×

قانون کنوانسیون تکمیلی کنوانسیون حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن و اجازه الحاق دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون مذکور

قانون کنوانسیون تکمیلی کنوانسیون حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن و اجازه الحاق دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون مذکور

قانون-کنوانسیون-تکمیلی-کنوانسیون-حمل-و-نقل-مسافر-و-توشه-به-وسیله-راه-آهن-و-اجازه-الحاق-دولت-شاهنشاهی-ایران-به-کنوانسیون-مذکور
ماده واحده - کنوانسیون تکمیلی کنوانسیون حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن درباره مسئولیت راه آهن در مورد فوت و جرح مسافرین (مورخ 26 فوریه 1966) مشتمل بر یک مقدمه و 28 ماده و پروتکل های الف و ب (مورخ 26 فوریه 1966) و پروتکل شماره 2 (مورخ 9 نوامبر 1963) تصویب و اجازه تسلیم اسناد الحاق آن داده می شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن کنوانسیون ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز چهارشنبه 8/10/1355، در جلسه روز یکشنبه هفدهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و پنج به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رییس مجلس شورای ملی - دکتر جواد سعید
کنوانسیون الحاقی کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 مربوط به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین
نمایندگان تام الاختیار امضاکننده زیر:
با اذعان به مزایای یکسان نمودن مقررات مربوط به مسئولیت راه آهن در قبال خسارات وارده ناشی از فوت یا جرح یا هر نوع صدمه دیگر به سلامت جسمی یا روحی به یک مسافر حین یک مسافرت بین المللی و همچنین در قبال آسیب دیدگی یا فقدان اشیایی که این مسافر به همراه دارد، تصمیم گرفتند کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 را با انعقاد یک کنوانسیون الحاقی تکمیل نمایند. نسبت به مواد زیر موافقت نمودند:
ماده 1 - موارد شمول کنوانسیون
1 - مفاد این کنوانسیون به مسئولیت راه آهن در قبال خسارات وارده به مسافرین در نتیجه سانحه ای که در سرزمین یک دولت طرف این کنوانسیون اتفاق بیفتد- ناظر خواهد بود. از لحاظ این کنوانسیون "مسافرین " عبارتند از:
الف - مسافرینی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 انجام می گیرد.
ب - همراهان محمولاتی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین المللی حمل و نقل کالا به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 صورت می گیرد.
2 - هر دولت متعاهد می تواند در موقع امضا یا هنگام تسلیم سند تصویب یا الحاق خود به این کنوانسیون اعلام نماید این حق را برای خود محفوظ می دارد که مقررات کنوانسیون حاضر را نسبت به مسافرین حادثه دیده در سرزمین خود که تبعه دولت مزبور بوده یا به طور معمول در سرزمین آن دولت اقامت دارند - به موقع اجرا در نیاورد.
ماده 2 - حدود مسئولیت
1 - راه آهن در قبال خسارات ناشی از فوت - جرح یا هر نوع صدمه به سلامت جسمی و روحی یک مسافر که در نتیجه سانحه ای از عملیات بهره برداری راه آهن و در طول مدتی که مسافر در داخل ترن بوده یا موقع سوار یا پیاده شده از آن برایش حادث شده باشد - مسئول خواهد بود.
راه آهن همچنین مسئول آسیب دیدگی یا فقدان کلی یا جزئی است که به اشیا مسافر سانحه دیده وارد می شود - اعم از این که مسافر این اشیا را با خود داشته باشد یا مانند بسته های دستی و حیوانات به همراه خود حمل نماید.
2 - در صورتی که موجبات بروز سانحه یا عملیات بهره برداری بی ارتباط بوده و راه آهن با وجود مراقبتهای لازمه امکان جلوگیری از آنها و عواقب ناشیه را نداشته است - از مسئولیت مبری خواهد بود.
3 - تا حدودی که سانحه در اثر عمل اشتباه آمیز یا اهمال مسافر و یا رفتار غیر منطق او با رفتار معمولی مسافرین رخ داده باشد - راه آهن جزئا یا کلا از مسئولیت مبری خواهد بود.
4 - چنانچه سانحه به علت رفتار شخص ثالث رخ داده و راه آهن با وجود مراقبتهای لازم امکان رفع آن و نتایج ناشیه را نداشته است - از مسئولیت مبری خواهد بود.
چنانچه طبق بند پیشین راه آهن از مسئولیت مبری نگردد - در حدود مقررات این کنوانسیون مسئول می باشد لیکن حق تعقیب شخص ثالث برای راه آهن محفوظ خواهد بود.
5 - این کنوانسیون نسبت به مسئولیت راه آهن در مواردی که در بند 1 پیش بینی نشده موثر نخواهد بود.
