قانون پیمان بین المللی منع گسترش سلاحهای هسته ای
ماده واحده - پیمان بین المللی منع گسترش سلاحهای هسته ای مشتمل بر یک
مقدمه و یازده ماده که در تاریخ 10 تیر ماه 1347 برابر با اول ژوییه 1968
به امضا نمایندگان مختار دولت شاهنشاهی در مسکو، لندن و واشنگتن رسیده
است تصویب و به دولت اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
قانون بالا مشتمل بر یک ماده و متن پیمان ضمیمه در جلسه روز پنجشنبه
یازدهم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل و هشت به تصویب مجلس شورای ملی و در
جلسه روز دوشنبه بیست و دوم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل و هشت شمسی به
تصویب مجلس سنا رسیده است .
رییس مجلس سنا - جعفر شریف امامی
پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای
دول عاقد این پیمان که ذیلا "طرفهای پیمان " نامیده می شوند.
با توجه به ویرانی هایی که یک جنگ هسته ای برای بشریت به بار خواهند آورد و
نتیجتا لزوم مجاهدت همه جانبه در دفع خطر یک چنین جنگ و اقدام در راه حفظ
امنیت مردم - و
با ایقان به این که گسترش سلاحهای هسته ای خطر جنگ هسته ای را شدیدا افزایش
خواهد داد - و
با رعایت قطعنامه های مجمع عمومی ملل متحد که خواهان انعقاد موافقتنامه ای
به منظور جلوگیری از اشاعه بیشتر سلاحهای هسته ای است - و
با التزام به همکاری در ایجاد تسهیلات اجرایی مقررات تضمینیه آژانس
بین المللی انرژی اتمی در مورد فعالیتهای هسته ای صلحجویانه - و
با ابراز پشتیبانی از مجاهدات معموله در راه تحقیق و توسعه و مساعی دیگر
به منظور پیشرفت اجرای اصل تضمین موثر جریان مواد خام و محصولات شکافتنی
مخصوص از طریق استفاده از آلات و سایر روش های فنی در بعضی از نقاط
سوق الجیشی در محدوده سیستم اقدامات تامینیه آژانس بین المللی انرژی اتمی -
و با تایید این اصل که فوائد حاصله از استفاده های صلحجویانه از تکنولوژی
هسته ای - منجمله کلیه فرآورده های فرعی ناشی از تکنولوژی که دول مجهز به
سلاحهای هسته ای ممکن است از بسط ادوات انفجاری هسته ای به دست آورند بایستی
برای مقاصد صلحجویانه در دسترس کلیه طرف های این پیمان اعم از دولی که
مجهز به سلاحهای هسته ای باشند یا نه - قرار داشته باشد - و
با اعتقاد به این که در اجرای این اصل کلیه طرفهای این پیمان حق دارند در
مبادله هر چه وسیع تر اطلاعات علمی شرکت نموده و به منظور بسط بیشتر
استفاده از انرژی اتمی برای مقاصد صلحجویانه - انفرادا یا با همکاری سایر
دول اقدام نمایند - و
با اعلام قصد خود دایر به قطع هر چه زودتر مسابقه تسلیحات هسته ای و اخذ
تدابیر موثر در جهت خلع سلاح هسته ای - و
یا تقاضای مصرانه از کلیه دول به همکاری در نیل به این هدف - و با تذکار
این که طرفهای پیمان 1963 راجع به منع آزمایش سلاحهای هسته ای در جو و فضای
ماورا جو و زیر آب - در دیباچه پیمان مذکور - تصمیم خود را دایر بر
مجاهدت در راه تحقق قطع کلیه انفجارات آزمایشی سلاحهای هسته ای برای همیشه
و ادامه مذاکرات در این زمینه - ابراز داشته اند - و
با اشتیاق به فراهم آوردن موجبات کاهش تشنجات بین المللی و تقویت اعتماد
بین دول - به منظور تسهیل در قطع تولید سلاحهای هسته ای و امحا کلیه
موجودیهای فعلی این سلاحها و حذف سلاحهای هسته ای و وسایل حمل و انتقال آن
از زرادخانه ها ملی - از طریق انعقاد پیمانی در باب خلع سلاح عمومی و کامل
تحت نظارت شدید و موثر بین المللی - و
با تذکار این که به موجب منشور ملل متحد دول باید در روابط بین المللی خود
از تهدید یا توسل به قوه قهریه چه علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی دول
چه به هر نحو دیگری که مغایر با اهداف ملل متحد باشد - خودداری نمایند -
و این که استقرار و حفظ صلح و امنیت بین المللی باید از طریقی تامین شود
که حداقل منابع انسانی و اقتصادی جهان مصروف تسلیحات گردد،
نسبت به موارد ذیل موافقت نمودند.
