قانون راجع به اطبای خارجی
ماده اول - دولت می تواند به اطبا و دواسازان و دندانسازان و قابله های
اتباع خارجه اجازه بدهد که به شغل خود در ایران اشتغال ورزند مشروط بر
این که بر دیپلم فراغ تحصیل از مدارسی که به موجب نظامنامه از طرف وزارت
معارف معین خواهد شد مدارکی ارائه دهند که لااقل پنج سال اشتغال آن ها را
مستقلا به شغل طبابت مدلل دارد.
ماده دوم - اداره کل صحیه بر طبق نظامنامه که به تصویب وزارت داخله
خواهد رسید جواز و محل اشتغال داوطلب را در هر نقطه که صلاح باشد صادر و
معین خواهد کرد.
ماده سوم - اطبا و دواسازان و دندانسازان و قابله های اتباع خارجه که
قبل از این تاریخ در ایران اشتغال به مشاغل خود داشته اند نیز مشمول این
قانون و دو نظامنامه مزبور خواهند بود ولی مدت مذکور در ماده یک در مورد
آنها لازم الرعایه نخواهد بود.
ماده چهارم - هر وقت هیات وزرا عده اطبا و دواسازان و دندانسازان و
قابله های اتباع خارجه را در ایران کافی بداند وزارت معارف از رسیدگی به
دیپلم یا شهادتنامه آنان خودداری کرده و وزارت داخله جواز اشتغال نخواهد
داد.
ماده پنجم - علاوه بر مالیات جواز طبابت که کلیه اطبا و دندانسازها و
قابله ها می دهند از اطبا و جراحان خارجی مبلغ دو هزار ریال و از دواسازها
و دندانسازها و قابله های خارجی مبلغ یک هزار ریال در موقع صدور جواز
مذکور در ماده دوم اخذ خواهد شد.
ماده ششم - وزارت معارف و وزارت داخله مامور اجرای این قانون می باشند.
این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه هشتم شهریور ماه یک هزار و
سیصد و دوازده شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - دادگر
نوع : قانون
شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1312/06/08
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون مجازات صادرکنندگان چک بدون محل قانون اصلاح مواد 435 - 436 و 464 قانون اصول محاکمات جزائی