6 - از لحاظ این کنوانسیون راه آهن مسئول عبارت است از راه آهنی که طبق
فهرست خطوط پیش بینی شده در ماده 59 بهره برداری از خطی را ک سانحه روی آن ایجاد شده - به عهده دارد. چنانچه طبق فهرست مزبور دو راه آهن مشترکا خط مورد نظر را بهره برداری می نماید - در این صورت هر دو مسئول خواهند بود.
ماده 3 - غرامات در صورت فوت مسافر.
1 - در صورت فوت مسافر غرامات عبارت خواهد بود از:
الف - هزینه های لازم پس از مرگ به خصوص مخارج حمل جنازه - دفن - یا سوزاندن .
ب - اگر مرگ مسافر بلافاصله اتفاق نیفتاده باشد غرامات طبق ماده 4 تعیین می شود.
2 - و به افرادی که قانونا از لحاظ نفقه تحت تکفل مسافر بوده و یا می بایستی در آینده بوده باشند و در نتیجه فوت مسافر از پشتیبانی وی محروم شوند باید غرامات لازم پرداخت شود - در صورتی که افراد مزبور تحت تکفل
مسافر باشند ولی مسافر در این مورد الزام قانونی نداشته باشد غرامات تابع قوانین ملی خواهد بود.
ماده 4 - غرامات در صورت صدمه مسافر:
در صورتی که مسافر آسیب دیده یا به سلامت جسمی و روحی او صدمه وارد شود غرامات عبارت خواهد بود از:
الف - هزینه های لازم مخصوصا مخارج مداوا و حمل و نقل .
ب - جبران زیان وارده به علت ازکارافتادگی یا جزئی مسافر یا در نتیجه افزایش احتیاجات مربوط به او که در جریان آسیب دیدگی حاصل شده است .
ماده 5 - جبران سایر زیانها: این که راه آهن در قبال زیانهای وارده به جز آن چه که در مواد 3 و 4 پیش بینی شده به خصوص در مورد زیانهای روحی و جسمی و صدمه به زیبایی باید غرامتی پرداخت نماید یا خیر و در صورت مثبت میزان غرامتی که باید پرداخت شود توسط قوانین ملی تعیین خواهد شد.
ماده 6 - نوع و حدود غرامات در صورت مرگ یا زخمی شدن مسافر.
1 - غرامات پیش بینی شده در بند 1 ماده 3 و بند ب ماده 4 باید به صورت یکجا پرداخت شود لیکن چنانچه قوانین ملی برقراری مستمری را مجاز بداند ممکن است در صورت درخواست مسافر مصدوم یا شخص ذیحق که در بند 2 ماده 3 تعیین شده این غرامت به شکل مستمری پرداخت شود.
2 - میزان غرامتی که باید طبق مفاد بند 1 پرداخت شود به موجب قوانین ملی تعیین خواهد شد. لیکن چنانچه در قوانین ملی حداکثر میزان غرامت کمتر از 200000 فرانک سوییس تعیین شده باشد بر طبق کنوانسیون حاضر میزان این غرامت برای هر مسافر مبلغ 200000 فرانک به طور یکجا یا به صورت مستمری سالیانه متناسب با مبلغ مزبور خواهد بود.
ماده 7 - حدود غرامت در صورت آسیب دیدگی یا گم شدن اشیا. هرگاه به موجب مقررات این کنوانسیون - راه آهن مسئول غرامت در قبال آسیب دیدگی یا از بین رفتن کلی یا جزئی اشیایی که مسافر سانحه دیده با خود داشته یا مانند بسته های دستی و حیوانات - به همراه خود حمل می نموده باشد
- می توان برای هر مسافر تا مبلغ 2000 فرانک برای جبران - خسارات مطالبه نمود.
ماده 8 - میزان غرامت در صورت تقلب یا خطای فاحش .
مقررات مواد 6 و 7 این کنوانسیون با مفاد قوانین ملی در خصوص تعیین میزان مشخصی برای غرامت در مواردی که خسارت در نتیجه تقلب یا خطای فاحش راه آهن ایجاد شده باشد - قابل اجرا نیست .
ماده 9 - بهره و استرداد غرامت .
1 - شخص ذیحق می تواند بهره غرامت را به ماخذ 5 درصد در سال مطالبه نماید.
میزان این بهره از تاریخ درخواست رسمی در صورتی که چنین درخواستی نشده باشد از تاریخ مراجعه به دادگستری محاسبه خواهد شد ولیکن در مورد غرامات قابل پرداخت تحت مواد 3 و 4 - تاریخ محاسبه بهره از روزی شروع می شود که اقدامات مربوط به تعیین مبلغ آغاز شده باشد البته اگر این روز به روز بعد از تاریخ درخواست مطالبه خسارات یا مراجعه به دادگستری باشد.
2 - هر غرامتی که بنا حق دریافت شده باشد مسترد شود.
