قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدائی در کشورهائی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زائی مواجه می باشند ـ به ویژه در آفریقا
شماره 605 ـ ق - 1/11/1375
حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای هاشمی رفسنجانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
لایحه شماره 109327/17097 مورخ 2/10/1375 دولت در خصوص الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدائی در کشورهائی ـ به ویژه آفریقا که به طور جدی با خشکسالی و بیابان زائی مواجه می باشند ، که یک فوریت آن در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 2/10/1375 تصویب شده بود ، در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ 11/10/1375 مجلس شورای اسلامی با اصلاحی عبارتی در عنوان تصویب و به تایید شورای نگهبان رسیده است در اجرای اصل یکصدو بیست و سوم قانون اساسی به پیوست ارسال می گردد .
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی اکبر ناطق نوری
شماره 112770 - 4/11/1375
وزارت جهاد سازندگی
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابانی زدائی در کشورهائی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زدائی مواجه می باشند ـ به ویژه در آفریقا که در جلسه علنی روز سه شنبه موره یازدهم دی ماه یکهزارو سیصدو هفتادو پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 26/10/1375 به تایید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره 605ـق مورخ 1/11/1375 واصل گردیده است به پیوست جهت اجرا ابلاغ می گردد .
رئیس جمهور ـ اکبر هاشمی رفسنجانی
ماده واحده ـ به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود به کنوانسیون سازمان ملل متحد زدائی درکشورهائی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابانی زائی مواجه می باشند به ویژه در آفریقا مشتمل بر یک مقدمه و چهل ماده چهارالحاقیه به شرح پیوست ملحق و اسناد مربوط را تسلیم نماید.
تبصره ـ دولت جمهوری اسلامی ایران در صورتی مجاز به استفاده از روشهای موضوع بند (2) ماده 28 کنوانسیون در مورد حل اختلاف می باشد که مراتب حسب مورد به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد .
بسم الله الرحمن الرحیم
کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان زائی در کشورهائی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زائی مواجه می باشند ـ به ویژه درآفریقا
اعضای این کنوانسیون:
با تایید براینکه انسانها در مناطق آسیب دیده یا در معرض تعدید ، محور فعالیتهای بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی می باشد،
با انعکاس نگرانی فوری جامعه بین المللی ، از جمله کشورها و سازمانهای بین المللی دربره اثرات منفی بیابان زدائی و خشکسالی ،
با آگاهی از اینکه مناطق خشک ، نیمه خشک ، نیمه مرطوب جمعه بخش قابل توجیهی از وسعت اراضی مره زمین را تشکیل داده و سکونتگاه و منبع معیشت بخش بزرگی از جمعیت خود می باشد ،
با علم به اینکه بیابان زائی و خشکسالی مسایلی در مقیاس جهانی می باشند که تمام نواحی دنیا را تحت تاثیر قرار می دهند و اقدام مشترک جامعه بین المللی برای بیابان زدائی و یا کاهش اثرات خشکسالی ضروری می باشد ،
با توجه به تمرکز بالای کشورهای در حال توسعه ، بخصوص کشورهای کمتر توسعه یافته در میان کشورهائی که خشکسالی جدی و یا بیابان زدائی را تجربه کرده اند و به ویژه آمار تا سف بار این پدیده ها در آفریقا،
همچنین با توجه به اینکه بیابن زائی ، ناشی از واکنش متقابل پیچیده عوامل فیزیکی ، زیست شناسی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی می باشد ،
با در نظر گرفتن اثر تجارت و جنبه های مرتبط روابط اقتصادی بین المللی بر روی توانائی کشورهای مبتلا به برای بیابان زدائی ،
با این آگاهی که رشد اقتصادی پایدار ، توسعه اجتماعی و فقرزدائی ، اولویتهای کشورهای مبتلا به در حال توسعه ، بخصوص در آفریقا بوده و برای رسیدن به اهداف به صورت پایدار ضروری می باشد ، با این تفاهم که بیابان زائی و خشکسالی از طریق ارتباطات متقابل خود با مسایل مهم اجتماعی مانند فقر ، بهداشت و تغذیه ناکافی ، عدم امنیت غذائی و مسایل ناشی از مهاجرت ، جابجائی افراد و فعل و انفعالات جمعیتی روی توسعه پایدار اثر می گذارد ،
با قدردانی از اهمیت کوششها و تجارب گذشته کشورها و سازمانهای بین المللی در بیابان زدائی و کاهش خشکسالی ، به خصوص در اجرای طرح عمل بیابن زدائی ملل متحد که در کنفرانس بیابان زدائی ملل متحد در سال 1997 برابر با سال 1376 هجری شمسی به تصویب رسید .
با آگاهی از اینکه ، علیرغم کوششهای به عمل آمده در گذشته ، پیشرفت در بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی در حد انتظار نبوده است و اینک یک برخورد جدید و موثر در تمام سطوح در چهار چوب توسعه پایدار مورد نیاز می باشد ،با شناسائی اعتبار و ارتباط تصمیمات متخذه در کنفرانس سازمان ملل برای توسعه و محیط زیست ، به خصوص دستور و کار (21) و فصل (12) آن ، که پایه ای را برای مبارزه با بیابان زائی فراهم می کنند ،
با تاکید مجدد در این راه بر تعهدات کشورهای پیشرفته بدان صورت که در بند (13) فصل فصل 33 دستور کار 21 ملحوظ است ،
با یادآوری قطعنامه شماره 188/47 مجمع عمومی ، به خصوص اولویت مندرج در آن برای آفریقا و تمامی سایر قطعنامه های ذی ربط ملل متحد ، تصمیمات و برنامه های مربوط به خشکسالی و بیابان زائی ، همچنین اعلامیه های مربوطه توسط کشورهای آفریقائی و سایر مناطق ،
با تاکید مجدد بر اعلامیه ریو در مورد محیط زیست و توسعه که در فصل 2 خود بیابان می دارد که دلتها ، بر طبق منشور ملل متحد و اصول حقوق بین الملل ، نسبت به اقدام برای استحصال منابع خود در راستای سیاستهای زیست محیطی و توسعه ای خود حق حاکمیت دارند و همچنین مسئولیت دارند تا اطمینان یابند که فعالیتهای داخل در حوزه قضائی و یا کنترل آنها سبب خسارت به محیط زیست سایر دول و مناطق خارج از محدوده حوزه قضائی ملی آنها نگردد،
با تشخیص اینکه کشورها نقش حساسی در بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی داشته و اینکه پیشرفت در این زمینه به اجرای محلی برنامه های عمل در مناطق آسیب دیده بستگی دارد ،
همچنین با تشخیص اهمیت و ضرورت همکاریهای بین المللی و مشارکت در بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی ،
با تشخیص مجدد اهمیت ارایه وسایل موثر به کشورهای در حال توسعه مبتلا به ویژه در آفریقا ، از جمله منابع اساسی ، شامل منابع مالی جدید و اضافی و دسترسی به فن آوری که بدون آن انجام تعهدات آنها در رابطه با کنوانسیون حاضر مشکل خواهد بود.
با ابراز نگرانی در مورد تاثیر بیابان زائی بر روی کشورهای مبتلا به در آسیای مرکزی و در ماوراء قفقاز ، با تاکید بر نقش مهم زنان در مناطق آسیب دیده از بیابان زائی و خشکسالی ، مخصوصا در نواحی روستائی کشورهای در حال توسعه و اهمیت اطمینان از مشارکت هم مردان و هم زنان در تمامی سطوح در برنامه های بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی ،
با تاکید بر نقش ویژه سازمانهای غیر دولتی و سایر گروههای عمده در برنامه های بیابانی زدائی و خشکسالی و کاهش اثرات خشکسالی ،
با در نظر گرفتن ارتباط بین بیابان زائی و سایر مسایل زیست محیطی در ابعاد جهانی که جوامع ملی و بین المللی با آن روبرو می باشند ،
همچنین با در نظر گرفتن کمکی که بیابان زدائی می تواند به دستیابی به اهداف کنوانسیون ملل متحد برای تغییرات آب و هوا کنوانسیون تنوع زیستی و سایر کنوانسیونهای زیست محیطی ذیربط بنماید ،
با اعتقاد به اینکه استراتژیهای بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی صورتی که بر نظارت سیستماتیک سالم و دانش علمی دقیق و ارزیابی مجدد مداوم استوار باشند موثر تر خواهند بود ،
با تشخیص نیاز فوری به بهبود کارائی و هماهنگی همکاریهای بین المللی برای تسهیل اجرای طرحها و اولویتهای ملی ،
با عزم راسخ به اتخاذ اقدامات لازم برای بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی به سود نسل حااضر و آینده ،
به شرح زیر توافق نمودند :
بخش اول
مقدمه :
ماده 1 ـ اصطلاحات و تعاریف
از نظر این کنوانسیون
الف ـ بیابان زائی (Desertication) ، به معنی تخریب سرزمین در مناطق خشک ، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب ناشی از عوامل مختلف جمله تغییرات آب و هوا و فعالیتهای انسانی می باشد ،
ب ـ بیابان زدائی (CombatingDesertification) فعالیتهائی را شامل می شود که بخشی که از توسعه جامع سرزمین در مناطق خشک ، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب در راستای توسعه پایدار در بر گرفته و هدف آن عبارت است از :
1 ـ جلوگیری و/یا کاهش تخریب سرزمین ،
2 ـ احیای زمینهای جزئا تخریب شده ، و
3 ـ احیای زمینهای جزئا بیابانی شده .
پ ـ خشکسالی (Drought) به معنی پدیده ای است که به صورت طبیعی در هنگامی که میزان بارندگی به مراتب کمتر از سطوح ثبت شده عادی بوده اتفاق افتاده و باعث عدم تعادل شدید آب شناسی می شود که اثر منفی بر روی سیستمهای تولید منابع زمینی می گذارد ،
ت ـ کاهش اثرات خشکسالی (Mitigating The Effects Of Droughr)
به معنی فعالیتهای مربوط به پیش بینی خشکسالی می باشند که برای ماهش آسیب پذیری جامعه و سیتمهای طبیعی در مقابل خشکسالی به نحوی که به بیابان زدائی مربوط می شود در نظر گرفته شده اند ،
ث ـ سرزمین (Land) به معنی سیتم زمینی تولید بیولوژیکی میباشد که متشکل از خاک ، پوشش گیاهی و سایر موجودات زنده و فرآیندهای محیط شناسی و آب شناسی بوده و در داخل سیستم عمل می کنند ،
ج ـ تخریب سرزمین (LandDegradation) به معنی کاهش یا از دست رفتن توان تولید زیست شناسی یا اقتصادی و ترکیب اراضی دیم ، آبی ، مرتع ، چراگاه ، جنگل ، بوته زار در مناطق خشک ، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب ناشی از بهره برداری از سرزمین یا از یک فرآیند یا ترکیبی از فرآیندها از جمله فرآیندهای ناشی از فعالیتهای انشانی و شیوه های سکونتی می باشد ، مانند:
1 ـ فرسایش خاک (soil Erosion)ناشی از باد و یا آب ،
2 ـ زوال خصوصیات فیزیکی ، شیمیائی و زیست شناسی و یا اقتصادی خاک ، و
3 ـ نابودی دراز مدت پوشش گیاهی طبیعی .
3 ـ نابودی دراز مدت پوشش گیاهی طبیعی.
ج ـ نواحی خشم (Arid) ، نیمه خشک (Semi_arid) و خشک نیمه مرطوب (Dry sub humid) به معنی مناطقی به جز مناطق قطبی و نیمه قطبی می باشد که در آن نسبت میزان بارندگی به تبخیر بالقوه در محدوده 05/0 تا 65/0 قرار داد ،
ح ـ مناطق مبتلا به (Affected Area) به معنی مناطق خشک یا نسمه خشک و یا خشک نیمه مرطوب می باشد که از بیابان زائی آسیب دیده اند و یا در معرض تهدید هستند ،
خ ـ کشورهای مبتلا به (Affected Countries) به معنی کشورهایس است که سرزمین آنها ، تماما یا بخشی ، مناطق آسیب دیده رادر بر می گیرد ،
ی ـ سازمان وحدت اقتصادی منطقه ای (OrganizationRegional Economic Integration) به معنی سازمانی است که توسط دولتهای دارای حاکمیت یک منطقه تشکیل و در رابطه با موضوعات تحت پوشش کنوانسیون دارای اختیار بوده و براساس مقررات داخلی خود مجاز شده است که این کنوانسیون را امضاء ، تنفیذ ، پذیرش ، تصویب نموده و یا به عضویت آن در آید ،
ذ ـ کشور پیشرفته عضو (Developed Country Party) یعنی کشورهای پیشرفته عضو و سازمانهای وحدت اقتصادی منطقه ای که توسط کشورهای پیشرفته تشکیل شده اند .
ماده 2 ـ هدف
1 ـ هدف این کنوانسوین ، بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی در کشورهائی است که به طور جدی با خشکسالی و بیابان زائی ، بخصوص در آفریقا ، مواجه هستند ، از طریق اقدام موثر در تمام سطوح ، با حمایت همکاریهای بین المللی و ترتیبات مشارکت ، در چهارچوب یک رویه جامع همسو با دستور کار (21) و به منظور کمک به دساوردهای توسعه پایدار در مناطق آسیب دیده صورت می گیرد .
2 ـ دستیابی به این هدف شامل استراژیهای جامع دراز مدتی می باشد که همزمان روی بهبود محصول دهی زمین ، احیاء حفاظت و مدیریت پایدار منابع آب و خاک متمرکز شده و در نهایت به بهبود شرایط زندگی مردم بخصوص در سطح جامعه بیانجامد .
ماده 3 ـ اصول
برای دستیابی به اهداف این کنوانسوین و اجرای مفاد آن ، اعضای باید از جمله بر طبق موارد زیر هدایت شوند:
الف ـ طرفها باید اطمینان یابند که تصمیمات آنها در طراحی و اجرای برنامه های بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی با مشارکت مردم و جوامع محلی صورت گرفته و همچنین در سطوح بالاتر محیط مناسبی ایجاد تا اقدام در سطوح ملی و محلی را تسهیل نماید ،
ب ـ طرحها باید با روح همبستگی بین المللی و مشارکت ، همکاری و همانگی را در سطوح منطقه ای ، زیر منطقه ای و بین المللی بهبود بخشیده و منابع مالی ، انسانی ، تشمیلاتی و فنی را در جائی که ضرورت دارد متمرکز نمایند .
پ ـ طرفها با روح مشارکت ، همکاریها را در بین تمام سطوح دولتی ، جوامع ، سازمانهای غیر دولتی و مالکین به منظور ایجاد درک بهتر از ماهیت و ارزش زمین و منابع محدودآبی در مناطق آسیب دیده توسعه دهند و جهت به کارگیری پایدار آنها تلاش نمایند ،
ت ـ طرفها به نیازهای ویژه و شرایط کشورهای در حال توسعه آسیب دیده بخصوص آنها کمتر توسعه یافته اند توجه کامل مبذول دارند .
بخش دوم
شرتایط عمومی
ماده 4 ـ تعهدات عمومی
1ـ اعضاء باید تعهدات خود را به موجب این کنوانسیون به صورت انفرادی یا جمعی ، از طریق ترتیبات موجود و یا به نحو مقتضی از طریق ترتیبات دو جانبه و چند جانبه آتی یا ترکیبی از آنها ، به نحو مقتضی ، با تاکید بر ضرورت هماهنگی اقدامات و توسعه یک استراتژی بلند مدت یکنواخت در کلیه سطوح به اجرا در آورند .
2 ـ اعضاء در تحقق این کنوانسوین باید :
الف ـ یک شیوه جامع که پاسخگوی جنبه های فیزیکی ، زیست شناسی و اجتماعی ـ اقتصادی روند بیابان زائی و خشکسالی باشد اتخاذ نمایند ،
ب ـ در چهارچوب تشکیلات جهانی و منطقه ای به وضعیت کشورهای مبتلا به در حال توسعه در رابطه با تجارت بین الملل ، ترتیبات بازاریابی و قروض با نگرش به ایجاد یک محیط اقتصادی بین المللی 1ویا کهمنجر به اعتلای توسعه پایدار گردد ، توجه کافی مبذول دارند ،
پ ـ استراتژیهای فقرزائی را در اقدامات مربوط به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی ادغام نمایند ،
ت ـ همکاری بین کشورهای مبتلا به در زیمنه های حمایت محیط زیست و حفاظت منابع آب و خاک ، در حالی که مربوط به بیابان زائی و خشکسالی می شوند ، توسعه دهند،
ث ـ همکاری زیر منطقه ای ، منطقه ای و بین المللی را تقویت نمایند،
ج ـ در چهارچوب سازمانهای بین الدولی ذیربط همکاری نمایند،
چ ـ در صورت اقتضا، روشهای سازمانی با در نظر گرفتن نیاز به اجتناب از دوباره کاری تعیین نمایند ،
ح ـ استفاده از روشها و ترتیبات دو جانبه و چند جانبه مالی موجود را که منابع مالی را تجهیز و به سوی کشورهای مبتلا به در حال توسعه در برنامه های بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی آنها هدایت می کنند ، توسعه دهند .
3 ـ اعضای متعاهد مبتلا به در حال توسعه در کمک به اجرای این کنوانسیون مجاز می باشد .
