×

قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص

قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص

قانون-الحاق-دولت-شاهنشاهی-ایران-به-کنوانسیون-مزایا-و-مصونیتهای-ماموریتهای-مخصوص
ماده واحده - کنوانسیون راجع به ماموریتهای مخصوص مورخ 16 دسامبر 1969
مشتمل بر یک مقدمه و پنجاه و پنج ماده پروتکل اختیاری مربوط به حل اجباری
اختلاف ناشی از تفسیر و اجرای مواد کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده
تصویب و اجازه تسلیم اسناد الحاق بدان داده می شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن کنوانسیون و یک پروتکل ضمیمه پس از
تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه 16/10/1353، در جلسه روز یکشنبه چهارم
اسفند ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی
رسید.
رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی
کنوانسیون درباره ماموریتهای مخصوص
دول طرف کنوانسیون حاضر
با تذکار این معنی که در مورد ماموریت های مخصوص همواره رفتار ویژه ای
معمول گردیده است .
با معرفت به مقاصد و اصول منشور ملل متحد درباره تساوی مطلق دولتها و حفظ
صلح و امنیت بین المللی و بسط مناسبات دوستانه و همکاری بین دولتها.
با تذکار این که اهمیت موضوع ماموریتهای مخصوص طی کنفرانس ملل متحد
درباره روابط و مصونیتهای دیپلماتیک و در قطعنامه شماره 1 کنفرانس مزبور
مصوب دهم آوریل 1961 شناخته شده است .
با توجه به این که کنوانسیون ملل متحد درباره روابط و مصونیتهای
دیپلماتیک تکنوانسیون وین درباره روابط دیپلماتیک ت را که از تاریخ هیجدهم
آوریل 1961 برای امضا مفتوح گردیده تصویب نموده است .
با توجه به این که کنفرانس ملل متحد درباره روابط کنسولی تکنوانسیون وین
درباره روابط کنسولی ت را که از بیست و چهارم آوریل 1963 برای امضا مفتوح
شده مورد تصویب قرار داده است .
با اعتقاد به این که کنوانسیون بین المللی درباره ماموریتهای مخصوص مکمل
کنوانسیونهای دوگانه مذکور در فوق خواهد بود و به بهبود مناسبات دوستانه
در میان ملل - بدون توجه به اساس و طرز حکومت و اصول اجتماعی آنها - کمک
خواهد کرد.
با تایید این مطلب که منظور از مزایا و مصنونیتهای مربوط به ماموریتهای
مخصوص منتفع ساختن افراد نیست - بلکه مراد تامین حسن اجرای وظایف
ماموریتهای مخصوص به عنوان نمایندگان دولتها می باشد.
با تصدیق این نکته که در مورد مسایلی که ضمن مقررات این کنوانسیون صریحا
تعیین تکلیف نشده است قواید عرف و عادت حقوق بین الملل همچنان حاکم خواهد
بود.
نسبت به مواد زیر توافق نمودند:
ماده یک - معافی اصلاحات
از لحاظ کنوانسیون حاضر.
(الف ) - اصطلاح تماموریت مخصوص تمی شود به یک ماموریت موقت که به نمایندگی
از طرف یک دولت با کسب موافقت قبلی دولت دیگر به منظور حل و فصل مسایل
معین یا انجام وظایف معین نزد دولت اخیرالذکر اعزام می گردد
(ب ) اصلاح تماموریت دیپلماتیک دایمی ت اطلاق می شود به ماموریت دیپلماتیک به
مفهومی که در کنوانسیون وین درباره روابط دیپلماتیک تعریف شده است .
(ج ) - اصطلاح تپست کنسولی ت اطلاق می شود به سرکنسولگری کنسولگری کنسولیاری -
یا نمایندگی کنسولی .
(د) - اصطلاح ترییس ماموریت مخصوص ت به شخصی اطلاق می شود که از طرف دولت
فرستنده مامور انجام وظیفه در این سمت می شود.
(ه ) - اصطلاح ترییس نماینده دولت فرستنده در ماموریت مخصوص ت به شخصی اطلاق
می شود که دولت فرستنده سمت را به او تفویض نموده باشد.
(و) - اصطلاح تاعضا ماموریت مخصوص ت اطلاق می شود به رییس ماموریت مخصوص
نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص - و کارکنان ماموریت .
(ز) - اصطلاح تکارمندان ماموریت مخصوص ت اطلاق می شود به کارمندان دیپلماتیک
- کارمندان اداری و فنی - و خدمه ماموریت مخصوص .
(ح ) اصطلاح تکارمندان دیپلماتیک ت اطلاق می شود به کارمندان ماموریت مخصوص که
از لحاظ ماموریت مخصوص دارای مقام دیپلماتیک می باشند.
(ط) - اصطلاح تکارمندان اداری و فنی ت اطلاق می شود به کارمندان ماموریت
مخصوص که به امور اداری و فنی ماموریت مخصوص اشتغال داشته باشند.
(ی ) - اصطلاح تخدمه ت اطلاق می شود به کارکنان ماموریت مخصوص که توسط ماموریت
مخصوص به عنوان خدمه منازل یا برای انجام کارهای مشابه به استخدام شده
باشند.
(ک ) - اصطلاح تخدمتکاران شخصی ت اطلاق می شود به کسانی که منحصرا در خدمت
شخصی اعضا ماموریت مخصوص باشند.
ماده دوم - اعزام ماموریت مخصوص )
هر دولتی می تواند ماموریت مخصوص نزد دولتی دیگر اعزام دارد مشروط بر آن
که قبلا رضایت دولت اخیرالذکر را از مجرای دیپلماتیک یا از طریق دیگر که
مورد توافق و قبول طرفین است جلب کرده باشد.
ماده سوم - وظایف ماموریت مخصوص .
وظایف ماموریت مخصوص با توافق متقابل دولت فرستنده و دولت پذیرنده تعیین
خواهد شد.
ماده چهارم - اعزام یک ماموریت مخصوص واحد نزد دو یا چند دولت .
هر دولتی که مایل باشد ماموریت مخصوص واحدی را نزد دو یا چند دولت اعزام
دارد باید مراتب را به هنگام جلب رضایت هر یک از دول پذیرنده به آن دول
اعلام دارد.
ماده پنجم - اعزام یک ماموریت مخصوص مشترک از طرف دو یا چند دولت .
دو یا چند دولت که مایل باشند یک ماموریت مخصوص مشترک نزد دولت دیگری
اعزام دارند باید مراتب را به هنگام جلب رضایت دولت پذیرنده به آن دولت
اعلام نمایند.
