لایحه قانونی اصلاح لایحه قانونی نحوه واگذاری و احیاء اراضی در حکومت جمهوری اسلامی ایران مصوب 1358 6 25
وزارت کشاورزی و عمران روستائی
لایحه قانونی اصلاح لایحه قانونی نحوه واگذاری و احیاء اراضی در حکومت جمهوری اسلامی ایران مصوب 25/6/1358 که در جلسه مورخ 11/12/1358 به تصویب شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران رسیده است به پیوست ابلاغ میگردد.
اراضی مورد نظر به سه قسمت تقسیم می شوند:
الف – اراضی منابع طبیعی که در اختیار دولت اسلامی است.
ب – اراضی که زیر کشت بوده وتوسط نهادهای دولت اسلامی قانونا" مصادره شده و در دست بنیاد مستضعفین میباشد.
ج – اراضی بزرگ که در دست زمین داران بزرگ است و ظاهرا" با ملاک های رژیم قبلی مجوز قانونی هم دارند . (زمین بزرگ سه برابر زمینی است که عرف محل برای یک کشاورز با خانواده خود لازم میداند)
توضیح بند الف – اینگونه اراضی بعنوان ثروت عمومی در اختیار و کنترل دولت اسلامی است و دولت اسلامی براساس نیاز و توانائی افراد واجد شرایط بهره وری از اینگونه اراضی و منابع را به آنها واگذار میکند در واگذاری این اراضی همیشه مصلحت جامعه باید مد نظر قرار گیرد.
توضیح بند ب – درمورد اراضی مصادره شده مانند بند الف با توجه به مصلحت جامعه و نیاز و توانائی اشخاص اراضی بافراد واجد شرایط واگذار میشود و یا برای کارهای عام المنفعه اختصاص مییابد.
توضیح بند ج – در مورد زمینهای مالکین بزرگ میتوان اینگونه زمینها را بدو قسمت تقسیم نمود:
1- زمینهای بایر: که بعلل مختلف توسط مالکین بزرگ بایر نگاه داشته شده است و با توجه به نیاز جامعه و مسئله خود کفائی مملکت و با توجه به اینکه این زمینها فقط بصرف اینکه مالکیت از آن آنها است بدون کشت مانده و اجازه کشت بدهقانان هم داده نمیشود دولت اسلامی این زمینها را در اختیار خودمیگیرد تا در اختیار دهقانان و داوطلبان واجد شرایط گذارده شود.
تبصره : در صورت وجود تأسیساتی در اینگونه زمینها آن قسمت از زمینی که عرفا" و بطور طبیعی مربوط و مورد احتیاج تأسیسات مزبور مستثنی تلقی میشود چنانچه تأسیسات موجود مستقیما" برای کشاورزی زمین باشد ارزیابی گردیده بهای آن پرداخت خواهد شد و در غیر اینصورت کماکان در اختیار مالک باقی می ماند.
در مورد زمینهای دائر ومزروعی تحت تصرف اینگونه افراد اگر شخصا" بامر کشاورزی اشتغال داشته باشند شرایط اقلیمی و اجتماعی مختلف ایران تا حد سه برابر مذکور در توضیح بند ج زمین در اختیار شان باقی خواهد ماند در صورتیکه کشت کنند فرد دیگری است و واجد شرایط میباشد زمین به او واگذار خواهد شد اینگونه متصرفین با توافق و پس از کسر بدهیهای قانونی و شرعی میتوانند اراضی محل دیگری را در مقابل زمین تصرفی خود دریافت دارند و یا اینکه اجرت المثل بگیرند. و سپس بقیه زمینها در اختیار دولت قرار میگیرد تا با توجه به مصلحت جامعه بواجدین شرایط واگذار شود.
تبصره- در صوتیکه درمحل زمینهای دولتی و مصادره شده قابل کشت مشمول بندهای الف و ب وجود داشته باشد اول آن زمین ها داده میشود.
ترکیب هیئت 7 نفره
این هیئت تشکیل شده از نمایندگان زیر:
1- دو نفرنماینده از وزارت کشاورزی
2- یک نفر نماینده وزارت کشور یا استانداری محل
3- یک نفر نماینده جهاد سازندگی
4- یک نفر نماینده دادگستری یا دادگاههای انقلاب
5- دونفر نماینده شورای ده
تبصره 2- مقررات مغایر با این هیئت ملغی میباشد.
وظایف هیئت 7 نفره
1- حل و فصل قضایای مورد نزاع مربوط به اجرای این قانون
2- واگذارر زمین با توجه به نوع اراضی بالا بند (الف – ب – ج ).
3- تشخیص صلاحیت ومیزان استفاده از وام و امکانات کشاورزی در طول اجرای این قانون.
ضوابط واگذاری زمین
1- در واگذاری زمین به روستائیان بدون زمین، کم زمین و فارغ التحصیلان کشاورزی و افراد علاقمند به کار کشاورزی با توجه به اولویت بین آنها زمین داده میشود.
2- واگذار زمین برای مدت معین (چند سال) با توجه به شرایط خاص منطقه است و در صورت عملکرد مطلوب واگذاری زمین تمدید میشود.
3- زمینهای واگذاری بصورت شرکت و تعاونی ومشاع میباشد بجز موارد استثنائی که در این صورت تصمیم مقتضی توسط گروه 7 نفری اتخاذ خواهد شد.
4- در صورتیکه قرار بشود زمین انتقال یابد اینکار باید از طرف دولت اسلامی انجام گیرد.
5- باید زمین بدون عذر موجه معطل نماند.
6- باید عملکرد روی زمین به گونه أی باشد که موجب اتلاف زمین نشود.
7- زمینهای واگذاری قابل فروش نمیباشد.
8- کشت روی زمینها باید با توجه به نیاز های جامعه باشد.
9- زارع یا زارعین موظف هستند حدود و سازمان اراضی مورد قرار داد را حفظ نمایند.
10- زارعین حق تصرف زمینهای دیگر غیر از آنچه که دولت اسلامی به آنها داده است ندارند.
واژنامه
1- اراضی بایر: زمینهائی است که سابقه احیاء دارد ولی بعلت اعتراض و عدم بهره برداری برای مدت پنجسال متوالی بدون عذر موجه متروک مانده و یا بماند.
2- اراضی دایر: زمینهائی است که احیاء شده و مستمرا" مورد بهره برداری است.
3- اراضی منابع طبیعی: جنگلها و مراتع – بیشه های طبیعی – نهالستانها دولتی – جنگلهای دست کاشت میباشد غیر از اراضی فوق الذکر زمینهائی که بنحوی از انحاء در رژیم سابق ملی اعلام شده (زمینهائی که جهت محیط زیست و شکارگاها و جلوگیری از بدی آب وهوا در ملکیت دولت در آمده است.)
4- اراضی موات: زمینهائی است که سابقه احیاء و بهره برداری ندارد و بصورت طبیعی باقی مانده است.
5- اراضی آیش: زمین دایری است که بصورت متناوب طبق عرف محل برای دوره معینی بدون کشت بماند.
شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران
نوع : قانون
شماره انتشار : 10238
تاریخ تصویب : 1358/12/11
تاریخ ابلاغ : 1359/02/01
دستگاه اجرایی : وزارت جهاد كشاورزی -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
لایحه قانونی اصلاح قانون پولی و بانکی کشور اساسنامه کمیته ملی المپیک ایران