ماده 5 ـ تعهدات اعضای متعاهد مبتلا به
اعضای متعاهد مبتلا به ، علاوه بر تعهدات مندرج در ماده 4 باید :
الف ـ به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی اولویت داده و طبق شرایط تواناییهایشان منابع کافی به این امر تخصیص دهند ،
ب ـ استراتژیها و اولویتهای را در چارچوب طرحعا و یا سیاستهای توسعه پایدار ، برای بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی ایجاد نمایند،
پ ـ عوامل اصلی بیابان زائی را شناسائی و به عوامل اجتماعی ـ اقتصادی موثر در روند بیابانی زائی توجه خاص معول دارند،
ت ـ آگاهی را ارتقا داده و مشارکت جوامع محلی ، به ویژه زنان و جوانان ، را با حمایت سازمانهای غیر دولتی ، در کوششهایشان برابر بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی تسهیلا نمایند،و
موافقتنامه های مربوطه بین بین المللی را ، چنانچه عضو آن باشند ، مخصوصا کنوانسیون ملل متحد د رمورد تغییرات آب و هوا و کنوانسیون تنوع زیستی را جهت کسب حداکثر بهره گیری از فعالیتهای انجام شده به موجب هر موافقتنامه و در عین حال اجتناب از دوباره کلری ، تشویق خواهند نمود .
طرفها اجرای برنامه های مشترک ، بخصوص در زمینه های پژوهش ، آموزرش ،مشاهده سیستماتیک جمع آوری و مبادله اطلاعات تا حدودی که چنین فعالیتهائی ممکن است به دستیابی اهداف موافقتنامه های مربوطه کمک کند تشویق خواهند نمود .
2 ـ مفاد این کنوانسیون بر حقوق و تعهدات هیچ عضوی که از یک موافقتنامه دو جانبه ، منطقه ای یا بین المللی که قبل از لازم الاجرا شدن این کنوانسوین ناشی شده است تاثیر نخواهد داشت .
بخش سوم
برنامه های عمل ، همکاریهای علمی و فنی و اقدامات حمایتی
قسمت 1 ـ برنامه های عمل
ماده 9 ـ دیدگاههای اساسی
1 ـ طرفهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به و یا هر طرف عضو مبتلا به دیگر در اجرای تعهدات خود مندرج در ماده 5 و همچنین در چهارچوب ضمیمه مربوط به اجرای منطقه ای یا ، به صورت دیگر ، که دبیرخانه دایمی را به صورت کتبی از قصد خود برای تهیه یک برنامه عمل ملی آگاه نموده است ، برنامه های عمل ملی را به نحو مطلوب تهیه ، منتشر و اجراء نموده تا حدامکان براساس برنامه ها و طرحهای موفق موجود مربوطه و برنامه های عمل زیر منطقه ای و منطقه ای به عنوان عنصر مرکزی استراتژی مبارزه با بیابان زائی و کاهش اثرات خشکسالی ، اقدام نمایند . این برنامه ها باید از طریق فرآیند مشارکت مداوم و براساس درسهائی که از عملیات صحرائی آموخته شده و نیز نتایج تحقیقات ، بروز درآیند تهیه برنامه عمل ملی باید با سایر اقدامات برای تدوین سیاستهای ملی برای توسعه پایدار به طور متقابل مربوط باشد .
2 ـ در ارایه انواع نختلف کمکهای طرفهای متعاهد پیشرفته به موجب ماده 6 ، اولویت باید برحسب توافق به برنامه های عمل ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای اعضای متعاهد مبتلا به در حال توسعه ، بخصوص در آفریقا ، چه به صورت مشتقیم و چه از طریق سازمانهای چند جانبه و یا هر دو داده شود .
3 ـ طرفها باید سازمانها ، صندوقها و برنامه های سیستم ملل متحد و سایر سازمانهای بین المللی ذیربط ، موسسات آکادمیک ، جامعه عملی و سازمانهای غیر دولتی را که می توانند براساس شرح وظایف و تواناییهایشان همکاری نمایند ، به حمایت از تهیه و اجرا و ادامه برنامه های عمل تشویق کنند .
ماده 10 ـ برنامه های عمل ملی
1 ـ هدف برنامه های عمل ملی شناسائی موصر بیابان زائی و معیارهای عملی بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی می باشد .
2 ـ برنامه های عمل ملی باید نقش مربوط به دولت ، جوامع محلی و بهره برداران از زمین و همچنین منابع موجود مورد نیاز را معین کند. این برنامه ها همچنین باید :
الف ـ همراه با استراتژیهای بلند مدت بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی بوده ، بر اجراء تاکید داشته و با سیاستهای ملی برای توسعه پایدار ادغام گردند،
ب ـ اصلاحات متناسب با تغییر شرایط را اجازه داده و در سطح محلی برای تطبیق با شرایط مختلف اجتماعی ، اقتصادی ، زیست شناسی ، ژئوفیزیکی به اندازه کافی انعطاف پذیر باشد ،
پ ـ به اجرای روشهای پیشگیری از تخریب زمینهائی که هنوز تخریب نشده اند یا مختصری فرسایش یافته اند توجه مخصوص نماید،
ت ـ تواناییهای هواشناسی ، آب شناسی ، آب و هوائی در سطح ملی و سیستمهای هشدار دهنده خشکسالی را تقویت نماید ،
ث ـ سیاستها و چهارچوبهای سازمانی قانونی را که سبب توسعه همکاری و هماهنگی با روح همکاری ، بین جوامع کمک کننده ، دولتها در تمام سطوح ، جمعیتهای محلی و گروههای اجتماعی می شود و دستیابی جمعیتهای محلی به اطلاعات و فن آوری مناسب را تسهیل می نماید ، اعتلا بخشیده و تقویت نمایند، ج ـ تمهیدات لازم برای مشارکت مؤثر در سطوح محلی ، ملی و منطقه ای توسط سازمانهای غیر دولتی و جمعیتهای محلی اعم از مردان و زنان ، بخصوص استفاده کنندگان از منابع شامل زارعین ، دامداران و سازمانهای نماینده آنان ، در سیاستگزاری ، تصمیم گیری و اجرا وبررسی برنامه های عمل ملی را فراهم ساخته ، و
چ ـ بازنگری مرتب و تهیه گزارش پیشرفته در مورد اجرای آنها را لازم بدانند .
3 ـ برنامه های عمل ملی ممکن است از جکله ، همراه با سایر اقدامات ، یک یا تمامی اقدامهای زیر را برای آمادگی و کاهش اثرات خشکسالی شامل شوند ک
الف ـ تاسیس و یا تقویت سیستم هشدار دهنده ، به نحو متناسب ، شامل تسهیلات محلی و ملی و سیستمهای مشترک در سطوح زیر منطقه ای و روشهائی برای کمک به افرادی که در اثر شرایط محیطی جایجا می شوند ،
ب ـ تقویت آمادگی در مقابله با خشکسالی و مدیریت شامل طرحهای پیش بینی خشکسالی در سطوح محلی ، ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای ، که پیش بینی های هواشناسی فصلی و سالانه را در نظر می گیرند ،
پ ـ تاسیس و یا تقویت سیستمهای امنیت غذائی ، بع نحو مناسب ، شامل تسهیلات ذذخیره سازی و بازار یابی ، بخصوص در مناطق روستائی ،
ت ـ تاسیس سایر پروژه های معیشتی جایگزین که می تواند منبع درامدی برای مناطق در معرض خشکسالی باشد ،و
3 ـ توسعه برنامه آبیاری پایدار هم برای کشاورزی و هم برای احشام .
4 ـ با در نظر گرفتن شرایط و نیازهای خاص هر طرف متعاهد مبتلا به برنامه عمل ملی باید به نحو مناسب در میان سایر موارد زیر را در پاره ای و یا در همه زمینه های اولوتی به نحوی که مرنبط با بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی در مناطق آسیب دیده و مرتبط به مردم آنها باشند در نظر بگیرند :
اعتلای شیوه های معیشتی جایگزین و بهبود محیط های اقتصاد ملی بهمنظور تقویت برنامه هائی که در راستای فقرزدائی و تضمین امنیت قضائی اجرا شود تحرکات جمعیتی مدیرت پایدار منابع طبیعی عملیات کشاورزی پایدار توسعه و استفاده موثر از منابع گوناگون انرژی چهار چوبهای سازمانی و قانونی ، تقویت تواناییها برای ارزیابی و نظارت سیستماتیک شامل خدمات آب شناسی و هواشناسی ، ظرفست سازی ، آموزشی و آگاهی عمومی .
ماده 11 ـ برنامه های عملی زیر منطقه و منطقه ای
اعضای متعاهد مبتلا به بر طبق الحاقیه های اجرائی منطقه ای به منظور تهیه برنامه های عمل زیر منطقه ای و یا منطقه ای به نحومناسب برای هماهنگی و تکمیل برنامه های ملی و افزایش کارآئی برنامه های ملی مشورت و همکاری خواهند نمود .مفاد ماده 10 باید با جرح و تعدیلهای مورد نیاز به برنامه های عمل زیر منطقه ای و منطقه ای نیز تسری داده شود . این همکتاریها ممکن است شامل برنامه های مشترک مورد توافق برای مدیریت پایدار منابع مشترک فرامرزی همکاریهای علمی و فنی و تقویت نهادهای مربوط باشد .
ماده 12ـ همکاری بین المللی
طرفهای مبتلا به متعاهد با معاضدت با سایر طرفها و جامعه بین المللی باید همکاری نمایند تا از اعتلای یک محیط بین المللی جهت اجرای مفاد این کنوانسوین اطمینان یابد یک چنین همکاری باید زمینه های انتقال فن آوری و همچنین تحقیقات و توسعه علمی جمع اوری و توزیع اطلاعات و منابع مالی را نیز تحت پوشش قرار دهد .
ماده 13 ـ حمایت از تهیه و اجرای برنامه های عمل .
1 ـ اقداماتی که برای حمایت از برنامه های عمل بر طبق مفاد ماده 9 آمده در میان سایر موارد شامل موارد زیر می باشند .
الف ـ همکاری مالی جهت تامین قابلیت پیش بینی برای برنامه عمل به طوری که برنامه ریزی دراز مدت مورد نیاز را ممکن سازد .
ب ـ تهیه و کاربرد روشهای همکاری که حمایت بهتری را در سطح فعالیتهای محلی از جمله از طریق سازمانهای غیر دولتی به منظور افزایش قابلیت تکرار فعالیتهای برنامه آزمایشی موفق در موارد مربوط امکان پذیر سازد
پ ـ افزایش انعطاف پذیری در طراحی پروژه تامین اعتبار و اجرا در راستای روش تجربی و قابل تکرار برای اقدام مشارکتی در سطح جامعه محلی و
ت ـ روشهای اداری و مالی به نحو مناسب که کارآئی برنامه های حمایتی و همکاری را افزایش دهد .
2 ـ در ارایه این حمایتهای به طرفهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به باید به قاره آفریقا و طرفهای متعاهد کمتر توسعه یافته اولویت داده شود .
ماده 14 ـ هماهنگی در تهیه و اجرای برنامه های عمل
1 ـ اعضاء باید به صورت مستقیم یا از طریق سازمانهای بین المللی مربوط برای تهیه و اجرای برنامه های عمل همکاری نزدیک نمایند 2ـ طرفها باید روشهای اجرائی را به خصوص در سطوح ملی و محلی توسعه دهند تا اطمینان حاصل گردد که حداکثر هماهنگی ممکن بین اعضای متعاهد پیشرفته طرفهای متعاهد در حال توسعه و سازمانهای بین المللی و غیر دولتی مربوطه وجود داشته تا از عملیا تتکراری جلوگیری شده و روشها و ملاحظات ههماهنگ گردیده و اثرات کمک به حداکثر برسد در کشورهای طرفهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به اولویت به فعالیتهای هماهنگ شده مربوط به همکاریهای بین المللی داده خواهد شد تا کاربرد به موثر منابع به حداکثر رسیده از کمک موثر اطمینان حتصل شده و اجرای برنامه های عملی ملی و ارجحیت های به موجل این کنوانسوین را تسهیل نماید .
ماده 15 ـ الحاقیه های اجرائی منطقه ای .
عناصر لازم برای منظور نمودن در برنامه های عمل باید براساس عوامل اجتماعی ، اقتصادی ، جغرافیائی و آب و هوائی که در کشور یا منطقه مبتلا به کاربرد دارد و همچنین براساس سطح توسعه یافتگی انتخاب و سازگار شود خطوط راهنمائی تهیه برنامه عمل و حوزه با توجه به مفاد آن برای یک زیر منطقه یا منطقه خاص در الحاقیه های اجرائی منطقه ای تدوین گردیده است .
قسمت 2 ـ همکاریهای فنی و علمی
ماده 16 ـ جمع آوری تحلیل و مبادله اطلاعات اعضا براساس تواناییهای خود موافقت مینمایند که جمع آوری تحلیل و مبادله اطلاعات و آمار کوتاه مدت و بلند مدت مربوطته را هماهنگ و یکسان سازند تا از مشاهده سیستماتیک تخریب اراضی در مناطق مبتلا به اطمینان یابد فرآیند و اثرات خشکسالی و بیابان زائی را بهتر درک کرده و اریابی نماید .
این امر کمک می کند تا در میان سایر موارد مواردی مثل هشدار سرع و برنامه ریزی قبلی برای دوره های بد تغییر آب و هوا به شکل مناسب برای کاربرد عملی تویط استفاده کنندگان در همه سطوح ، از جمله جمعیتهای محلی انجام شود . برای رسیدن به این هدف انها به نحو مطلوب :
الف ـ انجام وظیفه شبکه جهانی موسسات و تسهیلات برای جمع آوری ، تحلیل و تبادل اطلاعات و همچنین برای نظارت سیستماتیک در تمام سطوح را تقویت و تسهیلا نمایند که باید علاوه بر سایر موارد :
1 ـ به استفاده از سیستمها و استانداردهای سازگار توجه داشته باشند،
2 ـ اطلاعات و ایستگاههای ذیربط ، از جمله در نواحی دوردست را در برگیرند ،
3 ـ فن آوری جدید برای جمع اوری ، انتقال و اریابی در زمینه تخریب اراضی را به کار گرفته و منتشر نماید ،
4 ـ مراکز آمار و اطلاعات ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای را به صورت خیلی نزدیک با منابع اطلاعات جهانی مرتبط سارند .
ب ـ اطمینان یابند که جمع آوری ، تحلیل و مبادله اطلاعات جوابگوی نیازهای جوامع محلی و نیازهای تصمیم گیرندگان ، با هدف حل مسایل خاص و اینکه جوامع محلی در این فعالیتهای مشارکت دارند ، می باشد ،
پ ـ برنامه ها و پروژه های دو جانبه و چند جانبه را که هدف آن تعیین هدایت ، اریابی و تامین اعتبار برای جمع آوری تحلیل و تبادل و تهیه اطلاعات آمار ، از جمله شاخصهای فیزیکی ، زیست شناسی ، اجتماعی ، اقتصادی می باشد ،
حمایت نموده و توسعه دهند ،
ت ـ از تجربیات سازمانهای بین الدولی و غیر دولتی که توانائی دارند به ویژه برای توزیع اطلاعات و جارب بین گروههای هدف در مناطق مختلف استفاده کامل به عمل آورند ،
ث ـ به جمع آوری تحلیل و مبادله اطلاعات اجتماعی اقتصادی ادغام آنها با آمار فیزیکی و زیستی اعمیت کامل بدهند ،
ج ـ اطلاعات قابل دسترسی از کلیه منابع عمومی در رابطه با بیابان زدائی و کاهش اثرات حشکسالی را مبادله نموده و به صورت کامل آشکار و صریح در دسترسی قرار دهند، و
چ ـ به شرط تصویب مراجع قانونگذاری ملی و یا سیاستهای خود اطلاعات مربوط به دانش سنتی و محلی را مبادله نموده از حفاظت کافی آنها و تامین سود مناسب از منافع حاصله از آنها براساس تساوی و یا شرایط مورد توافقت دو جانبه ، به جمعیت محلی مربوطه اطمینان حاصل نماید .
ماده 17 ـ تحقیق و توسعه
1 ـ اعضای متعاهد براساس تواناییهای خودشان تعهد می نمایند تا همکاریهای فنی رو علمی را در زمینه ها یبیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسائی از طریق نهادهای مناسب ملی ، زی منطقهای و بین المللی ارتقا دهند . بدین منظور فعالیتهای پژوهشی را در موارد زیر حمایت خواهند کرد :
الف ـ مشارکت در روندهای علمی توسعه یافته مربوط به بیابان زائی و خشکسالی و اثرات آن و تمایز بین عوامل ملی اعم از طبیعی و انسانی با توجه به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی و نیل به بهره وری توسعه یافته و همچنین مدیریت و استفاده پایدار از منابع ،
ب ـ پاسخ به اهداف مشخص ، برآورد ساختن نیازهای ویژه جمعیتهای محلی و نیل به نعریف و اجرای راه حلهائی که استانداردهای زندگی مردم در مناطق مبتلا به را توسعه بخشد ،
پ ـ حفظ ، انسجام ، ارتقا و ارزش بخشیدن به آگاهی ، دانش فنی ، عرف سنتی و محلی و تضمین اینکه با توجه به قوانین و سیاستهای ملی مربوطه اشان صاحبان اینگونه تجربیات براساس اصول مساوات و مفاد موافقت شده دو جانبه مستقیما از منابع آن اعم از آنکه به صورت تجارتی استفاده شود و یا از آن برای توسعه فن آوری های دیگر بهره گرفته شود سود خواهند برد ،
ت ـ توسعه و تقویت و تواناییهای پژوهشی ملی و زیر منطقه ای و منطقه ای در کشورهای عضو در حال توسعه بخصوص در آفریقا از جمله توسعه مهارتهای بومی ، تقویت ظرفیتهای مناسب به ویژه در کشورهائی با زیربنای پژوهشی ضعیف و توجه ویژه به تحقیقات چند منظوره و مشارکتی اقتصادی ، اجتماعی ،
ث ـ توجه به رابطه بین فقر و مهاجرت ناشی از عوامل زیست محیطی و بیابان زائی در موارد مربوط ،
ج ـ توسعه و ارتقای برنامه های مشترک پژوهشی بین سازمانهای تحقیقاتی ملی ، زیر منطقه ای و بین المللی اعم از بخش خصوصی و عمومی ، به منظور توسعه فن اوریهای پیشرفته دسترسی و در حد استطاعت برای توسعه پایدار از طریق مشارکت موثر گروهها و جمعیتهای محلی ،
چ ـ افزایش امکان دستیابی به منابع آب در مناطق مبتلا به از طرق مختلف از جمله باروری ابرها ،
2 ـ اولویتهای پژوهشی برای مناطق و زیر مناطق خاص که باز تاب شرایط مختلف منطقه ای است باید در برنامه های عمل گنجانده شود . کنفرانس طرفها باید به صورت زمان بندی شده و براساس توصیه شورای مشورتی علمی و فنی ، اولویتهای را مورد بررسی قرار دهد .
