×

قانون مربوط به قرارداد مرزی ایران و پاکستان

قانون مربوط به قرارداد مرزی ایران و پاکستان

قانون-مربوط-به-قرارداد-مرزی-ایران-و-پاکستان

وکیل


ماده واحده - قرارداد مرزی ایران و پاکستان که مشتمل بر یک مقدمه و
دوازده ماده و سه نامه متبادله می باشد و در تاریخ هفدهم بهمن ماه 1336 در
تهران به امضا نمایندگان مختار دولتین رسیده است تصویب و به دولت اجازه
مبادله اسناد مصوب آن را می دهد.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و متن قرارداد ضمیمه است پس از تصویب
مجلس سنا در جلسه روز پنجشنبه بیست و ششم تیر ماه یک هزار و سیصد و سی و
هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی - رضا حکمت
قانون بالا در جلسه 31/2/1337 به تصویب مجلس سنا رسیده است .
قرارداد مرزی ایران و پاکستان
مقدمه
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری اسلامی پاکستان با علاقه به بسط مناسبات
حسنه همجواری موجود میان دو کشور و تشیید روابط برادرانه و دوستانه و
تمایل به تصریح و روشن ساختن خط مرزی بین ایران و پاکستان بر اساس
قراردادها و یادداشتهایی که سابقا بین ایران و دولت انگلستان منعقد و
مبادله گردیده بود تصمیم به انعقاد این قرارداد گرفتند و نمایندگان مختار
خود را به قرار زیر تعیین نمودند:
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
جناب آقای دکتر علیقلی اردلان وزیر امور خارجه
از طرف دولت جمهوری اسلامی پاکستان
جناب آقای ماژور ژنرال نواب زاده آقا محمدرضا سفیر کبیر
جمهوری اسلامی پاکستان در تهران
نامبردگان پس از مبادله اختیارنامه های خود که آنها را صحیح و معتبر
یافتند نسبت به مراتب زیر موافقت حاصل نمودند:
ماده 1- خط مرزی بین ایران و پاکستان از خلیج گواتر تا کوه ملک سیاه بر
اساس مستندات زیر به شرحی است که در ماده 2 این قرارداد تصریح و مورد
موافقت طرفین قرار گرفته است :
1- یادداشتهای مورخ اول و چهارم سپتامبر 1871 و نقشه ضمیمه آن که در
تهران بین مسترالیزن وزیر مختار دولت انگلستان و میرزا سعیدخان وزیر امور
خارجه ایران مبادله شده است .
2- قرارداد مورخ 27 دسامبر 1895 و یادداشت ضمیمه آن که در تهران بین
امین السطان صدر اعظم ایران و وزیر مختار انگلیس منعقد گشته است .
3- در صورتمجلس (در متن انگلیسی قرارداد ذکر شده ) تحدید حدود 24 مارس
1896 و نقشه ضمیمه آن که توسط احتشام الوزاره و کلنک هلدیج تنظیم شده و به
تصویب دولتین ایران و انگلستان رسیده است .
4- قرارداد مورخ 13 مه 1905 که در تهران بین مشیرالدوله وزیر امور خارجه
ایران و سرآرتور هاردینک وزیر مختار انگلیس مورد موافقت قرار گرفته است .
ماده 2- خط مرزی مورد توافق مذکور در ماده 1 مطابق مسیر خطی است که در
روی نقشه ها ترسیم گشته و در شرح ضمیمه آن توصیف و تعریف شده و به شرح زیر
می باشد:
الف - از خلیج گواتر تا نشانه شماره 1 فعلی (جنوب کوهک ) نقشه یک اینچ به
چهار میل (253440)/(1) مرکب از قطعات 31(O-N-M-K-J-I-G-F) که مسیر خط
مرزی مورد توافق در روی یک نسخه آن ترسیم و شرح نقاط و مختصات
قائم الزاویه (گرید) و تعریف و توصیف مسیر خط مرزی نیز در برگ جداگانه
تعیین شده و نقشه و شرح مزبور به امضا روسای دو هیات رسیده و ضمیمه 1 این
قرارداد را تشکیل می دهد.
