قانون راجع به اجازه قبول و اجرای اصول پیشنهادی توصیه نامه بین المللی شماره 102 مربوط به رفاه اجتماعی کارگران
ماده واحده - قبول اجرای اصول پیشنهادی توصیه نامه بین المللی شماره 102
راجع به رفاه اجتماعی کارگران که مشتمل بر نه قسمت می باشد تصویب می گردد.
تبصره 1 - وزارت کار مکلف است آیین نامه های اجرایی این قانون را با
توجه به پیشنهادات توصیه نامه مزبور و اوضاع و احوال کشور تهیه و پس از
تصویب هیات وزیران به موقع اجرا بگذارد.
تبصره 2 - کارفرمایانی که بر خلاف مقررات آیین نامه های اجرایی مذکور در
تبصره 1 رفتار نمایند در هر نوع به پرداخت غرامت نقدی از دو هزار ریال تا
بیست هزار ریال محکوم خواهند شد.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره و متن توصیه نامه ضمیمه است
پس از تصویب مجلس سنا در جلسه سه شنبه بیست و یکم اردیبهشت ماه یک هزار و
سیصد و سی و هشت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه 6/12/1337 به تصویب مجلس سنا رسیده است .
کنفرانس بین المللی کار
توصیه نامه شماره 102:
راجع به رفاه اجتماعی کارگران طبق تصمیمی که در سی و نهمین دوره اجلاسیه
مورخه 26 ژوئن 1956 در ژنو اتخاذ گردیده است .
توصیه نامه شماره 102:
راجع به رفاه اجتماعی کارگران
کنفرانس عمومی سازمان بین المللی کار که سی و نهمین دوره اجلاسیه آن طبق
دعوت هیات مدیره دفتر بین المللی کار در تاریخ ششم ژوئن 1956 تشکیل شد پس
از قبول چند فقره پیشنهاد نسبت به رفاه اجتماعی - کارگران که قسمت پنجم
دستور جلسه را تشکیل می دهد و پس از اتخاذ تصمیم نسبت به این که
پیشنهادهای مزبور به صورت توصیه نامه درآید در تاریخ بیست و ششم ژوئن یک
هزار و نهصد و پنجاه و شش توصیه نامه زیر را تصویب نمود.
(برای عطف به این توصیه نامه ممکن است عنوان آن را توصیه نامه راجع به رفاه
اجتماعی (1956 قرار داد).
نظر به لزوم تعریف بعضی اصول و تعیین پاره ای موازین برای وسایل زیر که
موجب آسایش کارگران می باشد یعنی (الف ) وسایل تغذیه در محل کار یا نزدیک
آن (ب ) وسایل استراحت در محل کار یا نزدیک آن و همچنین وسایل تفریح به
استثنای آن چه مربوط به تعطیلات است و (ج ) وسایل ایاب و ذهاب به محل کار و
به عکس در مواردی که وسایط نقلیه غیر مکفی یا استفاده از آنها عملی
نباشد.
کنفرانس توصیه می نماید که با کلیه وسایل ممکنه اعم از اقدام مستقیم بر
حسب اراده خود کنفرانس یا اقدام از طرف دولت و غیر آن مقررات زیر کاملا و
به سرعتی که اوضاع ملی اجازه دهد به موقع اجرا گذارده شود و هر یک از
اعضا گزارش لازم راجع به اقداماتی که باید برای اجرای آن مقررات به عمل
آید بر حسب تقاضای هیات مدیره دفتر بین المللی کار به اداره نامبرده تسلیم
نماید.
قسمت اول - حدود
1 - این توصیه نامه شامل کارگرانی است که با دست یا ماشین در دستگاه های
عمومی یا خصوصی کار می کنند و کارگران کشاورزی حمل و نقل دریایی مشمول آن
نمی باشند.
2 - در هر مورد که مطابقت کار بخصوصی با حدود به این توصیه نامه مشکوک
باشد یا باید مرجع صلاحیتدار پس از مشورت با سازمانهای کارفرمایان و
کارگران وابسته قضیه را فیصل دهد یا طبق قانون و معمول به کشور حل و فصل
شود.
