×

آئین نامه مرخصی ها

آئین نامه مرخصی ها

آئین-نامه-مرخصی-ها شماره 41596 22/7/1346
سازمان امور اداری و استخدامی کشور
هیات وزیران در جلسه مورخ 22/7/1346 به استناد ماده 50 قانون استخدام کشوری بنا به پیشنهاد شماره 9579 / د ح 10/7/46 سازمان امور اداری و استخدامی کشور آئین نامه مرخصی ها مشتمل بر چهار فصل و 44 ماده را به شرح پیوست تصویب نمود :
اصل تصویبنامه در دفتر نسخت وزیر است .
وزیر مشاور ـ دکتر محمود کشفیان

فصل یکم ـ مرخصی استحقاقی
ماده 1 ـ مرخصی استحقاقی مستخدم از نخستین ماه خدمت آزمایشی به نسبت مدت خدمت به او تعلق میگیرد و پس از پایان دوره آزمایش طبق مقررات این آئین نامه جزئا یا کلا قابل استفاده است .
ماده 2 ـ حداقل مدت استفاده از مرخصی استحقاقی یک روز تمام است .
ماده 3 ـ در اعطا دو مرخصی استحقاقی باید حداقل یک روز غیر تعطیل فاصله باشد .
ماده 4 ـ کار گزینی های وزارتخانه ها و موسسات دولتی مکلفند در فروردین هر سال جدول اسامی مستخدمین ادارات را که متضمن مدت مرخصی استحقاقی هر یک از آنان باشد تنظیم کنند و برای روسای ادارات مربوط ارسال دارند .
ماده 5 ـ رییس اداره از لحاظ این آئین نامه ، مدیر هر واحد سازمانی مشمول ، قانون استخدام کشور است که بدون در نظر گرفتن موقع و عنوان آن واحد ، اختیار اخذ تصمیم درباره مرخصی های مستخدمین حوزه مدیریت خود را از طرف وزیر یا رییس موسسه دولتی دارا باشد .
ماده 6 ـ صدور حکم مرخصی موکول به تقاضای کتبی مستخدم و موافقت رییس اداره مربوط است مستخدم نمی تواند قبل از دریافت حکم ، از مرخصی استفاده نمایند مگر آنکه ضرورت استفاده فوری از مرخصی ، به تصدیق کتبی رییس اداره مربوط برسد .
ماده 7 ـ هر گاه رییس اداره بنا به مصالح اداری با تقاضای مرخصی مستخدم از حیث مدت یا موقع استفاده موافقت نکند اعطای آن را با توافق مستخدم بوقت دیگری که از تاریخ مورد تقاضای اولیه وی بیش از شش ماه فاصله نداشته باشد موکول می کند در صورت عدم توافق این مرخصی ذخیره خواهد شد .
ماده 8 ـ هر مستخدمی که تحصیل مرخصی نموده ، باید از تمام آن مرخصی استفاده کند مگر آنکه بنا به ضرورت ، رییس اداره مربوط او را دعوت بکار نماید که در این صورت نسبت به مرخصی استفاده نشده باید طبق ماده 7 عمل شود .
ماده 9 ـ هیچ مستخدمی به اختیار نمی تواند در هر سال بیش از پانزده روز از مرخصی استحقاقی سالانه خود را ذخیره نماید و هرگاه از بقیه مرخصی مذکور به اختیار استفاده نکند مدت زائد بر 15 روز ذخیره نخواهد شد .
ماده 10 ـ حداکثر مدتی که مستخدم در سال می تواند ا مرخصی استحقاقی همان سال و مرخصی استحقاقی ذخیره استفاده نماید جمعا از چهار ماه تجاوز نخواهد کرد . چنین مستخدمی هر گاه بخواهد از باقیمانده مرخصی ذخیره شده خود را نیز استفاده نماید باید حداقل یک سال تمام خدمت کرده باشد .