ب - خط مرزی از محل نشانه شماره 1 فعلی (جنوب کوهک ) تا محل نشانه شماره
11 فعلی طبق خطی است که در سال 1896 نشانه گذاری شده است .
ث - از نشانه شماره 11 فعلی تا کوه ملک سیاه خط مرزی مورد توافق مسیر خطی
است که بر روی نقشه یک اینچ به چهار میل (253440)/(1) که در سنه 1932 به
چاپ رسیده است ترسیم گشته و شرح مختصات تقریبی جغرافیایی نقاط و تعریف و
توصیف خط مرز در برگ جداگانه تعیین و این نقشه و شرح مزبور به امضا روسا
دو هیات رسیده و ضمیمه (2) این قرارداد می باشد.
ماده 3- طرفین موافقت دارند همین که این قرارداد طبق ماده 12 اعتبار
قانونی یافت هیاتهای خود را برای پیاده کردن خط مذکور در ماده 2 بر روی
زمین و نشانه گذاری به محل اعزام دارند.
ماده 4- هیاتهای طرفین مسیر خط مرزی مورد توافق مذکور در ماده 2 را بر
روی زمین پیاده کرده در تمام طول مرز به ترتیب زیر اقدام به نصب نشانه ها
می نمایند:
الف - در قسمت جنوب از خلیج گواتر تا نشانه شماره 1 فعلی خط مرزی معین در
روی نقشه 1 اینچ به چهار میل مذکور در ماده 2 را با رعایت تعریف و توصیف
شرح ضمیمه آن بر بروی زمین پیاده نموده و بر طبق آن نشانه گذاری می نمایند.
در قسمتهایی که خط مرز طبق نقشه امضا شده و شرح ضمیمه آن باید از آبریزها
و دره ها و رودخانه ها و معابر طبیعی کوهستانی و به طور کلی از عوارض طبیعی
زمین عبور کند هر گاه خط مرزی معین در روی نقشه با عوارض طبیعی مزبور
تطبیق ننماید امتداد طبیعی عوارض زمین طبق شرح ضمیمه نقشه ملاک عمل خواهد
بود.
چون دولت جمهوری اسلامی پاکستان در خلال مذاکرات دو هیات در سال 1956 نقشه
بزرگتر و مفصل تری به مقیاس 1 اینچ به یک میل (63360)/(1) تهیه کرده اند
طرفین موافقت دارند که هیات ایرانی ضمن عمل نشانه گذاری نقشه مزبور را
بررسی و با زمین تطبیق نموده در صورت مشاهده اختلاف آن را با مشارکت
یکدیگر اصلاح و پس از انجام این امر طرفین این نقشه را صحیح می شناسند.
هنگام عمل پیاده کردن خط مرزی مورد توافق ترسیمی بر روی نقشه 1 اینچ به
چهار میل توصیف شده در شرح ضمیمه آن بر روی زمین از نقشه 1 اینچ به یک
میل مذکور در بالا برای تشخیص تمام عوارض زمین و نقاط واقع در طول خط مرز
استفاده خواهد شد و خط مرزی پیاده شده و محل نشانه های منصوب بر روی این
نقشه نقل و ترسیم می گردد و این نقشه ضمیمه پروتکل نهایی خواهد شد.
ب - از محل فعلی نشانه شماره 1 تا نشانه شماره 11 فعلی خط مرزی همان خطی
است که به وسیله کمیسیون تحدید حدود 1896 بر روی نقشه مربوطه ترسیم شده
است و هیاتهای مشترک باید نشانه های نصب شده سابق را تجدید نموده و در
صورت لزوم بین نشانه های یازده گانه مزبور نشانه های فرعی نصب نمایند و برای
رعایت ترتیب و تسلسل شماره نشانه های مرزی ، نشانه های مرزی فعلی مجددا در
ردیف شماره های عمومی شماره گذاری خواهد شد. ضمائم پیوست صورتمجلس تحدید
حدود 1896 در این قسمت جز پروتکل نهایی منظور می گردد.