ماده ششم - اعزام ماموریت های مخصوص از طرف دو یا چند دولت به منظور حل و
فصل موضوع مورد علاقه مشترک .
دو یا چند دولت می توانند با جلب رضایت دولت دیگر طبق مفاد ماده 2
کنوانسیون حاضر هر کدام یک ماموریت مخصوص را در آن واحد نزد آن دولت
اعزام دارند تا متفقا و با موافقت کلیه دول مزبور موضوعی را که مورد علاقه
مشترک کلیه آنها است حل و فصل نمایند.
ماده هفتم - عدم روابط دیپلماتیک یا کنسولی
اعزام یا پذیرش یک ماموریت مخصوص مستلزم وجود روابط دیپلماتیک یا کنسولی
نیست .
ماده هشتم - انتصاب اعضای ماموریت مخصوص
دولت فرستنده می تواند با رعایت مقررات مواد 10 و 11 و 12 و پس از آن که
کلیه اطلاعات لازم درباره عده اعضا و ترکیب ماموریت مخصوص و بالاخص اسامی و
سمت اشخاص مورد نظر خود را در اختیار دولت پذیرنده قرار داد اعضای
ماموریت مخصوص را راسا منصوب نماید. دولت پذیرنده می تواند از قبول
ماموریت مخصوصی که عده اعضای آن را با توجه به امکانات و اوضاع و احوال
خود و احتیاجات ماموریت مخصوص متناسب تشخیص نمی دهد امتناع ورزد و نیز
می تواند بدون ذکر دلیل از قبول شخص معینی به عنوان عضو ماموریت مخصوص
خودداری نماید.
ماده نهم - ترکیب ماموریت مخصوص
1 - ماموریت مخصوص مرکب خواهد بود از یک یا چند نماینده دولت فرستنده که
میان آنان دولت فرستنده می تواند یکی را به ریاست ماموریت منصوب کند.
ماموریت مخصوص می تواند همچنین شامل کارمندان دیپلماتیک و کارمندان اداری
و فنی و خدمه نیز باشد.
2 - هرگاه اعضا ماموریت دیپلماتیک دایمی یا اعضا پست کنسولی در قلمرو
دولت پذیرنده جزو اعضای ماموریت مخصوص باشند علاوه بر مزایا و مصونیتهایی
که طبق کنوانسیون حاضر به آنها اعطا می شود مزایا و مصونیتهای ناشی از
عضویت خود را در ماموریت دیپلماتیک دایمی یا پست کنسولی حفظ خواهند کرد.
ماده دهم - تابعیت و اعضای ماموریت مخصوص
1 - نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن
علی الاصول تابعیت دولت فرستنده را خواهند داشت .
2 - اتباع دولت پذیرنده را نمی توان جز با رضایت این دولت به عضویت
ماموریت مخصوص تعیین کرد. دولت پذیرنده می تواند در هر موقع رضایت خود را
پس به گیرد.
3 - دولت پذیرنده می تواند حق پیش بینی شده در بند 2 این ماده را در مورد
اتباع دولت ثالثی که تابعیت دولت فرستنده را نیز دارا نیستند - برای خود
محفوظ به دارد.
ماده یازدهم - اعلامیه
1 - مراتب زیر به وزارت امور خارجه دولت پذیرنده - یا هر یک از سایر
دستگاههای آن دولت که مقرر شده باشد اعلام خواهد گشت :
الف - ترکیب ماموریت مخصوص و هر گونه تغییراتی که بعدا در آن حاصل شود.
ب - ورود و عزیمت قطعی اعضای ماموریت و خاتمه وظایف آنها در ماموریت .
ج - ورود و عزیمت قطعی هر شخصی که در معیت عضو مامور باشد.
د - استخدام اشخاص مقیم قلمرو دولت پذیرنده به عنوان اعضای ماموریت یا
خدمتکاران شخصی و بر کناری آنها.
ه - انتصاب رییس ماموریت مخصوص یا - در صورتی که ماموریت مخصوص رییس
نداشته باشد انتصاب نماینده مذکور در بند 1 ماده 14 و انتصاب جانشین
احتمالی آنان .
و - محل اماکن ماموریت مخصوص و اماکن سکونت شخصی که از مصونیت مقرره در
مواد 30 و 36 و 39 برخوردار است و نیز هر گونه اطلاعات دیگری که برای
تشخیص این اماکن ماموریت و اماکن سکونت شخصی مورد نیاز باشد.
2 - ورود و عزیمت قطعی باید قبلا اعلام شود مگر آن که این امر مقدور نباشد.
ماده دوازدهم - اشخاصی که نامطلوب یا غیر قابل قبول اعلام شوند.
1 - دولت پذیرنده می تواند هر آن و بی آن که الزامی به توجه تصمیم خود
داشته باشد به دولت فرستنده اطلاع دهد که هر یک از نمایندگان دولت فرستنده
در ماموریت مخصوص یا هر یک از کارمندان دیپلماتیک آن تشخص نامطلوب ت است و
یا آن که هر کارمند دیگر ماموریت قابل قبول نیست . در این صورت دولت
فرستنده آن شخص را بر حسب مورد فرا خواهد خواند و یا به خدمت او در
ماموریت مخصوص خاتمه خواهد داد. هر شخص را می توان پیش از ورود به سرزمین
دولت پذیرنده نامطلوب یا غیر قابل قبول اعلام کرد.
2 - اگر دولت فرستنده از انجام تعهدات ناشی از بند اول این ماده امتناع
ورزد و یا این تعهدات را در ظرف مهلتی معقول انجام ندهد دولت پذیرنده
می تواند از شناختن شخص مورد بحث به سمت عضو ماموریت مخصوص خودداری کند.
ماده سیزدهم - آغاز وظایف ماموریت مخصوص .
1 - به محض آن که ماموریت مخصوص با وزارت امور خارجه یا هر یک از
دستگاههای دیگر دولت پذیرنده که مورد توافق باشد رسما ارتباط بر قرار
نماید وظایف ماموریت آغاز خواهد شد.
2 - آغاز وظایف ماموریت مخصوص منوط به معرفی آن از طرف ماموریت دیپلماتیک
دایمی دولت فرستنده یا تسلیم اعتبارنامه یا اختیارنامه نخواهد بود.
ماده چهاردهم - اجازه اقدام به نام ماموریت مخصوص .
1 - رییس ماموریت مخصوص یا اگر دولت فرستنده برای ماموریت رییس تعیین
نکرده باشد - یکی از نمایندگان دولت فرستنده که از طرف آن دولت معین شده
باشد مجاز است به نام ماموریت مخصوص عمل کند و با دولت پذیرنده مکاتبه
نماید. دولت پذیرنده مکاتبات مربوط به ماموریت مخصوص را مستقیما یا از
طریق ماموریت دیپلماتیک دایمی برای رییس ماموریت مخصوص یا اگر ماموریت
رییس نداشته باشد برای نماینده مذکور در فوق ارسال خواهد داشت .