ماده11 ـ مستخدمی که در حال مرخصی استحقاقی است می تواند تقاضا کند مرخصی او تمدید شود . موافقت با این تقاضا مستلزم رعایت ماده 10 این آئین نامه خواهد بود .
ماده 12 ـ در صورتیکه تصمیم رییس اداره در مورد تمدید مرخصی به مستخدم ابلاغ نشده باشد مستخدم مکلف است در پایان مدت مرخصی در پست خود حاضر شود و عدم حضور وی اگر بدون اصلاح و عذر موجه باشد ترک خدمت محسوب خواهد شد .
ماده 13 ـ حفظ پست ثابت سازمانی مستخدمی که در حال استفاده از مرخصی استحقاقی است الزامی می باشد و در این مدت ، رییس اداره وظایف او را به مستخدم یا مستخدمین دیگر محول می کند .
ماده 14 ـ با مستخدمی که در حال استفاده از مرخصی استحقاقی بیمار شود مطابق مقررات فصل دوم و نسبت به مدت مرخصی استحقاقی استفاده نشده وی طبق ماده 7 این آئین نامه رفتار خواهد شد .
ماده 15 ـ موافقت با تقاضای مرخصی استحقاقی استفاده نشده مستخدمی که طبق ماده های 74 و 75 قانون استخدام کشوری تقاضای بازنشستگی کرده است الزامی است .
ماده 16 ـ وزارتخانه ها و موسسات دولتی باید قبل از بازنشسته کردن مستخدم طبق ماده های 76 و 77 قانون استخدام کشوری ، مرخصی استحقاقی استفاده نشده وی را اعطا نمایند . در مورد مشمولین ماده 77 اعطا مرخصی موکول است به آنکه مستخدم در مهلت متناسبی قبل از رسیدن به سن 65 سالگی تقاضای مرخصی کرده باشد .
ماده 17 ـ حداکثر مدت مرخصی موضوع ماده های 15 ، 16 این آئین نامه از چهار ماه تجاوز نخواهد کرد و در این موارد حفظ پست سازمانی مستخدم ضروری نیست .
ماده 18 ـ تعطیلات فصلی مستخدمین رشته آموزشی و دیگر مستخدمینی که از این نوع تعطیلات استفاده می کنند تا میزان یک ماه در سال به حساب مرخصی استحقاقی آنان در همان سال منظور می شود .
ماده 19 ـ حقوق و فوق العاده های ایام مرخصی استحقاقی مستخدم که به این مدت خدمت خارج از کشوری وی تعلق می گیرد در صورتی که آن مرخصی در خارج از کشور مورد استفاده واقع شود به ارز قابل پرداخت است .
ماده 20 ـ به مرخصی استعلاجی که از چهار ماه تجاوز نماید نسبت به مدت زائد بر چهار ماه و به دوران مرخصی بدون حقوق و آمادگی به خدمت و تعلیق و انفصال و خدمت زیر پرچم مرخصی استحقاقی تعلق نمی گیرد .
ماده 21 ـ مرخصی استحقاقی ای که مستخدمین تا تاریخ تصویب این آئین نامه ذخیره کرده اند محفوظ است ولی ترتیب استفاده از آن تابع مقررات این آئین نامه خواهد بود .
فصل دوم ـ مرخصی استعلاجی
ماده 22 ـ هر گاه مستخدم بیمار شود و آن بیماری مانع از خدمت او باشد باید فاصله به اداره متبوع اطلاع دهد و گواهی پزشک معالج را به توسط رییس اداره خود به کارگزینی ارسال دارد .
ماده 23 ـ کارگزینی است گواهی پزشک معالج را به توسط رییس اداره خود به کارگزینی ارسال دارد .
ماده 23 ـ کارگزینی مکلف است گواهی پزشک معالج مستخدم را برای اظهار نظر نزد پزشک معتمد وزارتخانه یا موسسه دولتی متبوع ارسال دارد و در صورتی که مفاد گواهی مورد تایید قرار گیرد حکم مرخصی استعلاجی را صادر نماید .