طرفین موافقت دارند که از منطقه واقع در میان نشانه های مرزی شماره 1 تا
11 فعلی مشترکا نقشه جدیدی به مقیاس بزرگ تهیه نمایند و پس از حاضر شدن
نقشه جدید خط مرزی نشانه گذاری شده عینا از روی نقشه منضم به صورتمجلس
تحدید حدود کمیسیون 1896 در روی این نقشه نقل و ترسیم گردد و این نقشه
ضمن تنظیم صورتمجلس جایگزین نقشه سابق خواهد شد.
ث - در قسمت شمال از نشانه شماره 11 فعلی تا کوه ملک سیاه مسیر خط مرزی
معین روی نقشه امضا شده یک اینچ به چهار میل (1932) با رعایت شرح ضمیمه
آن بر روی زمین پیاده و نشانه های مرزی نصب می گردد و چون دولت شاهنشاهی
ایران مصمم است در این قسمت نقشه بزرگتری به مقیاس (50000)/(1) و به عمق
دو کیلومتر و نیم از هر طرف خط مرزی و در صورت لزوم حداکثر پنج کیلومتر
از هر طرف خط مرز تهیه کند هیات پاکستان این نقشه را با زمین تطبیق و در
صورت مشاهده اختلاف آن را با مشارکت هیات ایرانی اصلاح می نمایند و سپس خط
مرزی پیاده شده و نشانه های منصوب بر روی زمین روی این نقشه نقل و ترسیم
می گردد.
اگر در موقع نشانه گذاری نقشه (50000)/(1) آماده نباشد برای نشان دادن محل
نشانهای مرزی از همان نقشه یک اینچ به چهار میل 1932 استفاده می گردد بدین
ترتیب که حین عمل نشانه گذاری نقشه مزبور را هیات ایران با زمین تطبیق و
در صورت مشاهده اختلاف با مشارکت هیات پاکستان آن را اصلاح می نمایند و پس
از انجام این امر طرفین آن را صحیح می شناسند و چون مقیاس این نقشه کوچک
است و در نقاط حساس زمین نمی توان محل نشانه های مرزی را روی آن نشان داد
از نقاط مزبور ضمن عمل نشانه گذاری نقشه های تکمیلی محلی به مقیاس بزرگتری
برداشته و محل نشانه ها در روی این نقشه ها نشان داده می شود و این نقشه و
نقشه های تکمیلی محلی ضمیمه سایر ضمائم پروتکل نهایی می گردد پس از مهیا
شدن نقشه (50000)/(1) مسیر خط مرز و محل کلیه نشانه ها بر روی این نقشه نقل
و ترسیم می گردد و این نقشه جایگزین نقشه 1 اینچ به چهار میل 1932 و
نقشه های تکمیلی محلی گشته و منضم به پروتکل نهایی می شود و در هر حال مهیا
نبودن نقشه (50000)/(1) مانع از ادامه عمل نشانه گذاری نخواهد بود.
د - هیاتهای دولتین در حین نشانه گذاری مختصات جغرافیایی (توپوگرافی ) و
قائم الزاویه (گرید) و همچنین فواصل و سایر مشخصات فنی هر یک از نشانه های
مزبور را در سراسر طول خط مرز از خلیج گواتر تا کوه ملک سیاه به دقت
محاسبه و تعیین و هر یک را ضمن پروتکل تدوین و امضا خواهند نمود.
ع - پس از خاتمه عمل نشانه گذاری یک پروتکل کلی و نهایی شامل نقشه های سه
گانه مذکور در بند الف (الف - ب و ث ) این ماده و پروتکلهای مربوطه به
مشخصات فنی و مختصات جغرافیایی (توپوگرافی ) و قائم الزاویه (گرید) و فواصل
نشانه های سراسر طول خط مرز امضا شده مزبور تنظیم و به امضا روسا هیاتهای
دو طرف خواهد رسید. این پروتکل و منضمات آن پس از تصویب دولتین سند
استواری مرز بین دو کشور خواهد بود. مادام که نشانه گذاری در سراسر مرز
انجام نگردیده و پروتکل نهایی به امضا روسای هیاتهای طرفین و تصویب
دولتین نرسیده است عمل نشانه گذاری جز" و کلا خاتمه یافته تلقی نمی گردد.