ماده 10 - منع تجدید مسئولیت .
هر گونه شرایط و مقررات مربوط به حمل و نقل یا موافقتنامه های خاص منعقده بین راه آهن و مسافر که قبلا راه آهن را کلا یا جزئا از مسئولیت طبق مقررات این کنوانسیون معاف می دارد یا در نتیجه آنها وظیفه اقامه دلیل که به عهده راه آهن بوده به عهده مسافر گذارده شده یا حدود پائین تری نسبت به حدودی که در بند 2 ماده 6 و 7 تعیین شده - پیش بینی نماید و بدون اعتبار و باطل خواهد بود. لیکن این بطلان موجب بی اعتباری قرارداد حمل و نقل که تابع مقررات و این کنوانسیون باقی می ماند نخواهد شد.
ماده 11 - مسئولیت راه آهن در قبال اعمال کارکنان خود.
راه آهن در قبال اعمال کارکنان تحت استخدام خود و اشخاص دیگری که آنها را برای انجام امور حمل و نقل که مسئولیت آن را به عهده دارد اجیر نموده مسئول خواهد بود.
لیکن چنانچه کارکنان راه آهن خدماتی را که راه آهن به هیچ وجه موظف به انجام آن نیست طبق درخواست مسافرین برای آنان انجام دهند - این خدمات خصوصی و مربوط به مسافر تلقی خواهد شد.
ماده 12 - اقامه دعاوی پیش بینی نشده در این کنوانسیون .
در مورد مسئولیت های پیش بینی نشده در بند 1 ماده 2 هیچگونه دعوی علیه راه آهن اقامه نخواهد شد مگر جهت تحت شرایط و حدود مقرر در این کنوانسیون . در مورد دعاوی اقامه شده علیه اشخاصی که راه آهن طبق ماده 11 در قبال آنان مسئول می باشد نیز به همین نحو عمل خواهد شد.
ماده 13 - دعاوی 1 - ادعای غرامت بر طبق مقررات این کنوانسیون اجباری نیست . این دعاوی را ممکن است به یکی از راه آهن های مشروحه زیر تسلیم نمود.
مشروط بر این که مقر آن در سرزمین یکی از دول طرف این کنوانسیون واقع باشد.
الف - راه آهن مسئول - چنانچه طبق بند 6 ماده 2 دو راه آهن مسئول باشند علیه یکی از آن دو.
ب - راه آهن مبدا.
ج - راه آهن مقصد.
د - راه آهن محل سکونت یا اقامتگاه معمولی مسافر.
2 - مطالبات به صورت کتبی خواهد بود. اسنادی که ضمیمه کردن آنها به دادخواست به نظر شخص ذیحق مفید می باشد به صورت اصل یا کپی و در صورت تقاضای راه آهن به شکل رونوشت مصدق تهیه و الصاق خواهد شد.
ماده 14 - راه آهنی که بر علیه آن ممکن است اقامه دعوی شود. اقامه دعوی مربوط به غرامات تحت این کنوانسیون فقط بر علیه راه آهن مسئول به عمل خواهد آمد. در موارد بهره برداری مشترک توسط دو راه آهن مدعی حق دارد بر علیه یکی از آن دو اقامه دعوی نماید. این حق انتخاب پس از اقامه دعوی بر علیه یکی از دو راه آهن منتفی خواهد شد.
ماده 15 - صلاحیت .
تعقیب قضایی تحت این کنوانسیون فقط در دادگاه صلاحیتدار دولتی که سانحه در سرزمین آن برای مسافر حادث شده انجام می گیرد مگر این که بر طبق موافقتنامه های منعقده بین دولت ها یا در اسناد مربوط به واگذاری امتیاز به نحو دیگری پیش بینی شده باشد.
ماده 16 - سلب حق تعقیب .
1 - چنانچه ذیحق در ظرف مدت سه ماه از تاریخ اطلاع بر وقوع خسارت به یک مسافر مراتب را به یکی از راه آهن هایی که بر طبق ماده 13 می توان دعاوی را بدانها تسلیم نمود اعلام ننماید - حق تعقیب از او سلب خواهد شد. موقعی که مدعی شفاها وقوع حادثه را اعلام نماید - تاییدیه کتبی این اعلام شفاهی باید توسط راه آهن مربوطه به نامبرده تسلیم شود.
2 - معهذا حق تعقیب در موارد زیر از بین نمی رود.
الف - چنانچه مدعی در ظرف مدت پیش بینی شد در بند 1 - دادخواست خود را به یکی از راه آهن های مذکور در بند 1 ماده 13 تسلیم نموده باشد.
ب - چنانچه شخص ذیحق ثابت نماید سانحه در نتیجه خطا یا غفلت راه آهن روی داده است .
