×

قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین المللی مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی و پروتکل مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی غیر نفتی

قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین المللی مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی و پروتکل مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی غیر نفتی

قانون-الحاق-دولت-جمهوری-اسلامی-ایران-به-کنوانسیون-بین-المللی-مداخله-در-دریاهای-آزاد-در-صورت-بروز-سوانح-آلودگی-نفتی-و-پروتکل-مداخله-در-دریاهای-آزاد-در-صورت-بروز-آلودگی-غیر-نفتی

وکیل


شماره 650 ـ ق - 27/11/1375
حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای هاشمی رفسنجانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
لایحه شماره 62176/14383 مورخ 24/4/1375 دولت در خصوص الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین المللی مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی و پروتکل مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی غیر نفتی که در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 7/11/1375 مجلس شورای اسلامی با اصلاحاتی تصویب و به تایید شورای نگهبان رسیده است در اجرای اصل یکصدو بیست و سوم قانون اساسی به پیوست ارسال می گردد .
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی اکبر ناطق نوری
شماره 115162 - 1/12/1375
وزارت راه و ترابری
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین المللی مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی و پروتکل مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی غیر نفتی که در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ هفتم بهمن ماه یکهزارو سیصدو هفتادو پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 16/11/1375 به تایید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره 650 ـ ق مورخ 27/11/1375 واصل گردیده است ، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می گردد .
رئیس جمهور ـ اکبر هاشمی رفسنجانی