قسمت دوم - نحوه عمل
3 - با در نظر گرفتن تعدد وسایل آسایش و طرق مختلف ملی برای فراهم کردن
آن وسایل ممکن است کنفرانس با اقدام آزادی از پیش خود یا به وسیله مقامات
عمومی یکی از شقوق زیر را برای تامین آن وسایل نحوه عمل قرار دهد:
الف - توسل به قوانین و آیین نامه ها.
ب - توسل به هر نحوه دیگری که مرجع صلاحیتدار پس از مشورت با سازمانهای
کارفرمایان و کارگران تصویب نماید.
ج - حصول موافقت دسته جمعی یا غیر آن بر حسب توافق کارفرمایان و کارگران .
قسمت سوم - وسایل تغذیه
الف - سفره خانه ها (senitnaC)
4 - در مواردی که لازم و مطلوب تشخیص داده شود بایستی سفره خانه در محل کار
یا نزدیک آن تاسیس و اداره نمود و در انجام این امر بایستی موضوعات زیر
را در نظر گرفت :
تعداد کارگران استخدام شده .
مقدار احتیاجی که به وسایل مورد بحث هست .
تا چه اندازه انتظار می رود این وسایل مورد استفاده واقع شود.
عدم وسایل مناسب دیگر برای تهیه غذا.
سایر شرایط و اوضاع مربوطه .
5 - چنان چه سفره خانه به موجب قوانین و یا آیین نامه های ملی تهیه شده باشد
به مرجع صلاحیتدار باید اختیار داده شود تا تاسیس و اداره کردن آنها را در
کارگاه یا نزدیک آن در مواردی که تعداد کارگران از حداقل معینه بیشتر
باشد خواستار شود. مرجع مزبور می تواند به دلایل دیگری نیز که خود تشخیص
دهد تقاضای تاسیس و اداره کردن سفره خانه را بنماید.
6 - هر گاه تاسیس سفره خانه در حوزه صلاحیت کمیسیونهای کار باشد که به موجب
قوانین ملی ایجاد می شوند کمیسیونهای مزبور بایستی در کارگاه هایی که تاسیس
و اداره کردن چنین سفره خانه هایی لازم به نظر برسند اقدام به تاسیس آنها
بنمایند.
7 - چنانچه سفره خانه به موجب قرارداد دسته جمعی یا به هر ترتیب دیگر جز آن
چه در بندهای 5 و 6 ذکر شده دایر شده باشند آن قراردادها یا ترتیبات
بایستی شامل کارگاه هایی گردد که لزوم آنها را کارفرمایان و کارگران به
توافق لازم بدانند.
8 - مرجع صلاحیتدار یا هر هیات دیگری که دارای صلاحیت باشد بایستی ترتیب
مناسبی برقرار کند که به وسیله آن بتوان نسبت به مسائل فنی که در نتیجه
تاسیس و اداره کردن سفره خانه پیش می آید اطلاعات و راهنمایی لازم به
کارگاه ها بدهند.
9 - 1 - در جاهایی که وسایل کافی برای انتشار مطبوعات نیست مرجع صلاحیتدار
یا هر هیات دیگری که دارای صلاحیت باشد باید اطلاعات راهنمایی ها و نظریاتی
را که مناسب اوضاع ویژه کشور می دانند درباره طرق تاسیس و اداره کردن
سفره خانه ها به تفصیل تهیه نموده و به چاپ برسانند.
2 - اسنادی که بدین وسیله منتشر می گردد بایستی نظریاتی درباره نکات زیر
متضمن باشد:
الف - موقعیت سفره خانه در هر کارگاه نسبت به ابنیه مختلف یا دوائر همان
کارگاه .
ب - تاسیس یک سفره خانه مشترک برای چند کارگاه در حدودی که مقتضی تشخیص
داده شود.
ج - تهیه وسایل سکونت در سفره خانه با رعایت قواعدی که برای فضا و روشنایی
و درجه گرما و وسایل گرم کردن و تهویه استاندارد شده اند.