ماده 18 ـ انتقال ، اکتساب ، تعدیل و توسعه فن اوری
1 ـ اعضای متعاهد براساس توافقات دو جانبه و منطبق با سیاستها و مقررات ملی خودشان تعهد می نمایند که اعتبار یا تسهیلات اعتباری لازم را برای انتقال ، اکتساب ،انطباق و توسعه فن آوریهای سالم به لاحاظ زیست محیطی و قابل اجراء به لحاظ اقتصادی و قابل پذیرش به لحاظ اجتماعی و مربوط به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی باشد فراهم سازند . اینگونه همکاریها باید به صورت دو جانبه و یا چند جانبه بوده و در صورت لزوم از تجارب کارشناسی سازمانهای بین الدولی و غیر دولتی حداکثر استفاده را بنماید . طرفها باید بخصوصی موارد زیر را رعایت نمایند:
الف ـ از سیستمهای اطلاعاتی موجود در سطح ملی ، زیر منطقه ای و بین المللی استفاده کامل نموده و از آنها برای مبادله و توزیع اطلاعات در زمینه فن اوریهای وجود و منابع آنها ، خطرات زیست محیطی و شرایط گسترده ای که ممکن است به موجب آن تحصیل گردند استفاده کنند ،
ب ـ دستیابی را بخصوص برای کشورهای مبتلا به درحال توسعه ، براساس اصول مناسب شامل مقررات ترجیحی و امتیازی که به صورت دو جانبه توافق شده ، با توجه به ضرورت حفظ حقوقماکیت معنوی برای فن اوریهائی که برای اجرای عملی نیازهای ویژه به اثرات زیست محیطی ، اقتصادی ، فرهنگی ، اجتماعی ، چنین فن آوری تسهیل نمایند ،
پ ـ همکاریهای فنی بین کشورهای در حال توسعه مبتلا به را از طریق کمکهای مالی و یا دیگر ابزار مناسب تسهیلا بخشند ،
ت ـ توسعه همکاریهای فنی با کشورهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به از جمله در بخشهائی که سیستمهای معیشتی جایگزین را ترویج می کنند ،
ث ـ انجام اقدامات مناسب به منظور ایجاد شرایط بازار محلی و انگیزه مالی و غیره که موجب توسعه ، تبادل اکتساب و سازگار نمودند فن آوریها و فنون می شود از جمله معیارهای حفظ مالکیت معنوی .
2 ـ اعضای متعاهد باید بر مبنای توانمندیها و با توجه به سیاستها و قوانین ملی مربوطه اشان اقدام به حفظ ، ارتقا و استفاده از فن آوریهای محلی و سنتی نمایند تا در نهایت تعهدات زیر را به عهده گیرند :
الف ـ فهرستی از این گونه علوم و فنون را با ظرفیتها و استعدادهای مربوط در رابطه با جمعیتهای محلی تهیه و از طریق سازمانهای بین الدولی و غیر دولتی توزیع و منتشر نمایند،
ب ـ تضمین نمایند که اینگونه فرن آوریها و علوم و فونون را حمایت نموده و نیز جوامع محلی براساس تساوی و توافقات چند جانبه متداول به طور مستقیم از این فن آوریها و با کاربرد آن در سایر فن آوریها بهره مند خواهند شد ،
ج ـ توسعه و توزیع و انتشار اینگونه علوم و فنون و یا فن آوریهائی را که از آن گرفته می شود تشویق و از آن فعالانه حمایت نمیایند،
ت ـ تسهیلات لازم را برای سازگار نمودن اینگونه علوم و فنون و دانسته را برای کاربرد وسیع آن و همراه کردن آنها با فن اوریهای مدرن فراهم سازند .
قسمت 3 ـ اقدامات حمایتی
ماده 19 ـ ظرفیت سازی ، آموزش و آگاهی عمومی
1 ـ اعضای متعاهد اهمیت ظرفیت سازی را که شامل ایجاد مقررات نهادینه سازی ، آموزش و توسعه ظرفیتهای محلی و ملی ذیربط می باشد و به منظور تلاش برای بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی است به خوبی درک می نمایند . اعضا در توسعه ظرفیت سازی موارد زیر را باید لحاظ نمایند :
الف ـ ساختن و توسعه ظرفیتها در تمام سطوح بخصوص در سطح محلی از طریق مشارکت کامل مردم محلی و بومی به ویژه زنان و جوانان با همکاری سازمانهایغیر دولتی و محلی ،
ب ـ برقراری و یا تقویت حمایتها و گسترش خدمات به منظور ترویج روشهای فنی مربوط به صورت موثر از طریق آموزش و عوامل و اعضای سازمانهای روستائی در فرآیند مشارکتی برای حفظ و بهره برداری پایدار از منابع طبیعی ،
ت ـ ترویج استفاده و توسعه علوم و دانش فنی و عرف محلی و بومی در برنامه های همکاریهای فنی در هر جائی که امکان دارد ،
ث ـ سازگار کردن فن آوریهای سالم به لحاظ زیست محیطی و روشهای کشاورزی و دامداری سنتی با شرایط مدرن اجتماعی ، اقتصادی ،
ج ـ تامین آموزشها و فن آوری لازم مناسب در استفاده جایگزین انرژی خصوصا تجدید شونده و با هدف کاهش وابستگی به چوب به عنوان سوخت ،
چ ـ همکاریهای مورد توافق به منظور تقویت ظرفیت کشورهای مبتلا به در حال توسعه برای توسعه و اجرای برنامه های جمع آوری ، تحلیل و مبادله اطلاعات مطابق با ماده 16 ،
ح ـ یافتن راههای ابداعی ارتقای روشهای معیشتی جایگزین شامل آموزش در مهارتهای جدید ،
خ ـ آموزش تصمیم گیران ، مدیران و افرادی که مسوول جمع آوری و تحلیل اطلاعات و آمار هستند با هدف استفاده از سیستم هشدار سریع در زمینه شرایط خشکسالی و تولید مواذ غذائی ،
د ـ از طریق بکارگیری موثر نهادها و چهار چوبهای حقوقی ملی موجود و در موارد ضروری ایجاد چهارچوبها و نهادهای جدید همراه با تقویت مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک
ذ ـ ایجادبرنامه های مبادله بازدید کنندگان بهمنظور افزایش ظرفیت سازی درکشورهای مبتلا به از طریق یک برنامه دراز مدت آموزش و مطالعه ،
2 ـ کشورهای در حال توسعه مبتلا به باید با همکاری سایر طرفها و سازمانهای غیر دولتی و بین الدولی ذیربط بازنگری چند جانبهای از ظرفیتها و تسهیلات موجود در سطح ملی و محلی انجام داده و امکان تقویت آنه را به نحو مقتضی بررسی نمایند .
3 ـ اعضاء باید با یکدیگر و از طریق سازمانهای بین المللی و بین الدولی و غیر دولتی ذیصلاح متعهد شوند که در برنامه های آموزشی و آگاهی عمومی در کشورهای مبتلا به و سایر کشورهائی که مبتلا نشده اند با هدف آشنا ساختن مردم به علل و عواقب بیابان زائی و خشکسالی و نشان دادن اهمیت انجام اهداف این کنوانسیون همکاری نمایند . برای رسیدن به این منظور متعاهدین باید موارد زیر را رعایت کنند :
الف ـ سازمان دهی برنامه های ارتقای دانش عمومی در سطح وسیع برای عموم ،
ب ـ ارتقای دسترسی دایمی مدم به اطلاعات ذیربط و همچنین مشارکت وسیع مردم در فعالیتهای آموزشی و آگاهی بخشی ،
پ ـ ترغیب تاسیس انجمنهائی که بتواند به افزایش آگاهی مدم کمک کنند ،
ت ـ توسعه و مبادله مواد اموزشی عمومی و آگاهی بخشی ، در جائی که ممکن است به زبانهای محلی ، مبادله کارشناس برای آموزش پرسنل کشورهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به برای برنامه های آموزشی و آگاهی دادن و استفاده کامل از مواد آموزشی موجود در تشکیلات و سازمانهای بین المللی ذیصلاح ،
ث ـ ارزیابی نیازهای آموزشی در مناطق مبتلا به ، تدوین متون درسی مناسب و توسعه برنامه های آموزشی موجود در تشکیلات و سازمانهای بین المللی ذیصلاح ،
ج ـ ارزیابی نیازهای آموزشی در مناطق مبتلا به ، تدوین متون درسی مناسب و توسعه برنامه های آموزشی بزرگسالان و ایجاد فرصتهای آموزشی برای آنان و بخصوص برای دختران ، زنان ، با هدف شناخت ، حفاظت و استفاده پایدار مدیریت منابع طبیعی مناطق مبتلا به ،و
چ ـ توسعه برنامه های چند منظوره مشارکتی که دانش بیابان زائی و خشکسالی را در سیستمهای آموزشی و به صورت غیر رسمی و برای بزرگسالان در نواحی دور دست و همچنین در برنامه آموزشهای علمی مرتبط گرداند.
4 ـ کنفرانس اعضای متعاهد باید شبکه های منطقه ای مرکز آموزشی و کارورزی برای بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی را تاسیس ، یا در صورت وجود تقویت نماید . این شبکه ها باید توسط یک موسسه ای که ایجاد می شود و یا برای این منظور مامور می شود ، با هدف آموزش فنی ، علمی و مدیریتی پرسنل و همچنین به منظور تقویت نهادهای موجود و مسوول آموزش در کشورهای مبتلا به و در جائی که مناسب باشد با نگرشی به هماهنگی برنامه ها و سازماندهی مبادله تجارب میان آنها ، هماهنگ شود .
این شبکه ها باید با سازمانهای بین الدولی و غیر دولتی مربوطه به منظور جلوگیری از دوباره کاری ، همکاری نزدیک داشته باشند .
ماده 20 ـ منابع مالی
1 ـ نظر به اهمیت محوری تامین اعتبار برای نیل به هدف کنوانسیون اعضاء با توجه به ظرفیتهای خود باید از هر کوششی فرو گذار نکرده تا این اطمینان حاصل گردد که منابع مالی کافی برای برنامه های بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی تامین شده است .
2 ـ کشورهای پیشرفته عضو باید در این رابطه با رعایت اولویت کشورهای متعاهد مبتلا به در آفریقا و هم چنین در نظر داشتن سایر کشورهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به براساس ماده 7 بشرح زیر تعهد نمایند :
الف ـ منابع مالی لازم از جمله اعانات و وامهای سهل الشرط رابرای حمایت از اجرای برنامه های بیابان زدائی ، کاهش اثرات خشکسالی بسیج نمایند ،
ب ـ بسیج به موقع منابع مالی کافی قابل پیش بینی شامل منابع مالی جدید و اضافی از تسهیلات محیط زیست جهانی مربوط به هزینه های اضافی آن دسته از فعالیتهای مرتبط با بیابان زائی که با چهار زمینه اصلی ان ارتباط پیدا کرده و همچنین با مقررات و تشکیلات تسهیلات محیط زیست جهانی مربوط می شود ،
پ ـ تسهیل در امر انتقال فن آوری و دانش فنی و کاربرها از طریق همکاریهای بیمن المللی ، و
ت ـ با همکاری کشورهای مبتلا به متعاهد در حال توسعه ، روشها و محرکهای جدیدی برای بسیج و جهت دهی منابع مالی از قبیل بنیادها ، سازمانهای غیر دولتی و دیگر بخشهای خصوصی کشف و ارایه نمایند . بخصوص روشهای تبدیل فروض و ابزارهای ابداعی دیگر که سبب افزایش اعتبارات و کاهش بدهیهای خارجی کشورهای در حال توسعه مبتلا به ویژه در آفریقا را موجب گردد.
3 ـ کشورهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به با توجه به تواناییهایشان باید به بسیج منابع مالی کافی برای اجرای برنامه های عمل ملی خود متعهد گردند .
4 ـ در بسیج منابع مالی ، طرفهای متعاهد باید در جستجوی استفاده کامل و بهبود کیفی دایمی تمامی روشها و منابع مالی ملی و دو جانبه و چند جانبه بوده و از برنامه های مشترک جمعی و موازی مالی استفاده کنند و همچنین باید در صد استفاده از منابع مالی بخش خصوصی از جمله سازمانهای غیر دولتی نیز باشند .
بدون منظور طرفهای عضو باید روشهای اجرائی منطبق با ماده 14 را به طور کامل بکار گیرند .
5 ـ برای بسیج منابع مالی لازم مورد نیاز کشورهای متعاهد در حال توسعه مبتلا به جهت بیابان زدائی و کاهش خشکسالی طرفهای عضو یابد :
الف ـ مدیریت منابع تخصیص یافته برای بیابان زدائی و همچنین کاهش اثرات خشکسالی را از طریق به کارگیری این منابع به طور موثر و کارا تقویت و منطبق نمایند، ارزیابی موفقیتها و کاستیها و رفع موانع تا حد امکان و در صورت نیاز ، تغییر اساسی برنامه ها در قالب روشهای دراز مدت منطبق با اهداف این کنوانسوین باید صورت گیرد ،
ب ـ هیات مدیره های سازمانهای مالی چند جانبه و تسهیلات اعتباری و صندوقها شامل صندوقها و بانکهای توسعه ای منطقه ای ، باید توجه کافی را جهت حمایت از کشورهای در حال توسعه متعاهد مبتلا به آفریقائی در فعالیتهائی که منجر به تسریع اجرای این کنوانسیون ، به ویژه برنامه های عمل که آنها در چهارچوب الحاقیه های اجرائی منطقه ای پذیرفته اند مبذول داشته و به آن اولویت مناسب دهند،
پ ـ راههائی که همکاریهای منطقه ای وزیر منطقه ای را تقویت و باعث حمایت از اقدامات ملی می گردد ، بررسی شود ،
6 ـ سایر اعضاء تشویق می گردند تا به صورت داوطلبانه دانش فنی، کاربردی و فن آوریهای مرتبط با بیابان زائی و منابع مالی را به کشورهای در حال توسعه متعاهد به ارایه داده و یا منابع مالی را در اختیار آنان قرار دهند .
7 ـ اجرای کامل تعهدات کشورهای در حال توسعه متعاهد مبتلا به (مندرج کنوانسیون ) به ویژه کشورهای آفریقائی قویا با کمک کشورهای توسعه یافته متعاهد از طریق انجام تعهداتشان در کنوانسوین شامل تعهدات مالی و انتقال فن آوری ، عملی میگردد. کشورهای توسعه یافته متعاهد برای ایفای تعهداتشان بایستی به طور کامل در نظر داشته باشند که توسعه اجتماعی و اقتصادی و فقرزدائی اولویتهای نخست را در کشورهای در حال توسعه متعاهد به ویژه کشورهای آفریقائی دارا می باشد .
ماده 21 ـ روشهای مالی
1 ـ کنفرانش اعضاء باید امکان دسترسی به روشهای مالی را افزایش داده و روشها به گونه ای که حداکثر منابع مالی را در دسترس کشورهای در حال توسعه مبتلا به بخصوص در آفریقا قرار دهند تا بتوانند به تعهدات خود براساس این کنوانسیون عمل نمایند. بدین منظور ، کنفرانس اعضا بایستی برای پذیرش ، از جمله سیاستها و روشهای زیر را مورد توجه قرار دهد :
الف ـ تامین اعتبارات مورد نیاز در سطح ملی ، منطقه ای ، زیر منطقه ای و جهانی برای فعالیتهای منطبق با مواد این کنوانسیون را تسهیل نمایند،
ب ـ روشهای تامین اعتبار از منابع گوناگون ، روشها ، ترتیبات و ارزیابی انها را براساس ماده 20 ارتقا دهند ،
پ ـ به صورت منظم اطلاعات لازم را در مورد منابع مالی موجود و روشهای کسب آن با هدف تسهیلا همکاریها در اختیار طرفهای ذینفع و سازمانهای بین الدولی و غیر دولتی مربوط قرار دهد ،
ت ـ چنانچه لازم باشد تاسیس روشهای مالی مانند صندوقهای ملی بیابان زدائی از جمله صندوقهائی که سازمانهای غیر دولتی را نیز در بر می گرد ، تسهیلا نماید تا از آن طریق منابع اعتباری به سرعت و به طور موثر در اختیار جوامع محلی در کشورهای در حال توسعه مبتلا قرار گیرد .
ث ـ روشهای مالی و صندوقهای موجود در سطح زیر منطقه ای و منطقه ای بخصوص در آفریقا را تقویت نموده تا به طور موثر به اجرای کنوانسوین کمک نمایند.
2 ـ کنفرانس اعضاء باید از طریق روشهای مختلف موجود در سیتم سازمان متحد و یا از طریق موسسات مالی چند جانبه تمهیدات لازم را در سطح ملی ، منطقه ای وزیر منطقه ای به عمل آورد تا کشورهای در حال توسعه متعاهد بتوانند به تعهدات خود در این کنوانسیون عمل نمایند .
3 ـ کشورهای در حال توسعه متعاهد مبتلا باید از روشهای همکاریهای ملی هماهنگی با برنامه های توسعه ملی خود استفاده کامل نموده و یا در صورت لزوم آن را ایجاد یا تقویت نمایند تا بدین وسیله از کاربرد تماس منابع مالی موجود اطمینان حاصل گردد. آنها همچنین باید از فرآیند مشارکت که در برگیرنده سازمانهای غیر دولتی ، گروههای محلی و بخش خصوصی باشد برای جلب اعتبار و تهیه و اجرای برنامه ها و رساندن اعتبارات مالی به گروهها در سطح محلی استفاده نمایند . این اقدامات را می توان با هماهنگی بهتر و برنامه ریزی انعطاف پذیرتر از سوی کمک دهندهها به انجام رسانید .