ج - چنانچه عدم اعلام وقوع سانحه اعلام آن پس از مهلت مقرر در نتیجه مقتضیاتی باشد که شخص ذینفع در قبال آن مسئول نبوده است .
د - چنانچه در مهلت مقرر در بند 1 - راه آهن مسئول یا طبق بند 6 ماده 2 یکی از دو راه آهن مسئول وقوع سانحه برای مسافر به طریق دیگری اطلاع حاصل نموده باشند.
ماده 17 - مرور زمان .
مبادرت به اقدامات جهت اخذ غرامت بر اساس این کنوانسیون در موارد زیر مشمول مرور زمان می گردد.
الف - در مورد مسافر مصدوم - سه سال بعد از فردای روز حادثه .
ب - برای سایر اشخاص ذیحق - سه سال بعد از فردای روز مرگ مسافر یا پنج سال بعد فردای روز حادثه - هر یک از زودتر باشد.
2 - در مواردی که بر طبق ماده 13 بر علیه راه آهن اقامه دعوی شده باشد - سه مهلت مرور زمان پیش بینی شده در بند 1 - تا روزی که راه آهن دعوی مربوطه را کتبا رد نموده و مدارک به آن را اعاده نماید - به حال تعلیق در خواهد آمد. در صورتی که دعاوی به طور قسمتی مورد قبول راه آهن باشد مدت مرور زمان مجددا برای بقیه دعاوی مورد اختلاف ادامه خواهد یافت . اثبات دریافت دعاوی یا جواب آن با استرداد مدارک به عهده خواهان می باشد.
3 - دعاوی که مشمول مرور زمان شده اند. به هیچ وجه حتی به عنوان دادخواست متقابل و یا استثنایی قابل رسیدگی نخواهد بود.
4 - با رعایت مقررات مذکور در فوق اقدامات مربوطه به مرور زمان بر طبق قوانین ملی انجام خواهد شد.
ماده 18 - قوانین ملی .
1 - نسبت به مواردی که در این کنوانسیون پیش بینی نشده - قوانین ملی حکم فرما خواهد بود.
2 - از لحاظ این کنوانسیون "قوانین ملی " عبارت است از قوانین دولتی که سانحه در سرزمین آن برای مسافر روی داده از جمله مقررات متعارض قوانین .
ماده 19 - قواعد کلی دادرسی .
در کلیه اختلافات حاصله در اثر اجرای این کنوانسیون - آییننامه دادرسی قابل اتخاذ آییننامه دادرسی دادگاه ذیصلاحیت است جز در مواردی که مقررات مغایری در این کنوانسیون پیش بینی شده باشد.
ماده 20 - اجرای احکام - وجه الضمان
1 - احکامی که طبق مقررات این کنوانسیون - با حضور طرفین یا غیابا به وسیله محکمه صالحه صادر شده طبق قانون مورد استناد این محکمه لازم الاجرا می گردند و در سرزمین هر یک از دول دیگر طرف کنوانسیون نیز به محض انجام تشریفات لازم در کشور مزبور لازم الاجرا خواهند شد. تجدید نظر در ماهیت امر جایز نیست . مقررات مذکور در فوق شامل احکامی که فقط موقتا قابل اجرا می باشد و همچنین احکام محکومیت به پرداخت ضرر و زیان که به علت رد تقاضای مدعی علاوه بر هزینه ها بر علیه او صادر می گردد - قابل اجرا نخواهد بود.
توافقهای بین دو طرفین در نزد محاکم صالحه به منظور خاتمه دادن به یک اختلاف که در مورد آنها صورت مجلس قانونی تنظیم شده باشد دارای ارزشی همانند احکام قضایی خواهند بود.
2 - برای تضمین پرداخت هزینه های دادرسی مربوط به اقدامات قضایی که بر طبق مقررات این کنوانسیون انجام می شود - نمی توان وجه الضمان مطالبه نمود.
ماده 21 - واحد پولی .
مبالغ تعیین شده به فرانک در این کنوانسیون با فرانک طلا به وزن 31/10 گرم و به عیار 900/0 تعیین شده است .
ماده 22 - حمل و نقل های مختلط.
1 - با در نظر گرفتن مقررات بند 2 این ماده - کنوانسیون حاضر در قبال خسارات وارده هنگام حمل و نقل در راه های اتومبیل رو یا خطوط کشتیرانی مندرج در فهرست خطوط پیش بینی شده در ماده 59 قابل اجرا نمی باشد.
2 - معهذا وقتی که وسائط نقلیه ویژه راه آهن توسط کشتی های مخصوص حمل بار حمل می شوند مقررات این کنوانسیون در قبال خسارات مذکور در در بند 1 ماده 2 که در اثر سانحه ای ناشی از بهره برداری راه آهن و هنگام اقامت مسافر در وسائط نقلیه مذکور یا هنگام سوار یا پیاده شدن از آنها رخ داده باشد - قابل اجرا خواهد بود.