د - طرح قسمت های مختلف سفره خانه از قبیل اطاق یا اطاقهای ناهارخوری و فضا
برای سرویس و آشپزخانه و جای ظرفشویی و محل ویژه برای نگهداری اغذیه و
اطاق دفتر اداری و رختکن و دستشویی برای کارکنان سفره خانه .
ه - اثاثیه و لوازم و تزئینات سفره خانه لوازم تهیه و پخته غذا و سرد
نگاهداشتن و ذخیره آن و شستشوی ظروف و انواع سوخت برای پختن و اشکال
مختلف میز و صندلی برای ناهارخوری و رنگ کاری و تزئین اطاقها.
و - نوع خوراکهای سه گانه روزانه - صورت غذا طبق استاندارد یا آلاکارت و بر
حسب انتخاب - غذاهای ویژه طبق دستور پزشک - غذاهای کارگرانی که کارهای
غیر صحی انجام می دهند صبحانه خوراک وسط روز یا سایر ساعات بر حسب نوبت
کارگران .
ز - قواعد استاندارد تغذیه - ارزش غذایی مواد گوناگون خوار و بار - تهیه
صورتهای خوراک طبق طرحهای قبلی و موازنه رژیم های غذایی .
ح - نوع سرویس در سفره خانه دادن غذا از یک دریچه یا باجه یا گذاردن آن
روی میز یا این ترتیب که هر کس خودش غذای خود را در بشقاب بریزد - عده
کارکنان لازم برای هر یک از این شقوق .
ط - قوانین معمولی بهداشت که بایستی در آشپزخانه و سالنهای ناهارخوری
رعایت شود.
ی - مسایل مالی - گذاردن سرمایه اولیه برای ساختمان و تهیه اثاثیه و
لوازم هزینه های اداری و نگهداری و مخارج غذا و حقوق کارکنان - نگهداری
نرخهای اغذیه .
ب - بوفه ها و میزهای غلتک دار برای بردن غذا
10 - (1) - در کارگاه هایی که تاسیس سفره خانه برای تهیه غذاهای مناسب عملی
نیست و همچنین در کارگاه هایی که هم اکنون دارای چنین سفره خانه هایی هستند
بایستی در موارد لازم و در صورت عملی بودن بوفه ها یا میزهای غلتک دار تهیه
شود که غذاهای حلب کرده یا ساندویچ و چای و قهوه و شیر و سایر آشامیدنی را
نزد کارگران برده و به ایشان بفروشد لیکن در کارگاه هایی که به علت عملیات
خطرناک یا زیان آور صرف خوراکی و آشامیدنی در محل کار مناسب نیست نبایستی
میزهای غلتک دار به کار برده شود.
(2) - بعضی از وسایل مذکوره فوق بایستی نه تنها در موقع ناهار یا فواصلی
که نوبت کاران استراحت می کنند در اختیار کارگران گذاشته شود بلکه در ساعات
مجازی که برای استراحت تنفس معین شده نیز باید در اختیار ایشان گذاشته
شود.
ج - ناهارخوریهای خصوصی یا اطاقهای مناسب دیگر
11 - (1) - در کارگاه هایی که تاسیس سفره خانه برای تهیه غذاهای مناسب عملی
نیست و همچنین در کارگاه هایی که هم اکنون دارای چنین سفره خانه هایی
می باشند بایستی در صورتی که عملی و مقتضی تشخیص داده شود ناهارخوریهای
خصوصی برای افراد کارگر تهیه شود تا بتوانند خودشان غذاهای خود را تهیه و
یا گرم کرده بخورند.
(2) - حداقل لوازم تسهیلات فوق عبارت است از:
الف - یک اطاق دارای وسایل مناسب برای کم کردن ناراحتی های ناشی از گرما و
سرما.
ب - تهویه و روشنایی کافی .
ج - جا برای نشستن و میزهای مناسب به تعداد کافی .
د - وسایل مناسب برای گرم کردن خوراک و آشامیدنیها.
ه - مقدار کافی آب خوردن که برای بهداشت بدن مضر نباشد.