ماده واحده ـ به دولت اجازه داده می شود به کنوانسیون بین المللی مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی مشتمل بر یک مقدمه ، 17 ماده و یک پیوست و پروتکل مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی ناشی از مواد غیر نفتی مشتمل بر یک مقدمه و 11 ماده به شرح پیوست ملحق شود و اسناد الحاق را تسلیم نماید .
تبصره ـ ارجاع اختلافهای ناشی از اجرای این کنوانسیون به مصالحه یا داوری با تصویب مراجع ذیصلاح قانونی خواهد بود .
بسم الله الرحمن الرحیم
کنوانسیون بین المللی مربوط به مداخله در دریاهای آزاد در صورت برو سوانح آلودگی نفتی
کشورهای عضو کنوانسیون:
با آگاهی از نیاز به حمایت ملت های خود در مقابل پیامدهای شدید سانحه دریائی ناشی از خطر آلودگی نفتی در دریا و خطوط ساحلی.
با اعتقاد به اینکه تحت این شرایط ممکن است اقداماتی با خصوصیت استثنائی برای حمایت از چنین منافعی در دریاهای آزاد ضروری باشد و اینکه این گونه اقدامات تاثیری بر اصل دریاهای آزاد نخواهد داشت ، به قرار زیر توافق نموده اند :
ماده 1 ـ
1 ـ اعضای این کنوانسیون می توانند در صورت لزوم به دنبال بروز سانحه دریائی و یا عملیات متعاقب آن به منظور جلوگیری ، کاهش یا رفع خطرات شدید و قریب الوقوع از خطوط ساحلی یا منافع ذیربط خود در اثر آلودگی یا تهدید آلودگی دریا به وسیله نفت که منطقا منجر شدن آن پیامدهای زیانبار بزرگ قابل انتظار میباشد ، اقداماتی را در دریاهای آزاد به عمل آورند .
2 ـ با این حال براساس این کنوانسیون هیچگونه اقدامی علیه کشتی هائی که تحت مالکیت یا بهره برداری یک کشور قرار داشته و درآن زمان تنها در ارتباط با ارایه خدمات غیر تجاری دولتی بکار گرفته شده اند نباید انجام پذیرد .
ماده 2 ـ از نظر این کنوانسیون
1 ـ سانحه (دریائی) به معنی تصادم کشتی ها ، به گل نشستن یا دیگر حوادث دریانوردی یا دیگر اتفاقات بر روی یک کشتی یا خارج از آن که منجر به ورود خسارت های عمده یا تهدید قریب الوقوع از جهت ورود خسارات عمده به کشتی یا کالا می شود ، می باشد .
2 ـ (کشتی) عبارت است از :
الف ـ هرگونه شناور اقیانوس پیما از هر نوع که باشد ، و
ب ـ هرگونه وسیله متحرک شناور در آب ، به استثنای تاسیسات یا وسایل مربوط به اکتشاف و بهره برداری منابع بستر دریا ، کف اقیانوس وزیر آن .
3 ـ (نفت) به معنی نفت خام ، نفت سوخت ، نفت دیزل و روغن روان کننده می باشد .
4 ـ (منافع ذیربط) عبارت است از منافع کشور ساحلی که به طور مستقیم تحت تاثیر سانحه دریائی یا تهدید ناشی از آن قرار گرفته ، مانند:
الف ـ فعالیتهای ساحلی دریائی ، بندری یا داخل خور ، از جمله فعالیتهای ماهیگیری که وسیله اصلی امرار معاش اشخاص ذیربط میباشد .
ب ـ جاذبه های توریستی منطقه مربوط .
ج ـ سلامت مردم ساحل نشین و سالم ماندن منطقه مربوط ، از جمله حفظ منابع زنده دریائی و حیات وحش .
5 ـ (سازمان) به معنی سازمان مشورتی بین الدولی دریائی می باشد .
ماده 3 ـ هنگامی که کشور ساحلی در اعمال حقوق خود اقداماتی را برابر ماده (1) به عمل می آورد ، مقررات زیر اعمال می شود:
الف ـ قبل از انجام هرگونه اقدامی ، کشور ساحلی باید با دیگر کشورهائی که متاثر از سانحه دریائی بوده اند ، به ویژه کشور یا کشورهای صاحب پرچم ، مشورت نماید .
ب ـ کشور ساحلی باید بدون تاخیر اقدامات مورد نظرش را به هر شخص حقیقی یا حقوقی که برای آن کشور مشخص بوده یا درحین مشورت مشخص شود که دارای منافعی هستند که منطقا ممکن است تحت تاثیر آن اقدامات قرار گیرند، اطلاع دهد. کشور ساحلی باید هر نقطه نظری را که ممکن است آنها عنوان نمایند، مورد توجه قرار دهد .
ج ـ کشور ساحلی می تواند قبل از انجام هر اقدامی با کارشناسان مستقل مشورت نماید . اسامی اینگونه کارشناسان باید از فهرستی که نزد سازمان نگهداری می شود انتخاب شود.
د ـ در وضعیت های فوق العاده اضطراری که اقدامات لازم باید فوری انجام پذیرد ، کشور ساحلی می تواند بدون اطلاع قبلی یا مشورت یا ادامه مشورتی که از پیش آغاز شده است ، به علت شرایط اضطراری اقدامات لازم را به عمل آورد .
هـ ـ کشور ساحلی باید قبل از انجام اینگونه اقدامات و همچنین در خلال انجام آن ، حداکثر تلاش خود را به منظور اجتناب از به خطر انداختن جان افراد به کار برده و در ارایه هرگونه کمک به اشخاصی که در معرض خطر قرار داشته و نیازمند به اینگونه کمکها می باشند، اهتمام نماید و در موارد مقتضی موجبات مراجعه کارکنان کشتی به کشورشان را تسهیل نموده و هیچگونه مانعی در این مورد ایجاد ننماید .
و ـ اقدامات انجام شده در اعمال ماده (1) باید بدون تاخیر به کشورها و اشخاص حقیقی و حقوقی شناخته شده ذیربط ، همچنین به دبیر کل سازمان اطلاع داده شود.
ماده 4 ـ
1 ـ تحت نظارت سازمان باید فهرستی از اسامی کارشناسان که به موجب ماده 3 این کنوانسیون مورد پیش بینی قرار گرفته اند ، تهیه و تنظیم و نگهداری شود و سازمان باید مقررات لازم و مناسب را در این ارتباط از جمله در مورد تعیین صلاحیتهای لازم ، تدوین نماید .
2 ـ معرفی افراد برای درج در فهرست می تواند به وسیله کشورهای عضو سازمان و یا اعضای این کنوانسیون صورت پذیرد . دستمزد کارشناسان براساس خدمات ارایه شده ، توسط کشورهای استفاده کننده از این گونه خدمات پرداخت خواهد شد .
ماده 5 ـ
1 ـ اقدامات به عمل آمده توسط کشور ساحلی براساس ماده 1 باید با میزان خسارت واقعی یا خسارت هائی که آن کشور را تهدید میکند ، متناسب باشد.
2 ـ چنین اقداماتی نباید از آنچه به صورت منطقی برای رسیدن به آن اهداف مذکور در ماده (1) لازم است ، فاتر باشد و باید به محض دستیابی به آن اهداف متوقف شود. اقدامات مزبور نباید به گونه ای غیر ضروری با حقوق و منافع کشور صاحب پرچم ، کشورهای دیگر و یا هر شخص حقیقی ذیربط ، برخورد داشته باشد .
3 ـ در ارزیابی اینکه آیا اقدامات متناسب با میزان خسارت می باشد مراتب زیر باید در نظر گرفته شود:
الف ـ میزان و احتمال خسارت قریب الوقوع در صورت عدم اجرای آن اقدامات ، و.
ب ـ احتمال مؤثر بودن آن اقدامات ،و.
ث ـ میزان خساراتی که ممکن است براثر انجام اقدامات مزبور ایجاد شود .
ماده 6 ـ
هر عضوی که در جهت خلاف مقررات کنوانسیون حاضر اقداماتی را انجام داده که موجب ورود خسارت به دیگران شده باشد ، به پرداخت غرامت به میزان خسارات ناشی از اقداماتی که به طور منطقی از آنچه برای نیل به اهداف مذکور در ماده (1) لازم است فراتر می باشد ، ملزم می شود .