ماده 1 - هر یک از دول طرف این پیمان که مجهز به سلاحهای هسته ای است متعهد
می شود - از واگذاری مستقیم یا غیر مستقیم - سلاحهای هسته ای یا سایر ادوات
انفجاری هسته ای و یا کنترل بر این سلاحها یا ادوات انفجاری به دیگری (به
هر انتقال گیرنده ای ) خودداری کند - و هیچ یک از دول فاقد سلاحهای هسته ای
را - به هیچ نحوی از انحا در ساختن سلاحهای هسته ای یا سایر ادوات انفجاری
هسته ای یا در تحصیل این قبیل سلاحها یا ادوات انفجاری و یا در کنترل بر
آنها کمک یا تشویق و یا ترغیب ننماید
ماده 2 - هر یک از دول طرف این پیمان که فاقد سلاحهای هسته ای است متعهد
می شود - از قبول مستقیم یا غیر مستقیم انتقال سلاحهای هسته ای یا سایر
ادوات انفجاری هسته ای یا کنترل بر این سلاحها یا ادوات انفجاری هسته ای از
دیگری (از هر انتقال دهنده ای ) خودداری نماید - و به هیچ نحوی از انحا
سلاحهای هسته ای یا سایر ادوات انفجاری هسته ای نسازد و تحصیل ننماید و برای
ساختن سلاحهای هسته ای یا سایر ادوات انفجاری هسته ای در جستجو و یا قبول
کمک بر نیاید.
ماده 3 - 1 - هر یک از دول طرف این پیمان که فاقد سلاحهای هسته ای است -
متعهد می شود - در موافقتنامه ای که طبق اساسنامه آژانس بین المللی انرژی
اتمی و بر اساس سیستم اقدامات تامینیه این آژانس صرفا به منظور بررسی و
تایید انجام تعهدات دولت مربوطه نسبت به مواد این پیمان و جلوگیری از
انحراف انرژی هسته ای از مصارف صلحجویانه به تولید سلاح های هسته ای یا سایر
ادوات انفجاری هسته ای مورد مذاکره و انعقاد قرار خواهد گرفت تضمینات
مقرره را بپذیرد. نحوه اجرای تضمینات مقرره در ماده حاضر، متوجه مواد خام
و محصولات شکافتنی مخصوص می باشد خواه این مواد و محصولات در داخل تاسیسات
هسته ای اصلی تولید یا عمل آورده یا به کار برده شده باشد و خواه در خارج
این قبیل تاسیسات قرار گرفته باشد. تضمینات مقرر در این ماده نسبت به
کلیه مواد خام یا محصولات شکافتنی مخصوص و معمول در کلیه فعالیتهای هسته ای
صلحجویانه در سرزمین و یا قلمرو یا هر کجا که تحت کنترل چنین دولتی باشد،
مجری خواهد بود.
2 - هر یک از دول طرف این پیمان - تعهد می نماید که :
الف - مواد خام یا محصولات شکافتنی مخصوص یا
ب - تجهیزات یا موادی را که به خصوص برای عمل آوردن یا استفاده یا تولید
محصولات شکافتنی مخصوص طرح یا تهیه شده است به هیچ یک از دول فاقد سلاحهای
هسته ای - برای منظورهای صلحجویانه - تحویل ندهد مگر آن که این گونه مواد
خان و محصولات شکافتنی مخصوص مشمول تضمینات مقرر در این ماده قرار گرفته
باشد.