سفره خانه های سیار
12 - در مواردی که کارگران در اراضی وسیع کار پراکنده شده باشند شایسته
است که در صورت عملی بودن و فراهم بودن وسایل مناسب سفره خانه های سیار
برای فروش اغذیه به کارگران دایر شود.
ه - تسهیلات دیگر
13 - توجه مخصوصی باید به این موضوع داشت که برای کارگران نوبت کار
تسهیلاتی موجود باشد تا بتوانند در مواقع مقتضی خوراک و آشامیدنیهای کافی
تهیه نمایند.
14 - در جاهایی که وسایل کافی برای خرید خوراک و آشامیدنی ها و ناهار و
شام موجود نباشد اقداماتی باید به عمل آورد تا وسایل مزبور در اختیار
کارگران گذاشته شود.
و - استفاده از وسایل
15 - کارگران را در هیچ مورد نبایستی مجبور کرد که از وسایل تغذیه که در
کارگاه ها فراهم گردیده استفاده نمایند مگر به موجب قوانین و آیین نامه های
ملی که مبنی بر دلایل بهداشتی باشند.
قسمت چهارم - وسایل استراحت
الف - جاها
16 - (1) - هر گاه کارگران یک کارگاه به خصوص زنان و کارگران خردسال در
ضمن کار کردن فرصت پیدا کنند که بنشینند و لطمه ای هم به کار آنها وارد
نیاید باید جهت آنها جا برای نشستن تهیه شود.
(2) - جاهایی که بدین ترتیب تهیه می شود به تعداد کافی و تا حدودی که
معقول باشد در نزدیکی محل کار باشد.
17 - (1) - در کارگاه هایی که قسمت مهمی از کار را بتوان به خوبی نشسته
انجام داد باید جاهایی در اختیار کارگران ذیعلاقه گذاشته شود.
(2) - جاهایی که برای نشستن کارگران تهیه می شود بایستی از حیث طرح و
ساختمان و ابعاد با وضع خود آنها و همچنین با ماهیت کار مناسب باشد باید
زیرپایی برای کارگران تهیه نمود.
18 - اعم از این که جاهای مناسب برای کارگران به موجب قوانین و
آیین نامه های ملی تهیه شود. مرجع صلاحیتدار هر کشور بایستی به مامورین
مربوطه دولتی اجازه دهند که نسبت به مسایل فنی که در تهیه جاهای مناسب
پیش می آید اطلاعات لازم بدهند و راهنمایی هایی بکنند به ویژه در مواردی که
قسمت مهمی از کار را بتوان به خوبی نشسته انجام داد.
ب - تالارهای استراحت
19 - (1) - در کارگاه هایی که تسهیلات دیگری جهت کارگرانی که احتیاج به یک
استراحت موقتی در ضمن ساعات کار دارند وجود نداشته باشد باید یک تالار
استراحت در محلی مناسب و با توجه به کیفیت و کلیه شرایط و احوال مربوطه
به آن ایجاد شود. علی الخصوص به منظور تامین نیازمندیهای کارگران زن و مرد
که به کارهای مخصوصا پر زحمت و یا به کارهای ویژه ای که ضمن ساعات کار
استراحتی موقتی ایجاب می نمایند اشتغال دارند نیز جهت کارگران نوبت کار
جهت فواصل کار باید تالارهای استراحت ساخته شود.
(2) - قوانین ملی باید در مواردی که مناسب و ضروری باشد اختیار لازم به
ایجاد تالارهای استراحت را در بعضی از کارگاه ها و یا گروه موسساتی که
مقامات مربوطه با توجه به شرایط و مقتضیات کار ایجاد آنها را خواستار
می شوند به آن مقامات واگذار نمایند.
20 - تاسیساتی که بدین ترتیب در نظر گرفته می شوند اقلا باید شامل قسمتهای
زیر باشند:
الف - محلی با وسایل لازمه جهت تخفیف و تقلیل ناراحتی های ناشیه از سرما و
گرما.
ب - تهیه و روشنایی با وضعی مطلوب .
ج - جا و صندلی به تعداد کافی .