ماده 7 ـ
هیچیک از مفاد این کنوانسیون هرگونه حق ، وظیفه، امتیاز و مصونیتی که به گونه دیگری قابل اعمال بوده را تضییع نکرده و یا هر یک از اعضاء و یا هر شخص حقیقی یا حقوقی ذینفع را از هرگونه وسیله جبران خسارتی که به نحو دیگری قابل اعمال است محروم نخواهد کرد مگر اینکه به صورت صریح قید شده باشد.
ماده 8 ـ
1 ـ هر گونه اختلاف بین اعضاء از نظر مغایرت اقدامات انجام شده براساس ماده (1) با مفاد این کنوانسیون ، لزوم پرداخت غرامت به موجب ماده 6 و میزان چنین غرامتی ، اگر با انجام گفتگو بین اعضای درگیر ، یا بین عضوی که آن اقدامات را انجام داده و خواهان های حقیقی و یا حقوقی ، حل و فصل نشده باشد ، چنانچه طرفها به صورت دیگری نیز توافق ننماید ، به درخواست هر یک از طرفهای ذیربط به مصالحه ارجاع و چنانچه مصالحه با موفقیت همراه نباشد ، به داوری به صورتی که در پیوست این کنوانسیون در نظر گرفته شده ، ارجاع می شود.
2 ـ عضوی که اقداماتی انجام داده حق ندارد تنها بر این اساس که توسل به همه طرق جبران خسارت به موجب قوانین داخلی در دادگاههایش به عمل نیامده ، در مقابل درخواست مصالحه یا داوری برابر مفاد بند پیشین خودداری نماید .
ماده 9 ـ
این کنوانسیون برای امضا تا دهم دی ماه یکهزارو سیصدو چهل و نه هجری شمسی برابر با سوم سال یکهزارو نهصدو هفتاد ومیلادی و از آن پس برای الحاق مفتوح می باشد .
2 ـ کشورهای عضو سازمان ملل متحد یا هر نمایندگی تخصصی مربوط به آن یا آژانس بین المللی انرژی یا اعضای اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری می توانند به صورتهای زیر عضو این کنوانسیون شوند .
الف ـ امضای بدون شرط تصویب ، پذیرش یا تایید .
ب ـ امضای منوط به تصویب ، پذیرش یا تایید که به دنبال آن تصویب ، پذیرش یا تایید ، انجام گیرد ، یا .
ج ـ الحاق
ماده 10 ـ
1 ـ تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق یا تسلیم سند رسمی به همین مضمون به دبیر کل سازمان ، رسمیت خواهد یافت .
2 ـ تسلیم هر سند تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق پس از لازم الاجرا شدن اصلاحیه این کنوانسیون در ارتباط با کلیه اعضای موجود یا پس از انجام کلیه اقدامات لازم برای لازم الاجرا شدن اصلاحیه در ارتباط با اعضای فوق ، شامل کنوانسیون تغییر یافته توسط اصلاحیه تلقی خواهد شد .
ماده 11 ـ این کنوانسیون در نودمین روز پس از تاریخ امضای دولت های پانزده کشور به صورت امضای بدون شرط تصویب ، پذیرش ، تایید ، یا با تسلیم اسناد تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق به دبیر کل سازمان ، لازم الاجرا خواهد شد .
2 ـ برای هر کشوری که بعدا این کنوانسوین را تصویب ، پذیرش ، یا تایید نموده یه به آن ملحق می شود ، زمان لازم الاجرا شدن آن در نودمین روز پس از تسلیم سند مربوط توسط آن کشور می باشد
ماده 12 ـ
1 ـ این کنوانسیون می تواند هر عضوی در هر زمان پس از تاریخ لازم الاجرا شدن کنوانسیون برای آن کشور ، مورد انصراف قرار گیرد .
2 ـ انصراف با تسلیم یک سند به دبیر کل سازمان نافذ می شود .
3 ـ انصراف یک سال یا مدت طولانی تری که در سند انصراف بدان تصریح شده پس از تسلیم سند انصراف به دبیر کل سازمان ، نافذ می شود .
ماده 13 ـ
1 ـ در مواردی که مسئولیت اداره امور سرزمین به عهده سازمان ملل متحد بوده یا مسوولیت روابط بین المللی یک سرزمین به عهده هر کشور عضو این کنوانسیون می باشد ، اشخاص یاد شده باید در کمترین زمان ممکن با مقامات صلاحیت دار در آن سرزمین مشورت نموده یا با انجام اقدامات مناسب دیگر موجبات شمول این کنوانسیون را نسبت به آن سرزمین فراهم نمایند و میتوانند در هر زمانی به وسیله یک اطلاعیه کتبی به دبیر کل سازمان اعلام نمایند که حیطه شمول این کنوانسیون نسبت به آن سرزمین نیز گسترش می یابد .
2 ـ حیطه شمول این کنوانسیون از تاریخ دریافت آن اطلاعیه و یا از هر تاریخ دیگری که در آن اطلاعیه قید شده ، به سرزمین یاد شده درآن ، گسترش می یابد .
3 ـ سازمان ملل متحد یا هر عضوی که به موجب بند (1) این ماده اطلاعیه ای صادر نموده می تواند در هر زمان ، پس از تاریخی که شمول کنوانسیون به یک سرزمین به ترتیب فوق گسترش یافته ، از طریق اطلاعیه کتبی به دبیر کل سازمان اعلام نماید که شمول این کنوانسیون در مورد سرزمین یاد شده در اطلاعیه ، متوقف می شود.
4 ـ شمول این کنوانسیون نسبت به هر سرزمین یاد شده در اطلاعیه یک سال یا مدت بیشتری که در آن قید شده ، پس از تاریخ دریافت اطلاعیه توسط دبیر کل سازمان ، متوقف می شود .
ماده 14 ـ
1 ـ سازمان می تواند به منظور تجدید نظر یا اصلاح این کنوانسیون کنفرانسی برگزار نماید .
2 ـ سازمان در صورت درخواست یک سوم اعضاکنفرانسی متشکل از کشورهای عضو این کنوانسیون به منظور تجدید نظر یا اصلاح این کنوانسیون برگزار خواهد نمود .
ماده 15 ـ
1 ـ این کنوانسیون برای نگهداری به دبیر کل سازمان تودیع میشود.
2 ـ دبیر کل سازمان باید :
الف ـ به کلیه کشورهائی که این کنوانسیون را امضا نموده یا به آن پیوسته اند مراتب زیر را اطلاع بدهد:
الف ـ1ـ هر امضا یا سپردن سند جدید به همراه تاریخ آن .
الف ـ2ـ سپردن هرگونه سند انصراف از این کنوانسیون به همراه تاریخ تودیع آن .
الف ـ3ـ گسترش حیطه شمول این کنوانسیون به هر سرزمینی براساس بند (1) ماده 13 و توقف شمول آن براساس مفاد بند 4 آن ماده به همراه تاریخی که به ترتیب فوق حیطه شمول این کنوانسیون به کلیه کشورهای امضا کننده و همچنین کلیه کشورهائی که به این کنوانسیون می پیوندند.
ماده 16 ـ
به محض لازم الاجرا شدن این کنوانسیون متن آن توسط دبیر کل سازمان به دبیرخانه سازمان ملل متحد برای ثبت و انتشار براساس ماده 102 منشور سازمان ملل متحد ، فرستاده خواهد شد .
ماده 17 ـ
این کنوانسیون در یک نسخه به زبان های انگلیسی و فرانسه تنظیم شده و هر دو متن به طور یکسان معتبر می باشد . ترجمه رسمی به زبان های روسی و اسپانیولی نیز آماده شده و همراه با نسخه امضا شده نگهداری خواهد شد.
در تایید مراتب فوق ، امضاکنندگان زیر که به طور رسمی ، توسط دولت متبوع خود برای این منظور اختیار یافته اند ، این کنوانسیون را امضاء نموده اند .
هشتم آذرماه سال یکهزارو سیصدو چهل و هشت هجری شمسی برابر با بیست و نهم نوامبر سال یکهزارو نهصدو شصت و نه ـ بروکسل .