2 - با این وصف یک عضو ماموریت مخصوص می تواند از طرف دولت فرستنده یا
رییس ماموریت مخصوص یا - در صورتی که ماموریت رییس نداشته باشد از طرف
نماینده مذکور در بند یک ماده حاضر مجاز گردد که در سمت قایم مقام رییس
ماموریت مخصوص یا قایم مقام نماینده مذکور در فوق عمل کند یا اعمال معینی
را به نام ماموریت انجام دهد.
ماده پانزدهم - سازمان دولت پذیرنده طرف مراجعه ماموریت مخصوص در امور
رسمی .
کلیه امور رسمی با دولت پذیرنده که از طرف دولت فرستنده به ماموریت مخصوص
محول می شود با وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا از طریق آن یا با هر
سازمان دیگر از دولت پذیرنده که مورد توافق قرار گیرد انجام خواهد شد.
ماده شانزدهم - مقررات مربوط به حق تقدم .
1 - هرگاه دو یا چند ماموریت مخصوص در سرزمین دولت پذیرنده یا در سرزمین
دولت ثالثی اجتماع کنند حق تقدم میان این ماموریتها هرگاه توافق خاصی در
این زمینه وجود نداشته باشد بر حسب ترتیب حروف تهجی اساسی دولتها طبق
پروتکل دولتی که ماموریتهای مزبور در سرزمین آن اجتماع می کنند تعیین
خواهد شد.
2 - حق تقدم میان دو یا چند ماموریت مخصوص واحده به ترتیبی خواهد بود که
به دولت پذیرنده یا به دولت ثالث که دو یا چند ماموریت مخصوص در سر زمین
آن اجتماع می کنند اطلاع داده می شود.
ماده هفدهم - مقر ماموریت مخصوص .
1 - مقر ماموریت مخصوص در محلی خواهد بود که مورد توافق دول ذینفع واقع
شود.
2 - هرگاه در این زمینه توافقی به عمل نیامده باشد مقر ماموریت مخصوص در
محلی خواهد بود که وزارت امور خارجه دولت پذیرنده در آن قرار داد.
3 - در صورتی که ماموریت مخصوص وظایف خود را در محلهای مختلف انجام دهد
دول ذینفع می توانند توافق کنند که ماموریت مخصوص بیش از یک مقر داشته
باشد و از میان این مقرها یکی را به عنوان مقر اصلی انتخاب نمایند.
ماده هیجدهم - اجتماع ماموریت های مخصوص در سرزمین یک دولت ثالث .
1 - ماموریتهای مخصوص دو یا چند دولت می توانند فقط پس از جلب رضایت صریح
یک دولت ثالث در سرزمین آن دولت اجتماع کنند. دولت ثالث حق بازگرفتن این
رضایت را برای خود محفوظ می دارد.
2 - دولت ثالث می تواند هنگام اعلام رضایت خود شرایطی را قید نماید که دول
فرستنده ملزم به رعایت آن خواهند بود.
3 - دولت ثالث در حدودی که هنگام اعلام رضایت خود تعیین می نماید حقوق و
تعهدات یک دولت پذیرنده را نسبت به دول فرستنده به عهده خواهد گرفت .
ماده نوزدهم - حق استفاده از پرچم و علامت دولت فرستنده را بر اماکنی که
در آن استقرار یافته است و نیز به روی وسایط نقلیه خود - هنگامی که برای
امور رسمی مورد استفاده قرار می دهد نصب نماید.
2 - در استفاده از حقی که به موجب ماده حاضر اعطا می گردد - قوانین و
مقررات و عرف دولت پذیرنده رعایت می شود.
ماده بیستم - خاتمه وظایف ماموریت مخصوص
1 - وظایف ماموریت مخصوص از جمله در موارد ذیل خاتمه می پذیرد:
الف - توافق دولت ذینفع .
ب - اتمام وظایف ماموریت مخصوص .
ج - انقضای مدتی که برای ماموریت مخصوص در نظر گرفته شده است مگر آن که
مدت مزبور صریحا تمدید شده باشد.
د - اعلام دولت فرستنده دایر بر این که آن دولت قصد دارد به کار ماموریت
مخصوص خاتمه دهد یا آن را فراخواند.
ه - اعلام دولت پذیرنده مشعر بر آن که کار ماموریت مخصوص را خاتمه یافته
تلقی می کند.
2 - قطع روابط دیپلماتیک یا کنسولی بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده به
خودی خود موجب خاتمه ماموریت مخصوص موجود به هنگام قطع روابط نمی شود.
ماده بیست و یکم - وضع رییس دولت و شخصیت های عالی رتبه
1 - رییس دولت فرستنده در صورتی که ریاست ماموریت مخصوص را عهده دار باشد
در قلمرو دولت پذیرنده یا در قلمرو دولت ثالث از تسهیلات و مزایا و
مصونیتهایی برخوردار خواهد بود که طبق حقوق بین الملل به روسای دول در
دیدارهای رسمی اعطا می گردد.
2 - رییس حکومت و وزیر امور خارجه و سایر شخصیت های عالی رتبه . اگر در
ماموریت مخصوص دولت فرستنده عضویت داشته باشند. در قلمرو دولت پذیرنده یا
ثالث علاوه بر آن چه که موجب این کنوانسیون مقرر گردیده است - تسهیلات و
مزایا و مصونیتهایی که طبق حقوق بین المللی اعطا می گردد برخوردار خواهند
شد.
ماده بیست و دوم - تسهیلات کلی
دولت پذیرنده - با توجه به ماهیت و وظایف ماموریت مخصوص . تسهیلات لازم را
برای انجام این وظایف . در اختیار ماموریت مخصوص خواهد گذاشت .
ماده بیست و سوم - اماکن و محل های سکونت
دولت پذیرنده در صورت تقاضای ماموریت مخصوص - آن را در تهیه اماکن مورد
احتیاج و محل اقامت مناسب برای اعضای ماموریت یاری خواهد کرد.
ماده بیست و چهارم - معافیت مالیاتی اماکن ماموریت مخصوص
1 - دولت فرستنده و اعضای ماموریت مخصوص که به نام ماموریت انجام وظیفه
می نمایند تا حدودی که با ماهیت و طول مدت وظایف ماموریت مخصوص وفق دهد از
پرداخت هر نوع مالیات و عوارض مملکتی منطقه ای یا شهری بابت اماکن مورد
اشغال ماموریت مخصوص معاف خواهند بود مگر آن که دریافت این مالیاتها یا
عوارض در ازا انجام خدمات خاص باشد.