از لحاظ اجرای مفاد این بند - منظور از دولتی که در سرزمین آن حادثه روی داده دولتی است که پرچم آن به روی کشتی مخصوص حمل بار افراشته است .
3 - وقتی که بنا به مقتضیات استثنایی راه آهن مجبور شود موقتا بهره برداری از وسائط خود را متوقف و حمل و نقل مسافرین را با وسائط نقلیه دیگر مستقیما یا با واسطه انجام دهد - در این صورت طبق قوانین مربوط به آن وسائط نقلیه مسئول خواهد بود. معهذا مقررات مواد 13 تا 17 - و بند 2 ماده 18 و مواد 19 و 20 این کنوانسیون کماکان قابل اجرا خواهد بود.
ماده 23 - مسئولیت در صورت وقوع حوادث ناشی از نیروی هسته ای : بر طبق این کنوانسیون راه آهن در قبال خسارات ناشی از حوادث مربوط به انفجارات هسته ای مسئولیتی نخواهد داشت بلکه بر طبق مقررات مخصوصی لازم الاجرا در سرزمین یک دولت متعاهد ناظر به تعیین مسئولیت در مورد انرژی هسته ای شخصی که از تاسیسات هسته ای استفاده می کند یا شخص دیگری که جانشین او است - مسئول خسارت می باشد.
ماده 24 - امضا
این کنوانسیون تا تاریخ اول ژوئیه 1966 جهت امضا دولتهایی که برای حضور در کنفرانس منعقده در برن از تاریخ 21 تا 26 فوریه 1669 دعوت شده اند مفتوح خواهد بود.
ماده 25 - تصویب و لازم الاجرا شدن .
این کنوانسیون به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن در اسرع وقت ممکنه نزد دولت سویس سپرده خواهد شد.
هنگامی که پانزده دولت کنوانسیون را تصویب نمودند - دولت سویس در مورد تاریخ لازم الاجرا شدن آن با دول ذینفع تماس خواهد گرفت .
ماده 26 - الحاق :
اگر یکی از دول طرف کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 - کنوانسیون حاضر را امضا ننموده لیکن مایل به الحاق بدان باشد - دولت مزبور باید موضوع را به اطلاع دولت سویس برساند و دولت سویس نیز دول طرف کنوانسیون را از جریان مطلع خواهد نمود. هر الحاق یک ماه پس از آن که دولت سویس سایر دول طرف را از تقاضای الحاق مطلع نمود - اعتبار خواهد یافت .
ماده 27 - مدت اعتبار و تجدید نظر کنوانسیون :
مدت اعتبار این کنوانسیون همانند کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن فوریه 1961 خواهد بود که می توان آن را بر طبق روش پیش بینی شده در بند 1 ماده 68 کنوانسیون مورد تجدید نظر قرار داده و یا در موقع خود به صورت جزئی از کنوانسیون مزبور در آورد.
ماده 28 - متون کنوانسیون - ترجمه های رسمی :
این کنوانسیون بر طبق عرف سیاسی معمول به زبان فرانسه تنظیم و امضا شده است .
علاوه بر متن فرانسه - متون انگلیسی و آلمانی و ایتالیایی کنوانسیون که ترجمه رسمی آن می باشد به آن ضمیمه شده است . در صورت اختلاف متن فرانسه معتبر خواهد بود.
بنا به مراتب نمایندگان تام الاختیار ذیل با در دست داشتن اختیارنامه های خود که در کمال صحت و اعتبار بود این کنوانسیون را امضا نمودند.
این کنوانسیون در تاریخ بیست و ششم فوریه یک هزار و نه صد و شصت و شش در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که نسخه اصلی در بایگانی فدرال سویس ضبط خواهد شد و نسخ مصدق آن جهت هر یک از دول طرف ارسال خواهد شد.
اطریش - هلند - چکسلواکی - بلژیک - دانمارک - تونس - بلغارستان - اسپانیا - ترکیه - ایتالیا - فنلاند - یوگسلاوی - لبنان - فرانسه - لهستان - لیختنشتاین - یونان - پرتغال - لوکزامبورگ - مجارستان - رومانی - مغرب - عراق - انگلستان - نروژ - سوئد - سوئیس - سوریه .
پروتکل الف
تنظیم شده توسط کنفرانس فوق العاده که به منظور تعیین اعضا کمیته اداری دفتر مرکزی حمل و نقل بین المللی به وسیله راه آهن و تصویب یک کنوانسیون (راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین ) الحاقی به کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 تشکیل گردیده .
طی کنفرانس فوق العاده متشکله در برن از 21 تا 26 فوریه 1966 به منظور تعیین اعضای کمیته اداری دفتر مرکزی حمل و نقل بین المللی به وسیله راه آهن و تصویب یک کنوانسیون (راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین ) الحاقی به کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961.
