادر مسئول است برای اولادش که به سن 18 سال نرسیده است
درخواست شناسنامه نماید.
ماده 34 - نسبت به اطفال سر راهی کسی که طفل را نگاهداری می کند یا
رییس بنگاهی که طفل به آنجا سپرده شده است موظف به دریافت شناسنامه طفل
خواهد بود.
ماده 35 - مامورین ثبت احوال با حضور دو نفر گواه به اظهارات
اظهارکنندگان رسیدگی و پس از تشخیص آن شناسنامه صادر می نمایند.
ماده 36 - هر گاه شخصی برای ثبت هویت خود گواه نداشته باشد باید قبلا
خود را به شهربانی یا فرماندار یا بخشدار یا امنیه یا کدخدا معرفی نماید
مامورین مذکور پس از تحقیقات در اطراف آن شخص تصدیقی خواهند داد که به
موجب آن نماینده می تواند هویت آن شخص را ثبت نماید.
ماده 37 - هر گاه مامورین انتظامات چه در شهر و چه در خارج شخصی را
بدون شناسنامه یافتند مکلفند در اطراف او تحقیقات لازمه را نموده او را
وادار به اخذ شناسنامه نمایند اگر شخص مذکور گواه نداشته باشد به طریقی
که در ماده قبل ذکر شده عمل می شود.
فصل دوم - نام خانوادگی
ماده 38 - هر کس باید برای خود نام خانوادگی مخصوصی انتخاب کند زوجه و
کلیه اولاد و احفاد ذکور و اناث آن شخص که در تحت ولایت او هستند به آن نام
موسوم خواهند بود کسانی که تحت ولایت نیستند می توانند نام خانوادگی دیگری
برای خود اختیار نمایند.
ماده 39 - نامهای خانوادگی پس از ثبت در دفاتر ثبت احوال قلمرو هر
دفتر آمار و ثبت احوال مختص اشخاصی است که به نام آنها ثبت شده و دیگری
حق اختیار آن نام را در حوزه قلمرو آن دفتر ندارد مگر با اجازه دارنده حق
تقدم .
ماده 40 - حق تقدم نام خانوادگی اشخاص پس از فوت به ورثه قانونی آنها
انتقال می یابد و هر یک از ورثه می تواند دیگری را که بخواهد آن نام را
اختیار کند مورد اعتراض و تعقیب قرار دهد ولی مشترکا می توانند به دیگری
اجازه دهند که نام خانوادگی آنها را اختیار کند.
ماده 41 - بچه هایی که در غیر محل ثبت نام پدر به دنیا آمده اند و ولادت
آنها در دفتر محل تولد ثبت می شود به نام خانوادگی پدر خود موسوم و مراتب
در اسناد سجلی مربوطه قید می شود اگر چه دیگری آن نام را در محل مذکور قبلا
برای نام خانوادگی خود ثبت کرده باشد.
ماده 42 - تغییر نام خانوادگی باید منحصرا به فرمان اعلیحضرت همایون
شاهنشاهی باشد و هیچکس حق ندارد بدون اجازه قبلی در نام خانوادگی خود
هیچگونه تغییری بدهد. درخواست کنندگان باید دلائل خود را به وزارت کشور
اظهار کرده و پس از بررسی به وسیله نخست وزیر به عرض پیشگاه اعلیحضرت
همایون شاهنشاهی برسد.
ماده 43 - هر گاه بین زن و شوهر تفریق قانونی واقع شود بقا به نام
خانوادگی شوهر برای زن منوط به اجازه شوهر است و در صورتی که شوهر نام
خانوادگی زن را اختیار کرده باشد بقا نام مزبور برای شوهر پس از تفریق
منوط به اجازه زن است .
باب سوم - در برگهای مکرر و اختلافات و اشتباهات حاصله در اسناد سجلی
فصل اول
ماده 44 - هر گاه اختلافی راجع به اسناد سجلی ایجاد بشود و یا برای یک
نفر برگهای مکرر صادر شده باشد رسیدگی به اختلاف و ابطال برگهای اضافی در
دادگاه شهرستان محل صدور شناسنامه و در صورت نبودن آن در نزدیکترین
دادگاه بخش به عمل می آید و تا موقعی که از طرف دادگاه های نامبرده اسناد
مذکور باطل یا تصحیح نشود آن اسناد به اعتبار خود باقی خواهد بود و
دادنامه دادگاه در این موارد فقط قابل پژوهش است مامور ثبت احوال مدلول
رای دادگاه را در اسناد سجلی محکوم له درج نموده و بر طبق رای مذکور
شناسنامه جدید صادر می نماید دادنامه ای که به موجب این ماده صادر می شود از
حیث مقررات راجع به نظام وظیفه موثر نخواهد بود.
ماده 45 - به اختلاف اسناد ثبت احوال اتباع ایران که در خارجه شناسنامه
گرفته اند مادام که در کشورهای خارجه هستند در دادگاه شهرستان تهران و در
غیر این صورت در دادگاه محل اقامت صاحب سند رسیدگی می شود.