2 - در صورتی که طبق قوانین دولت پذیرنده پرداخت این مالیاتها و عوارض به
عهده شخصی باشد که با دولت فرستنده یا با هر یک از اعضای ماموریت مخصوص
معامله می کند. مالیاتی موضوع این ماده منتفی خواهد بود.
ماده بیست و پنجم - مصونیت اماکن از تعرض
1 - اماکنی که ماموریت مخصوص طبق مقررات این کنوانسیون در آن مستقر شده
است مصونیت دارند. مامورین دولت پذیرنده جز با رضایت رییس ماموریت مخصوص
یا در صورت اقتضا جز با رضایت رییس ماموریت دیپلماتیک دایمی دولت وقوع
آتش سوزی یا حوادث ناگوار دیگر که ایمنی عمومی را شدیدا به مخاطره اندازد
و فقط در صورتی که جلب رضایت صریح رییس ماموریت مخصوص یا در صورت اقتضا
رییس ماموریت دیپلماتیک دایمی مقدور نباشد - می تواند این رضایت را کسب
شده فرض نمود.
2 - دولت پذیرنده وظیفه خاص دارد کلیه تدابیر لازم را به منظور این که
اماکن ماموریت مخصوص مورد تجاوز خسارت قرار نگرفته و آرامش و شئون آن
متزلزل نگردد - اتخاذ نماید.
2 - اماکن ماموریت مخصوص و اسباب و اثاثیه و سایر اموالی که در انجام کار
ماموریت مخصوص مورد استفاده واقع می شود و وسایط نقلیه ماموریت از تفتیش و
مصادره و توقیف و یا اقدامات اجرایی مصون خواهد بود.
ماده بیست و ششم - مصونیت بایگانی و اسناد
بایگانی و اسناد ماموریت مخصوص در هر زمان و در هر مکان از تعرض مصون
خواهد بود و بایستی عنداللزوم دارای علایم مریی خارجی مشخص کننده باشد.
ماده بیست و هفتم - آزادی رفت و آمد.
دولت پذیرنده با رعایت قوانین و مقررات خود راجع به مناطقی که ورود به
آنها از لحاظ امنیت ملی ممنوع یا تابع مقررات خاصی است - تا حدودی که
برای انجام وظایف ماموریت مخصوص لازم باشد - آزادی رفت و آمد و مسافرت
کلیه اعضای ماموریت را در سرزمین خود تامین خواهد کرد.
ماده بیست و هشتم - آزادی ارتباطات .
1 - دولت پذیرنده آزادی ارتباطات ماموریت مخصوص را برای مقاصد رسمی اجازه
داده و حمایت خواهد نمود. ماموریت مخصوص می تواند به منظور برقراری ارتباط
با حکومت دولت فرستنده یا ماموریتهای دیپلماتیک یا پستهای کنسولی یا سایر
ماموریتهای مخصوص آن دولت یا با بخشهای خود ماموریت در هر جا که باشد از
کلیه وسایل ارتباطی لازم از جمله پیک و پیامهای رمز و کد استفاده نماید
لیکن ماموریت مخصوص فقط با رضایت دولت پذیرنده می تواند اقدام به نصب و
استفاده از یک دستگاه فرستنده رادیویی به نماید.
2 - مکاتبات رسمی ماموریت مخصوص از تعرض مصون است . تمکاتبات رسمی ت عبارت
است از کلیه مکاتباتی که مربوط به ماموریت مخصوص و وظایف آن می باشد.
3 - ماموریت مخصوص در صورتی که عملا ممکن باشد - از وسایل ارتباط منجمله
کیسه و پیک ماموریت دیپلماتیک دایمی دولت فرستنده استفاده خواهد کرد
4 - کیسه ماموریت مخصوص نباید باز یا توقیف شود.
5 - بسته های جز کیسه ماموریت مخصوص باید دارای علامات خارجی مشهود و مشخص
کیفیت آنها بوده - فقط حاوی اسناد یا اشیا مورد استفاده رسمی ماموریت
مخصوص باشد.
6 - پیک ماموریت مخصوص که باید دارای مدارک رسمی حاکی از سمت وی و تعداد
بسته های جز کیسه باشد در انجام وظایف خود حمایت دولت پذیرنده برخوردار
خواهد بود. شخص پیک مصونیت داشته و به هیچ عنوان بازداشت یا زندانی
نخواهد شد.
7 - دولت فرستنده یا ماموریت مخصوص می تواند پیکهای مخصوص برای ماموریت
مخصوص منصوب نماید. در این صورت مقررات بند 6 این ماده و مصونیت های مندرج
در آن فقط تا زمانی که پیک مزبور کیسه ماموریت مخصوص را به مقصد برساند
جاری خواهد بود.
8 - کیسه ماموریت مخصوص را می توان به فرمانده کشتی یا هواپیمای بازرگانی
که باید در یک محل ورودی مجاز توقف نماید - سپرد. فرمانده مزبور باید
دارای مدرک رسمی حاکی از تعداد بسته های جز کیسه باشد. لکن وی به منزله
پیک ماموریت مخصوص نخواهد بود.
ماموریت مخصوص می تواند متعاقب ترتیباتی که با مقامات ذیصلاحیت می دهد یکی
از اعضای خود را برای دریافت مستقیم و آزادانه کیسه از فرمانده کشتی یا
هواپیما اعزام دارد.
ماده بیست و نهم - مصونیت شخصی از تعرض .
شخص نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و شخص کارمند دیپلماتیک
مصون خواهند بود و نمی توان آنها را به هیچ وجه عنوان مورد توقیف یا
بازداشت قرار داد. دولت پذیرنده با ایشان رفتار محترمانه ای که در شان
آنها است خواهد داشت و کلیه اقدامات لازم را برای ممانعت از وارد آمدن
لطمه به شخص و آزادی و حیثیت آنها اتخاذ خواهد کرد.
ماده سی ام - مصونیت محل سکونت شخصی .
1 - محل سکونت شخصی نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان
دیپلماتیک آن مانند اماکن ماموریت مخصوص مصون و مورد حمایت خواهد بود.
2 - اسناد و مکاتبات و همچنین با رعایت بند 4 ماده 31 اموال آنها مصون
خواهد بود.
ماده سی و یکم - مصونیت قضایی .
1 - نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن از
مصونیت تعقیب جزایی دولت پذیرنده برخوردار می باشند.