ماده 5- هر گاه هیاتهای طرفین در ضمن عمل متفقا تشخیص دهند در امور جزئی
متفرقه انحراف از خطی که طبق نقشه و شرح ضمیمه قرارداد بر روی زمین پیاده
شده ضرورت دارد با رعایت اصل معاوضه مجاز خواهند بود مشروط بر این که این
تعریض طوری صورت گیرد که نه به ایران و نه به پاکستان ضرری وارد نسازد و
در صورتی که بین هیاتهای طرفین توافقی در این خصوص حاصل نشود نشانه گذاری
روی خطی که از روی نقشه امضا شده و شرح ضمیمه آن بر روی زمین پیاده شده
است به عمل خواهد آمد و این خط قطعی مرز خواهد بود.
ماده 6- نشانه های مرزی به شکل ستونهای به ابعاد مناسب و در فواصل لازم با
موافقت هیاتهای مشترک نصب می گردد و هیاتهای طرفین می توانند عنداللزوم
بعضی از عوارض طبیعی ثابت زمین را به منزله نشانه مرزی انتخاب نمایند.
هزینه ساختمان نشانه های مرزی کلیه " بالمناصفه به عهده دولتین خواهد بود.
ماده 7- انتقال اراضی که در نتیجه نشانه گذاری باید به عمل آید به وسیله
کمیسیونهای طرفین انجام می گردد و پس از آن که پروتکل نهایی به تصویب
دولتین رسید کمیسیونهای مذکور در ظرف پانزده روز تاریخی را که باید هر چه
زودتر انتقال مزبور صورت گیرد معین خواهند نمود.
ماده 8- هر یک از افراد ساکنین ناحیه که از یک کشور به کشور دیگر انتقال
می یابد و قبل از انتقال تابعیت کشوری را داشته است که ناحیه مزبور جز خاک
آن کشور بوده حق دارد به تابعیت دولت سابق خود باقیمانده و به طور قطع به
خاک آن کشور منتقل شود مشروط بر این که در ظرف یک سال از تاریخ انتقال
خاک مزبور قصد خود را دائر بر استفاده از این حق به مقامات مربوطه اعلام
کند.
ماده 9- الف - برای مصرف پاسگاه مرزی پاکستان در مجاورت ناحیه مرزی
میرجاوه دولت شاهنشاهی ایران موافقت می نماید که دولت جمهوری اسلامی
پاکستان در هر 24 ساعتی سه متر مکعب (معدل 666 گالن امپریال ) از آب
میرجاوه به شرح و ترتیب زیر استفاده نماید:
1- لوله کشی و تعمیرات آن از استخر میرجاوه تا نقطه مناسب و ثابتی در مرز
دو کشور را دولت شاهنشاهی ایران نظر به روابط دوستانه موجود فیمابین خود
انجام می دهد و نقطه مرزی مزبور را دولت جمهوری اسلامی پاکستان معین خواهد
نمود.
پس از اعتبار یافتن این قرارداد و تعیین نقطه مرزی از طرف دولت جمهوری
پاکستان در ظرف یک سال لوله کشی نامبرده از طرف دولت شاهنشاهی ایران انجام
خواهد یافت و اگر دولت ایران مایل باشد و از دولت جمهوری اسلامی پاکستان
تقاضا نماید دولت نامبرده به هزینه خود اقدام به لوله کشی خواهد کرد.
2- طول لوله از محل استخر میرجاوه که تقریبا در 5/4 کیلومتری جنوب غربی
میرجاوه واقع است تا محل پاسگاه مرزی پاکستان از حدود شعاع 12 کیلومتر
تجاوز نخواهد نمود و استخر مزبور مبدا محاسبه طول شعاع مذکور می باشد.
3- در مواقعی که به علت لایروبی و حوادث طبیعی و کم آبی جریان آب استخر
میرجاوه قطع و یا نقصان یابد بالطبع مقدار آب مقرر مذکور در بند الف این
ماده نیز به تناسب قطع و یا نقصان خواهد یافت .