قسمت پنجم - وسایل تفریح
21 - (1) - اقدامات مقتضی باید برای تشویق متصدیان به تهیه وسایل تفریح
جهت کارگران در کارگاه ها در نزدیکی آنها به عمل آید مشروط بر این که هم
اکنون وسایل مناسب از طرف هیاتهای مخصوص یا بر اثر اقدامات دسته جمعی
موجود نشده باشد و نمایندگان کارگران نشان بدهند که حقیقتا احتیاج به
ایجاد وسایل تفریح هست .
(2) - در مواردی که لازم تشخیص داده شود اقدامات فوق بایستی از طرف
کمیسیونهای کارگاه یا اشخاص دیگری که به موجب قوانین یا آیین نامه های ملی
تعیین می شوند مشروط بر این که در این رشته از امور صلاحیت داشته باشند و
الا کارفرمایان یا کارگران ذیمدخل باید پس از مشورت با یکدیگر با اراده
خود اقدام به تهیه وسایل فوق بنمایند و بهتر است طرز اقدام طوری باشد که
مقامات عمومی هم تحریک و تشویق شوند که از جامعه پشتیبانی نمایند تا
بتوانند احتیاجات مربوط به وسایل تفریح را تامین نمایند.
22 - طرقی که برای تهیه وسایل تفریح اتخاذ می شود هر چه می خواهد باشد فقط
کارگران را نبایستی در هیچ مورد مجبور نمود که از وسایل موجود استفاده
نمایند.
قسمت ششم - اداره امور مربوط به وسایل تغذیه و تفریح
23 - هر چند امور مربوط به وسایل تغذیه و تفریح ممکن است به طرق گوناگون
طبق رسوم کشور یا محل مربوطه یا از طریق واگذاری مسئولیت وسایل رفاه به
سازمانهای مخصوصی اداره شود با این حال بعضی از شیوه هایی که باید مورد
توجه مقامات صلاحیتدار کارفرما و کارگر قرار گیرد ذیلا درج می گردد:
الف - در مورد وسایل تغذیه :
1 - در کشورهایی که تهیه وسایل تغذیه جز وظایف کمیته هایی است که به موجب
قوانین یا آیین نامه های ملی در کارگاه تشکیل یافته اند امور مربوط به وسایل
تغذیه توسط کمیته های مزبور با کمیته های فرعی که آنها انتخاب می کنند اداره
شود.
2 - در سایر کشورها اداره امور این گونه وسایل به عهده هیات مدیره کارگاه
مربوطه یا مقاطعه کارانی که از طرف آن تعیین شده اند واگذار و ترتیباتی
داده شود که مثلا با تشکیل کمیته مخصوصی مرکب از نمایندگان کارگران کارگاه
با کارگران مربوطه در این زمینه مشورت به عمل آید.
ب - در مورد وسایل تفریح .
1 - در کشورهایی که تامین وسایل تفریح جز وظایف کمیته هایی است که طبق
قوانین یا آیین نامه های ملی در کارگاه تشکیل گردیده اند امور مربوط به این
گونه وسایل توسط کمیته های مزبور یا کمیته های فرعی که از طرف آنها تعیین
شده اداره شود.
2 - در سایر کشورها این کار به عهده یک کمیته مرکزی امور تفریحی که از
طرف کارگران کارگاه انتخاب می گردد (با شرکت نماینده هیات مدیره کارگاه یا
بدون شرکت او) و یا به عهده چند باشگاه مختلف واگذار شود که توسط
دسته هایی از کارگران کارگاه که در انواع بخصوصی از تفریحات علاقه مند
می باشند تشکیل یافته باشد.
24 - مقامات صلاحیتدار هر کشور باید ترتیباتی بدهند که سازمانهای کارگران
و کارفرمایان راجع به نحوه اداره امور و همچنین نظارت بر وسایل رفاهی که
به موجب قوانین یا آیین نامه های ملی تامین گردیده با هم مشورت نمایند.