2 - اشخاص مزبور - همچنین از مصونیت دعاوی مدنی و اداری دولت پذیرنده
بهره مند خواهند بود مگر در موارد زیر:
الف - دعوی راجع به مال غیر منقول خصوصی واقع در سرزمین دولت پذیرنده مگر
آن که شخص ذینفع مال را به نمایندگی دولت فرستنده و برای مقاصد ماموریت
مخصوص در تصرف داشته باشد.
ب - دعوی راجع به ما ترکی که شخص ذینفع به طور خصوصی و نه به نام دولت
فرستنده در مورد آن به عنوان وصی و امین ترکه و وراث یا موصی له عمل
می کند.
ج - دعوی راجع به فعالیتهای حرفه ای یا تجاری از هر نوع که شخص ذینفع در
قلمرو دولت پذیرنده و خارج از وظایف رسمی خود به آن اشتغال ورزد.
د - دعوی درباره جبران خسارات ناشی از تصادف وسیله نقلیه که خارج از
وظایف رسمی شخص ذینفع مورد استفاده واقع شود.
3 - نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن
مجبور به ادای شهادت نیستند.
4 - علیه هیچ یک از نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص با هیچ یک
از کارمندان دیپلماتیک آن مبادرت به هیچ گونه عملیات اجرایی نخواهد شد جز
در موارد مذکور در بندهای فرعی الف - ب - ج - د - بند 2 این ماده و مشروط
بر آن که این عملیات اجرایی به مصونیت اشخاص مزبور یا محل سکونت آنان
لطمه وارد نسازد.
5 - مصونیت قضایی نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان
دیپلماتیک آن - ایشان را از تعقیب قضایی دولت فرستنده معاف نخواهد ساخت .
ماده سی و دو - معافیت از مقررات مربوط به بیمه های اجتماعی
1 - نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن با
رعایت مفاد بند 3 این ماده در مورد خدمات انجام شده برای دولت فرستنده از
مقررات بیمه های اجتماعی که ممکن است در قلمرو پذیرنده لازم الاجرا باشد معاف
خواهند بود.
2 - معافیت مقرر در بند یک این ماده شامل اشخاصی که منحصرا در استخدام
شخصی یکی از نمایندگان دول فرستنده در ماموریت مخصوص یا یکی از کارمندان
دیپلماتیک آن باشند نیز خواهد بود مشروط بر این که این اشخاص :
الف - از اتباع دولت پذیرنده نبوده یا در قلمرو آن دولت اقامت دایم
نداشته باشد . - و
ب - مقررات بیمه های اجتماعی دولت فرستنده یا دولت ثالث در مورد آنان
اعمال گردد.
3 - نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن
باید در مورد اشخاصی که در خدمت آنها هستند و مشمول معافیت مقرر در بند 2
این ماده نمی باشند - تکالیف ناشی از مقررات بیمه های اجتماعی دولت پذیرنده
را که به کارفرما تحمیل می شود - رعایت نمایند.
4 - معافیت مذکور در بندهای 1 و 2 این ماده مانع قبول به اختیار و
استفاده از بیمه های اجتماعی دولت پذیرنده تا حدودی که مورد قبول این دولت
باشد نخواهد بود.
5 - مقررات این ماده محل موافقتنامه های دو جانبه یا چند جانبه ای که قبلا
راجع به بیمه های اجتماعی منعقد گردیده نموده و مانع از انعقاد چنین
موافقتنامه هایی در آینده نخواهد بود.
ماده سی و سوم - معافیت از عوارض و مالیاتها
نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن از
پرداخت کلیه عوارض و مالیاتهای شخصی یا مالی یا مملکتی یا منطقه ای یا
شهری جز در موارد زیر معاف خواهند بود:
الف - مالیاتهای غیر مستقیمی که معمولا جز و قیمت کالاها یا خدمات محسوب
می شود.
ب - عوارض و مالیاتهای مربوط به اموال غیر منقول خصوصی واقع در سرزمین
دولت پذیرنده مگر این که شخص مربوط آن اموال را به نمایندگی دولت فرستنده
برای مقاصد ماموریت مخصوص در تصرف داشته باشد.
ج - مالیات بر ارث که از طرف دولت پذیرنده دریافت می گردد با رعایت مقررات
ماده 44.
د - عوارض و مالیات ماخوذ از درآمدهای شخصی حاصل در قلمرو دولت پذیرنده و
مالیات بر سرمایه های به کار افتاده در موسسات تجارتی واقع در قلمرو دولت
پذیرنده .
ه - مالیات و عوارضی که در قبال انجام خدمات وصول می شود.
و - هزینه های ثبت دادرسی و رهن و تمبر با رعایت مقررات ماده 24
ماده سی و چهارم - معافیت از خدمات شخصی
دولت پذیرنده نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص کارمندان
دیپلماتیک آن را از انجام کلیه خدمات شخصی و خدمات عمومی به هر صورت و
شکل و الزامات نظامی از قبیل مصادره و بیگاری و اسکان افراد نظامی معاف
خواهد داشت .
ماده سی و پنجم - معافیت گمرکی
1 - دولت پذیرنده در حدود قوانین و مقرراتی که ممکن است وضع نماید و ورود
اشیا زیر را با معافیت کلیه حقوق گمرکی و عوارض و هزینه های فرعی جز مخارج
انبارداری و باربری و هزینه های ناشی از خدمات مشابه - اجازه خواهد داد.
الف - اشیا مورد استفاده رسمی ماموریت مخصوص .
ب - اشیا مورد استفاده شخصی نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و
کارمندان دیپلماتیک آن .
2 - اثاثه شخصی نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان
دیپلماتیک آن از بازرسی معاف خواهد بود مگر این که دلایل جدی دال بر وجود
اشیایی در آن مشمول معافیتهای مذکور در بند یک این ماده نیست و در دست
بوده و یا ورود و صدور آن اشیا به موجب قوانین و مقررات قرنطینه دولت
پذیرنده ممنوع باشد. در این قبیل موارد بازرسی جز در حضور شخص ذینفع یا
نماینده مجاز او صورت نخواهد گرفت .
ماده سی و ششم - کارمندان اداری و فنی .
کارمندان اداری و فنی ماموریت مخصوص از مزایا و مصونیتهای مندرج در موارد
29 تا 34 بهره مند خواهند بود ولی مصونیت از صلاحیت قضایی دولت پذیرنده در
امور مدنی و اداری موضوع بند 2 ماده 31 شامل اعمال خارج از وظایف آنها
نخواهد شد. اشخاص مذکور همچنین از مزایای مندرج در بند 1 ماده 35 در مورد
اشیایی که به هنگام ورود اولیه خود به سرزمین دولت پذیرنده وارد می کنند
استفاده خواهند نمود.