ب - برای مصرف پاسگاه مرزی ایران در مجاورت ناحیه مرزی که چه دولت جمهوری
اسلامی پاکستان موافقت می نماید که دولت شاهنشاهی ایران در هر 24 ساعتی
دویست گالن امپریال از آب کچه به شرح و ترتیب زیر استفاده نماید:
1- لوله کشی و تعمیرات آن از آب قابل شرب کچه تا نقطه مناسب و ثابتی در
مرز کشور را نیز دولت شاهنشاهی ایران خود انجام می دهد و نقطه مذکور مرزی
را دولت ایران معین خواهد نمود.
2- در مواقعی که به علت لایروبی و حوادث طبیعی و کم آبی آب کچه قطع و یا
نقصان یابد بالطبع از میزان آب مقرر مذکور در بند (ب ) این ماده به تناسب
قطع و یا نقصان خواهد یافت .
ث - نصب لوله به منظور استفاده از آبهای طرفین جهت مصرف پاسگاه هیچگونه
حق ارتفاقی یا حق دیگری نسبت به طرف دیگر ایجاد نخواهد نمود.
ماده 10- طرفین موافقت دارند که نشانه های منصوب در مرز را مشترکا حفظ و
حراست کنند و در صورت از بین رفتن و یا خراب شدن نشانه ها آن را مشترکا و
با حضور مامورین طرفین هر چه زودتر تجدید و یا تعمیر نمایند.
ماده 11- این قرارداد به دو زبان فارسی و انگلیسی تنظیم گردیده متن هر دو
زبان متساویا سندیت و اعتبار خواهد داشت .
ماده 12- این قرارداد به تصویب خواهد رسید و از تاریخ مبادله اسناد تصویب
که در کراچی به عمل می آید به موقع اجرا گذارده می شود.
تهران 17 بهمن ماه 1336.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران از طرف دولت جمهوری اسلامی پاکستان
جناب آقای وزیر امور خارجه .
با اشاره به ماده 2 بند (الف ) قرارداد مرزی میان ایران و پاکستان احتراما
به استحضار می رساند که هیات مرزی شاهنشاهی ایران و هیات مرزی جمهوری
اسلامی پاکستان موافقت نمودند که مختصات قائم الزاویه (گرید) مذکور در ستون
دوم شرح مربوط به خط مرزی مورد توافق از خلیج گواتر تا نشانه فعلی شماره
1 منضم به نقشه به مقیاس یک اینچ به چهار میل امضا شده تقریبی هستند
خواهشمند است مراتب نامبرده را تایید فرمایید.
موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می نماید.
جناب آقای سفیر کبیر.
نامه مورخ 17 بهمن 1336 آن جناب . متضمن مراتب زیر:
با اشاره به ماده 2 بند (الف ) قرارداد مرزی میان ایران و پاکستان احتراما
به استحضار می رساند که هیات مرزی شاهنشاهی ایران و هیات مرزی جمهوری
اسلامی پاکستان موافقت نمودند که مختصات قائم الزاویه (گرید) مذکور در ستون
دوم شرح مربوط به خط مورد توافق از خلیج گواتر تا نشانه فعلی شماره 1
منضم به نقشه به مقیاس یک اینچ به چهار میل امضا شده تقریبی هستند. زیب
وصول بخشید.
با کمال احترام به استحضار می رساند مراتب نامبرده مزبور مورد تایید دولت
شاهنشاهی ایران می باشد.
فرصت را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می نماید.
جناب آقای وزیر امور خارجه .
به منظور احتراز از مشکلاتی که ممکن است در موقع عمل نشانه گذاری بین
هیاتهای فنی طرفین پیش آید و تسهیل عملیات مذکور و روشن ساختن کار آنان
مراتب زیر را جهت موافقت آن مقام محترم پیشنهاد می نماید.