نمایندگان تام الاختیار امضاکننده زیر: در موارد زیر توافق نموده اند:
با توجه به بسط اخیر دامنه اجرایی کنوانسیون های بین المللی به دول آفریقای شمالی و خاور نزدیک و خاورمیانه - چون محدود کردن تعداد اعضا کمیته مدیریت به نه (9) نفر - به طوری که در کنوانسیون ها پیش بینی شده - از نظر
تقسیم جغرافیایی عادلانه به نظر نمی رسد: تصمیم گرفته شده است : که مفاد حرف (الف ) بند 2 ماده 1 مربوط به ضمیمه و ضمیمه به ترتیب زیر اصلاح و تعداد اعضا کمیته مدیریت به یازده نفر افزایش داده شود:
2 - الف - کمیته مدیریت در برن منعقد می شود و از یازده عضو منتخب از بین دولت های متعاهد تشکیل می گردد:
این پروتکل مکمل کنوانسیون های و مورخ 25 فوریه 1961 بوده و تا تاریخ اول ژوئیه 1966 جهت امضا مفتوح خواهد ماند.
این پروتکل به طور موقت از تاریخ اول مارس 1966 به مورد اجرا در خواهد آمد. درباره تصویب و لازم الاجرا شدن قطعی آن - مقررات ماده 66 - بند 2 ماده 69 ماده 65 و بند 2 ماده 68 حسب مورد قابل اجرا خواهد بود.
بنا به مراتب نمایندگان تام الاختیار زیر با در دست داشتن اختیارنامه های خود که در کمال صحت و اعتبار بود - این پروتکل را امضا نمودند.
این پروتکل در تاریخ بیست و ششم فوریه یک هزار و نه صد و شصت و شش و در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که این نسخه در بایگانی کنفدراسیون سویس تودیع شده و رونوشت های معتبر آن برای هر یک از طرفه های متعاهد فرستاده خواهد شد.
دولت های
اطریش - مجارستان - هلند - بلژیک - عراق - لهستان - بلغارستان - ایتالیا - پرتغال - دانمارک - لبنان - رومانی - اسپانیا- لیختنشتاین - بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی - فنلاند - لوکزامبورگ - سوئد - فرانسه - مغرب - سویس - یونان - نروژ - سوریه - چکسلواکی - تونس - ترکیه - یوگسلاوی
پروتکل ب
تنظیم شده توسط کنفرانس فوق العاده منعقده به منظور تعیین اعضا کمیته مدیریت دفتر مرکزی حمل و نقل بین المللی به وسیله راه آهن و تصویب یک کنوانسیون الحاقی راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین به کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 طی کنفرانس فوق العاده منعقده در برن از 21 تا 26 فوریه 1966 به منظور تعیین اعضا کمیته مدیریت دفتر مرکزی حل و نقل بین المللی به وسیله راه آهن و تصویب یک کنوانسیون الحاقی راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین به کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961.
نمایندگان تام الاختیار امضاکننده زیر: در موارد زیر توافق نمودند:
1 - با توجه به این که کنوانسیون مربوط به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین یک کنوانسیون الحاقی به کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 می باشد. تصمیم گرفته شده است .
دولت هایی که کنوانسیون های مورخ 25 اکتبر 1952 و مورخ 25 فوریه 1961 را امضا نکرده اند، یا بخش هایی از سرزمین های چنین دولت هایی که کنوانسیون های 25 فوریه 1961 نسبت به خطوط راه آهن آنها لازم الاجرا است می توانند بر اساس مقررات قسمت 1 پروتکل الحاقی به کنوانسیون های بین المللی مربوط به حمل و نقل کالا به وسیله راه آهن و مسافر و توشه به وسیله راه آهن که در تاریخ 25 فوریه 1961 در برن امضا شده اند جز دول طرف کنوانسیون راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین الحاقی به در آیند.
2 - این پروتکل که مکمل کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 - مربوط به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین می باشد تا تاریخ اول ژوئیه 1966 برای امضا مفتوح خواهد ماند.
این پروتکل را بایستی به تصویب برسد دولتهایی که این پروتکل را قبل از این تاریخ امضا نکرده باشند و دولت های طرف کنوانسیون الحاقی مذکور در فوق در اجرای ماده 26 آن می توانند با دادن اعلام کتبی به پروتکل ملحق گردند.
اسناد تصویب یا اعلامیه های الحاق نزد دولت سویس سپرده خواهد شد. این پروتکل شش ماه قبل از تاریخ تعیین شده برای لازم الاجرا شدن کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 - لازم الاجرا خواهد شد.
بنا به مراتب ، نمایندگان تام الاختیار زیر با در دست داشتن اختیارنامه های خود که در کمال صحت و اعتبار بود - این پروتکل را امضا نمودند.