پیوست فصل اول ـ مصالحه
ماده 1 ـ
تشریفات مصالحه برابر مقررات مندرج در این فصل باشد مشروط بر اینکه دو طرف مربوط تصمیم دیگری نگرفته باشند .
ماده 2 ـ
1 ـ در اجرای ماده 8 این کنوانسیون یک کمیسیون مصالحه بنا به درخواست یک عضو از عضو دیگر ، تشکیل می شود .
2 ـ تسلیم درخواست مصالحه توسط یک عضو باید شامل شرحی از موضوع به همراه هرگونه مدارک تاکید کننده دیگر باشد .
3 ـ چنانچه تشریفات رسیدگی بین دو طرف به جریان افتاده باشد هر عضو دیگری که اتباع یا اموال او تحت تاثیر همان اقدام واقع شده یا کشور ساحلی عضو که اقدامات مشابهی انجام داده ، میتواند با دادن اطلاعیه کتبی به دو طرف که در ابتدا جریان رسیدگی را آغاز نموده اند ، به جریان مصالحه ملحق گردد ، مگر اینکه یکی از دو طرف اخیر الذکر به چنین الحاقی معترض باشد.
ماده 3 ـ
1 ـ کمیسیون مصالحه از سه عضو تشکیل می یابد : یک عضو توسط کشور ساحلی که اقدامات را انجام داده معرفی شده ، یک عضو توسط کشوری که اتباع یا اموال آن تحت تاثیر آن اقدامات واقع شده معرفی می شود و عضو سوم که ریاست کمیسیون را برعهده خواهد داشت با توافق دو عضو اصلی تعیین می شود .
2 ـ مصالحه دهندگان باید از میان فهرستی که قبلا برابر تشریفات مندرج در ماده 4 زیر تنظیم شده ، انتخاب شوند .
3 ـ اگر در خلال یک دوره زمانی 60 روزه از تاریخ دریافت درخواست مصالحه ، طرفی که چنین درخواستی از او به عمل آمده اطلاعیه ای به طرف دیگر در خصوص مخالفت با معرفی مصالحه دهنده ای که وی مسوول انتخابش می باشد ، نداده باشد ، یا چنانچه در طول یک دوره زمانی 30 روزه از تاریخ معرفی دومین نفر از اعضای کمیسیون که باید توسط دو طرف تعیین شود ، دو مصالحه دهنده اول از طریق توافق قادر به تعیین رئیس کمیسیون نشده باشند، دبیر کل سازمان باید بنا به درخواست هر کدام از دو طرف ، انتخاب مورد لزوم را در خلال مدت 30 روز به انجام رساند اعضای کمیسیون که بدین ترتیب تعیین می شوند باید از فهرست یاد شده دربند پیشین انتخاب شوند .
4 ـ ریس کمیسیون به هر روشی که تعیین شود ، در هیچ موردی نباید دارای ملیت یکی از کشورهای دو طرف اصلی مصالحه بوده یا باشد .
ماده 4 ـ
1 ـ فهرست یاد شده در ماده 3 فوق باید شامل اشخاص صلاحیت داری که به وسیله اعضا تعیین شده اند و همچنین به وسیله سازمان به صورت به هنگام نگهداری شود.
هر یک از اعضا می تواند 4 نفر را که لزومی ندارد حتما از ملیت وی باشند برای درج در فهرست تعیین نماید . انتخاب هرنفر برای مدت 6 سال بوده و قابل تجدید می باشد .
2 ـ در صورت فوق یا استعفای یکی از افراد مندرج در فهرست ، عضوی که چنین شخصی را معرفی نموده می تواند جانشینی را برای مدت باقیمانده معرفی نماید .
ماده 5 ـ
1 ـ کمیسیون مصالحه آیین کار خود را براساس آن در کلیه موارد رسیدگی عادلانه امکان پذیر است تنظیم خواهد نمود ، مگر در صورتی که دو طرف به گونه دیگری توافق کنند . کمیسیون در ارتباط با امر تحقیق و رسیدگی باید برابر مفاد فصل سوم کنوانسیون لاهه در مورد حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی مصوب بیست وششم مهر ماه سال یکهزارو دویست و هشتادو شش هجری شمسی برابر با هجدهم اکتبر سال یکهزارو نهصدو هفت میلادی ، عمل نماید مگر آنکه به اتفاق آراء به گونه دیگری تصمیم گیری نماید .
2 ـ نمایندگی دو طرف نزد کمیسیون مصالحه توسط نمایندگانی خواهد بود که وظیفه شان عمل به عنوان میانجی بین دولت و کمیسیون می باشد ، همچنین هرکدام از دو طرف می توانند از خدمات مشاوران و کارشناسانی که به وسیله دو طرف بدین منظور معرفی شده اند بهره جوئی نموده و استماع و رسیدگی به شهادت همه کسانی را که شهادت آنها به نظر آن طرف مفید می باشد را درخواست نمایند.
3 ـ کمیسیون دارای این حق می باشد که از نمایندگان ، مشاوران و کارشناسان دو طرف و همچنین از اشخاص دیگر با رضایت دولت هایشان ، در صورتی که فراخوانی آنها را مفید تشخیص دهند درخواست ادای توضیحات نماید .
ماده 6 ـ
تصمیمات کمیسیون مصالحه باید با اکثریت آرا گرفته شود و کمیسیون حکمی در مورد موضع اصلی اختلاف جز با حضور همه اعضا صادر نخواهد کرد مگر در صورتی که دو طرف به گونه دیگری توافق کنند .
ماده 7 ـ
دو طرف باید موجبات تسهیل کار کمیسیون مصالحه را فراهم آورده و به ویژه برابر قانون خود و با بکارگیری کلیه امکاناتی که در اختیار دارند :
الف ـ اطلاعات و مدارک لازم را به کمیسیون ارایه نمایند.
ب ـ امکان ورود کمیسیون به قلمرو سرزمین شان برای استماع شهادت شهود کارشناسان و دیدن صحنه را فراهم سازند.
ماده 8 ـ
وظیفه کمیسیون مصالحه روشن نمودن موضوعات مورد اختلاف ، گردآوری کلیه اطلاعات مربوط بدین منظور ، از طریق انجام رسیدگی یا طرق دیگر و کوشش برای ایجاد مصالحه بین دو طرف می باشد . پس از رسیدگی دعوا ، کمیسیون باید توصیه خود را که در ارتباط با موضوع بحث مناسب تشخیص داده با تعیین مدتی که بیشتر از 90 روز نمی شود به دو طرف اعلام نماید و از دو طرف عضو عضو خواسته شود که در خلال این مدت نظر خود را در مورد پذیرش یا عدم پذیرش توصیه یاد شده ، اظهار نمایند .
ماده 9 ـ
توصیه باید با بیان دلایل همراه باشد . چنانچه این توصیه ها به صورت کلی یا جزئی مبین نظر همه اعضای کمیسیون نباشد هر کدام از مصالحه دهندگان محق خواهد بود که نظریه جداگانه ای ارایه و تسلیم نماید .
ماده 10 ـ
چنانچه تا 90 روز پس از اعلام توصیه به دو طرف هیچ کدام از آنها پاسخ موافق خود را به طرف دیگر در خصوص پذیرش آن توصیه اعلام ننموده باشند . مصالحه ناموفق تلقی می شود . همچنین اگر کمیسیون در ظرف مدت تعیین شده در بند 3 ماده 3 فوق تشکیل نشده باشد ، یا در صورتی که دو طرف به گونه ای دیگری توافق نکرده باشند یا ، کمیسیون نتوانسته باشد توصیه خود را ظرف مدت یک سال از زمان تعیین رئیس کمیسیون ، صادر نماید ، مصالحه موفقیت آمیزی تلقی نخواهد شد .