3 - تضمینات مقرر در ماده حاضر به نحوی مورد اجرا قرار خواهد گرفت که
مفاد ماده چهار این پیمان رعایت شده و مانع از توسعه اقتصادی یا
تکنولوژیک طرفهای پیمان یا مانع از همکاری بین المللی در زمینه فعالیتهای
هسته ای صلحجویان منجمله مبادلات بین المللی مواد و تجهیزات هسته ای برای عمل
آوردن یا استفاده و یا تولید مواد هسته ای در راه انجام مقاصد صلحجویانه
طبق مقررات ماده حاضر و اصل تضمین مقرر در مقدمه پیمان حاضر نباشد.
4 - دول طرف این پیمان که فاقد سلاحهای هسته ای هستند به منظور رعایت مفاد
ماده حاضر - موافقتنامه هایی انفرادا یا به اتفاق سایر دول یا آژانس
بین المللی انرژی اتمی و طبق اساسنامه آژانس مزبور منعقد خواهند ساخت .
مذاکرات مربوط به انعقاد این موافقتنامه ها ظرف یکصد و هشتاد روز پس از
مجری شدن بدوی این پیمان آغاز خواهد گردید. در مورد دولی که اسناد تصویب
یا الحاق به این پیمان را پس از مدت یکصد و هشتاد روز مزبور تسلیم دارند
مذاکرات مربوط به انعقاد موافقت نامه ها حداکثر در تاریخ تسلیم اسناد تصویب
یا الحاق آغاز خواهد گردید. این موافقت نامه ها باید حداکثر هیجده ماه پس
از تاریخ شروع مذاکرات به مورد اجرا گذارده شود.
ماده 4 - 1 - هیچ یک از مقررات پیمان حاضر به نحوی تعبیر نخواهد گردید که
به حقوق غیر قابل تفویض هر یک از دول طرف پیمان در راه توسعه تحقیقات و
تولید و بهره برداری از انرژی هسته ای به منظورهای صلحجویانه - بدون تبعیض
و طبق مقررات مواد 1 و 2 پیمان حاضر - لطمه وارد سازد.
2 - کلیه دول طرف پیمان متعهد می شوند - مبادله هر چه وسیعتر تجهیزات و
مواد اطلاعات علمی و تکنولوژیک را به منظور مصارف صلحجویانه انرژی هسته ای
تسهیل نمایند و حق مشارکت در این مبادلات را دارا می باشند. به علاوه طرفهای
پیمان که قادر باشند باید همچنین انفرادا یا به اتفاق سایر دول یا
سازمانهای بین المللی - در توسعه بیشتر استفاده از انرژی هسته ای برای
مقاصد صلحجویانه خصوصا در سرزمینهای دول طرف پیمان که فاقد سلاحهای هسته ای
هستند با توجه لازم به احتیاجات مناطق در حال رشد جهان - تشریک مساعی
نمایند.
ماده 5 - هر یک از طرفهای پیمان تعهد می نماید که تدابیر مقتضی اتخاذ کند
که طبق مفاد این پیمان و تحت نظارت بین المللی مقتضی و از طریق رویه های
بین المللی مقتضی فوائد بالقوه هر نوع استفاده صلح جویانه از انفجارهای
هسته ای با رعایت اصل عدم تبعیض در اختیار کلیه دول طرف این پیمان که فاقد
سلاح های هسته ای می باشد قرار گیرد و هزینه مورد مطالبه از آنها بابت ادوات
انفجاری مورد استفاده تا سر حد امکان نازل تعیین گردد و شامل مخارج تحقیق
و یا تکمیل نباشد.
دول طرف این پیمان که فاقد سلاح های هسته ای می باشند - قادر خواهند بود به
موجب یک یا چند موافقتنامه بین المللی خاص و از طریق یک سازمان بین المللی
ذیربط که نمایندگی دول فاقد سلاح های اتمی در آن - به نحوی کافی تامین شده
باشد از فوائد مذکور استفاده نمایند.