قسمت هفتم - تامین بودجه وسایل تغذیه و رفاه
25 - هر چند بودجه وسایل تغذیه و تفریح ممکن است به طرق مختلف طبق رسوم
کشور یا محل مربوطه یا از طریق واگذاری مسئولیت کلی وسایل رفاه به
سازمانهای مخصوصی تامین شود با این حال بعضی از طرق تامین بودجه که باید
مورد توجه مقامات صلاحیتدار و کارفرمایان و کارگران قرار گیرد ذیلا نگاشته
می شود.
الف - در مورد وسایل تغذیه :
1 - هزینه ساختمان یا اجاره یا تهیه محل برای وسایل تغذیه به انضمام
لوازم و اثاثیه مورد نیاز و همچنین هزینه های مستمر جاری و مخارج نگاهداری
از جمله سوخت و روشنایی و نظافت و عوارض و مالیاتها و بیمه و حفاظت ابنیه
و لوازم و اثاثیه از طرف کارفرما تقبل شود.
2 - مخارج غذا و خوار و بار توسط کارگرانی پرداخت شود که از وسایل مورد
بحث استفاده می کنند.
3 - بودجه دستمزد و بیمه کارکنان سرویس تغذیه یا از طرف کارفرما تامین
شود و یا کارگران با پرداخت بهای غذا و سایر مواد خواربار مصرفی اعتبار
هزینه های مزبور را تامین نمایند.
ب - در مورد وسایل تفریح :
1 - هزینه ساختمان یا اجاره یا تهیه محل برای وسایل تفریح در جاهای
سرپوشیده زمین و تاسیسات برای وسایل تفریح در هوای آزاد به انضمام لوازم
و اثاثیه ثابت مورد نیاز و همچنین هزینه های مستمر جاری و مخارج نگاهداری
از جمله سوخت و روشنایی و نظافت و عوارض و مالیاتها و حفاظت ابنیه و
زمینها و تاسیسات و لوازم و اثاثیه از طرف کارفرما تقبل شود.
2 - هزینه جاری روزمره به ویژه مخارج تهیه اجناس و لوازم از طرف کارگران
تامین شود و این کار با پرداخت حق عضویت و حق شرکت در بازیها و همچنین از
محل فروش بلیط ورودی در مسابقات و غیره عملی گردد.
26 - در کشورهایی که از لحاظ اقتصادی عقب مانده هستند هر گاه تعهدات
قانونی دیگری راجع به وسایل رفاه وجود نداشته باشد بودجه وسایل تفریح
ممکن است از محل اعاناتی تامین گردد که توسط مقامات صلاحیتدار تعیین و
امور مربوط به آن تحت نظر کمیته هایی مرکب از نمایندگان کارفرما و کارگر
(به تعداد مساوی ) اداره خواهد شد.
27 - (1) - در مواردی که غذا و خواربار مستقیما از طرف کارفرما در اختیار
کارگران گذاشته می شود بهای آن باید مناسب باشد و سودی از این راه عاید
کارفرما نگردد و کلیه وجوه اضافی حاصله از فروش به صندوق یا حساب مخصوص
ریخته شود و بر حسب مقتضیات یا برای جبران زیانهای احتمالی و یا بهبود
وسایلی که در اختیار کارگران گذاشته می شود به مصرف برسد.
(2) - در مواردی که غذا و خواربار از طرف یک پیمانکار در اختیار کارگران
گذاشته می شود بهای آن باید مناسب بوده و متضمن سودی برای کارفرما نباشد.
(3) - در مواردی که وسایل مورد بحث طبق قراردادهای دسته جمعی یا به موجب
قراردادهای مخصوصی که بین کارگاه ها گذاشته تهیه می شود امور مربوط به وجوه
پیش بینی شده در بند (1) فوق یا باید به وسیله یک سازمان مشترک و یا توسط
کارگران اداره شود.
28 - (1) - به هیچ وجه نباید به کارگری تکلیف شود که بابت وسایل رفاهی که
شخصا مایل به استفاده از آنها نیست وجهی بپردازد.
(2) - در مواردی که کارگران باید بابت وسایل رفاه وجوهی بپردازند پرداخت
به اقساط تاخیر در تادیه نباید جایز شمرده شود.