چنانچه هنگام پیاده کردن خط مرزی مورد توافق ترسیمی در روی نقشه یک اینچ
به چهار میل بر روی زمین معلوم شود در نقاطی که مرز باید از عوارض طبیعی
زمین عبور کند با زمین تطبیق نمی نماید برای تشخیص تمام عوارض و نقاط واقع
در طول خط از نقشه 1 اینچ به یک میل ترسیمی در سنه 1956 پس از تصحیح در
صورت لزوم طبق قسمت اخیر بند الف ماده 4 استفاده خواهد شد و در نقاطی که
خط مرز باید طبق شرح ضمیمه نقشه مورد توافق از آبریزها و دره ها و
رودخانه ها و معابر طبیعی کوهستانی و به طور کلی از عوارض طبیعی بگذرد خط
ترسیمی در روی نقشه مزبور با زمین تطبیق نکند امتداد طبیعی عوارض زمین که
طبق شرح ضمیمه نقشه نامبرده به طور صحیح تشخیص خواهد شد ملاک عمل قرار
می گیرد و چنانچه بین خط ترسیمی در روی نقشه یک اینچ به چهار میل با خط
پیاده شده بر روی زمین ظاهرا اختلافی مشاهده گردد این اختلاف انحراف تلقی
نمی گردد و مشمول مقررات تعویض مذکور در ماده 5 نخواهد بود.
در قسمتهایی که خط مرزی باید از عوارض طبیعی بگذرد و این عارضه رودخانه و
یا مسیل که در نقشه به عنوان کور (ruaK) نوشته شده است و طبق شرح ضمیمه
نقشه یک اینچ به چهار میل که با رعایت مختصات نقاط بر روی مسیر رودخانه
یا کور پیاده شده است با آن تطبیق ننماید بدیهی است وسط المیاه رودخانه
یا کور خط مرزی خواهد بود.
چنانچه محل نقطه که به وسیله مختصات جغرافیایی (توپوگرافی ) یا
قائم الزاویه (گرید) طبق مندرجات شرح پیوست نقشه یک اینچ به چهار میل مورد
توافق تعیین گردیده با تعریف و توصیف جغرافیایی (توپوگرافی ) همان نقطه
مندرجه در شرح ضمیمه نقشه مذکور در روی زمین تطبیق ننماید نقطه نزدیکترین
مجاور آن نقطه که با تعریف و توصیف جغرافیایی (توپوگرافی ) نقطه مذکور
مطابقه کند نقطه مرزی شناخته خواهد شد.
هر گاه خط مرزی مورد توافق ترسیمی روی نقشه یک اینچ به چهار میل که باید
در قسمتهایی از آبریز عبور نماید هنگام پیاده نمودن خط بر روی زمین بر
روی آبریز قرار نگیرد با استفاده از نقشه یک اینچ به یک میل (پس از تصحیح
آن در صورت لزوم به نحوی که در بند الف ماده 4 ذکر گردیده ) آبریز اصلی
تشخیص و امتداد طبیعی آن بر روی زمین خط مرز خواهد بود.
موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می نماید.
جناب آقای سفیر کبیر
نامه شماره مورخ 17 بهمن 1336 آن جناب متضمن مراتب زیر:
چنانچه هنگام پیاده کردن خط مرزی مورد توافق ترسیمی در روی نقشه یک اینچ
به چهار میل بر روی زمین معلوم شود در نقاطی که خط مرز باید از عوارض
طبیعی زمین عبور کند با زمین تطبیق نمی نماید برای تشخیص تمام عوارض و
نقاط واقع در طول خط مرزی از نقشه یک اینچ به یک میل ترسیمی در سنه 1956
پس از تصحیح در صورت لزوم طبق قسمت اخیر بند الف ماده 4 استفاده خواهد شد
و در نقاطی که خط مرز باید طبق شرح ضمیمه نقشه مورد توافق از آبریزها و
رودخانه ها و معابر طبیعی کوهستانی به طور کلی از عوارض طبیعی بگذرد خط
ترسیمی در روی نقشه مزبور با زمین تطبیق نکند امتداد طبیعی عوارض زمین که
طبق شرح ضمیمه نقشه نامبرده به طور صحیح تشخیص خواهد شد ملاک عمل قرار
می گیرد و چنانچه بین خط ترسیمی در روی نقشه یک اینچ به چهار میل با خط
پیاده شده بر روی زمین ظاهر اختلافی مشاهده گردد این اختلاف انحراف تلقی
نمی گردد و مشمول مقررات تعویض مذکور در ماده 5 نخواهد بود.