ماده 24 ـ هرگاه گواهی پزشک معالج از لحاظ عدم توانایی مستخدم به انجام دادن خدمت یا مدت معذوریت مورد تردید پزشک معتمد باشد . وی مستخدم را معاینه و از طرق مقتضی حقیقت را احراز خواهد نمود .
ماده 25 ـ در صورتی که پزشک معتمد گواهی پزشک معالج را تایید نکند نظر خود را به مستخدم و کارگزینی اعلام خواهد کرد . اگر مستخدم به نظر پزشک معتمد معترض باشد اختلاف به کمیسیون پزشکی ارجاع می شود و تا وقتی که نظر کمیسیون پزشکی اعلام نگردیده مستخدم باید طبق نظر پزشک معتمد عمل کند .
ماده 26 ـ کمیسیون پزشکی حداقل مرکب از سه نفر پزشک خواهد بود که بر حسب مورد و نوع بیماری به دعوت وزارتخانه یا موسسه دولتی مربوط تشکیل خواهد شد .
ماده 27 ـ اعضا کمیسیون پزشکی از بین پزشکانی که در اختیار وزارتخانه یا موسسه دولتی محل خدمت مستخدم بیمار هستند انتخاب خواهند شد . در مواردی که وزارتخانه یا موسسه دولتی پزشک مخصوص در اختیار نداشته باشد از وزارت بهداری استمداد می کند و در این صورت وزارت بهداری مکلف است از پزشکانی که در خدمت دارد برای شرکت در کمیسیون مامور نماید .
ماده 28 ـ وزارتخانه ها و موسسات دولتی می توانند در هر یک از نقاط خارج از مرکز که لازم بدانند اقدام به تشکیل کمیسیون پزشکی بنمایند . تکلیف وزارت بهداری در نقاط مزبور به عهده بهداری محل خواهد بود .
ماده 29 ـ تشخیص ابتلا مستخدم به بیماری صعب العلاج و تعیین مدت معذوریت وی به عهده کمیسیون پزشکی است . حداکثر این معذوریت در هر نوبت شش ماه است و قابل تمدید خواهد بود .
ماده 30 ـ در هر مورد که موضوع به کمیسیون پزشکی ارجاع می شود نظر کمیسیون که به اتفاق یا به اکثریت اتخاذ شود قاطع خواهد بود .
ماده 31 ـ به زنان باردار برای زایمان حداکثر دو ماه معذوریت با استفاده از حقوق و فوق العاده های مربوط داده می شود . ابتدای معذوریت تقریبا یک ماه قبل از زایمان است و انتهای آن هیچگاه از یک ماه بعد از زایمان تجاوز نخواهد کرد . ایام این معذوریت جزو مرخصی استعلاجی مستخدم محسوب خواهد شد .
ماده 32 ـ به مستخدمی که از مرخصی استعلاجی استفاده می نماید تا چهار ماه حقوق و فوق العاده های مربوط و در صورتیکه به علت ابتلا مدت زائد بر چهار ماه تا هنگامی که مشمول ماده 79 قانون استخدام کشوری قرار نگرفته است فقط حقوق پرداخت می گردد .
ماده 33 ـ حقوق و فوق العاده های مستخدمینی که در خارج از کشور به حالت اشتغال با ماموریت خدمت می کنند در مدت مرخصی استعلاجی تا دو ماه به ارز در مدت زائد بر آن با رعایت ماده 32 بر ریال پرداخت خواهد شد .
ماده 34 ـ گواهی نامه ای که در مورد بیماری مستخدم در خارج از کشور صادر شده ، باید از حیث صحت صدور به تصدیق سفارتخانه یا کنسولگری ایران در محل برسد . هرگاه مفاد چنین گواهینامه ای مورد تردید پزشک معتمد قرار گیرد موضوع در کمیسیون پزشکی برای اظهار نظر قطعی مطرح می شود .