ماده سی و هفتم - خدمه
خدمه ماموریت مخصوص نسبت به اعمال ناشی از انجام وظایف خود از صلاحیت
قضایی دولت پذیرنده مصون خواهند بود و از معافیت از پرداخت مالیات و
عوارض بابت مزدی که در قبال خدمات خود دریافت می دارند و همچنین از معافیت
از مقررات بیمه های اجتماعی مقرر در ماده 32 بهره مند خواهند بود.
ماده سی و هشتم - خدمتکاران شخصی
خدمتکاران شخصی اعضای ماموریت مخصوص از پرداخت مالیات و عوارض بابت حقوقی
که در قبال انجام وظیفه دریافت می دارند معاف خواهند بود.
در کلیه موارد دیگر - استفاده آنان از مزایا و مصونیتها فقط در حدودی است
که مورد قبول دولت پذیرنده باشد. معذالک دولت پذیرنده نباید حق حاکمیت
خود را در مورد این اشخاص طوری اعمال نماید که به نحو بی تناسبی مانع
انجام وظایف ماموریت مخصوص گردد.
ماده سی و نهم - اعضای خانواده
1 - اعضای خانواده های نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و
کارمندان دیپلماتیک آن در صورتی که همراه این اعضای ماموریت مخصوص باشند
از مزایا و مصونیت های مصرح در مواد 29 تا 35 بهره مند خواهند بود مشروط بر
این که از اتباع دولت پذیرنده نبوده و یا در قلمرو آن دولت اقامت دایم
نداشته باشند.
2 - اعضای خانواده های کارمندان اداری و فنی و ماموریت مخصوص در صورتی که
همراه این اعضای ماموریت مخصوص باشند از مزایا و مصونیت های مصرح در ماده
36 برخودار خواهند بود مشروط بر این که تبعه دولت پذیرنده یا مقیم دایم
در قلمرو آن دولت نباشند.
ماده چهلم - اتباع دولت پذیرنده و اشخاصی که در قلمرو آن دولت اقامت دایم
دارند.
1 - نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن
تبعه دولت پذیرنده یا مقیم دایم در قلمرو آن دولت باشند. فقط نسبت به
اعمال رسمی که در اجرای وظایف خود انجام می دهند از مصونیت قضایی و مصونیت
از تعرض بهره مند خواهند گردید مگر آن که دولت پذیرنده مزایا و مصونیت های
بیشتری به آنها اعطا نماید.
2 - سایر اعضای ماموریت مخصوص و خدمتکاران شخصی که تبعه دولت پذیرنده یا
مقیم دایم در قلمرو آن دولت باشند - از مزایا و مصونیتها فقط تا حدودی که
دولت پذیرنده به آنها اعطا می نماید - برخوردار خواهند شد.
معذالک دولت پذیرنده باید صلاحیت قضایی خود را در مورد این اشخاص به نحوی
اعمال نماید که زیاده از حد مانع انجام وظایف ماموریت مخصوص نگردد.
ماده چهل و یکم - سلب مصونیت .
1 - دولت فرستنده می تواند مصونیت قضایی نمایندگان خود در ماموریت مخصوص و
کارمندان دیپلماتیک آن و سایر اشخاصی را که به موجب مواد 36 تا 40 از
مصونیت برخوردار می گردند - سلب نماید.
2 - سلب مصونیت باید همیشه صریح باشد.
3 - هرگاه یکی از اشخاص مذکور در بند 1 این ماده اقامه دعوی نماید
نمی تواند در مورد هر گونه دعوی نماید نمی تواند در مورد هر گونه دعوی
متقابل که مستقیما به دعوی اصلی مربوط است به مصونیت قضایی استناد نماید.
4 - سلب مصونیت قضایی به منظور دادرسی حقوقی با اداره در حکم سلب مصونیت
از اقدامات اجرایی ناشی از حکم دادگاه نخواهد بود. در مورد این گونه
اقدامات اجرایی سلب مصونیت باید جداگانه صورت گیرد.
ماده چهل دوم - عبور از سرزمین دولت ثالث
1 - اگر یکی از نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص یا یکی از
کارمندان دیپلماتیک آن برای عزیمت جهت تصدی پست خود یا در راه مراجعت به
قلمرو دولت فرستنده از سرزمین دولت ثالثی عبور نماید یا در آن سرزمین
باشد.
دولت ثالث مصونیت از تعرض و هر گونه مصونیت دیگری را که برای تامین عبور
مراجعت او ضروری است - به او اعطا خواهد نمود. همچنین مقررات از طرف دولت
ثالث در مورد اعضای خانواده او که از مزایا و مصونیتها بهره مند و به
عنوان همراه شخص مذکور در بند حاضر چه در معیت او و چه جداگانه برای
پیوستن به او یا مراجعت به وطن مسافرت می نمایند - اعمال خواهد شد.
2 - دول ثالث نباید در شرایط مشابه آن چه در بند اول این ماده مقرر است
عبور کارمندان اداری و فنی یا خدمه ماموریت مخصوص یا اعضای خانواده آنها
را سرزمین خود دچار اشکال سازند.
3 - دولتهای ثالث نسبت به مکاتبات و سایر ارتباطات رسمی منجمله پیامهای
تکدت یا رمز که از خاک آنها می گذرد همان آزادی و حمایتی از اعطا خواهند
کرد که دولت پذیرنده به موجب کنوانسیون حاضر ملزم به رعایت آن می باشد.
دولتهای ثالث با رعایت مفاد بند 4 این ماده نسبت به پیک ها و کیسه های
عبوری ماموریت مخصوص همان مصونیت از تعرض و حمایتی را که دولت پذیرنده به
موجب کنوانسیون حاضر ملزم به رعایت آن است - اعطا خواهند کرد.
4 - دولت ثالث موقعی ملزم به رعایت تعهدات خود در مورد اشخاص مذکور در
بندهای 1 و 2 و 3 این ماده می باشد که قبلا از طریق درخواست روادید یا
اطلاعیه از عبور این اشخاص به عنوان اعضای ماموریت مخصوص یا اعضا خانواده
آنها یا پیکها مطلع گردیده و نسبت به آن اعتراضی ننموده باشد.
5 - تکالیف دولتهای ثالث ناشی از بندهای 1 و 2 و 3 این ماده همچنین نسبت
به اشخاص مذکور در این بندها و وسایل ارتباطی رسمی و کیسه های ماموریت
مخصوص - هنگامی که استفاده از سرزمین دولت ثالث به علت تفورس ماژورت باشد
مجری خواهد بود.