4 ـ به منظور افزایش کارائی و یازده روشهای موجود مالی بدین وسیله یک روش جهانی تاسیس می گردد. هدف از این روش جهانی تشویق فعالیتهائی است که باعث بسیج و جهت دهی منابع مالی اسای به کشورهای در حال توسعه مبتلا به می گردد . این منابع شامل مابعی برای انتقال فن آوری به صورت اعطا، کمک و یا با شرایط سهل و ویژه و یا سایر اشکال مشابه نیز خواهد بود . این روش جهانی تحت مدیریت و ارشاد کنفرانس اعضا انجام وظیفه کرده و در مقابل آن مسوول خواهد بود .
5 ـ کنفرانس اعضا در اولیت اجلاس عادی باید یکی از تشکیلات را به عنوان مقر این روش مشخص نماید . کنفرانس طرفها و سازمان مربوطه باید روی مقررات خاص این روش طوری توافق نمایند که اهداف زیر تامین گردد :
الف ـ فهرستی از برنامه های همکاری دو یا چند جانبه ای را که برای اجرای کنوانسوین مهیا می باشد تهیه نماید ،
ب – در صورت تقاضا ، طرفها را برحسب شیوه های ابداعی تامین اعتبار و منابع کمکهای اعتباری و همچنین درباره بهبود هماهنگی همکاریها و در سطح ملی ارشاد نماید ،
پ ـ اطلاعات لازن را درباره منابع مالی موجود و شیوه های تامین اعتبار در اختیار طرفها وسازمانهای غیر دولتی و بین الدولی مربوطه قرار دهد تا از آن طریق هماهنگی بین آنها را تسهیل نماید ،و
ت ـ اقدامات خود را به اولین کنفرانس طرفهای متعاهد در آغاز دومین نشست عادی گزارش نماید .
6 ـ کنفرانس اعضاء باید در اولین اجلاس خود ترتیبات شایسته را در ارتباط با سازمانی که به عنوان مقر مکانیسم جهانی شناسائی گردیده جهت انجام وظایف اداری در چهارچوب بودجه و منابع انسانی موجود اتخاذ نمایند .و
7 ـ کنفرانس طرفها در سومین اجلاس عادی خود باید سیاستها ، روشهای عملیاتی و فعالیتهای روش جهانی در رابطه با مفاد بند 4 و ماده 7 را مورد بررسی قرار دهد و براساس این بررسی اقدامات لازم از معمول نمایند .
بخش چهارم
تشکیلات
ماده 22 ـ کنفرانس اعضا
1 ـ کنفرانس اعضای متعاهد بدین وسیله تاسیس می گردد .
2 ـ کنفرانس اعضای متعاهد بالاترین تشکیلاتی کنوانسیون است.
منفرانس طرفها باید در چهارچوب وظایفش تصمیمات لازم را برای تقویت اجرای موثر خود اخذ نماید .
این تشکیلات باید :
الف ـ به طور مرتب اجرای کنوانسوین و عملکرد ترتیبات نهادی خود را براساس تجاربی که در سطح ملی ، منطقه ای و بین المللی و همچنین براساس پیشرفت دانش فنی رو علمی کسب نموده بررسی نماید ،
ب ـ تبادل اطلاعات در زمینه اقدامات متخذه توسط اعضاء و تعیین شکل و جدول زمانی انتقال اطلاعات را براساس ماده 26 تشویق نموده و همچنین و گزارشات را بررسی و توصیه های لازم را ارایه نماید ،
پ ـ تاسیس تشکیلات وابسته ای که برای اجرای کنوانسیون ضروری تشخیص داده می شود ،
ت ـ بررسی گزارشهائی که از تشکیلات وابسته می رسد و ارایه پیشنهاد و رهنمود ،
ث ـ موافقت و پذیرش آئین نامه کار و ضوابط مالی برای خود و تشکیلات وابسته براساس اتفاق آراؤ
ح ـ پذیرش اصلاحات کنوانسوین براساس ماده 30و31 ، خ ـ تصویب برنامه و بودجه فعالیتها ، شامل فعالیتهای تشکیلات وابسته و همچنین اتخاذ ترتیبات لازم برای تامین اعتبار ،
د ـ جلب همکاریها و استفاده از خدمات و اطلاعات ارایه شده توسط سازمانهای ملی ، بین المللی ، بین الدولی و غیر دولتی ذیصلاح در صورت اقتضا،
ذ ـ تشویق و تقویت ارتباط با سایر کنوانسوینهای ذیربط و در عین حال جلوگیری از دوباره کاری و تکرار برنامه ها ،
ر ـ انجام سایر وظایفی که ممکن است برای رسیدن به اهداف این کنوانسوین ضروری باشد .
3 ـ کنفرانس اعضاء باید در اولین اجلاس ، مقررات آئین نامه ای خود را به اتفاق ضروری باشد .
3 ـ کنفرتنس اعضاء باید در اولین اجلاس ، مقررات آئین نامه ای خود را به اتفاق آراء اتخاذ نماید . این مقررات شامل رویه های تصمیم گیری در زمینه مواردی خواهد بود که تا به حال تحت پوشش رویه های تصمیم گیری مقرر در کنوانسیون قرار نگرفته است . در این آئین نامه می تواند شامل تعیین اکثریت معین مورد نیاز برای بعضی از تصمیمات خاص باشد ،
4 ـ اولین اجلال کنفرانس اعضاء توسط دبیرخانه موقت که در ماده 35 آمده است منعقد خواهد شد و حداکثر یک سال بعد از مجری شدن کنوانسیون تشکیل می گردد . جلسات عادی دوم ، سوم و چهارم کنفرانس باید سالانه و جلسات عادی هر دو سال یک بار برگزار گردد مگر آنکه ترنیبات دیگری توسط اعضا اتخاذ گردد،
5 ـ جلسات فوق العاده کنفرانس اعضا در زمانهائی که توسط کنفرانس اعضا در جریان اجلاس عادی تعیین می شود و یا بنا به درخواست کتبی یکی از اعضا برگزار خواهد شد ، مشروط بر اینکه درخواست مذکور سه ماه پس از ارسال آن توسط دبیرخانه دایم جهت اعضا توسط یک سوم اعضا حمایت شده باشد .
6 ـ در هر اجلاس عادی ، کنفرانس اعضا باید یک هیات رییسه انتخاب کنند . ساختار و وظیفه هیات رییسه در آئین نامه های ذیربط مشخص خواهند گردید . در انتخاب هیات رییسه توجه کافی به ضرورت تضمین توزیع عادلانه و برابر جغرافیائی اعضا و حضور کافی و مناسب کشورهای متعاهد مبتلا به ویژه کشورهای آفریقائی مبذول خواهدش د .
7 ـ سازمان ملل متحد ، سازمانهای تخصصی آن و هر کشور عضو و یا ناظر در آنها که در کنوانسیون عضویت ندارد می توانند به عنوان ناظر در جلسات کنفرانس شرکت کنند مگر آنکه یک سوم از طرفهای حاضر به حضور وی اعتراض نمایند . هر عضو یا ارتباط با موضوعات مندرج در کنوانسیون ، واجد صلاحیت بوده و دبیرخانه را از تمایل خود مطلع نموده باشد می تواند به عنوان ناظر شرکت نماید مگر آنکه یک سوم از طرفهای حاضر به حضور وی اهتراض نمایند . پذیرش و شرکت ناظرین تابع آئین نامه پذیرفته شده توسط کنفرانس اعضاء خواهد بود.
8 ـ کنفرانس طرفهای متعاهد می تواند از سازمانهای ملی و بین المللی ذیصلاح که دارای تخصصهای ذیربط هستند بخواهد تا اطلاعات لازم را در زمینه قسمت (ز) ماده 16 و قسمت (پ) بند (1) ماده 17 و قسمت (ب) بند 2 ماده 18 جمع آوری و ارایه نماید .
ماده 23 ـ دبیرخانه دایم
1 ـ یک دبیرخانه دایم بدین وسیله تاسیس می گردد ،
2 ـ وظایف دبیرخانه دایم به شرح زیر است :
الف ـ ترتیب تشکیل جلسات کنفرانس و سازمانهای وابسته به آن که براساس کنوانسیون تاسیس گردیده و تامین خدمات مورد نیاز آن ،
ب ـ جمع آوری و توزیع گزارشاتی که به آن تسلیم می گردد ،
پ ـ فراهم کردن تسهیلات لازم حسب در خواست ، برای کشورهای درحال توسعه مبتلا به خصوص در آفریقا در امر گرد آوری و ارایه اطلاعات لازم براساس پیش بینی های کنوانسیون ،
ت ـ هماهنگی فعالیتنهای خود با دبیرخانه های سایر نهادهای بین المللی و کنوانسیونها،
ث ـ انجام ترتیبات اداری وقراردادی ، تحت ارشاد کنفرانس اعضاء که برای انجام وظایف خود ممکن است نیاز داشته باشد .
ج ـ تهیه گزارش اجرای وظایفی که براساس کنوانسیون به عهده آن گذاشته شده است و ارایه آن به کنفرانس اعضاء،
چ ـانجام سایر وظایف مروبط به حوزه دبیرخانه که ممکن است توسط کنفرانس اعضاء به آن محول شود .
3 ـ کنفرانس اعضاء باید در اولین اجلاس خود یک دبیرخانه دایم را تعیین نموده و ترتیبات لازم جهت کارکرد آن را اتخاذ نماید .
ماده 24 ـ کمیته علمی و فنی
1 ـ یک کمیته علمی و فنی به عنوان تشکیلات وابسته به کنفرانس اعضاء بدین وسیله تشکیل می گردد . ئظیفه این کمیته تهیه و ارایه اطلاعات و راهنماییهای علمی و فنی مربوط به بیابان زائی و کاهش اثرات خشکسالی است . این کمیته در ارتباط با تشکیل اجلاس عادی کنفرانس اعضاء تشکیل جلسه خواهد داد. این کمیته شامل شاخه های تخصصی مختلف بوده و مشارکت در آن برای همه اعضا آزاد اسیت . این کمیته از نمایندگان ذیصلاح کشورها در زمینه تخصصی تشکیل خواهد شد .کنفرانس اعضا در اولین اجلاس عادی خود حیطه کاری کیمته را تعیین خواهد کرد .
2 ـ کنفرانس باید یک هیات کارشناسی متشکل از کارشناسان ذیربط تشکیل دهد . اعضای این هیات توسط اعضا کتبا بادر نظر گرفتن نیازهای مختلف تخصصی و توزیع جغرافیائی وسیع معرفی خواهند شد .
3 ـ کنفرانس اعضاء می تواند در صورت نیاز ، از طریق کمیته ، یک گروه کاری موقت را مامور نماید تا در زیمه های خاص مربوط به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی اطلاعات و توصیه های لازک را تهیه نمایند. اعضای این گروه باید از بین خشکسالی اطلاعات و توصیه های لازم را تهیه نمایند . اعضای این گروهباید از بین افرادی کع نامشان در هیات کارشناسی قبلی آمده است انتخاب و موضوع تنوع تخصصها و توزیع جغرافیائی نیز رعایت گردد . این کارشناسان باید دارای پشتوانه ای علمی و تجارب صحرائی بوده و انتصاب آنها از سوی کنفرانس اعضاء و با معرفی کمیته صورت می گیرد . کنفرانس اعضاء درباره شرح وظایف و برنامه کار آنان تصمیم گیری خواهد کرد .
ماده 25 ـ شبکه ای نمودن تشکیلات ، نهادها و آژنسها
1 ـ کمیته علمی و فنی نظارت کنفرانس اعضا، تمهیدات لازم را برای بررسی و اریابی شبکه ، تشکیلات ، آژانسها و نهادهای ذیربط موجود که مایل به عضویت درشبکه هستند ، بهعمل خواهد آورد . این شبکه باید در اجرای کنوانسوین را حمایت نماید .
2 ـ براساس نتایج تحقیقات و ارزیابی مندرج در بند (1) ، کمیته علمی و فنی توصیه هائی را در ارتباط با طرق و وسایل تقویت و تسهیل شبکه ای شدن در سطح محلی ، ملی و دیگر سطوح ارایه خواهد نمود . این توصیه ها باید با در نظر گرفتن تامین نیازهای مندرج در مواد 16 تا 19 باشد .
3 ـ با ملحوظ نمودن این توصیه ها ، کنفرانس اعضا باید :
الف ـ مناسبترین واحدهای ذیربط ملی ، زیر منطقه ای ، منطقه ای و بین المللی جهت شبکه ای شدن را شناسائی و رویه های کاری و چهارچوب زمانی آن را پیشنهاد نماید ،
ب ـ واحدهائی را که برای تسهیل و تقویت تشکیل شبکه مناسبترین هستند در کلیه سطوح شناسائی نماید .
بخش پنجم
شیوه های عمل
ماده 26 ـ انتقال اطلاعات
1 ـ هر کشور عضو ، از طریق دبیرخانه دایمی باید اقداماتی را که برای اجرای این کنوانسیون انجام داده است برای بررسی در جلسات عادی به کنفرانس اعضا گزارش نماید . کنفرانس اعضا باید تقویم زمانی ارایه گزارش و چهارچوب آنها را مشخص کند .
2 ـ کشورهای متعاهد مبتلا به بنابر ماده 5 باید استراتژیها و همچنین سایر اطلاعات مربوط به اقدامهای خود را تهیه نمایند .
3 ـ کشورهای متعاهد مبتلا به ، که براساس مواد 9 تا 15 اقدام به اجرای برنامه عمل می نمایند ، باید جزییات برنامه ها و اقدامات خود را گزارش دهند .
4 ـ هر گروه از کشورهای متعاهد مبتلا به می توانند در مورد اقداماتی که در سطح زی منطقه ای و یا منطقه ای و در چهارچوب برنامه های عمل انجام می دهند ، ارتباط مشترک ایجاد نمایند ،
5 ـطرفهای متعاهد توسعه یافته باید اقداماتی را که برای کمک در تهیه و اجرای برنامه های عمل انجام داده اند از جمله اطلاعات مربو طبه منابع مالی که اجرای برنامه های عمل انجام داده اند از جمله اطلاعات مروبط به منابع مالی که بر اساس کنوانسیون تهیه کرده اند یا در حال تهیه آن هستند گزارش نمایند ،
6 ـ اطلاعاتی که براساس بندهای (1) ت (4) واصل می وشد باید توسط دبیرخانه دایم سریعتر به کنفرانس اعضا و نهادهای ذیربط وابسته انتقال داده شود ، و
7 ـ کنفرانس اعضاء بایستی حسب تقاضای کشورهای در حال توسعه مبتلا به بخصوص کشورهای آفریقائی ، تسهیلاتی را در خصوص ارایه خدمات مالی و فنی به منظور جمع اوری و انتقال اطلاعات براساس این ماد و همچنین تشخیص نیازهای مالی و فنی مروبط به برنامه های عمل برای آنان فراهم سازد .
ماده 27 ـ اقداماتی برای حل مشکلات اجرائی برنامه
کنفرانس اعضاء باید آئین نامه ها و روشهای نهادی جهت حل مشکلاتی که ممکن است در زمینه اجرای این کنفرانس پیش آید ملحوظ داشه و آنها را تصویب نماید .
ماده 28 ـ حل اختلافات
1 ـ اعضاء باید هر نوع اختلاف بین خود را در رابطه با تفسیر یا کاربرد این کنوانسیون از طریق مذتکر ه ، یا سایر روشهای صلح آمیز انتخاباتی خودشان رفع نمایند.
2 ـ در زمان تنفیذ ، قبول ، تصویب و یا پیوستن به این کنوانسوین و یا بعد از آن دولت عضوی که عضو سازمان وحدت اقتصادی منطقه ای نباشد می تواند اختلاف خود را راجع به تقسیر یا کاربرد این کنوانسیون به صورت مکتوب به امین اعلام نماید.
در این رابطه برای رفع اختلاف با هر طرف دیگری که چنین تعهدی راپذیرفته است ، اجبار از یک یا هر دو روش دیل استفاده می نماید :
الف ـ داوری براساس روشی که به صورت الحاقیه در اسرع وقت به تصویب کنفرانس اعضاء خواهد رسید ، خواهد گرفت ،
ب ـ ارجاع اختلافات به دیوان دادگستری بین المللی .
3 ـ در صورتی که یک طرف متعاهد عضو سازمان وحدت اقتصادی منطقه ای باشد می تواند اظهار نامه خود را در خصوص داوری با روشی که در قسمت الف بند 2 آمده است تقدیم نماید .
4 ـ اظهار نامه ای که براساس بند 2 ارایه می شود تا زمانی که اعتبار دارد و یا تا سه ماه بعد از وصول یادداشت فسخ آن به امین به قوت خود باقی است .
5 ـ انقضای مهلت یک اظهارنامه ،یادداشت فسخ و یا اظهارنامه جدید نباید به هیچ نحوی روی جریان رسیدگی که در نزد دیوان دادگستری بین المللی یا دادگاه داوری مطرح است اثر بگذارد ، مگر آنکه طرفهای دعوا به شکل دیگرتوافق کرده باشند .
6 ـ چنانچه طرفهای دعوا روش مندرج در بند 2 یا هر روش مطابق با بند 2 را قبول نداشته باشند و اگر بعد از گذشت 12 ماه از اعلام اختلاف توسط یکی از طرفها به دیگری قادر به رفع اختلاف نشدند ، موضوع بنا به درخواست یکی از طرف دعوی براساس روش مورد قبول کنفرانس اعضا که به محض آماده شدن به صورت الحاقیه آورده خواهد شد به کمیسیون حل اختلاف ارجاع خواهد شد .
ماده 29 ـ وضعیت الحاقیه ها
1 ـ الحاقیه ها جزولاینفک این کنوانسوین بوده مگر اینکه به گونه دیگر عنوان شده باشد و هر استنادی به این کنوانسوین استناد به الحاقیه ها نیز می باشد .