این پروتکل در تاریخ بیست و ششم فوریه یک هزار و نه صد و شصت و شش در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که این نسخه در بایگانی کنفدراسیون سویس تودیع گردیده و رونوشت های معتبر آن جهت هر یک از دول طرف ارسال خواهد شد.
اطریش - رومانی - مغرب - بلژیک - بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی - نروژ بلغارستان - سوئد - هلند - چکسلواکی - سویس - دانمارک - تونس - سوریه - اسپانیا - ترکیه - ایتالیا - فنلاند - یوگسلاوی - لبنان - فرانسه - لهستان - لیختنشتاین - یونان - پرتغال - لوکزامبورگ - مجارستان - عراق
پروتکل شماره 2
تنظیم شده توسط کنفرانس دیپلماتیک منعقده به منظور لازم الاجرا نمودن کنوانسیون های بین المللی مربوط به حمل و نقل کالا به وسیله راه آهن و حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 7 فوریه 1970 در مورد تمدید مدت اعتبار کنوانسیون الحاقی به مورخ 1961 راجع به مسئولیت
راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین که در تاریخ 26 فوریه 1966 امضا شده و در تاریخ اول ژانویه 1973 به مورد اجرا در آمده است .
طی کنفرانس دیپلماتیک منعقده در برن از 5 تا 9 نوامبر 1973 به منظور لازم الاجرا نمودن کنوانسیون های بین المللی مربوط به حمل و نقل کالا به وسیله راه آهن حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 7 فوریه 1970 نمایندگان تام الااختیار امضاکننده زیر از طرف دول طرف کنوانسیون مورخ 26 فوریه 1966 راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین الحاقی کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 پس از مبادله اختیارنامه های خود که در کمال صحت و اعتبار بود نسبت به موارد زیر توافق نمودند.
با توجه به این که : صرفا به دلائل صحیح بودن فرم ، در ماده 27 کنوانسیون الحاقی به کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 25 فوریه 1961 راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین که در تاریخ 26 فوریه 11966 امضا شده و از تاریخ اول ژانویه 1973 به مورد اجرا در آمده است - پیش بینی گردیده که مدت اعتبار آن مانند مورخ 1961 خواهد بود و کنوانسیون الحاقی مذکور هنگام تشکیل هفتمین کنفرانس تجدید نظر هنوز لازم الاجرا نگردیده بود و لذا طی کنفرانس مزبور امکان تجدید نظر در آن و یا ادغام آن در مورخ 1970 نبوده . و با اذعان به این که کنوانسیون الحاقی مذکور باید حتی بعد از لغو کنوانسیون مورخ 1961 و به مورد اجرا در آمدن کنوانسیون 1970 کماکان لازم الاجرا باشد و تمدید مدت اعتبار کنوانسیون الحاقی - با اختیارات تعویض شده به دفتر مرکزی برای مطالعه امکان ادغام متون در کنوانسیون الحاقی بدان - به منظور ایجاد مقررات کامل و متحدالشکل به منظور حمل و نقل مسافرین به وسیله راه آهن - که مشابه با مقررات مربوط به سایر طرق حمل و نقل باشد مغایرتی ندارد.
تصمیم گرفته شده است که مدت اعتبار کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 تمدید گردیده و در نتیجه اصلاحات زیر در متن آن به عمل آید:
1 - عنوان آن به ترتیب زیر اصلاح می شود:
" کنوانسیون راجع به مسئولیت راه آهن در قبال فوت و جرح مسافرین الحاقی به کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 7 فوریه 1970"
2 - بند دوم مقدمه به ترتیب زیر اصلاح می شود:
"تصمیم گرفتند کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ فوریه 970 را با یک کنوانسیون الحاقی تکمیل نمایند."
3 - در بند 1 و ماده 1 قسمت های (الف ) و (ب ) به ترتیب زیر اصلاح می شود:
" (الف ) - مسافرینی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 7 فوریه 1970 انجام می گیرد."
" (ب ) - همراهان محمولاتی که حمل و نقل آنها بر طبق مقررات کنوانسیون بین المللی حمل و نقل کالا به وسیله راه آهن مورخ 7 فوریه 1970- صورت می گیرد."
4 - بند 6 ماده 2 به ترتیب زیر اصلاح می شود:
" بند 6 - از لحاظ این کنوانسیون راه آهن مسئول راه آهنی است که طبق فهرست خطوط بهره برداری از خطی را که سانحه روی آن وقوع یافته به عهده دارد. چنانچه طبق فهرست مزبور دو راه آهن مشترکا خط مورد نظر را بهره برداری می نمایند - در این صورت هر دو مسئول خواهند بود."