مذاکرات درباره این موضوع هر چه زودتر پس از لازم الاجرا شدن پیمان آغاز
خواهد گردید. دول طرف این پیمان که فاقد سلاح های هسته ای هستند در صورت
تمایل همچنین می توانند فوائد مذکور را به موجب موافقتنامه های دو جانبه
تحصیل نمایند.
ماده 6 - هر یک از طرفهای پیمان متعهد می شود با حسن نیت کامل مذاکرات
درباره اقدامات موثر به منظور متوقف ساختن هر چه زودتر مسابقه تسلیحات
هسته ای و همچنین مذاکرات درباره خلع سلاح هسته ای و انعقاد پیمان خلع سلاح
عمومی و کامل تحت کنترل شدید و موثر بین المللی را تعقیب کند.
ماده 7 - هیچ یک از مواد این پیمان به حق گروه های مختلف دول که به منظور
حصول اطمینان از فقدان کامل سلاحهای هسته ای در سرزمینهای مربوطه خود
مبادرت به انعقاد پیمانهای منطقه ای بنمایند - لطمه ای وارد نمی سازد.
ماده 8 - 1 - هر یک از طرفهای پیمان می تواند اصلاحاتی را به پیمان حاضر
پیشنهاد کند. متن اصلاحات پیشنهادی به حکومتهای نگهدارنده متون اصلی پیمان
تسلیم می گردد تا به کلیه طرفهای پیمان اعلام شود. در این صورت اگر حداقل
یک سوم از طرفهای پیمان تقاضا نمایند - حکومتهای نگهدارنده از کلیه
طرفهای پیمان برای تشکیل کنفرانسی به منظور بررسی این اصلاحات دعوت به عمل
خواهند آورد.
2 - اصلاحات وارده به این پیمان باید با اکثریت آرا کلیه طرفهای پیمان
منجمله آرا کلیه دول مجهز به سلاحهای هسته ای که از طرفهای پیمان هستند و
کلیه طرفهای دیگر پیمان که در تاریخ اعلام اصلاحیه پیشنهادی - در شورای
حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی عضویت دارند - مورد تصویب قرار گیرد.
این اصلاحات در مورد هر یک از طرفهای پیمان که سند تصویب اصلاحیه را تسلیم
نماید از تاریخی لازم الاجرا است که اسناد تصویب اکثریت طرفهای پیمان منجمله
کلیه دول مجهز به سلاحهای هسته ای که از طرفهای پیمان هستند و کلیه طرفهای
دیگر پیمان که در تاریخ اعلام اصلاحیه در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی
اتمی عضویت دارند - تسلیم شده باشد. از آن پس اصلاحیه در مورد هر یک از
سایر طرفهای این پیمان از تاریخ تسلیم اسناد تصویب اصلاحیه لازم الاجرا خواهد
بود.
3 - پنج سال پس از لازم الاجرا شدن این پیمان کنفرانسی از طرفهای پیمان در
ژنو (سوییس ) تشکیل خواهد گردید تا نحوه اجرای پیمان حاضر را به منظور
حصول اطمینان از تحقق اهداف دیباچه و مفاد پیمان - بررسی نماید. از آن پس
و در فواصل پنج ساله اکثریت طرفهای پیمان می توانند با تسلیم پیشنهادی در
این خصوص به دول نگهدارنده متون اصلی پیمان موجبات تشکیل کنفرانسهای
مشابه دیگر را به منظور بررسی نحوه اجرای پیمان فراهم سازند.
ماده 9 - 1 - این پیمان برای امضای کلیه دول مفتوح خواهد بود هر دولتی که
پیمان را قبل از آن که به موجب بند سوم ماده حاضر به مرحله اجرا درآید
امضا نکرده باشد می تواند در هر موقع به آن ملحق شود.