2 ـ طرفها باید مفاد این الحاقیه ها را به گونه ای که مطابق با حقوق و تعهدات خود به موجب عنوان مواد این کنوانسیون باشد ، تفسیر و تعمیر نمایند .
ماده 30 ـ اصلاحات در کنوانسوین
1 ـ هر کدام از طرفها می توانند اصلاحاتی را در خصوص کنوانسیون پیشنهاد کنند .
2 ـ تغییرات و اصلاحات در کنوانسیون باید در جلسات عادی کنفرانس اعضا تصویب شود . متن هرگونه تغییر پیشنهادی باید از طریق ازطریق دبیرخانه و حداقل 6 ماه قبل از تشکیل اجلاسی که باید در آن تصویب مطرح شود به اعضا ابلاغ شده باشد . دبیرخانه دایم همچنین باید اصلاحات پیشنهادی را به امضاء کنندگان کنوانسوین اعلم نماید .
3 ـ اعضا باید کوشش نمایند تا اصلاحات پیشنهادی به اتفاق آراء به تصویب برسد . در صورتی که تلاشها برای کسب اتفاق آرا به نتیجه نرسید و توافقی حاصل نگردید ، این اصلاحات به عنوان آخرین راه حل می تواند به رای گذارده شده و می شود باید از سوی دبیرخانه به امین اعلام گردد و امین آن را به اطلاع اعضاء برای تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا پیوستن برساند،
4 ـ اسناد تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا پیوست مربوط به اصلاحات پیشنهادی باید به امین سپرده شود . اسنادی که براساس بند(3) مورد قبول واقع می شود در نودمین روز پس از تاریخ وصول اسناد مورد تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا پیوستن حداقل دوسوم اعضا کنوانسیون که در زمان پذیرش اصلاحات پیشنهادی حضور داشته اند ،
توسط امین از قوت قانونی برخوردار می گردد ،
5 ـ اصلحات برای سایر طرفها در نودمین روز بعد از وصول سن قبولی ، پذیرش یا تصویب یا تراضی آنها را دفتر امین ، قوت قانوین خواهد یافت ،
6 ـ در این ماده و ماده 31 منظور از اعضای حاضر و رای دهنده ، حضور اعضاء و دادن رای مثبت یا منفی است .
ماده 31 ـ تصویب و اصلاح الحاقیه ها
1 ـ هر الحاقیه جدید به کنوانسیون و یا هر اصلاحی در الحاقیه ها بجز الحاقیه های ناحیه ای باید برابر روشی که در ماده 30 گفته انجام شود . در مورد الحاقیه های جدید ناحیه ای یا اصلاح انها باید اکثریتی که در بالا گفته شد شامل دو الحاقیه های جدید ناحیه ای یا اصلاح آنها باید اکثریتی که در بالا گفته شد شامل دو سوم اعضای حاضر شرکت کننده در رای گیری از همان ناحیه نیز باشد. تصویب یا اصلاح یک الحاقیه باید توسط امین به همه طرفها ابلاغ شود .
2 ـ یک الحاقیه بجز الحاقیه اجرائی جدید منطقه ای ـ یا یک اصلاحیه در یک الحاقیه بجز هر الحاقیه اجرائی منطقه ای که براساس بند (1) تصویب شده باشد (6) ماه بعد از ابلاغ به طرفهائی که همان الحاقیه یا اصلاحیه را پذیرفته اند صورت قانونی خواهد گرفت مگز برای اعضائی که کتبا عدم موافقت خود را با چنین الحاقیه یا اصلاحیه ای ظرف همین مدت به امین اعلام نموده باشند. چنین الحاقیه یا اصلاحیه ای برای کشورهائی که عدم موافقت خود را پس بگسرد از روز نودم وصول این عدم موافقت توسط امین ، قانونی خواهدبود .
3 ـ هر الحاقیه جدید منطقه ای و یا اصلاحیه های مربوط به الحاقیه های اجرائی منطقه ای که براساس بند (1) تصویب شده باشد 6 ماه پس از ابلاغ توسط امین به طرفهای تصویب کننده قوت قانونی می یابد ، مگر در موارد ذیل :
الف ـ طرف متعاهدی که کتبا در طول این 6 ماه عدم موافقت خود را با الحاقیه جدید اجرائی منطقه ای یا اصلاحیه آن به امین اعلام نموده باشد از روز نودم وصول عدم موافقت آن کشور توسط امین ، برای آن کشور قوت قانونی خواهد یافت ،
ب ـ هر طرفی که براسا بند 4 ماده 24 اظهار نامه خود را در رابطه با یک الحاقیه اجرائی جدید ناحیه ای یا اصلاح آن ، ارسال نماید از روز نودم وصول سند تنفیذ ، پذیرش ، تصویب و یا پیوستن به این الحاقیه یا اصلاحیه برای آن طرف قوت قانونی خواهد یافت .
4 ـ در صورتی که تصویب یک الحاقیه یا اصلاحیه یک الحاقیه مشتلزم اصلاح کنوانسیون باشد آن الحاقیه یا اصلاحیه یک الحاقیه ، تازمان اصلاح کنوانسیون قانونی نخواهد بود.
ماده 32 ـ حق رای
1 ـ بجز موردی که در بند 2 گفته خواهد شد هر عضو کنوانسیون حق یک رای دارد .
2 ـ سازمانهای وحدت اقتصادی منطقه ای در موارد مربوط به خود به تعداد اعضای خود که متعاهد به کنوانسیون هستند دارای حق رای می باشند در صورتی که کشورهای عضو این گونه سازمانها از حق خود برای رای دادن استفاده کننده ، سازمان نباید از حق او مجددا استفاده کند و ابلاعکس .
بخش ششم
مقررات نهایی
ماده 33 ـ امضاء
کنوانسیون برای امضاء در تاریخ 14 الی 15 اکتبر 1994 برابر با 23 مهر ماه سال 1373 هجری شمسی توسط دول عضو سازمان ملل متحد با سازمانهای تخصصی وابسته به آن یا اعضائی که اساسنامه دیوان دادگستری بین المللی را پذیرفته اند و همچنین سازمانهای وحدت اقتصادی منطقه ای در پاریس مفتوح می باشد . همچنین کنوانسیون برای امضاء در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک تا تاریخ 13 اکتبر 1995 برابر با 21 مهر ماه سال 1374 هجری شمسی مفتوح خواهد ماند.
ماده 34 ـ تنفیذ ، پذیرش ، تصویب و پیوستن به کنوانسیون
1 ـ کنوانسیون باید به تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا پیوستن دولتها و سازمانهای وحدت اقتصادی منطقه ای برسد . کنوانسیون یک روز بعد از آنکه برای امضاء بسته شد برای پیوستن سایرین به آن باز خواهد بود . اسناد اعلام تنفیذ ، پذیرش ، تصویب ، یا پیوستن باید به امین سپرده شود .
2 ـ چنانچه یک سازمان وحدت اقتصادی منطقه ای که اعضای آن عضو کنوانسیون نیستند، به کنوانسیون پیوندد ملزم به رعایت تعهدات مندرج در کنوانسیون باشند باید سازمان مزبور و اعضای آن درباره مسئولیتهای مربوطه خودشان برای انجام تعهدات خود در قبال کنوانسیون تصمیم گیری کنند . در چنین مواردی این سازمان و دول عضو آن نمی توانند همزمان از حق خود در کنوانسیون استفاده نمایند .
3 ـ سازمانهای وحدت اقتصادی منطقه ای در سند تنفیذ ، پذیرش ، تصویب با پیوستن به کنوانسیون باید میزان صلاحیت خود را در رابطه با موارد حاکم بر کنوانسیون اظهار نمایند. آنها همچنین باید فورا امین را در مورد هرگونه تغییری که در میزان صلاحیت آنها داده می شود اگاه سازند و امین نیز باید این تغییرات را به طرفها ابلاغ نماید .
4 ـ هر کشور در سند تنفیذ ، پذیرش ، تصویب با پیوستن خود می تواند اعلام نماید که الحاقیه های اجرائی منطقه ای جدید یا هر نوع اصلاحات مروبط به آن فقط زمانی قابل اجرا خواهد بود که آن کشور سند تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا پیوستن را به امین تحویل داده باشد .
ماده 35 ـ ترتیبات موقتی
وظایف دبیرخانه که در ماده 23 آمده است تا پایان اولین اجلاس کنفرانس طرفها به صورت موقت به عهده دبیرخانه است که در قطعنامه شماره 188/47 مورخ بیست و دوم دسامبر 1992 برابر اول دی ماه سال 1371 هجری شمسی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تعیین شده است .
ماده 36 ـ اعتبار قانونی یافتن
1 ـ کنوانسیون در نودمین روز پس از سپردن پنجاهمین سند تنفیذ پذیرش ، تصویب یا پیوستن ، قوت قانونی خواهد یافت .
2 ـ برای هر دولت سازمان وحدت اقتصادی منطقه ای که کنوانسیون را تنفیذ ، پذیرش یا تصویب نموده و یا بدان پیوسته است این کنوانسیون در نودمین روز پس از سپردن پنجاهمین فقره سند تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا پیوستن به کنوانسیون ، صورت قانونی به خود خواهد گرفت .
3 ـ برای اجرای مفاد بندهای (1) و (2) سندی که توسط یک سازمان وحدت اقتصادی منطقه ای تسلیم می شود نباید به عنوان سند جدیدی علاوه بر آنچه اعضای آن سازمان سپرده اند محسوب شود.
ماده 37 ـ ملاحظات
هیچگونه حق شرطی در این کنوانسیون مجاز نمی باشد ،
ماده 38 ـ کناره گیری
1 ـ سه سال پس از لازم الاجرا شدن این کنوانسیون عضو متعاهد می تواند با اعلام کتبی به امین از کنوانسیون کناره گیری کند .
2 ـ هر گونه کناره گیری یک سال بعد از وصول درخواست به امین قانونی شده مگر اینکه در درخواست کناره گیری تاریخ دیرتری اعلم شده باشد .
ماده 39 ـ امین
دبیر کل سازمان ملل متحد امین این کنواسیون خواهد بود .
ماده 40 ـ متون موثق
نسخه اصلی کنوانسیون حاضر که متون عربی ، چینی ، انگلیسی ، فرانسوی ، روسی و اسپانیائی آن دارای اعتبار یکسان هستند نزد دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد .
بنا به مراتب امضاء کنندگان زیر با دارا بودن اختیارات کافی ، کنوانسیون حاضر را امضا نمودند .
در تاریخ هفدهم ماه ژوین سال یکهزارو نهصدو نودو چهار میلادی برابر با بیست و هفتم خرداد ماه سال یکهزارو سیصدو هفتادو سه هجری شمسی در پاریس تنظیم گردید .
الحاقیه 1
الحاقیه اجرائی منطقه ای آسیا
ماده 1 ـ حیطه شمول(SCOPE)
این الحاقیه مربوط به آفریقا و در ارتباط با هر یک از کشورهای متعاهد بوده و منطبق با کنوانسیون به ویژه ماده 7 ، با هدف بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی در مناطق خشک و نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب می باشد .
ماده 2 ـ هدف
هدف از این الحاقیه ، در سطوح ملی ، منطقه ای و زیر منطقه ای آفریقا و با توجه به شرایط خاص آن عبارتی است از :
الف ـ شناسائی اقدامات و ترتیبات شامل نوع و مراحل مساعدت کشورهای توسعه یافته بر طبق مفاد مروبطه در کنوانسیون ،
ب ـ اجرای موثر و عملی کنوانسیون با در نظر گرفتن شرایط خاص کشورهای آفریقائی ،
پ ـ توسعه فعالیتهاو فرآیندهای مروبط به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسائی در مناطق خشک ، نیمه خشک ، خشک مرطوب آفریقا.
ماده 3 ـ شرایط خاص منطقه آفریقا
کشورهای منطقه برای انجام تعهدات خود در چهارچوب کنوانسیون ، در اجرای الحاقیه آفریقا باید راهبردهائی که مطابق با شرایط ویژه آفریقا می باشد به شرح زیر مد نظر قرار بدهند :
الف ـ نشبت بالای مناطق خشک ، نیمه خشک و خشک مرطوب ،
ب ـ شمار قابل توجه کشورها و جمعیتهائی که بیابان زائی و وقوع مکرر خشکسالی جدی فصلی اثرات منفی بر آنها می گذارد ،
پ ـ تعداد زیاد کشورهای مبتلا به محصور درخشکی ،
ت ـ فقر وسیع در اکثر کشورهای مبتلا به ، تعداد زیاد کشورهای کمتر توسعه یافته در میان آنها و نیاز آنها به مقادیر زیادی مساعدت خارجی ، به صورت کمک بلا عضو و وامهای با شرایط ترجیحی به منظور تعقیب اهداف توسعه ای خودشان ،
ث ـ شرایط سخت اقتصادی ، اجتماعی که با شرایط سخت و ناپایدار تجاری بدتر شده ، قروض خارجی و عدم ثبات سیاسی که تمام اینها منجر به مهاجرت داخلی ، منطقه ای و بین المللی میشود،
ج ـ اتکای زیاد مردم به منافع طبیعی برای بقای همراه با اثرات عوامل جمعیتی ، ضعیف ن آوری و اقدامات تولیدی ناپایدار که منجر به تخریب جدی منابع شده است ،
چ ـ عدم وجود چهارچوب تشکیلاتی و قانونی ، ضعف اساسی زیربنائی و ظرفیت غیر کافی علمی ، فن آوری و آموزشی و در نتیجه احتیاج مبرم به ظرفیت سازی ،
ح ـ نقش اول فعالیتهای بیابان زدائی و کاهش خشکسالی در اولویتهای توسعه ملی کشورهای مبتلانه آفریقائی .
ماده 4 ـ وظایف و تعهدات کشورهای مبتلا به آفریقائی
1 ـ کشورهای آفریقائی عضو ، متناسب با تواناییهای خود موارد ذیل را تقبل می نمایند :
الف ـ پذیرش بیابان زدائی و یا کاهش اثرات خشکسالی به عنوان استراتژی اصلی انها در تلاش برای از بین بردن فقر ،
ب ـ تویعه همکاریها و همگرائی منطقه ای ، با روح همبستگی و مشارکت براساس تمایلات متقابل در برتنامه ها و فعالیتهای مرتبط با بیابان زدائی و یا کاهش اثرات خشکسالی ،
پ ـ تقویت و منطقی نمودن موسسات موجود مرتبط با بیابان زائی و خشکسالی و در صورت لزوم بکارگیری سایر موسسات موجود به منظور فعال کردن آنها و تضمین بهره وری بیشتر از منابع ،
ت ـ ارتقای تبادل اطلاعات فن آوری و دانش فنی و همچنین اقداماتی در این زمینه بین کشورهای منطقه ، و
ث ـ توسعه برنامه هائی برای کاهش اثرات خشکسالی در مناطق تخریب شده در اثر بیابان زائی و یا خشکسالی
2 ـ بر اساس تعهدات عمومی مندرج در مواد 4 و 5 کنوانسیون ، کشورهای آفریقائی عضو بایستی سعی نمایند تا:
الف ـ نسبت به تخصیص مقادر مالی لازم از بودجه های ملی خود ، متناسب با شرایط و تواناییهای ملی ، اقدام نمایند به گونه ای که منعکس کننده اولویت جدیدی که آفریقا برای پدیده بیابان زائی و یا خشکسالی قایل است ، باشد ،
ب ـ اصلاحاتی که فعلا در راستای تمرکز زدائی با تملک منابع و همچنین تقویت مشارکت جمعیت و جوامع ملی در حال انجام می باشد را حفظ و تقویت نمایند ،
پ ـ منابع مالی اضافی و جدید را شناسائی ، تواناییهای ملی موجود با اولویت را گسترش داده و بسیج منابع مالی داخلی را تسهیل نمایند.
ماده 5 ـ تعهدات و وظایف کشورهای توسعه یافته
1ـ کشورهای توسعه یافته عضو کنوانسیون در راستای اجرای وظایف خود مطابق با مواد 4 و 6 و 7 کنوانسیون بایستی به کشورهای آفریقائی مبتلا به عضو اولویت داده و در این راستا باید :
الف ـ آنها را در بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی از طریق اقداماتی نظیر تامین و تسهیل دسترسی به منابع مالی و دیگر منابع و ارتقای تامین مالی و یا تسهیلا تامین مالی ، سازگاری و دسترسی به فن آوری و فنون زیست محیطی مناسب یاری کنند و سیاستهای فقرزدائی آنها را به عنوان استراتژی مرکزیشان مد نظر قرار دهند،
ب ـ اختصاص منابع قابل توجه و یا افزایش منابع برای بیابان زدائی و یا کاهش اثرات خشکسالی را ادامه دهند ،
پ ـ آنها را در تقویت ظرفیتها به منظور قادر ساختنشان در تدوین چهار چوبهای نهادی و همچنین تواناییهای علمی و فنی جمع آوری و تحلیل اطلاعات و توسعه و تحقیق در جهت بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی یاری دهند ،
2 ـ سایر کشورهای عضو می توانند به صورت داوطلبانه ، فن آوری ، دانش فنی مربوط به بیابان زدائی و یا منباع مالی برای کشورهای مبتلا به آفریقای را فراهم نمایند . انتقال چنین دانش ، فنون و تکنیکهائی از طریق همکاری بین المللی تسهیل می شود .
ماده 6 ـ چهارچوب برنامه ریزی استراتژیک برای توسعه پایدار
1 ـ برنامه های عمل ملی در کشورهای مبتلا به آفریقائی باید به عنوان یک جزو اصلی و مکمل تدوین سیاستهای ملی برای توسعه پایدار محسوب شود .