ماده چهل و سوم - طول مدت استفاده از مزایا و مصونیتها
1 - هر عضو ماموریت مخصوص به مجرد ورود به سرزمین دولت پذیرنده جهت تصدی
وظایف خود در ماموریت مخصوص یا اگر قبلا در سرزمین آن دولت باشد از لحظه ای
که انتصاب او به وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا به سازمان دیگری که
مورد توافق قرار گرفته باشد اعلام می شود از مزایا و مصونیتهایی که ذیحق
است برخودار خواهد شد.
2 - وقتی که وظایف عضو ماموریت مخصوص پایان می یابد مزایا و مصونیتهای او
معمولا از لحظه ای که سرزمین دولت پذیرنده را ترک می نماید - یا پس انقضای
مهلت مناسبی که بدین منظور به او داده شده است قطع می شود ولی این مزایا و
مصونیتها حتی در صورت وجود منازعات مسلحانه تا این مواعد ادامه خواهد
یافت . معهذا در مورد اعمالی که عضو مزبور در اجرای وظایف خود انجام
می دهد مصونیت کماکان ادامه می یابد.
3 - در صورت فوت یکی از اعضای ماموریت مخصوص - اعضای خانواده او از مزایا
و مصونیت هایی که به آنها اعطا شده است تا انقضای مهلت مناسب برای ترک
سرزمین دولت پذیرنده - استفاده خواهند کرد.
ماده چهل و چهارم - ماترک عضو ماموریت مخصوص یا عضو خانواده او:
1 - در صورت فوت یک عضو ماموریت مخصوص یا عضوی از خانواده او که در معیت
او است هرگاه متوفی تبعه دولت پذیرنده یا مقیم دایم در قلمرو آن دولت
نباشد - دولت پذیرنده خروج اموال منقول متوفی را اجازه می دهد به استثنای
اموالی که در آن کشور تحصیل شده و در موقع فوت ممنوع الصدور باشد.
2 - از اموال منقولی که وجود آن در قلمرو دولت پذیرنده صرفا به علت حضور
شخص متوفی در آنجا به عنوان عضو ماموریت مخصوص یا فردی از خانواده عضو
ماموریت بوده - مالیات بر ارث اخذ نخواهد شد.
ماده چهل و پنجم - تسهیلات برای ترک سرزمین دولت و خارج کردن اسناد و
بایگانی ماموریت مخصوص از سرزمین آن دولت
1 - دولت پذیرنده وظیفه دارد حتی در صورت وجود منازعات مسلحانه تسهیلات
لازم را فراهم آورد تا اشخاص بهره مند از مزایا و مصونیتها به جز اتباع خود
و نیز افراد خانواده های آنها بدون توجه به تابعیت آنان به توانند در
اولین فرصت سرزمین آن دولت را ترک نمایند.
دولت مزبور به خصوص باید در صورت احتیاج وسایل نقلیه لازم را برای خود و
اموالشان در اختیار آنها بگذارد.
2 - دولت پذیرنده باید تسهیلاتی به منظور خارج نمودن اسناد و بایگانی
ماموریت مخصوص از سرزمین خود - برای دولت فرستنده قابل شود.
ماده چهل و ششم نتایج مترتب بر خاتمه وظایف ماموریت مخصوص به پایان می رسد
دولت پذیرنده باید اماکن ماموریت مخصوص را مادام که اختصاص به آن دارد
همچنین اموال و اسناد و بایگانی ماموریت مخصوص را محترم شمرده و حمایت
نماید. دولت فرستنده باید اموال و اسناد و بایگانی خود را در ظرف مهلت
مناسبی خارج نماید.
2 - در صورت وجود نداشتن یا قطع مناسبات دیپلماتیک یا کنسولی بین دولت
فرستنده و دولت پذیرنده و در صورتی که وظایف ماموریت مخصوص به پایان
رسیده باشد دولت فرستنده می تواند حتی در صورت وجود منازعات مسلحانه
نگهداری اموال و اسناد و بایگانی ماموریت مخصوص را به دولت ثالثی که مورد
قبول دولت پذیرنده باشد - به سپارد.
ماده چهل و هفتم - احترام به قوانین و مقررات دولت پذیرنده و استفاده از
اماکن ماموریت مخصوص
1 - کلیه اشخاصی که از مزایا و مصونیتهای مقرر در کنوانسیون حاضر بهره مند
می باشند - بدون آن که به مزایا و مصونیتهای آنان لطمه ای وارد آید مکلفند
قوانین و مقررات دولت پذیرنده را محترم شمرده و از مداخله در امور داخلی
آن دولت خودداری نمایند.
2 - اماکن ماموریت مخصوص نباید به نحوی مورد استفاده قرار گیرد که با
وظایف ماموریت مخصوص که طبق کنوانسیون حاضر یا سایر قواعد حقوق بین المللی
کلی یا موافقتنامه های خاص لازم الاجرا بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده معین
شده - مغایرت داشته باشد.
ماده چهل و هشتم - فعالیت حرفه ای یا تجارتی .
نمایندگان دولت فرستنده در ماموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن نباید
در قلمرو دولت پذیرنده مبادرت به فعالیت حرفه ای یا تجارتی به قصد انتفاع
شخصی به نمایند.
ماده چهل و نهم - عدم تبعیض .
1 - در اجرای مقررات کنوانسیون حاضر تبعیضی بین دولتها اعمال نخواهد شد
2 - معهذا موارد زیر تبعیض تلقی نخواهد شد.
الف - این که دولت پذیرنده یکی از مقررات کنوانسیون حاضر را به علت آن که
در خاک دولت فرستنده نسبت به ماموریتهای مخصوص او در این مورد محدودیت
قایل شده اند - به طور محدود اجرا کند.
ب - این که دولتها طبق عرف یا از طریق توافق - حدود تسهیلات و مزایا و
مصونیتهای ماموریتهای مخصوص خود را تغییر دهند - ولو در مورد چنین تغییری
با دولتهای دیگر توافق به عمل نیامده باشد - مشروط بر این که با هدف و
منظور کنوانسیون حاضر مغایر نباش و مانع از استیفای حقوق دولتهای ثالث یا
انجام تعهدات آنها نگردد.
ماده پنجاهم - امضا
کنوانسیون حاضر برای امضا کلیه دول عضو سازمان ملل متحد یا یک سازمان
تخصصی یا آژانس بین المللی انرژی اتمی یا هر دولتی که طرف اساسنامه دیوان
بین المللی دادگستری است و هر دولت دیگری که از طرف مجمع عمومی سازمان ملل
متحد برای الحاق به کنوانسیون حاضر دعوت شود تا تاریخ 31 دسامبر 1970 در
مقر سازمان ملل متحد در نیویورک مفتوح خواهد بود.