فصل دوم - اشتباهات حاصله در اسناد سجلی
ماده 46 - اشتباهاتی که ممکن است در تنظیم اسناد سجلی از طرف اداره
مربوطه به عمل آمده باشد می توان با موافقت اداره کل آمار و ثبت احوال و
صاحب برگ تصحیح نمود لیکن این تصحیح در مقابل اشخاص ثالث معتبر نخواهد
بود.
باب چهارم - مواد عمومی
ماده 47 - مندرجات دفاتر ولادت و فوت و اسنادی که بر طبق آن صادر می شود
و تمام محتویات و امضاهای مندرجه در دفاتر اسناد رسمی معتبر خواهد بود
مگر آنکه خلاف آن در دادگاه ثابت شود - سایر اسناد سجلی که بر طبق مقررات
قانون با تشریفات مذکور در بالا تنظیم شده نیز اسناد رسمی است ولکن در
مقابل اشخاص ثالث معتبر نخواهد بود.
ماده 48 - هر گاه در تحریر دفاتر یا تنظیم اظهارنامه اشتباهی از طرف
مامور بشود چنانچه قبل از امضا اظهارکننده و گواهان باشد مامور مراتب را
در حاشیه سند با مرکب اصلاح کرده و به امضا اظهارکننده و صاحب واقعه و
گواهان می رساند و چنانچه بعد از امضا آن باشد مامور باید فورا شرح اشتباه
را به اداره کل آمار و ثبت احوال گزارش دهد تا بر حسب اجازه اداره کل
آمار و ثبت احوال دستور اصلاح داده شود.
ماده 49 - رونوشت کلیه اسناد و آن قسمت از دفاتر در صورتی معتبر است و
در دادگاه ها و دفترخانه ها و ادارات دولتی و شهرداری پذیرفته می شود که از
اداره آمار و ثبت احوال کل یا شعب آن صادر و مصدق شده باشد و به برگهای
نامبرده به این ترتیب تمبر الصاق می شود:
1 - المثنی برگهای شناسنامه یک ریال .
2 - هر گونه تصدیقی که از طرف ثبت احوال از روی مندرجات اسناد سجلی
بر طبق درخواست به اشخاص داده می شود و رونوشت مصدق اسناد سجلی سه ریال .
3 - اعلامیه های ازدواج یک ریال .
4 - اعلامیه های طلاق ده ریال .
اصل برگهای شناسنامه مجانی خواهد بود.
باب پنجم - در کیفر
ماده 50 - از تاریخ اجرای مقررات راجع به ثبت احوال در هر حوزه کسانی
که وظایفی را که بر طبق این قانون برای ثبت ولادت و فوت در عهده آنها قرار
گرفته انجام ندهند و همچنین مشمولین مواد 32 - 33 - 34 علاوه بر اینکه به
موجب حکم دادگاه به هشت روز تا دو ماه حبس تادیبی قابل خریداری به قرار
روزی از ده تا چهل ریال محکوم می شوند به انجام تکالیف مقرره نیز محکوم
خواهند گردید و در صورتی که خود آنها تا ده روز بعد از ابلاغ حکم قطعی
تکالیف خود را راجع به ثبت واقعه انجام بدهند از کیفر مذکور معاف خواهند
بود.
ماده 51 - هر یک از مامورین که در اجرای مقررات این قانون مسامحه
نماید مطابق مقررات قانون استخدام کشوری مورد تعقیب و دادرسی اداری واقع
خواهد شد.
ماده 52 - کسانی که بعد از تصویب این قانون به گرفتن شناسنامه مکرر
مبادرت نمایند به حکم دادگاه کیفر خلافی از یک روز تا هفت روز حبس و یا از
5 ریال تا 50 ریال جریمه محکوم خواهند شد.
ماده 53 - طرز اجرای این قانون و برگها و دفاتری که وقایع باید در آن ثبت شود مطابق آیین نامه ای خواهد بود که به تصویب هیات وزیران رسیده باشد.
ماده 54 - آیین نامه های مربوط به اجرای مواد این قانون را اداره کل
آمار و ثبت احوال تهیه نموده پس از تصویب وزارت کشور به موقع اجرا خواهد گذارد.
ماده 55 - از تاریخ تصویب این قانون کلیه قوانین راجع به ثبت احوال که مخالف مقررات این قانون باشد منسوخ و این قانون به وسیله وزارت کشور به موقع اجرا گذاشته خواهد شد.
این قانون که مشتمل بر پنجاه و پنج ماده است در جلسه بیست و دوم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و نوزده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - حسن اسفندیاری
نوع : قانون
شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1319/02/22
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
نظریه شورای نگهبان در خصوص اصل 139 قانون اساسی شکات از قاضی مطالبه قطع ید ننموده اند