2 ـ یک روند مشمورتی و مشارکتی که در برگیرنده سطوح متناسبی از دولت ، مردم محلی ، جمعیتهای و سازمانهای غیر دولتی باشد ، وظیفه ارایه رهنمود از طریق یک برنامه ریزی منعطف ، در خصوص یک استراتژی را به عهده گیرد تا امکان حداکثر مشارکت اقشار و جمعیتهای بومی را فراهم نماید . در صورت لزوم و بنا به درخواست کشور آفریقائی مبتلا به عضو کنوانسیون ، آزانسهای کمک دهنده چند جانبه و دو جانبه می توانند در این روند مشارکت داشته باشند .
ماده 7 ـ جدول زمانی برای تهبه برنامه های عمل
در صورت لازم الاجرا شدن این کنوانسیون ، کشورهای آفریاقائی عضو به طور مقتضی با همکاری سایر اعضای جامعه بین الملل بایستی تاحد امکان موقتا نسبت به اجرای مفادی از کنوانسیون که مربوط به آماده سازی برنامه های عمل زیر منطقه ای و منطقه ای می باشد اقدام نمایند .
ماده 8 ـ مفاد برنامه های عمل ملی
1 ـ مطابق با ماده 10 کنوانسیون ، استراتژی کلی برنامه های عمل ملی بایستی با تکیه بر روشهای مشارکتی و ترکیب استراتژیهای فقرزدائی با اقدامات بیابان زدائی در جهت کاهش اثرات خشکسالی ، بر برنامه های توسعه منسجم کحلی تاکید نماید . این برنامه ها بایستی سعی در تقویت توانائی مسوولین محلی داشته و نسبت به حضور فعال جمعیتها ، قشرها و گروههای محلی اطمینان حاصل نموده و آموزش و پرورش بسیج سازمانهای غیر دولتی غیر متخصص و تقویت ساختاری غیر متمرکز دولتی تاکید نماید .
2 ـ برنامه های عمل ملی باید متناسب با شرایط ، عوامل ملی زیر را در برداشته باشد:
الف ـ استفاده از تجارب قبلی در زمینه بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی در تدوین و اجرای برنامه های همل ملی با مد نظر قرار دادن شرایط اقتصادی ، اجتماعی و محیط شناسی ،
ب ـ شناسائی عوامل بیابان و یا خشکسالی و منابع و ظرفیتهائی در دسترس و مورد نیاز و اتخاذ سیاستها و اقدامات نهادی و سایر اقدامات واکنشی و اقدامات لازم به منظور مبارزه با پدیده های مذکور و یا کاهش اثرات خشکسالی ،
پ ـ گسترش مشارکت اقشار و اجتماعات محلی شامل زنان ، کشاورران ، دامپروران و واگذاری مسوولیتهای بیشتری به آنها در مدیریت .
3 ـ برنامه های عمل ملی همچنین باید متناسب با شرایط ، حاوی موارد ذیل باشد :
الف ـ اقداماتی به منظور بهبود محیط زیست اقتصادی با نگرش فقرزدائی :
(1) ـ افزایش درامدها و فرصتهای شغلی مخصوصا برای فقیر ترین مردم جامعه از طریق :
ـ ایجاد بازار یابی برای محصولات کشاورزی و دامی :
ـ ایجاد ابزارهای مالی و مطلوب برای نیازهای محلی ،
ـ تشویق تنوع در کشاورزی و تشمیل شرکتهای کشاورزی،و
ـ توسعه فعالیتهای اقتصادی کشاورزی و غیر کشاوریز
(2) ـ توسعه بلند مدت چشم اندازهای اقتصاد روستائی از طریق ایجاد :
ـ محرکهائی برای سرمایه گذاری سودمند و دسترسی به وسایل تولید، و
ـ سیایتهای مالیاتی و پولی و اقداماتی بازرگانی که باعث ارتقا شود (3) ـ تبیین و کاربرد سیاستهای جمعیتی و مهاجرتی به منظور کاهش فشار جمعیتن روس زمین ،و
(4)ـ توسعه استفاده از محصولات مقاوم به خشکی و به کارگیری سیستمهای کشاورزی منسجم در زمینهای خشک برای تامین اهداف امنیت غذائی .
ب ـ اقدامات مربوط به حفظ منابع طبیعی :
(1) ـ خصول اطمینان از مدیریت پایدار و منسجم منابع طبیعی شامل:
ـ زمین کشاورزی و مرتع ،
ـ پوشش گیاهی و حیات وحش ،
ـ جنگلها
ـ منابع آب و
ـ تنوع زیستی .
(2) ـ آموزش تقویت آگاهی عمومی و محافل آموزشی محیط زیستی محیط زیستی و ترویج دانش روشهای مربوط به مدیریت پایدار منابع طبیعی ،و
(3) ـ حصول اطمینان از استفاده موثر از منابع متنوع انرژی ، ارتقای منابع دیگر انرژی خورشیدی ، انرژی باد ، بیوگاز و ترتیبات لازک برای انتقال و پذیرش فن آوری مرتبط به منظور کاهش فشار بر منابع طبیعی حساس ( شکننده ).
پ ـ اقداناتی برای بهبود برنامه ریزی نهادی :
(1) ـ تقویت نقشها و مسوولیتهای دولت مرکزی و مقامات محلی در چهارچوب سیاست برنامه ریزی استفاده از زمین ،
(2) ـ تشویق سیاست تمرکز زدائی ، فعال ، واگذاری مسوولیت مدیریت مدیریت تصمیم گیری به مقامات محلی و تشویق ابتکارات قبول مسوولیت توسط جوامع محلی و ساختارهای محلی ،
(3) تنظیم چهارچوب منظم و نهادی مدیریت منابع طبیعی به نحو مطلوب به منظور تامین امنیت مالکیت اراضی برای جمعیتهای محلی .
ت ـ اقدامات برای بهبود دانش بیابان زدائی :
(1) ـ ارتقای تحقیقات و جمع آوری ، تکمیل و مبادله اطلاعات علمی ، فنی و اجتماعی ـ اقتصادی بیابان زائی ،
(2) ـ توسعه قابلیتهای ملی در تحقق و جمع آوری ، مرحله بندی ، تبادل و تحلیل اطلاعات تا اینکه فهم بیابان زائی افزایش یافته و از نتایج تحلیلها در ابعاد اجرائی استفاده شود .
(3) ـ تشویق مطالعات میان مدت و بلند مدت :
ـ روندهای فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی در مناطق مبتلابه ،
ـ روندهای کیفی و کمی در منابع طبیعی ،و
ـ تاثیرات متقابل آب و هوا و بیابان زائی .
ث ـ اقدامات به منظور نظارت و ارزیابی اثرات خشکسالی :
(1) توسعه استراتژیهائی به منظور ارزیابی اثرات تنوع طبیعی آب و هوا بر روی خشکسالی و بیابان زائی منطقه ای و یا استفاده از پیش بینی ها یتنوع آب و هوائی بر فعالیتهای زمانی فصلی و تلاش در جهت کاهش اثرات خشکسالی ،
(2) امکانات اخطار دهی سریع ، مدیریت موثر امداد رسانی و کمکهای غذائی در مواقع اضطراری و توسعه سیستمهای ذخیره و توزیع مواد غذائی ، برنامه های حفاظت از دام و اقدامات مردمی و شیوه های جایگزین امرار معاش برای مناطق مستعد خشکی ، و
(3) ـ نظارت و ارزیابی تخریبهای محیط شناسی ( زیستی ) به منظور تهیه اطلاعات مطمئن و به موقع در خصوص روند و مراحل تخریبل منابع به منظور تسهیل بهتر سیاستگزاری و واکنشها.
ماده 9 ـ تهیه برنامه های عمل ملی و شاخصهای اجرا و ارزیابی
هر کدام از کشورهای آفریقائی مبتلا به عضو بایستی یک رکن هماهنگ کننده ملی که به عنوان تسریع کننده در آماده سازی ، ارجا و ارزیابی برنامه عمل ملی عمل می کند معرفی نماید . رکن هماهنگ کننده باید با توجه به ماده 3 کنوانسیون در در صورت اقتضا به شرح زیر عمل نماید :
الف ـ شناسائی و بررسی فعالیتهائی را به عهده گیرد و ابتدائا بر روند مشورتهای محلی شامل جمعیتها و اقشار محلی توجه نماید و در این راه از همکاری مقامات دولتی محلی کشورهای توسعه یافته عضو سازمانهای بین الدولی و غیر دولتی مشورتهای اولیه در زمینه نگرانیهای مذکور در سطح محلی استفاده نماید ،
ب ـ شناسائی و تجزیه و تحلیل مشکلات ، نیازها و شکافهائی که توسعه و استفاده پایدار از زمین را تحت تاثیر می دهد و اقدامات توصیه شده به منظور اجتناب از دوباره کاری از طریق استفاده کامل از تلاشهای در حال انجام و ارتقای اجرای نتایج ،
پ ـ تسهیل ، طراحی و تنظیم فعالیتهای پروژه ها بر پایه روشهای منعطف به منظور حصول اطمینان از مشارکت فعال اقشار مناطق مبتلا به برای به حداقل رساندن جنبه های منفی چنین فعالیتی و شناسائی و اولویت بخشیدن شرایط لازم برای کمک بازم و همکاری تکنیکی ،
ت ـ تدوین شاخصهائی به منظور حصول اطمینان و ارزیابی برنامه های عمل ملی که در برگیرنده اقدامات کوتاه مدت ، میان مدت ، بلند مدت و اجرای چنین برنامه هائی باشد ،و
ث ـ گزارش پیشرفت کار اجرائی برنامه های عمل ملی .
ماده 10 ـ چهارچوب سازمانی برنامه های عمل زیر منطقه ای
1 ـ بر طبق ماده 4 کنوانسیون کشورهای آفریقائی عضو باید در تهیه و اجرای برنامه های عمل زیر منطقه ای در مناطق آفریقای غربی ، جنوبی ، شمالی ، شرقی و مرکزی همکاری نمایند در این ارتباط می توان مسوولیتهای ذیل را به سازمانهای بین الدولی مربوطه زیر منطقه ای واگذار نمود :
الف ـ اقدام به عنوان نقطه تمای برای فعالیتهای مقدماتی و هماهنگی اجرای برنامه های عمل زیر منطقه ای ،
ب ـ حمایت در تهیه و اجرای برنامه های عمل ملی ،
پ ـ تسهیل تبادل اطلاعات ، تجارب و دانش همچنین فراهم کردن نصایح در خصوص بازنگری قانون گذاری ملی ( قوانین ملی )،و
ت ـ سایر مسوولیتهای مرتبط بااجرای برنامه های عمل زیرمنطقه ای
2 ـ نهادهای تخصصی زیر منطقه ای در صورت درخواست می توانند ارایه کمک نمایند و یا مسئولیتهای هماهنگی فعالیتهای مربوطه در حوزه های کاری خودشان را به عهده بگیرند .
ماده 11 ـ تهیه برنامه های عمل زیر منطقه ای و محتوای انها
برنامه عمل زیر منطقه ای بایستی به نحوی تهیه شوند که مسایل زیر منطقه را بهتر مورد توجه قرار دهند . این برنامه ها در موارد مورد نیاز باید روشهائی برای مدیریت مشتکر منابع طبیعی ایجاد کنند . چنین روشهائی بایستی به طور موثر مشکلات فرامرزی همراه با بیابان زائی و یا خشکسالی را رفع نموده و از اجرای هماهنگ برنامه های عمل ملی حمایت نمایند . زمینه های دارای اولویت برای برنامه های عمل ملی زیر منطقه ای باید به طور مقتضی بر موارد ذیل تاکید نماید :
الف ـ برنامه های مشترک برای مدیریت پایدار منابع طبیعی فرامرزی از طریق روشهای دو جانبه و چند جانبه به شکل مناسب ،
ب ـ هماهنگی برنامه ها برای ایجاد منابع انرژی جایگزینی ،
پ ـ همکاری در مدیریت و کنترل آفات و همچنین امراض گیاهی و حیوانی ،
ت ـ ظرفیت سازی ، اموزش و برنامه های آگاهی عمومی که در سطح زیر منطفه ای بهتر هماهنگ و حمایت می شوند ،
ث ـ همکاری فنی و علمی بالاخص در زمینه های آب و هواشماسی و آب شناسی شامل شبکه ای برای جمع اوری اطلاعات و ارزیابی تسهیم اطلاعات و نظارت بر پروژه و هماهنگی و اولویت بندی کردن فعالیتهای توسعه ای و تحقیقی ،
ج ـ سیستمهای اخطار سریع و برنامه ریزی مشترک برای کاهش اثرات حشکسالی شامل اقداماتی برای بر طرف کردن مشکلات ناشی از مهاجرتهای زیست محیطی ،
چ ـ خشکسالی شامل اقداماتی برای بر طرف کردن مشکلات ناشی از مهاجراتهای زیست محیطی ،
چ ـ شناسائی راههای تسهیم تجارب به ویژه در خصوص مشارکت جمعیتها و اقشار محلی و ایجاد محیط قادر سازی برای مدیریت پیشرفته استفاده زمین و استفاده از فن آوری مناسب ،
ح ـ تقویت ظرفیت سازمانهای زیر منطقه ای به منظور ایجاد هماهنگی و فراهم نمودن خدمات فنی و همچنین ایجاد و تقویت مراکز و موسسات زیر منطقه ای ،
خ ـ توسعه سیاستهائی در زمینه هائی مانند تجارب که دارای اثراتی بر مناطق مبتلا به می باشد شامل سیستمهائی برای هماهنگی رژیمهای تجاری منطقه ای و برای زیر بنای مشترک
ماده 12 ـ چهارچوب سازمانی برنامه عمل منطقه ای
1 ـ بر طبق ماده 11 کنوانسیون کشوهای آفریقائی عضو باید به طور مشترک روند تهیه و اجرای برنامه های عمل منطقه ای را تعیین کنند.
2 ـ این کشورها می توانند از سازمانها و موسسات منطقه ای مرتبط آفریقائی حمایت نموده تا انها را نسبت له انجام مسوولیتهایشان در قبال کنوانسیون توانا سازند .
ماده 13 ـ مندرجات برنامه منطقه ای
برنامه عمل منطقه ای شامل مواد مربوط به بیابان زدائی و یا از بین بردن اثرات خشکسالی با اولویتهای مشروحه زیر می باشد :
الف ـ توسعه همکاری منطقه ای و هماهنگی برنامه های عمل زیر منطقه ای برای به وجود آوردن توافق منطقه ای بر روی زمینهای سیاستهای کلیدی از طریق مشورتهای سازمانهای زیر منطقه ای .
ب ـ ارتقای طرفیت ها برای فعالیتهائی که در سطح منطقه بهتر اجرا می شوند ،
پ ـ با در نظرگرفتن جزو (ب) بند 2 از ماده 4 کنوانسوین ، پیدا کردن راه حلهای مناسب با همکاری جمامع بین المللی برای اهداف اقتصادی ، اجتماعی جهانی که بر روی اراضی مبتلا به اثر می گذارد ،
ت ـ ارتقای مبادله اطلاعات و تجربیات فنی و همکاریهای علمی و فنی بخصوص در زمینه های هواشناسی ، اقلیم ، آب شناسی ، توسعه منابع آب و منابع انرژی جایگزین ، همکاری فعالیتهای تحقیقاتی زیر منطقه ای و منطقه ای ، مشخص نمودن اولویتهای منطقه ای تحقیقات و توسعه بین کشورهای منطقه و زیر منطفه ای آفریقائی مبتلا به ،
ث ـ هماهنگی در برنامه های سیستماتیک ارزیابی و مبادله مطلاعات و همسو کردن آنها با برنامه های جهانی ،
ج ـ همکاری در تقویت سیتم هشدار دهنده فوری و وقوع خشکسالی زیر منطقه ای و منطقه ای .
ماده 14 ـ منابع مالی
1 ـ با توجه به ماده 20 و بند 2 ماده 4 کنوانسیون ، کشورهای مبتلا به آفریقا ، باید با ارایه یک برنامه کلان اقتصادی مفید ، منابع مالی را بسیج نموده و سیاستهای خود را توسعه داده و منابع مالی را به طرف توسعه برنامه های محلی و در صورت لزوم از طریق سازمانهای غیر دولتی هدایت نمایند .
2 ـ با توجه به بندهای 4 و 5 ماده 21 کنوانسیون و برای سهولت اجرای برنامه های عمل ، کشورها موافقت کردند تا نسبت به مشخص نمودن منابع مالی در سطح ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای و بین المللی و همچنین کمبودهای منابع مالی اقدام نماید . بدیهی آمار و اطلاعات مورد نظر مرتبا تجدید نظر و بروز خواهد شد .
3 ـ براساس ماده 7 کنوانسیون ، کشورهای پیشرفته باید بر مبنای موافقتهای مشارکتی و ترتیبات مورد لزوم با توجه به ماده 18 در کشورهای مبتلا به آفریقا سرمایه گذاری کلان نموده یا منابع مالی اختصاص داده شده قبلی را افزایش دهند البته با عنایت به موارد دیگر و توجه به بررسیهای مربوط ، تجارت ، جهانی بازاریابی در ارتباط با جزو (ب) بند 2 ماده 4 کنوانسیون.
ماده 15 ـ روش مالی
1 ـ با در نظر گرفتن ماده 7 کنوانسیون و تاکید بر اولویت به کشورهای و تاکید بر اولویت به کشورهای آفریقای مبتلا و توجه به موقعیت خاص این منطقه ، کشورها باید با عنایت به جزوهای (ت) و(ث) بند (1) ماده 21 کنوانسیون و از طریق موارد زیر ، توجه ویژه به اجرای کنوانسیون درآفریاقا داشته باشند :
الف ـ تسهیل ایجاد روشهائی نظیر اعتبارات ملی برای بیابان زدائی و سوق دادن منابع مالی در سطح محلی ،
ب ـ تقویت صندوقهای موجود و روشهای مالی در سطوح زیر منطقه ای و منطقه ای .