ماده 11 ـ
1 ـ هر عضو کمیسیون برای کار خود اجرت دریافت خواهد نمود . چنین اجرتی براساس توافق دو طرف تعیین می شود که مشارکت هر کدام در پرداخت اجرت به نسبت مساوی خواهد بود .
2 ـ هزینه های متفرقه ناشی از انجام کار کمیسیون به همین روش بین دو طرف تسهیم می شود.
ماده 12 ـ
دو طرف اختلاف در هر زمان در طول روند مصالحه می توانند با توافق یکدیگر در مورد مراجعه به یک روش رسیدگی متفاوت برای حل و فصل اختلافات تصمیم گیری نمایند.
فصل دوم ـ داوری
ماده 13 ـ
1 ـ تشریفات داوری باید برابر مقررات مندرج در این فصل باشد ، مگر آنکه دو طرف به گونه ای تصمیم گیری نمایند.
2 ـ در صورت عدم موفقیت مصالحه ، درخواست داوری تنها ظرف مدت 180 روز پس از شکست مصالحه انجام پذیر می باشد.
ماده 14 ـ دیوان داوری شامل سه عضو خواهد بود : یک داور توسط کشور ساحلی که اقدامات را انجام داده معرفی می شود، یک داور توسط کشوری که اتباع یا اموالش تحت تاثیر آن اقدامات واقع شده معرفی می شود و داوری دیگر براساس توافق بین دو داور اخیر الذکر انتخاب و به عنوان رئیس دیوان داوری عمل خواهد نمود .
ماده 15 ـ
1 ـ چنانچه پس از سپری شدن مدت 60 روز از معرفی داور دوم ، رئیس دیوان انتخاب نشده باشد ، دبیر کل سازمان بنا به درخواست هر کدام از دو طرف باید ظرف مدت 60 روز بعدی چنین انتخابی را از فهرست اشخاص واجد شرایطی که از قبل برابر مفاد ماده 4 فوق تعیین شده اند ، به عمل آورد . این فهرست جدای از فهرست کارشناسان پیش بینی شده در ماده 4 کنوانسیون و همچنین فهرست مصالحه دهندگان موضوع ماده 4 پیوست حاضر می باشد ، هر چند نام یک شخص می تواند هم در فهرست مصالحه دهندگان و هم در فهرست داوران ، آمده باشند با این حال شخصی که به عنوان مصالحه دهنده در اختلاف عمل نموده نمی تواند برای همان موضوع برای عمل به عنوان داور انتخاب شود .
2 ـ چنانچه ظرف مدت 60 روز از زمان دریافت درخواست ، یکی از دو طرف ، عضو دیوان را که مسوولیت تعیین آن را دارد ، معرفی ننماید ، طرف دیگر می تواند مراتب را به طور مستقیم به اطلاع دبیر کل سازمان رسانده و او باید رئیس دیوان را ظرف مدت 60 روز از فهرست موضوع بند (1) این ماده ، انتخاب نماید .
3 ـ رئیس دیوان باید پس از فهرست موضوع بند (1) این ماده ، انتخاب نماید .
3 ـ رئیس دیوان باید پس از معرفی شدن ، از طرفی که داور را تعیین ننموده ، درخواست نماید که به همان روش و تحت همان شرایط مبادرت به انجام این کار بنماید . چنانچه طرف یاد شده اقدام به انتخاب مورد لزوم ننماید ، رئیس دیوان باید از دبیر کل سازمان درخواست نماید که این انتخاب را برابر شرایط و ترتیب مطروح دربند پیشین به عمل آورد .
4 ـ چنانچه رئیس دیوان برابر مفاد این ماده انتخاب شود ، جز در صورت رضایت طرف یا طرف های دیگر نباید ملیت یکی از دو طرف مربوط را دارا بوده داشته باشد .
5 ـ در صورت فوت یا عدم حضور داوری که یکی از دو طرف مسوولیت انتخاب وی را داشته است ، طرف یاد شده باید ظرف مدت 60 روز از تاریخ فوق یا عدم حضور نسبت به معرفی جایگزین وی اقدام نماید . اگر طرف یاد شده در مورد معرفی داور اقدامی ننماید ، داوری با حضور داوران باقی مانده به کار خود ادامه خواهد داد .
در صورت فوق یا عدم حضور رئیس دیوان ، داوری با حضور داوران باقی مانده به کار خود ادامه خواهد داد . در صورت فوت یا عدم حضور رئیس دیوان ، جانشین وی برابر مفاد ماده 14 فوق تعیین شده و در صورت عدم توافق بین اعضای دیوان ظرف مدت 60 روز پس از فوت یاعدم حضور ، برابر مفاد این ماده تعیین خواهد شد .
ماده 16 ـ
چنانچه رسیدگی بین دوطرف شروع شده باشد ، هر عضو دیگری که اتباع یا اموال آن تحت تاثیر همان اقدامات واقع شده باشد ، یا هر کشور ساحلی عضوی که اقدامات مشابهی را انجام داده ، می تواند با دادن اطلاعیه کتبی به طرف هائی که در ابتدا رسیدگی را آغاز نموده اند ، به جریان رسیدگی داوری وارد شود مگر آنکه یکی از دو طرف اخیر الذکر به چنین ورود و الحاقی معترض باشد
ماده 17 ـ هر دیوان داوری که برابر مقررات این پیوست تشکیل میشود ، در مورد آئین رسیدگی خود تصمیم خواهد گرفت .
ماده 18 ـ 1 ـ تصمیمات دیوان در مورد آیین رسیدگی و محل تشکیل جلسات آن ، و همچنین در مورد هرگونه اختلاف مطروح نزد آن باید با رای اکثریت اعضای دیوان اتخاذ گردد . غیبت یا امتناع از دادن رای توسط یکی از اعضا دیوان که دو طرف مسئولیت انتخاب آن را داشته اند ، مانعی در امر تصمیم گیری دیوان ایجاد نخواهد کرد . در صورت تساوی آرا رای نهائی با رئیس خواهد بود .
2 ـ دو طرف باید موجبات تسهیل کار دیوان را فراهم آورده ، و به ویژه برابر قوانین خود و با بکارگیری کلیه امکاناتی که در اختیار دارند:
الف ـ اطلاعات و مدارک لازم را به دیوان ارایه نمایند.
ب ـ امکان ورود دیوان به قلمرو سرزمین شان برای استماع شهادت شهود یا کارشناسان و دیدن صحنه را فراهم سازند .
3 ـ غیبت یا کوتاهی در حضور توسط یک طرف مانعی بر سر راه رسیدگی ایجاد نخواهد کرد .
ماده 19 ـ
1 ـ حکم دیوان باید با شرح دلایل همراه باشد . حکم دیوان نهائی وغیر قابل پژوهش خواهد بود . دو طرف باید فوری حکم دیوان را اجرا نمایند .
2 ـ هر اختلافی که در ارتباط با تفسیر و اجرای حکم دیوان بین دو طرف ایجاد شود می تواند توسط هر کدام از دو طرف برای قضاوت به دیوانی که حکم را صادر نموده ودر صورت عدم امکان چنین امری ، به دیوان دیگری که بدین منظور و به همان روش دیوان اولیه تشکیل می شود ، ارجاع شود .