ماده 35 ـ مرخصی استعلاجی مستخدم در صورتی که بیماری او ادامه یابد با رعایت مقررات این فصل قابل تمدید است .
ماده 36 ـ حفظ پست ثابت سازمانی مستخدمی که از مرخصی استعلاجی استفاده می کند بیش از چهار ماه الزامی نیست .
فصل سوم ـ مرخصی بدون حقوق
ماده 37 ـ استفاده از مرخصی بدون حقوق موقوف به اختتام دوره آزمایشی است و فقط در موارد زیر ممکن خواهد بود :
1 ـ مستخدم استحقاق مرخصی نداشته باشد و احتیاجش به استفاده از مرخصی مسلم شود .
2 ـ مستخدم قصد ادامه تحصیل داشته باشد و مدارک لازم را ارایه نماید .
3 ـ مستخدم ناگزیر باشد به اتفاق همسرش به خارج از محل خدمت خود مسافرت کند .
4 ـ مستخدم پس از استفاده از چهار ماه مرخصی استعلاجی سالانه به سبب ادامه همان بیماری یا ابتلا به بیماری دیگر قادر به خدمت نباشد و بیماری او هم صعب العلاج تشخیص نشود .
ماده 38 ـ مستخدم باید تقاضانامه استفاده از مرخصی بدون حقوق را با ذکر علت و مدت آن توسط رییس اداره خود به وزارتخانه یا موسسه دولتی متبوع ارسال نماید . وزارتخانه یا موسسه دولتی تصمیم لازم را در این باره اتخاذ و در صورت موافقت حکم مرخصی بدون استفاده از حقوق را با رعایت تبصره 2 ماده 49 قانون استخدام کشوری صادر خواهد کرد .
فصل چهارم ـ مقررات مختلف
ماده 39 ـ در احتساب مرخصی روز و ماه و سال مطابق تقویم رسمی کشوری است و در مرخصی روزانه ماه سی روز حساب می شود .
ماده 40 ـ روزهای تعطیل که طی مدت مرخصی واقع است جز مدت مرخصی محسوب می شود .
ماده 41 ـ پرداخت حقوق و فوق العاده های مدت مرخصی قبل از صدور حکم مرخصی ممنوع است .
ماده 42 ـ عدم حضور مستخدم در پست خود که مدت آن از سه روز تجاوز ننماید و مستند بعللی از قبیل آنچه که ذیلا درج می شود باشد ، موجه شناخته خواهد شد .
1 ـ بیماری او .
2 ـ صدمات ناشی از حوادث که با و یا پدر یا مادر یا همسر یا فرزندان او وارد آمده باشد .
3 ـ بیماری شدید پدر یا مادر یا همسر یا فرزندان .
4 ـ فوت خویشاوندان تا درجه 2 از طبقه 2 .
5 ـ دارا شدن فرزند .
6 ـ ازدواج او و فرزندانش .
تشخیص صحت و سقم جهات ادعایی مستخدم به عهده رییس اداره است در صورتی که صحت ادعا تصدیق شود غیبت مستخدم بر حسب علت جزو مرخصی استحقاقی یا استعلاجی وی محسوب و حکم لازم در این مورد صادر خواهد شد .
ماده 43 ـ هرگونه تغییری در این آئین نامه منوط به پیشنهاد سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب هیات وزیران خواهد بود .
ماده 44 ـ از تاریخ تصویب این آئین نامه مقررات قبلی راجع به مرخصی مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری ملغی است .

نوع : آیین نامه

شماره انتشار : 6610

تاریخ تصویب : 1346/07/22

تاریخ ابلاغ : 1346/08/03

دستگاه اجرایی :

موضوع :

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)

    

قانون های مرتبط

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.