2 ـ با در نظر گرفتن مواد 20 و 21 کنوانسیون ، کشورهائی که اعضای سازمانهای مالی زیر منطقه ای و منطقه ای مربوط نظیر بانک توسعه آفریقا و صندوق توسعه آفریقا می باشند کوششهای خود را د رجهت اینکه این موسسات و سازمانها به اجرای الحاقیه آفریقا بدهند افزایش بدهند .
3 ـ کشورها در حد امکان در سوق دادن اعتبارات به طرف کشورهای آفریقائی مبتلا به اقدام نمایند .
ماده 16 ـ همکاریها و کمکهای فنی
کشورها با توجه به فعالیتهای خود متقبل می شوند که برای افزایش تاثیر پروژه ها و برنامه ها و همکاریها و کمکهای فنی به کشورهای آفریقائی از طریق زیر اقدام نمایند :
الف ـ محدود کردن هزینه ها بخصوص هزینه های بالاسری ، این هزینه ها فقط بایذ برای حداکثر بهره وری از پروژه ها در صورت لزوم فقط درصد پایینی از کلیه هزینه ها باشد .
ب ـ استفاده از کارشناسان ذیصلاح ملی و در صورت لزوم از کارشناسان ذیصلاح زیر منطقه یا منطقه برای طراحی ، تهیه و اجرای پروژه و همچنین به وجود اوئردن چنین تخصصی در جائی که وجود ندارد ،و
پ ـ ارایه کمکهای فنی برای مدیریت و هماهنگی موثر و همچنین بهره برداری بهتر .
ماده 17 ـ انتقال ، اکتساب ، تطبیق و دستیابی به فن اوری زیست محیطی سالم
در اجرای ماده 18 کنوانسیون و در ارتباط با انتقال ، اکتساب ، تطبیق و توسعه فن آوری ، طرفها متقبل می شوند کهجهت مدلهای جدید مشارکت و همکاری برای تقویت طرفیت سازی در زمینه های تحقیقات علمی و جمع اوری آمار و اطلاعات و توزیع آنها و اینکه قادر به اجرای استراتژیها و کوششهای آنها برای بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی باشند ، اولویت قابل شوند .
ماده 18 ـ موافقتهای همکاری و مشارکت
1 ـ کشورهای آفریقائی عضو در مورد تهیه ، مذاکره و اجرای برنامه های عمل ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای هماهنگی خواهند کرد . در صورت لزوم ممکن است در این روند سایر طرفها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی را درگیر نمایند .
2 ـ اهداف این هماهنگی ، اطمینان یافتن از همکاریهای فنی مالی براساس کنوانسیون برای ارایه استفاده مستمر و اداره منابع می باشد.
3 ـ طرفهای آفریقائی باید در سطح ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای روند مشاوره ای را سازماندهی نمایند. روندهای مشاوره ای می تواند :
الف ـ به عنوان محلی برای مذاکره و تصمیم گیری براساس برنامه های عمل ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای مورد استفاده قرار گیرد،
ب ـ همکاری طرفهای آفریقائی و سایر اعضای گروههای مشاوره ای در برنامه ها و تعیین اولویتها و موافقتنامه ها یاجرائی و مشخصات اریابی همچنین ترتیبات مالی برای اجراء را مشخص نماید .
4 ـ بنا به تقاضای طرفهای آفریقائی براساس ماده 23 کنوانسیون ، دبیرخانه دایمی ممکن است تسهیلاتی را به شرح زیر برای روند جلسات مشاوره ای فراهم آورد:
الف ـ ارایه مشورت برای استفاده موثرتر از ترتیبات مشاوره ای با استفاده از تجربیات مشاوره ای مشابه ،
ب ـ ارایه اطلاعات به آژانسهای دو یا چند جانبه مربوط در ارتباط با اجلاسهای مشاوره ای و تشویق برای درگیری فعال آنها .
پ ـ ارایه سایر اطلاعات که ممکن است به استقرار یا ارتقای ترتیبات مشاوره ای ارتباط داشته باشد .
5 ـ اعضای هماهنگی زیر منطقه ای و منطقه ای باید :
الف ـ در صورت لزوم برای اصلاح موافقتنامه های مشارکتی پیشنهاد بدهند،
ب ـ در مورد اجرای برنامه های زیر منطقه ای و منطقه ای موافقت شده ، نظارت ، ارزیابی و گزارش نمایند ،
پ ـ از ارتباط و هماهنگی موثر بین اعضای آفریقائی مطمئن شوند.
6ـ مشارکت در گروههای مشاوره ای در صورت لوزم باید ، برای دولتها، گروههای علاقمند و کمک کنندگان ، ارگانهای مرتبط ، سیستم برنامه ای و اعتباری ملل متحد ، سازمانهای زیر منطقه ای مرتبط و به سازمانهای غیر دولتی مروبط ، آزاد باشد . شرکت کنندگان از هر گروه مشاوره ای باید در مورد چگونگی اداره و عملیات گروه تصمیم گیری کند .
7 ـ در ارتباط با ماده 14 کنوانسیون ، طرفهای کشورهای پیشرفته در یک روند غیر معمولی مشورت و هماهنگی بین خودشان براساس درخواست کشورهای آفریقائی یا سزمانهای زیر منطقه ای و منطقه ای و برای کمکهای مورد نیاز و ارزشمند جهت سهولت در اجرای برنامه ها در صورت لزوم در روند مشورتهای ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای مشارکت خواهند کرد .
ماده 19 ـ پیگیری اجرا
پیگیری اجرای این الحاقیه توسط طرفهای آفریقائی براساس کنوانسیون به شرح زیر انجام خواهد شد :
الف ـ در سطح ملی ، توسط یک روش که مرکب خواهد بود از هر یک از طرفهای آفریقائی و نمایندگان مجامع ملی و تحت نظات هماهنگ کننده ملی براساس ماده 9 ،
ب ـ در سطح زیر منطقه ای ، توسط کمیته چند منظوره مشورتی علمی و فنی که ترکیب و چگونگی اجرای آن توسط طرفهای آفریقائی زیر منطقه ای مروبط مشخص خواهد شد،
پ ـ در سطح منطقه ، روشی که شرایط آن در یک معاهده موسس جامعه اقتصادی آفریقا و به وسیله کمیته چند منظوره مشورتی فنی رو علمی مشخص خواهد شد .
الحاقیه 2
الحاقیه اجرائی منطقه ای برای آسیا
ماده 1 ـ هدف
هدف از این الحاقیه ارایه خطوط و ترتیباتی برای اجرای موثر کنوانسیون در کشورهای مبتلا به منطقه آسیابا عنایت به شرایط خاص آنها می باشد .
ماده 2 ـ شرایط مخصوص منطقه آسیا
اعضای متعاهد در انجام تعهدات خود مندرج در کنوانسیون باید به گونه ای مناسب ، شرایط ویژه ای که به شرح زیر در کشورهای مبتلا به بادرجات متفاوت موجود می باشد را در نظر داشته باشند :
الف ـ نسبت بالای اراضی که مبتلا به یا در معرض بیابان زائی و خشکسالی هستند و تنوع گسترده این مناطق با توجه به آب و هوا، پستی و بلندی ، سیستم اقتصادی ، اجتماعی و بهره برداری از زمین،
ب ـ فشار زیاد بر روی منابع طبیعی برای امرار معاش ،
پ ـ سیستمهای موجود تولید که مستقیما در ارتباط با فقر گسترده بوده و نهایتا منجر به تخریب اراضی و فشار بر روی منابع محدود آب می گردد ،
ت ـ تاثیر شدید شرایط موجود در اقتصاد جهانی و مشکلات اجتماعی نظیر فقر ، ضعف بهداشت و سوء تغذیه ، فقدان امنیت ، غذائی ، مهاجرت ، جابجائی اجتماعات انسانی و تغییر ترکیب جمعیتی ،
ث ـ توسعه ظرفیتها و چهارچوبهای تشمیلاتی هر چند ناکافی برای مقابله با مسایل ملی بیابان زائی و خشکسالی و
ج ـ نیاز آنها به همکاری بین المللی برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار در ارتباط با بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی .
ماده 3 ـ چهارچوب برنامه عمل ملی
1 ـ برنامه عمل ملی باید قسمتی از سیاستهای جامع ملی برای توسعه پایدار در کشورهای مبتلا به به منطقه باشد .
2 ـ کشورهای مبتلا به باید عمل ملی را مطابق مواد 9 تا 11 کنوانسیون به گونه ای مناسب آماده نمود و به جزو (و) بند (2) ماده 10 توجه خاص مبذول دارند براساس تقاضای کشورهای مبتلا به می توان از آژانسهای همکاری دو جانبه و چند جانبه به نحو مقتضی استفاده نمود .
ماده 4 ـ برنامه عمل ملی
1 ـ کشورهای مبتلا به متعاهد منطقه متناسب با شرایط و سیاستهای خو در راستای تهیه و اجرای برنامه عمل ملی ، همراه با سایر فعالیتها می توانند اقدامات زیر را انجام دهند :
الف ـ تشکیلات و نهادهای ماسبی را مامور تهیه ، هماهنگی و اجرای برنامه عمل ملی خود نمایند ،
ب ـ جمعیتهای و گروههای مبتلا به ا زجمله جوامع محلی را در تدوین ، هماهنگی و اجرای برنامه عمل ملی از طریق مشاوره ای محلی و با همکاری مسوولین محلی و سازمانهای ذی ربط ملی و غیر دولتی ، مشارکت دهند ،
پ ـ وضعیت زیست محیطی در مناطق مبتلا به را شناسائی تا علل و عواقب بیابان زائی را مشخص و مناطق دارای اولویتهای اجرائی را تعیین نمایند ،
ت ـ با مشارکت گروههای مبتلا به برنامه های گذشته و جاری بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی را ارزیابی نموده و بر آن اساس استراتژی و فعالیتهای برنامه های عمل را طراحی و تدوین نمایند ،
ث ـ برنامه های فنی و مالی را براساس اطلعات بند های الف تا ت تهیه نمایند ،
ج ـ روشها و مبانی ارزیابی اجرای برنامه عمل را تهیه و مورد استفاده قرار دهند ،
چ ـ مدیریت جامع حوزه های آبگیر حفاظت منابع و تقویت استفاده از منابع آب را ارتقاء بخشند ،
ح ـ با رعایت عوامل هواشناسی ، آب و هوائی ، آب شناسی ، زیست شناسی و دیگر عوامل موثر ، سیستمهای هشدار سریع را در مناطقی که در خطر بروز خشکسالی هستند تاسیس یا تقویت نمایند
خ ـ درجائی که همکاریهای بین المللی و از جمله منابع مالی ئ فنی ایجاب نماید با احساس روح همکاری ترتیبات لازم را جها حمایت از برنامه های عمل خود ایجاد نمایند.
2 ـ در راستای ماده 10 کمیسیون ، استراتژی عمومی برنامه های عمل ملی باید با تاکید بر برنامه های جامع توسعه محلی برای نقاط مبتلا به و مبتنی بر روشهای مشارکتی و همگان نمودن استراتژیهای فقرزدائی با برنامه های بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی باشد . معیارهای بخشی در برنامه های عمل باید با عنایت به تنوع وسیع نواحی مبتلا به و مندرجات بند الف ماده2 گروه بندی و اولویت بندی گردد .
ماده 5 ـ برنامه های عمل زیر منطقه ای و مشترک
1ـ براساس ماده 11 این کنوانسیون ، کشورهای مبتلا به آسیاسی میتوانند با سایر اعضای متعاهد در تهیه و اجرای برنامه عمل زیر منطقه ای و مشترک مشورت وهمکاری نموده و به تکمیل اقداماتی که کارائی بیشتر در اجرای برنامه های عمل ملی دارد ، بپردازد .
در هر صورت اعضای ذیربط می توانند از سازمانها و نهادهای زیر منطقه ای از جمله دو جانبه و ملی و تخصصی برای تهیه ، هماهنگی و اجرای برنامه ها استفاده نمایند . اینگونه سازمانها یا نهادها همچنین می توانند به عنوان مرکز ارتباط برای ارتقا و هماهنگی برنامه ها و اقدامات براسا مواد 16 تا 18 کنوانسیون عمل نمایند .
2 ـ طرفهای مبتلا به منطقه آسیا در تهیه و اجرای برنامه های عمل زیر منطقه ای و یا مشترک در میان سایر فعالیتها ، اقدامات ذیل را به عمل آورند :
الف ـ با هماهنگی در میان سایر فعالیتها ، اقدامات ذیل را به عمل آورند:
الف ـ با هماهنگی نهادهای ملی ، اولویتهای مربوط به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی را تعیین نمایند تا برنامه ها و فعالیتهائی که می توانند به نحو موثرتری انجام پذیرد به شکل بهتری انجام شود،
ب ـ ظرفیتها و تواناییهای اجرائی نهادهای مننطقه ای ، زیر منطقه ای و یا ملی مربوطه را ارزیابی نمایند ،
پ ـ برنامه های موجود مرتبط با بیابان زائی و خشکسالی تمام یا تعدادی از کشورهای متعاهد منطقه یا زیر منطقه و همچنین ارتباط آن با برنامه های عمل ملی را ارزیابی نمایند ،
ت ـ در برنامه هائی که همکاریهای بین المللی شامل منابع مالی و فنی می گردد با توجه به روح همکاری ، ترتیبات مناسب دو یا چند حمایت از برنامه ها تدوین نمایند .
3 ـ بر نامه های عمل زیر منطقه ای و یا مشترک ، ممکن است شامل برنامه های مشترک توافق شده برای مدیریت پایدار منابع طبیعی مشترک مرزی مرتبط با بیابان زائی ، اولویتهای همکاری و سایر اقدامات مروبط به ظرفیت سازی ، همکاری های علمی و فنی بخصوص مشارکت در اطلاع رسانی و برقراری سیستم هشدار سریع و روشهای تقویت سازمانها و نهادهای زیر منطقه ای باشد .
ماده 6 ـ فعالیتهای منطقه ای
فعالیتهای منطقه ای برای تقویت و افزایش برنامه های عمل زیر منطقه ای با مشترک میتواند همراه با سایر اقدامات شامل تقویت موسسات و روشها برای هماهنگی و همکاری در سطح ملی ، زیر منطقه ای و روشهائی برای هماهنگی و همکاری در سطح ملی ، زیر منطقه ای بوده و نیز ارتقای اجرای مواد 16 تا 19 کنوانسیون باشد . این فعالیتها ممکن است موارد زیر را نیز شامل گردد :
الف ـ افزایش و تقویت شبکه های همکاریهای فنی ،
ب ـ تهیه و شناسائی فن اوری ، معلومات و دانش فنی و تجارب و همچنین فن آوریهای سنتی و محلی و دانش فنی آنها ، انتشار و استفاده از آنها ،
پ ـ ارزیابی و تعیین نیازها انتقال فن آوری و ارتقای انطباق و استفاده از این گونه فن آوریها ،و
ت ـ تشویق برنامه های آگاهی عمومی و ارتقای ظرفیت سازی در تمام سطوح ، تقویت آموزش ، تحقیق و توسعه و ایجاد سیستمهائی برای توسعه منابع انسانی .
ماده 7 ـ منابع مالی و روشهای آن
1 ـ با توجه به اهمیت بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی در منطقه آسیا ، اعضای متعاهد باید با توجه به مواد 20 و21 کنوانسیون در بسیج منابع مالی اساسی و دسترسی به روشهای مالی مربوطه تلاش نمایند.
2 ـ کشورهای مبتلابه منطقه منفردا یا مشترکا براساس کنوانسیون و برمبنای روش هماهنگی ارایه شده در ماده 8 ان و همچنین براساس سیاستهای توسعه ملی بایستی :
الف ـ روشهائی اتخاذ کننده که موجبل منطقی شدن و تقویت روشهای تامین اعتبارات مالی از طریق سرمایه گذاری دولتی و خصوصی به منظور رسیدن به نتایج مطلوب در جهت بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی گردد ،
ب ـ تعیین نیازهای همکاریهای بین المللی در جهت حمایت از کوششهای ملی بخصوص در زمینه فنی و فن آوریها و مالی را تعیین و تعریف نمایند ،
ب ـ ارتقای مشارکت دو جانبه و یا چند جانبه نهادها برای همکاری مالی جهت اطمینان از اجرای کنوانسیون را تشویق نمایند .
3 ـ اعضای متعاهد باید تا حدامکان روند سوق دادن اعتبارات به طرف کشورهای مبتلابه را در منطقه تسهیلا نمایند .
ماده 8 ـ مکانیسمهای همکاری و هماهنگی
1 ـ کشورهای مبتلا به می توانند از طریق تشکیلات مناسبی که براساس جزو الف بند (1) ماده 4 کنوانسیون تعیین نموده اند و همچنین سایر اعضای متعاهد منطقه ای به صلاحدید خویش برای اهداف زیر روشهائی را به کار ببرند :
الف ـ مبادله اطلاعات ، تجربیات ، معلومات و دانش فنی ،
ب ـ همکاری و هماهنگی فعالیتها شامل ترتیبات دو یا چند جانبه در سطوح زیر منطقه ای و منطقه ای ،
پ ـ افزایش همکاریهای علمی ، فنی و فن آوری براساس مواد 5 تا 7 کنوانسیون،
ت ـ شناسائی نیازهای همکاری خارجی ،
ث ـ پیگیری و ارزیابی اجرای برنامه های عمل .
2 ـ کشورهای مبتلا به می توانند از طریق تشکیلات مناسبی که براساس جزو الف بند (1) ماده 4 کنوانسیون تعیین نموده اند و یا با همکاری سایر اعضای متعاهد در منطقه راجع به برنامه های عمل ملی ، زیر منطقه ای و مشترک ، مشاوره و هماهنگی نمایند . سایر اعضاء و سازمانهای دولتی و غیر دولتی را نیز می توانند در این امر مشارکت دهند . اینگونه همکاریها بایستی همراه با سایر اقدامات در جلب اطمینان و اعتماد در زمینه فرصاهای همکاریهای فنی را تقویت بین المللی براساس مواد 20 و 21 کنوانسیون بوده و همکاریهای فنی را تقویت و منابع را به سوی استفاده و موثر و کارا سوق دهد .