ماده پنجاه و یکم - تصویب
این کنوانسیون به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن به دبیر کل سازمان
ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده پنجاه دوم - الحاق
کنوانسیون حاضر برای الحاق هر دولتی که جز یکی از طبقات مذکور در ماده 50
می باشد مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم
خواهد شد.
ماده پنجاه و سوم - لازم الاجرا شدن
1 - کنوانسیون حاضر سی روز پس از تاریخ تسلیم و بیست و دومین سند تصویب
یا الحاق به دبیر کل سازمان ملل متحد لازم الاجرا خواهد شد.
2 - کنوانسیون حاضر در مورد هر یک از دولی که پس از تسلیم بیست و دومین
سند تصویب یا الحاق آن را تصویب می نمایند یا بدان ملحق می شوند سی روز پس
از تاریخ تسلیم سند تصویب یا الحاق آن دولت لازم الاجرا خواهد شد.
ماده پنجاه و چهارم - اعلامیه های مقام نگهدارنده
دبیر کل سازمان ملل متحد مراتب زیر را به کلیه دولی که جز یکی از طبقات
مذکور در ماده 50 باشند اطلاع خواهد داد:
الف - امضای کنوانسیون حاضر از طرف دولتها و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق
طبق مواد 50 و 51 و 52.
ب - تاریخی که کنوانسیون حاضر طبق ماده 53 لازم الاجرا خواهد گردید.
ماده پنجاه و پنجم - متون معتبر
نسخه اصلی کنوانسیون حاضر که متون چینی - انگلیسی - فرانسه - روسی و
اسپانیایی آن متساویا معتبر است به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد
شد.
دبیر کل رونوشتهای گواهی شده و مطابق با اصل آن را برای تمام دول مشمول
یکی از طبقات مذکور در ماده 50 ارسال خواهد داشت .
بنا به مراتب امضاکنندگان زیر که از طرف دول متبوع خود دارای اختیارات
لازم می باشند کنوانسیون حاضر را که در تاریخ 16 دسامبر 1969 برای امضا در
نیویورک مفتوح گردیده امضا نمودند.
کنوانسیون فوق مشتمل بر یک مقدمه و پنجاه و پنج ماده منضم به قانون الحاق
دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص
می باشد
رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی
پروتکل اختیاری مربوط به حل اجباری اختلافات
دول طرف این پروتکل و کنوانسیون مربوط به ماموریتهای مخصوص که از این پس
تکنوانسیون ت نامیده می شود و در تاریخ 8 دسامبر 1969 به تصویب مجمع عمومی
سازمان ملل متحد رسیده است .
با اظهار تمایل به توسل به قضاوت اجباری دیوان بین المللی دادگستری تا
آنجا که به آنها مربوط است برای حل اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای
کنوانسیون مگر آن که در مهلت معقول راه حل دیگری مورد توافق مشترک قرار
گرفته باشد نسبت به مقررات زیر توافق نمودند:
ماده یکم - اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای تکنوانسیون ت در صلاحیت اجباری
دیوان بین المللی دادگستری می باشد - هر دولت طرف اختلاف و امضاکننده این
پروتکل می تواند به وسیله دادخواست کتبی اختلافات را در دیوان طرح نماید.
ماده دوم - طرفین می توانند ظرف مدت دو ماه بعد از اعلام وجود اختلاف به
یکدیگر با توافق مشترک به جای دیوان بین المللی دادگستری موضوع را به یک
محکمه داوری ارجاع نمایند.
در خاتمه این مهلت هر یک از طرفین می توانند اختلافات را ضمن یک دادخواست
کتبی در دیوان طرح کنند.
ماده سوم - 1 - طرفین همچنین می توانند در عرض همان دو ماه مهلت مشترکا
توافق کنند که قبل از رجوع به دیوان بین المللی دادگستری متوسل به سازش
گردند.
2 - کمیسیون سازش تا پنج ماه پس از تاریخ تشکیل باید توصیه های خود را
تسلیم نماید. اگر توصیه های مزبور در عرض دو ماه از تاریخ اعلام مورد قبول
طرفین اختلاف قرار نگیرند هر یک از طرفین می توانند موضوع اختلاف را ضمن
تسلیم دادخواست کتبی در دیوان طرح نمایند.
ماده چهارم - پروتکل حاضر برای امضا کلیه دولتهای طرف تکنوانسیون ت تا
تاریخ 31 دسامبر 1970 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک مفتوح خواهد
بود.
ماده پنجم - پروتکل حاضر به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب دبیر کل
سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده ششم - پروتکل حاضر برای الحاق کلیه دولتهایی که به تکنوانسیون ت به
پیوندند مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم
خواهد شد.
ماده هفتم - 1 - پروتکل حاضر از روزی که کنوانسیون لازم الاجرا می شود یا سی
روز پس از تسلیم دومین سند تصویب یا الحاق به پروتکل به دبیر کل سازمان
ملل متحد هر کدام موخر باشد لازم الاجرا خواهد بود.
2 - برای دولتی که این پروتکل را بعد از لازم الاجرا شدن طبق بند یک این
ماده تصویب نماید یا به آن ملحق شود پروتکل سی روز پس از تاریخ تسلیم سند
تصویب یا الحاق لازم الاجرا می شود.
ماده هشتم - دبیر کل سازمان ملل متحد مراتب زیر را به اطلاع دولت هایی که
ممکن است به تکنوانسیون ت به پیوندند - خواهد رسانیدت
الف - امضا پروتکل حاضر از طرف دول و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق بر طبق
مواد 4 و 5 و 6.
ب - تاریخی که پروتکل حاضر طبق ماده 7 لازم الاجرا می شود.
ماده نهم - نسخه اصلی پروتکل حاضر که متون چینی - انگلیسی - فرانسه -
روسی و اسپانیایی آن متساویا معتبر می باشد به دبیر کل سازمان ملل متحد
سپرده خواهد شد و دبیر کل رونوشت های مطابق با اصل و گواهی شده ای برای
کلیه دولتهای مذکور در ماده 4 خواهد فرستاد.
بنا به مراتب امضاکنندگان زیر که از طرف دولتهای متبوع خود دارای
اختیارات لازم می باشند، پروتکل حاضر را که در تاریخ 16 دسامبر 1969 برای
امضا در نیویورک مفتوح گردیده است - امضا نمودند.
پروتکل فوق مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده منضم به قانون الحاق دولت
شاهنشاهی ایران به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص می باشد.
رییس مجلس شورای ملی - عبدالله ریاضی





نوع : قانون

شماره انتشار :

تاریخ تصویب : 1353/12/04

تاریخ ابلاغ :

دستگاه اجرایی :

موضوع :

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)

    

قانون های مرتبط

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.