5 - در بند 1 ماده 20 عبارت اول ، به ترتیب زیر اصلاح می شود:
"1 - موقعی که احکام صادره طبق مقررات این کنوانسیون - با حضور طرفین یا غیابا به وسیله محکمه صالحه - طبق قانون مورد استناد این محکمه لازم الاجرا می گردند - در سرزمین هر یک از دول دیگر طرف کنوانسیون نیز به محض انجام تشریفات مربوطه لازم الاجرا خواهد شد. تجدید نظر در ماهیت امر جایز نیست .
6 - بند 1 ماده 22 به ترتیب زیر اصلاح می شود.
1 - با در نظر گرفتن مقررات بند 2 این ماده - کنوانسیون حاضر در قبال خسارات وارده هنگام حمل و نقل در راه های اتومبیل رو یا قابل کشتیرانی مندرج در فهرست خطوط قابل اجرا نمی باشد.
7 - بند 1 ماده 26، به ترتیب زیر اصلاح می شود:
اگر یکی از دول طرف کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 7 فوریه 1970 کنوانسیون حاضر را امضا ننموده لیکن مایل به الحاق بدان باشد - دولت مزبور باید موضوع را به اطلاع دولت سویس برساند که دولت سویس نیز دول طرف کنوانسیون را از جریان مطلع خواهد نمود.
8 - ماده 27 - به ترتیب زیر اصلاح می شود:
مدت اعتبار این کنوانسیون همانند کنوانسیون بین المللی حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن مورخ 7 فوریه 1970 خواهد بود که می توان آن را بر طبق روش پیش بینی شده در کنوانسیون مزبور مورد تجدید نظر قرار داده و یا در موقع خود در آن ادغام نمود.
9 - بند دوم ماده 28 به ترتیب زیر اصلاح می شود.
علاوه بر متن فرانسه - متون انگلیسی و آلمانی و ایتالیایی و عربی کنوانسیون که ارزش ترجمه رسمی را دارند تنظیم خواهد شد.
این پروتکل تا تاریخ 31 ژانویه 1974 برای امضا مفتوح خواهد بود.
دولت هایی که این پروتکل را قبل از این تاریخ امضا نکرده باشند دولی که قبل از لازم الاجرا شدن کنوانسیون مورخ 7 فوریه 1970 جزو دول طرف کنوانسیون الحاقی مورخ 26 فوریه 1966 طبق ماده 26 آن گردیده باشند - می توانند با دادن اعلامیه کتبی به دولت سویس به این پروتکل ملحق گردند دولت سویس مراتب را به اطلاع دول طرف کنوانسیون الحاقی خواهد رسانید.
این پروتکل همزمان با لازم الاجرا شدن کنوانسیون بین المللی مورخ 7 فوریه 1970 به مورد اجرا در خواهد آمد. بنا به مراتب نمایندگان تام الاختیار زیر این پروتکل را تنظیم و امضا نموده اند.
این پروتکل در تاریخ نهم نوامبر یک هزار و نه صد و هفتاد و سه در یک نسخه اصلی در برن تنظیم گردید که این نسخه در بایگانی کنفدراسیون سویس تودیع شده و رونوشت های معتبر آن برای هر یک از دول طرف فرستاده خواهد شد.
الجزایر امضا عراق امضا پرتغال امضا آلمان غربی امضا ایران - آلمان شرقی امضا
اطریش امضا ایرلند - رومانی امضا
بلژیک امضا ایتالیا امضا بریتانیای کبیر
و ایرلند شمالی امضا
بلغارستان امضا لبنان - سوئد امضا
دانمارک امضا لیختنشتاین امضا سویس امضا
اسپانیا امضا لوکزامبورگ امضا سوریه -
فنلاند امضا مغرب امضا چکسلواکی امضا
فرانسه امضا نروژ امضا تونس امضا
یونان امضا هلند امضا ترکیه امضا
مجارستان امضا لهستان امضا یوگسلاوی امضا
این متن رونوشت گواهی شده و برابر با نسخه اصلی آن که در بایگانی فدرال سویس تودیع گردیده - می باشد - برن 15 مارس 1974
از طرف وزارت امور خارجه فدرال سویس - بوهر - رییس قسمت معاهدات بین المللی
کنوانسیون فوق مشتمل بر یک مقدمه و بیست و هشت ماده و پروتکل های الف و ب و پروتکل ماده منضم به قانون کنوانسیون تکمیلی کنوانسیون حمل و نقل مسافر و توشه به وسیله راه آهن و اجازه الحاق دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون مذکور می باشد.
نایب رییس مجلس شورای ملی - دکتر جواد سعید

نوع : قانون

شماره انتشار : 9400

تاریخ تصویب : 1355/11/17

تاریخ ابلاغ : 1356/01/17

دستگاه اجرایی :

موضوع :

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)

    

قانون های مرتبط

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.