2 - این پیمان به تصویب امضاکننده آن خواهد رسید. اسناد تصویب و اسناد
الحاق پیمان به حکومتهای دول متحده آمریکا و بریتانیای کبیر و ایرلند
شمالی و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی که بدین وسیله به عنوان حکومتهای
نگهدارنده متون اصلی پیمان تعیین می گردند تسلیم خواهد شد.
3 - این پیمان پس از تصویب دولی که حکومتهای آنها به عنوان نگهدارنده
متون اصلی پیمان تعیین شده اند و چهل دولت دیگر از امضاکنندگان پیمان حاضر
و پس از تسلیم اسناد تصویب آنها به مرحله اجرا در خواهد آمد. در این
پیمان اصطلاح "دولت مجهز به سلاحهای هسته ای " به دولتی اطلاق می شود که تا قبل
از اول ژانویه 1967 یک سلاح هسته ای یا وسیله انفجاری هسته ای ساخته و منفجر
کرده باشد.
4 - در مورد دولی که اسناد تصویب یا الحاق خود را پس از لازم الاجرا شدن
پیمان حاضر تسلیم نمایند - پیمان از تاریخ تسلیم اسناد تصویب یا الحاق
آنها لازم الاجرا خواهد بود.
5 - حکومتهای نگهدارنده متون اصلی پیمان - تاریخ هر امضا و تاریخ تسلیم
هر سند تصویب یا الحاق و تاریخ لازم الاجرا شدن پیمان حاضر و تاریخ وصول هر
تقاضای تشکیل کنفرانس و سایر اعلامیه ها را بی درنگ به اطلاع کلیه دول
امضاکننده و یا ملحق شده به پیمان خواهند رسانید.
6 - پیمان حاضر توسط حکومتهای نگهدارنده متون اصلی طبق ماده 102 منشور
ملل متحد به ثبت خواهد رسید.
ماده 10 - 1 - چنانچه هر یک از طرفهای پیمان - تشخیص دهد که حوادثی
فوق العاده مربوط به موضوع این پیمان مصالح عالیه کشورش را به مخاطره
افکنده است - حق خواهد داشت - در اعمال حق حاکمیت ملی خود از پیمان
کناره گیری کند. طرف مذکور باید این کناره گیری را با اخطار قبلی سه ماهه
به کلیه دول دیگر طرف پیمان و به شورای امنیت ملل متحد اعلام نماید.
اخطار مذکور باید حاوی بیان و شرح حوادث فوق العاده ای که به نظر دولت مورد
بحث مصالح عالیه کشورش را به مخاطره انداخته است - باشد.
2 - بیست و پنج سال پس از لازم الاجرا شدن پیمان - کنفرانسی تشکیل خواهد شد
تا در مورد این که آیا پیمان برای مدت نامحدودی لازم الاجرا به ماند یا برای
مدت یا مدتهای اضافی معینی تمدید شود - اخذ تصمیم کند. این تصمیم به
اکثریت آرای طرفهای پیمان اتخاذ خواهد شد.
ماده 11 - این پیمان که متون انگلیسی و روسی و فرانسه و اسپانیایی و چینی
آن متساویا معتبر است و در بایگانی حکومتهای نگهدارنده ضبط خواهد شد.
حکومتهای نگهدارنده نسخ مصدق پیمان حاضر را برای دول امضاکننده یا ملحق
شده به پیمان ارسال خواهند داشت .
بنا به مراتب - امضاکنندگان ذیل که دارای اختیارات لازمه برای این منظور
می باشند پیمان حاضر را امضا نمودند.
در تاریخ اول ژوییه 1968 در سه نسخه در شهرهای واشنگتن و لندن و مسکو
منعقد گردید.
پیمان فوق مشتمل بر یک مقدمه و یازده ماده منضم به قانون پیمان بین المللی
منع گسترش سلاحهای هسته ای می باشد.
رییس مجلس سنا - جعفر شریف امامی
نوع : قانون
شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1348/10/22
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون کمک هواشناسی ایران به صندوق کمکهای داوطلبانه سازمان هواشناسی جهانی قانون عهدنامه مودت و موافقتنامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری تونس