قسمت هشتم - وسایط نقلیه
29 - در مواردی که طبق رسوم ملی یا محلی کارگران وسایط نقلیه برای ایاب و
ذهاب به کارگاه را شخصا تهیه می کنند وسایل پارکینگ یا حفاظت باید در صورت
لزوم و امکان فراهم شود.
30 - در جاهایی که عده کثیری از کارگران برای ایاب و ذهاب به کارگاه به
علت کافی نبودن سرویسهای نقلیه عمومی یا عدم تناسب ساعات کار مواجه با
مشکلات خاصی می باشند کارگاه های مربوطه باید سازمانهای مسئول نقلیه عمومی
محل را وادار به تعدیل یا اصلاح سرویسهای کار خود بنمایند.
31 - در مواردی که اشکالات ایاب و ذهاب کارگران در وهله اول ناشی از تراکم
عبور و مرور در ساعات بخصوصی است و رفع این گونه اشکالات به طریق دیگر
میسر نیست در این صورت کارگاه های ذیمدخل باید در نظر کارگران مربوطه و
همچنین با نظر مقامات مسئول نقلیه عمومی و راهنمایی و رانندگی و
عندالاقتضا با نظر سایر کارگاه های همان محل ساعات شروع و ختم کار را در
تمام کارگاه ها یا بعضی از قسمتهای آن تعدیل یا کارگران را از نظر ساعات
ایاب و ذهاب دسته بندی کنند.
32 - در مواردی که وسایط نقلیه کافی و قابل استفاده برای کارگران لازم است
و تهیه آن به هیچ طریق دیگری ممکن نیست کارگاه های مربوطه باید وسیله ایاب
و ذهاب کارگران را شخصا فراهم کنند.
33 - در کشورها و نواحی و صنایع بخصوصی که وسایل نقلیه عمومی غیر کافی
است و یا به سهولت قابل استفاده نمی باشد کارگاه باید به جای آن که شخصا
وسایل نقلیه فراهم سازد فوق العاده ایاب و ذهابی با حصول توافق نظر بین
کارفرما و کارگر به کارگران خود بپردازد.
34 - در صورت لزوم کارگاه ها باید از طریق سرویسهای نقلیه عمومی یا غیر آن
ترتیب تهیه وسایط نقلیه را به تعداد کافی بدهند تا احتیاجات کارگران نوبت
کار در اوقات روز و شبکه وسایط نقلیه عمومی کافی یا عملی یا اصولا موجود
نیست مرتفع گردد.
قسمت نهم - مقررات عمومی
35 - در مورد یک کشور "فدرال " عبارت "قوانین یا مقررات محلی " که در
پیشنهاد حاضر ذکر شده شامل قوانین و مقررات آن کشور فدرال و همچنین
قوانین و مقررات کشورها یا ایالات یا کانتونهای عضو آن بر طبق قانون اساسی
هر یک از آنها می باشد.
مراتب فوق متن صحیح و معتبر پیشنهادی است که کنفرانس عمومی سازمان
بین المللی کار در سی و نهمین دوره اجلاسیه خود که در ژنو تشکیل یافت و در
28 ژوئن 1956 ختم آن اعلام گردید به تصویب رسانید. به تاریخ 6 ژوئیه 1956
رییس کنفرانس - دکتر محسن نصر مدیر کل دفتر بین المللی کار -
داوید آ. مورس
از طرف مدیر کل دفتر بین المللی کار رییس دایره حقوقی دفتر
بین المللی کار
فرانسیس وولف
متن توصیه نامه فوق مشتمل بر نه قسمت ضمیمه قانون راجع به اجازه قبول و
اجرای اصول پیشنهادی توصیه نامه بین المللی شماره 102 مربوط به رفاه
اجتماعی کارگران بوده و صحیح است .
رییس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
نوع : قانون
شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1338/02/21
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون راجع به اجازه قبول و اجرای اصول پیشنهادی توصیه نامه بین المللی شماره 100 در خصوص حمایت از کارگران مهاجر قانون راجع به تشکیل شوراهای کشاورزی