پروتکل مربوط به مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی ناشی از موادی غیر از نفت (مصوب 1352 هجری شمسی برابر یا 1973 میلادی )
کشورهای عضو پروتکل حاضر ،
که عضو کنوانسیون بین المللی مربوط به مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی انعقاد یافته در بروکسل به تاریخ هشتم آذرماه سال یکهزارو سیصدو چهل و هشت هجری شمسی برابر با بیست و نه نوامبر سال یکهزارو نهصدو شصت و نه میلادی ، می باشد .
با در نظر گرفتن قطعنامه همکاری های بین المللی در مورد مواد آلوده کننده غیر از نفت مصوب کنفرانس حقوقی بین المللی در خصوص خسارت آلودگی دریائی (1348) برابر با (1965).
و با امعان نظر به اینکه متعاقب قطعنامه فوق ، سازمان مشورتی بین الدولی دریانوردی اقدامات خود را در مورد کلیه جنبه های آلودگی ناشی از موادی غیر از نفت تشدید نموده است ، به قرار زیر توافق نموده اند .
ماده 1 ـ
1 ـ اعضای این پروتکل می توانند به دنبال بروز یک سانحه دریائی و یا اعمال مرتبط با چنین سانحه ای که به صورت منطقی می توان انتظار داشت به پیامدهای زیانبار عمده ای منجر شود، در صورت لزوم به منظور جلوگیری ، کاهش یا رفع خطرات شدید و قریب الوقوع نسبت به خط ساحلی یا منافع مربوط خود ناشی از آلودگی یا تهدید به آلودگی به وسیله موادی غیر از نفت ، اقدامات را در دریاهای آزاد به عمل آورند .
2 ـ موادی غیر از نفت مورد اشاره در بند (1) عبارتند از :
الف ـ موادی که در فهرست تعیین شده توسط یک نهاد صلاحیت دارد برگزیده به وسیله سازمان نام برده شده اند که فهرست مزبور به این پروتکل پیوست خواهد شد .و
ب ـ سایر موادی که احتمال ایجاد خطر برای سلامت انسان ، آسیب رساندن به منابع زنده و حیات دریائی ، صدمه زدن به تسهیلات رفاهی و یا ایجاد اختلال در سایر بهره برداری های مشروع از دریا را دارا می باشد .
3 ـ هرگاه یک کشور عضو مداخله کننده در ارتباط با یکی از مواد مورد اشاره در جزو (ب) بند 2 فوق اقدامی را به عمل آورد . آن عضو موظف است ثابت نماید که آن ماده تحت شرایط موجود در زمان مداخله منطقا می توانسته خطر شدید و قریب الوقوعی ایجاد نماید که مشابه خطر ایجاد شده توسط هر یک از مواد یاد شده در فهرست مورد اشاره در جزو الف بند 2 فوق می باشد .
ماده 2 ـ
1 ـ مفاد بند 2 ماده (1) و مواد 2 تا 8 کنوانسیون مربوط به مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی مصوب 1348 هجری شمسی برابر با 1969 میلادی و پیوست آن که مربوط به نفت می شود . نسبت به موارد مورد اشاره در ماده (1) پروتکل حاضر نیز قابل اعمال می باشد .
2 ـ از نظر پروتکل حاضر ، فهرست کارشناسان مورد اشاره در بند ج مواد 3 و4 کنوانسیون به گونه ای بسط خواهد یافت که کارشناسان صلاحیت دار برای ارایه مشاوره در ارتباط با موادی غیر از نفت را نیز ، شامل شود . معرفی اسامی نامزدهای این فهرست میتواند توسط کشورهای عضو سازمان و کشورهای عضو پروتکل حاضر به عمل آید .
ماده 3 ـ
1 ـ فهرست مورد اشاره در جزء الف بند 2 ماده (1) به وسیله نهاد صلاحیت دار تعیین شده از طرف سازمان ، نگهداری خواهد شد .
2 ـ هرگونه اصلاحیه فهرست پروتکل حاضر که توسط یک عضو پیشنهاد شده باشد ، به سازمان تسلیم خواهد شد و به وسیله سازمان ، حداقل سه ماه قبل از رسیدگی توسط نهاد صلاحیتدار ، در میان کلیه اعضای سازمان و اعضای پروتکل حاضر پخش می شود .
3 ـ اعضای پروتکل حاضر اعم از اینکه عضو سازمان باشند یا نباشند استحقاق شرکت در جریان بررسی توسط نهاد صلاحیت دار را خواهند داشت .
4 ـ اصلاحیه ها تنها توسط اکثریت دوسوم اعضای حاضر و رای دهنده این پروتکل به تصویب خواهد رسید .
5 ـ چنانچه اصلاحیه ای برابر بند 4 فوق تصویب شود این اصلاحیه توسط سازمان برای پذیرش به کلیه اعضای پروتکل حاضر ، ابلاغ خواهد شد .
6 ـ اصلاحیه مزبور در پایان مدت شش ماه پس از ابلاغ آن ، پذیرفته شده تلقی خواهد شد مگر آنکه در خلال آن مدت توسط حداقل یک سوم از اعضای پروتکل حاضر اعتراضی در مورد این اصلاحیه به سازمان اعلام شده باشد .
7 ـ اصلاحیه ای که طبق بند 6 فوق پذیرفته شده تلقی گردیده است سه ماه پس از پذیرش آن برای کلیه اعضاء پروتکل حاضر ، به استثنای اعضائی که اطلاعیه ای مبنی بر عدم پذیرش اصلاحیه مزبور صادر نموده اند ، لازم الاجرا خواهد بود .
ماده 4 ـ