3 ـ کشورهای مبتلا به منطقه بایستی اجلاسهای هماهنگی دوره ای تشکیل دهند و دبیرخانه کنوانسیون در صورت تقاضا وبراساس ماده 23 برگزاری این اجلاسها را به شرح ذیل تسهیل نماید:
الف ـ ارایه ارشاد در خصوص سازماندهی ترتیبات همکاری موثر و یا استفاده از تجربه های حاصله ناشی از اینگونه ترتیبات ،
ب ـ ارایه اطلاعات به سازمانهای دو یا چند جانبه در زمینه همکاریها و تشویق آنها براب مشارکت ،
پ ـ ارایه سایر اطلاعاتی که می تواند در راه اندازی و یا بهبود روند همکاریها کمک کند .
الحاقیه 3
الحاقیه اجرائی منطقه برای آمریکای لاتین و کاراییب
ماده 1 ـ هدف
هدف از این الحاقیه ارایه رهنمودهائی برای اجرای کنوانسیون در منطقه آمریکای لاتین و کاراییب و در راستای شرایط ویژه ان منطقه می باشد .
ماده 2 ـ شرایط ویژه منطقه آمریکای لاتین و کاراییب
اعضای متعاهد در راستای شروط کنوانسیون باید شرایط ویژه منطقه را به شرح زیر مورد عنایت قرار دهند :
الف ـ وجوه مناطق وسیعی که یا در معرض و یا به شدت تحت تاثیر بیابان زائی و خشکسالی بوده و در آنها بسته به موقعیت می توان خصوصیاتی منفی را مشاهده نمود این فرآیند تشدید شونده و تجمعی روی یکی از مناطقی که دارای بزرگترین منابعتنوع زیستی در جهان است اثرات منفی جدی اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و زیست محیطی دارد ،
ب ـ اقدامات عمرانی فراوان غیر پایدار در مناطق تحت تاثیر و در نتیجه اثرات متقابل و پیچیده فیزیکی ، زیست شناسی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و عوامل اقتصادی منجمله عوامل اقتصادی بین المللی مانند بدهکاریهای خارجی ، روند فرسایشی مناسبات تجاری و اقدامات تجاری که روی بازار محصولات کشاورزی ، ماهیگیری و جنگلی اثر می گذارد ،
پ ـ نزول سریع بازدهی اکوسیستمها به عنوان پی آمدن اصلی بیابان زائی و خشکسالی به شکل کاهش بازده کشاورزی ، دامداری و جنگلی و نیز نابودی تنوع گونه های زیستی که از دیدگاه اجتماعی دارای اثرات فقرزائی ، مهاجرت ، جابجائی های جمعیت در یک محدوده و تضعیف کیفیت زندگی می باشد . بنابراین منطقه مجبور است روشها و راههای جامعی را برای مشکل بیابان زائی و خشکسالی بپذیرد از جمله تشویق مدلهای توسعه پایدار متناسب با شرایط زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی هر کشور ،
ماده 3 ـ برنامه های عمل
1 ـ کشورهای متعاهد مبتلا به باید در راستای کنوانسیون و به ویژه در رابطه با مواد 9 تا 11 و همچنین براساس سیاستهای عمرانی ملی خود و به صورت مناسب و به عنوان یک بخش پیوسته از سیاستهای ملی توسعه پایدار خود ، برنامه های عمل ملی بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی را تهیه و اجرا نمایند . برنامه های زیر منطقه ای و منطقه ای را نیز می توان برابر با نیازهای منطقه تهیه و اجرا نمود .
2 ـ در تهیه برنامه عمل ملی کشورهای متعاهد مبتلا به منطقه باید به جزو (و) بند 2 ماده 10 عنایت ویژه مبذول دارند .
ماده 4 ـ محتوای برنامه های عمل ملی کشورهای متعاهد مبتلا به منطقه می توانند متناسب با شرایط خود و همراه با سایر موارد مطالب موضوعی زیر را در تهیه استراتژیهای ملی خود برای اقدامات مربوط به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی ، مطابق با ماده 5 کنوانسیون مورد توجه قرار دهند :
الف ـ افزایش ظرفیتها ، آموزش و آگاهی عموم ، همکاریهای فنی ، علمی و فن آوری و منابع وروشهای مالی ،
ب ـ فقرزدائی و بهبود کیفیت زندگی انسانی ،
پ ـدستیابی به امینت غذائی ، توسعه و مدیریت پایدار فعالیتهای کشاورزی ،دامداری ، جنگلداری و فعالیتهای چند منظوره ،
ت ـ مدیریت پایدار منابع طبیعی به ویژه مدیریت عادلانه حوزه های آبگیر،
ث ـ مدیریت پایدار منابع طبیعی در مناطق مرتفع ،
ج ـ مدیریت منطقی و حفاظت از منابع خاک و استحصال و بهره برداری موثر از منابع آب ،
چ ـ تهیه و کاربرد طرحهای فوریتی برای کاهش اثرات خشکسالی ح ـ تاسیس یا تقویت سیستمهای هشدار سریع ، اطلاعاتی ، ارزیابی و پیگیری امور در مناطقی که در معرض تهدید بیابان زائی و خشکسالی بوده با در نظر گرفتن عوامل آب و هوائی اقلیمی ، آب شناسی ، زیس شناسی ، خاک ، اجتماعی و اقتصادی ،
خ ـ توسعه ، مدیریت و استفاده موثر از منابع گونان انرژی از جنله تشویق منابع جایگزین ،
دـ حفاظت و بهره برداری پایدار از تنوع گونه های زیستی مطابق با تمهیدات کنوانسیون تنوع زیستی ،
ذ ـ توجه به جنبه های جمعیتی در رابطه با بیابان زائی و خشکسالی ،
ر ـ تقویت یا ایجاد چهارچوبهای تشکیلاتی و قانون برای اجرای کنوانسیون و به منظور تمرکز زدائی ساختار اداری و وظیفه ای مربوط به بیابان زدائی و خشکسالی یا مشارکت جوامع و اجتماعات مبتلا به صورت عام ،
ماده 5 ـ همکاری فنی ، علمی و فن آوری ،
مطابق با کنوانسیون و به ویژه مواد 16 تا 18 و براساس روش هماهنگی توصیه شده در ماده 7 ، کشورهای متعاهد مبتلا به منطقه باید مشترکا یا منفردا اقدامات زیر را انجام دهند :
الف ـ تقویت شبکه های همکاریهای فنی و سیستمهای اطلاعات ملی ، زیر منطقه ای و به همین ترتیب در صورت لزوم ، ادغام در سیستم منابع جهانی اطلاعات ،
ب ـ تهیه و آمار و فن آوریها و دانش فنی موجود و تشویق انتشار و ترویج انها ،
پ ـ تشویق استفاده از فن آوری ، دانش فنی و اقدامات پیش بینی شده در جزو (ب) ماده 18 کنوانسیون ،
ت ـ تعریف نیازهای انتقال فن آوری ،
ث ـ تشویق ، توسعه و سازگار نمودن ، پذیرش و انتقال فن اوریهای موجود که از نظر زیست محیطی سالم هستند .
ماده 6 ـ منابع روشهای متلی
مطابق با کنوانسیون و به ویژه مواد 20 و 21 آن و براساس روش هماهنگی توصیه شده در ماده 7 و برابر با سیاستهای توسعه ملی ، کشورهای متعاهد مبتلا به منطقه باید مشترکا و منفردا اقدامات زیر را انجام دهند :
الف ـ اتخاذ معیارهائی برای توزیع منطقی و تقویت روشهای تامین اعتبار از طریق سرمایه گذاریهای عمومی و خصوصی و یا نگرشی به حصوب نتایج مشخص در اقدامات مربوط به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی ،
ب ـ تشویق مشارکت تشکیلات همکاری مالی دو یا چند جانبه برای تضمین اجرای کنوانسیون .
ماده 7 ـ چهارچوب تشکیلاتی
1ـ به منظور ترتیب اثر دادن به این الحاقیه ، کشورهای متعاهد مبتلا به منطقه باید موارد زیر را انجام دهند :
الف ـ تاسیس و سا تقویت مراکز ارتباط ملی برای هماهنگی در اقدام به بیابان زدائی و کاهش اثرات خشکسالی ،
ب ـ تشکیل روشی برای هماهنگی بین مراکز ارتباط ملی با اهداف زیر :
1ـ مبادله اطلاعات و تجربه ،
2 ـ هماهنگی فعالیتها در سطح زیر منطقه ای و منطقه ای ،
3 ـ تشویق همکاری فنی ، علمی ، فن اوری و مالی ،
4ـ تعریف و تعیین نیازهای همکاری خارجی ،و
5 ـ پیگیری و ارزیابی اجرای برنامه های عمل .
2 ـ کشورهای متعاهد مبتلا به منطقه باید نشستهای هماهنگی منظمی داشته و دبیرخانه دایمی در صورت درخواست وبراساس ماده 23 کنوانسیون می تواند تشکیل این جلسات هماهنگی را از طریق زیر تسهیل نماید :
الف ـ توصیه و راهنمائی در مورد سازماندهی ترتیبات هماهنگی موثر و تجربه آموزی از اینگونه ترتیبات ،
ب ـ دادن اطلاعات به نمایندگیها و سازمانهای دو یا چند جانبه درباره جلسات هماهنگی و تشویق مشارکت فعال آنان ، و
پ ـ دادن سایر اطلاعاتی که می تواند به فرآیند بهبود و یا برقراری هماهنگی مربوط باشد .
الحاقیه 4
الحاقیه اجرائی منطقه ای برای شمال مدیترانه
ماده 1 ـ هدف
هدف از این الحاقیه ارایه خطوط و رهنمودهای مورد لزوم برای اجرای موثر کنوانسیون در کشورهای مبتلا به شمال مدیترانه با توجه به شرایط خاص آنها می باشد .
ماده 2 ـ شرایط مخصوص منطقه شمال مدیترانه
شرایط خاص منطقه شمال مدیترانه در ارتباط با ماده یک به شرح زیر است :
الف ـ شرایط آب و هوائی نیمه خشک قسمت اعظم این منطقه را تحت تاثیر قرار می دهد که شامل خشکیهای فعلی ، تنوع بارندگیهای بسیار زیاد و بارندگیهای شدید و ناگهانی است ،
ب ـ خاکهای بی حاصل و قابل فرسایش و متمایل به فرسایش سطحی ،
پ ـ برجستگیهای ناهموار همراه با شیبهای زیاد و پستی و بلندیهای متنوع ،
ت ـ از دست رفتن زیاد پوشش جنگلی بر اثر آتش سوزیهای مهیب ،
ث ـ شرایط بحرانی در کشاورزی سنتی همراه با رهاسازی زمینها و تخریب خاک و آب ،
ج ـ بهره برداری تاپایدار از منابع آب که منجر به تخریب جدی محیط زیست می گردد شامل آلودگی شیمیائی ، شور شدن و از بین رفتن آبخیزها و…،
چ ـ تجمع فعالیتهای اقتصادی و در اراضی ساحلی بدلیل رشد شهرها، فعالیتهای صنعتی ، توریست و زراعت آبی .
ماده 3 ـ چهارچوب برنامه ریزی استراتژیک برای توسعه پایدار
1 ـ برنامه های عمل ملی بخش اصلی و جامع چهارچوب برنامه ریزی استراتژیک برای توسعه پایدار کشورهای مبتلا به شمال مدیترانه خواهد بود .
2 ـ روش مشاوره ای و مشارکتی و درگیر کردن سطوح مختلف دولتی ، انجمنهای محلی و سازمانهای غیر دولتی می تواند برای ارایه خطوط یک استراتژی با برنامه ریزی انعطاف پذیر که در ارتباط با جزو (و) بند 2 ماده 10 کنوانسیون اجازه می دهد که مردم محلی بیشتر مشارکت داشته باشند ، مدنظر قرار گیرد.
ماده 4 ـ تعهد تهیه برنامه های عمل ملی یا جدول زمانی مربوطه
کشورهای مبتلا به منطقه شمال مدیترانه باید برنامه عمل ملی زیر منطقه ای ، منطقه ای و مشترک تهیه نمایند. این برنامه ها باید هر چه زودتر تهیه ، نهائی و قابل اجرا گردد .
ماده 5 ـ تهیه و اجرای برنامه های عملی ملی
هر کشور مبتلا به براساس مواد 9 و 10 کنوانسیون برای تهیه و اجرای برنامه عملی ملی باید موارد زیر را رعایت نماید :
الف ـ معرفی تشکیلات واجد شرایط برای مسوولیت تهیه ، هماهنگی و اجرای برنامه ،
ب ـ درگیر نمودن جمعیتهای مبتلا به نظیر جوامع محلی برای تهیه ، هماهنگی و اجرای برنامه از طریق مشورتهای محلی با همکاری مسوولین محلی و سازمانهای غیر دولتی مربوطه ،
پ ـ مطالعه در مورد چگونگی محیط زست در اراضی مبتلا به برای ارزیابی دلایل و تاثیرات بیابان زائی و مشخص کردن اولویت مناطق برای اجرای برنامه ،
ت ـ با مشارکت جمعیتهای مبتلا به برنامه های گذشته و جاری به منظور طراحی استراتژی و همچنین مشخص نمودن فعالیتهای برنامه عمل ارزیابی گردد .
ث ـ تهیه برنامه های فنی و مالی براساس اطلاعات به دست آمده از طریق فعالیتهای مندرج در بندهای الف تا (د)،(و) ،
ج ـ تیهیه و استفاده از روندی برای نظارت و ارزیابی اجرای برنامه
ماده 6 ـ محتوای برنامه های عمل ملی
کشورهای مبتلا به منطقه اقداماتی به شرح زیر را در برنامه های عمل ملی می بایستی مد نظر قرار بدهند :
الف ـ موارد قانونی تشکیلاتی و اداری ،
ب ـ استفاده کنندگان از زمین ، مدیریت منابع آب ، حفاظت خاک ، جنگلداری ، فعالیتهای کشاورزی و مرتفع و همچنین مدیریت مراتع ،
پ ـ مدیریت و حفاظت حیات وحش و سایر اشکال تنوع زیستی
ت ـ حفاظت از آتش شوزیهای جنگل ،
ث ـ ارتقای معیشتهای جایگزین ،و
ج ـ تحقیق ، اموزش و آگاهی عمومی .
ماده 7 ـ برنامه های عمل زیر منطقه ای ، منطقه ای و مشترک
1 ـ کشورهای مبتلا به منطقه در ارتباط با ماده 11 کنوانسیون و برای بالا بردن کارائی برنامه عمل ملی ممکن است برنامه های زیر منطقه ای و منطقه ای تهیه نمایند . دو یا چند کشور مبتلا به منطقه ممکن است برای تهیه برنامه مشترک به توافق برسند.
2 ـ موارد مندرج در مواد 5و6 می بایتس با جرح و تعدیل مناسب در تهیه و اجرای برنامه های مشترک منطقه ای وزیر منطقه ای مد نظر قرار گیرد . به علاوه این برنامه ها ممکن است شامل فعالیتهای توسعه ای و تحقیقاتی اکوسیستمهای انتخاب شده در سرزمینهای مبتلا به باشد .
3 ـ در تهیه و اجرای برنامه های عمل زیر منطقه ای ، منطقه ای و مشترک ، کشورهای مبتلا به منطقه موارد زیر را رعایت نمایند:
الف ـ باهمکاری موسسات ملی باید اهداف ملی مربوط به بیابان زائی را به نحوی مشخص نمایند که چنین برنامه ها و فعالیتهای متبط با آنها بتواند از این طریق به طور موثر اجرا گردد ،
ب ـ ارزیابی ظرفیتهای عملی و فعالیتهای منطقه ای ، زیر منطقه ای و موسسات ملی مربوط ،
پـ اریابی برنامه های موجود مربوط به بیابان زائی در کشورهای منطقه و ارتباط آنها با برنامه عمل ملی .
ماده 8 ـ هماهنگی برنامه های زیر منطقه ای ، منطقه ای مشترک
براساس مواد 16 تا 19 کنوانسیون کشورها برای تهیه برنامه عمل زیر منطقه ای ، منطقه ای و یا مشترک ممکن است کمیته هماهنگی متشکل از نمایندگان هر کشور مبتلا به را برای بازنگری پیشرفت بیابان زدائی ، یکنواخت کردن برنامه های عمل ملی ، پیشنهاداتی در مراحل مختلف تهیه و اجرای برنامه عمل زیرمنطقه ای ، منطقه ای و مشترک و به عنوان مرکزی برای ارتقا و هماهنگی همکاریهای فنی تشکیل بدهند.
ماده 9 ـ واجد شرایط نبودن برای ردیافت کمکهای مالی
برای اجرای برنامه های ملی ، زیر منطقه ای و منطقه ای و مشترک ، کشورهای پیشرفته مبتلا به ، براساس این کنوانسیون واجد شرایط برای دریافت کمکهای مالی نیستند .
ماده 10 ـ همکاری با سایر زیر مناطق و مناطق برنامه های زیر منطقه ای ، منطقه ای و مشترک در منطقه شمال مدیترانه است با همکاری سایر زیر مناطق بخصوص با کشورهای شمال آفریقا تهیه و اجرا شوند.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن کنوانسیون شامل مقدمه و چهل ماده و چهار الحاقیه در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ یازدهم دی ماه یکهزارو سیصدو هفتادو پنج شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 26/10/1375 به تایید شورای نگهبان رسیده است .
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی اکبر ناطق نوری
نوع : قانون
شماره انتشار : 15139
تاریخ تصویب : 1375/10/11
تاریخ ابلاغ : 1375/11/29
دستگاه اجرایی : وزارت جهاد كشاورزی -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
ضوابط پرداخت پاداش آخر سال 1375 تصویبنامه راجع به تبدیل روستای فاضل آباد به شهر