1 ـ پروتکل حاضر برای امضاء توسط کشورهائی که کنوانسیون مورد اشاره در ماده 2 را امضاء نموده یا به آن پیوسته اند همچنین برای هر کشوری که به حضور در کنفرانس بین المللی در مورد آلودگی دریائی 1352 برابر با 1973 دعوت شده ، مفتوح میباشد .
پروتکل از تاریخ 25/10/1352 تا 10/10/1353 هجری شمسی ، برابر با 15 ژانویه 1974 میلادی دسامبر در مقرر سازمان برای امضاء مفتوح خواهد ماند.
ـ با رعایت بند 4 این ماده پروتکل حاضر منوط به تصویب ، پذیرش یا تایید کشورهای امضاء کننده آن خواهد بود .
3 ـ با رعایت بند 4 این پروتکل برای الحاق توسط کشورهائی که آن را امضاء نموده اند ، مفتوح خواهد بود .
4 ـ پروتکل حاضر تنها توسط کشورهائی که کنوانسیون مورد اشاره درماده 2 را تصویب ، پذیرش یا تایید نموده و یا به آن پیوسته اند می تواند مورد تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق قرار گیرد .
ماده 5 ـ
1 ـ تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق با سپردن سند رسمی به همین مضمون به دبیر کل سازمان ، رسمیت خواهد یافت .
2 ـ هرگونه سند تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق ، که پس از لازم الاجرا شدن هر اصلاحیه پروتکل حاضر در ارتباط با کلیه کشورهای متعاهد موجود یا پس از تکمیل کلیه اقدامات ضروری برای لازم الاجرا شدن اصلاحیه در ارتباط با کلیه کشورهای عضو موجود ، سپرده شده ، شامل پروتکل تغییر یافته توسط اصلاحیه تلقی خواهد شد .
ماده 6 ـ
1 ـ پروتکل حاضر در نودمین روز پس از تاریخی که درآن پانزده کشور ، اسناد ، تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق را به دبیر کل سازمان سپرده باشند لازم الاجرا خواهد شد ، اگر چه پروتکل حاضر تا قبل از لازم الاجرا شدن کنوانسیون مورد اشاره در ماده 2 لازم الاجرا نخواهد شد .
2 ـ برای هر کشوری که بعدا پروتکل را مورد تصویب ، پذیرش یا تایید قرارداده و یا بدان ملحق شود، پروتکل حاضر در نودمین روز پس از سپردن سند مقتضی توسط چنین کشوری ، لازم الاجرا خواهد شد .
ماده 7 ـ
پروتکل حاضر می تواند توسط هر عضوی در هر زمان پس از تاریخ لازم الاجرا شدن پروتکل برای آن متعاهد مورد انصراف قرار گیرد .
2 ـ انصراف با تسلیم سندی بدین مضمون به دبیر کل سازمان ، رسمیت خواهد یافت .
3 ـ انصراف پس از یک سال یا مدت طولانی تری که در سند انصراف بدان تصریح شده ، از زمان تسلیم سند انصراف به دبیر کل سازمان ، رسمیت خواهد یافت .
4 ـ انصراف از کنوانسیون مورد اشاره در ماده 2 توسط یک عضو به معنی انصراف از پروتکل حاضر توسط آن عضو تلقی خواهد شد .چنین انصرافی در همان روز رسمیت یافتن انصراف از کنوانسیون برابر بند بند 3 ماده 12 آن کنوانسیون رسمیت خواهد یافت .
ماده 8 ـ
1 ـ کنفرانسی به منظور تجدید نظر یا اصلاح پروتکل حاضر می تواند توسط سازمان برگزار شود.
2 ـ سازمان بنا به تقاضای حداقل یک سوم کشورهای متعاهد به پروتکل حاضر ، کنفرانسی از کشورهای عضو را برای تجدید نظر یا اصلاح آن تشکیل خواهد داد.
ماده 9 ـ
1 ـ پروتکل حاضر به دبیر کل سازمان سپرده خواهد شد .
2 ـ دبیر کل سازمان باید :
الف ـ به کلیه کشورهائی که پروتکل حاضر را امضاء نموده یا به آن ملحق شده اند مراتب زیر را اطلاع بدهد:
1 ـ هر امضاء یا سپردن سند جدید به همراه تاریخ آن .
2 ـ تاریخ لازم الاجرا شدن پروتکل حاضر .
3 ـ سپردن هرگونه سند انصراف از پروتکل حاضر به همراه تاریخی که در آن انصراف رسمیت خواهد یافت .
4 ـ هرگونه اصلاحیه پروتکل حاضر یا پیوست آن و هر گونه اعتراض یا اعلام عدم پذیرش اصلاحیه یاد شده .
ب ـ نسخ برابر با اصل پروتکل حاضر را به کلیه کشورهائی که پروتکل حاضر را امضاء نموده یا به آن ملحق شده اند ، ارسال نماید.
ماده 10 ـ
به محض اینکه پروتکل حاضر لازم الاجرا شود، یک نسخه برابر با اصل آن توسط دبیر کل سازمان برای ثبت و انتشار برابر ماده 102 منشور سازمان ملل متحد ، به دبیرخانه سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد .
ماده 11 ـ
پروتکل حاضر در یک نسخه اصلی به زبان های انگلیسی ، فرانسه ، روسی و اسپانیائی تنظیم شده است که هر چهار متن به طور یکسان معتبر می باشد .
در تاییر مراتب فوق ، امضاء کنندگان زیر که به گونه مقتضی برا یاین منظور اختیار یافته اند . پروتکل حاضر را امضاء نموده اند .
لندن به تاریخ یازدهم آبان ماه یکهزارو سیصدو پنجاه و دو هجری شمسی برابر با دوم نوامبر یکهزارو نهصد هفتاد و سه .

ضمیمه
فهرست مواد تعیین شده توسط کمیته حفاظت از محیط زیست دریائی سازمان طبق جز الف بند 2 ماده 1 پروتکل
1 ـ نفت (هنگام حمل بصورت فله)
محلولهای اسفالتی
مواد ترکیبی
پس مانده های پودری
اضافات گازوییل با نقطه جوش متوسط
نفت
تصفیه شده
ترکیبات حاوی نفت خام
نفت سنگین
روغن خوشبو کننده ( به جز روغن نباتی)
مواد ترکیبی
روغن معدنی
روغن نفوذ کننده
روغن دوک
روغن توربین
مواد حاصل از تقطیر
گازوییل با نقطه جوش متوسط
ترکیبات فلشد فید
گازوییل
رقیق شده
بنزین های ترکیبی
سوخت الکیلی
سوختهای با کیفیت بهبود یافته
سوخت پلیمری
بنزینها
روغن سرسیلندر (طبیعی)
اتوموتیو(نوعی بنزین)
سوخت هواپیما
بانقطه جوش متوسط
انواع سوخت جت
سوخت جت 1 ، ( نفت سفید )
سوخت جت 3 ،
سوخت جت 4 ،
سوخت جت 5،( نفت سفید ، سنگین )
سوخت جت با درجه اکتان بالا
حلال معدنی
نفتا
حلال
حلالهای حاصل از پالایش
برشهای حاصل از تقطیر
2 ـ مواد مضر
استیک انیدرید
استن
استون سیانوهیدرن
اکرولین
اکریلونیتریل
آلدرین
آلیل ایزوتیوسیانیت
فسفید آلومینیوم
آمونیاک (مایع 28%)
فسفات آمونیوم
امیل مرکاپتان
آنتیلین هیدرو کلراید
ترکیبات آنتی موآن
ترکیبات ارسنیک
آترازین
متیل آزین فسفات (گوتین)
آزید باریم
سیانید باریم
اکسید باریم
بنزین
ایزومرهای هگزاکلرید بنزین (لیندن)
بنزیدین
بریلیم (بصورت پودر)
برم
سیانید برموبنزیل
سیانید بوتیل اکریلات
اسید بوتیریک
اسید کاکودیلیک
ترکیبات کادمیوم
کارباریل (سوین)
دی سولفید کربن
تتراکلریدکربن
کلردان
کلرواستن
کلرواستوفنون
کلرودی نیتروبنزین
کلروفرم
کلروهیدرین ها(خام)
کلرو پیکرین
اسید کرومیک (تری اکسید کروم )
کوکولوس (جامد)
ترکیبات مس
کرزول ها
دی آمین اتیلن مس
ترکیبات سیانید
برمید سیانوژن
کلرید سیانوژن
د.د.ت
دی کلروانیلین ها
دی کلروبنزن
دی آلدرین
دی متوآت (سیگون)
دی متیل آمین (مایع 40%)
دی نیترو انیلین ها
4و6 دی نیتروارتوکروزل
دی نیتروفنل ها
اندوسولفان (تیودان)
اندرین
اپی کلروهیدرین
اتیل برمواستیت
اتیلن کلروهیدرین (2، کلرو،اتانول)
اتیلن دی کلراید
استات فنتین (خشک)
اسید فلئوسیکلیک
هپتاکلر
هکزا کلروبنزین
هکزااتیل تترافسفات
اسید هیدور فلیوریک (مایع 40%)
ایزوپرن
ترکیبات سرب
لیدن ( گامگزان )
مالاتون
ترکیبات جیوه
متیل الکل
کتیل کلراید
مولاس ها
نفتالین (حل شده)
مفتیل تیوره
اسید نیتریک(90%)
روغن
پاراتون
پاراکوت
فنل
اسید فسفریک
فسفروس (طبیعی)
پلی هالوژنت بی فنیل ها
سدیم پنتا کلروفنات
استیرن مونومر
تولوئن
دی تیزوسیانیت تولوئن
توگزافن
فسفات تری تولیل(تری کرزیل فسفات)
2،4،5ـ تی
3 ـ گازهای مایع (هنگام حمل بصورت فله)
استالدئید
آمونیاک آنیدروس
بوتادین
بوتان
ترکیب بوتان و پروپان
بوتیلن ها
کلرین
دی متیل آمین
اتیل کلراید
اتان
اتیلن
اکسید اتیلن
متان
ترکیب متیل استیلن پروپادین
متیل برمید
متیل کلرید
پروپان
پروپیلن
وینیل کلرید مونومر
انیدروس هیدروژن کلرید
انیدروس هیدروژن فلیورید
دی اکسید سولفور
4 ـ مواد رادیواکتیو
مواد رادیو اکتیو شامل عناصر و ترکیب هائی می شوند که ایزوتوپ های آنها مشمول الزامات بخش 835 مقررات حمل بی خطر مواد رادیو اکتیو ، نسخه تجدید نظر شده 1973 ، منتشره توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی ، می باشد ولی محدود به این مواد نیستند و میتوان آنها را در بسته های نوع (الف) و نوع (ب) همچون مواد قابل فیزیون یا مواد حمل شده طبق ترتیبات خاص مانند مواد زیر نگهداری یا حمل نمود .
اورانیوم 235 پلوتونیم 239 رادیوم 226 سزیم 137 کبالت 60
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه ، هفده ماده و یک پیوست و پروتکل مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی غیر نفتی مشتمل بر یک مقدمه و یازده ماده و یک ضمیمه در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ هفتم بهمن ماه یکهزارو سیصدو هفتادو پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 16/11/1375 به تایید شورای نگهبان رسیده است .
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی اکبر ناطق نوری

نوع : قانون

شماره انتشار : 15157

تاریخ تصویب : 1375/11/07

تاریخ ابلاغ : 1375/12/21

دستگاه اجرایی :

موضوع :

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)

    

قانون های مرتبط

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.