در قسمتهایی که خط مرزی باید از عوارض طبیعی بگذرد و این عارضه رودخانه و
یا مسیل که در نقشه به عنوان کور (ruaK) نوشته شده است و طبق شرح ضمیمه
نقشه مورد توافق خط مرز باید از وسط آن عبور نماید هر گاه خط مورد توافق
روی نقشه یک اینچ به چهار میل که با رعایت مختصات نقاط مسیر رودخانه یا
کور پیاده شده است با آن تطبیق ننماید بدیهی است وسط المیاه رودخانه یا
کور خط مرزی خواهد بود.
چنانچه محل نقطه که به وسیله مختصات جغرافیایی (توپوگرافی ) یا
قائم الزاویه (گرید) (طبق مندرجات شرح پیوست نقشه یک اینچ به چهار میل
مورد توافق ) تعیین گردیده با تعریف و توصیف جغرافیایی (توپوگرافی ) همان
نقطه مندرجه در شرح ضمیمه نقشه مذکور در روی زمین تطبیق ننماید نقطه
بزرگترین مجاور آن نقطه که با تعریف و توصیف جغرافیایی (توپوگرافی ) نقطه
مذکور مطابقه کند نقطه مرزی شناخته خواهد شد.
هر گاه خط مرزی مورد توافق ترسیم روی نقشه یک اینچ به چهار میل که باید
در قسمتهایی از آبریز عبور نماید هنگام پیاده نمودن خط بر روی زمین بر
روی آبریز قرار نگیرد با استفاده از نقشه یک اینچ به یک میل (پس از تصحیح
آن در صورت لزوم به نحوی که در بند الف ماده 4 ذکر گردیده ) آبریز اصلی
تشخیص و امتداد طبیعی آن بر روی زمین خط مرزی خواهد بود.
که به منظور احتراز از مشکلات متصوره در موقع عمل نشانه گذاری و تسهیل کار
هیاتهای فنی و روشن ساختن ترتیب عمل آنان پیشنهاد فرموده بودند و اصل و
با کمال احترام موافقت دولت شاهنشاهی ایران را با مندرجات آن به استحضار
می رساند.
موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می نماید.
جناب آقای وزیر امور خارجه
به منظور تصریح و روشن ساختن قسمت آخر بند (ب ) از ماده 4 قرارداد مرزی
ایران و پاکستان راجع به نقشه برداری و تهیه نقشه مشترک دولتین از منطقه
واقع در میان نشانه های مرزی شماره 1 فعلی تا شماره 11 فعلی مراتب زیر را
جهت موافقت و تایید آن مقام محترم پیشنهاد می نماید:
1- نقشه برداری و تهیه نقشه از قسمت نشانه علامت شماره یک فعلی الی نشانه
شماره 11 فعلی به مقیاس (50000)/(1) و به عمق دو کیلومتر و نیم از هر طرف
خط مرز و در صورت لزوم حداکثر پنج کیلومتر از هر طرف خط مرز به عمل
می آید.
2- حقوق و مزایای کارمندان هر طرف به عهده خود آن طرف است .
3- مقامات فنی و نقشه برداری طرفین کارمندان و وسایل فنی ضروری را
حتی المقدور بر پایه و اساس تساوی با موافقت یکدیگر تعیین و تهیه خواهند
نمود.
4- سایر هزینه های دیگر بالمناصفه به عهده طرفین خواهد بود.
5- تنظیم و ترسیم نقشه ها مشترکا در تهران و شهر مری در صورت لزوم بر مبنا
و اساس تساوی و میزان کار انجام خواهد شد.
موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می نماید.
جناب آقای سفیر کبیر
نامه مورخ 17 بهمن 1336 آن جناب متضمن مراتب زیر:
1- نقشه برداری و تهیه نقشه از قسمت نشانه شماره یک فعلی الی نشانه شماره
11 فعلی به مقیاس (50000)/(1) و به عمق دو کیلومتر و نیم از هر طرف خط
مرز و در صورت لزوم حداکثر پنج کیلومتر از هر طرف خط مرز به عمل می آید.
2- حقوق و مزایای کارمندان هر طرف به عهده خود آن طرف است .
3- مقامات فنی و نقشه برداری طرفین کارمندان و وسائل فنی ضروری را
حتی المقدور بر پایه و اساس تساوی با موافقت یکدیگر تعیین و تهیه خواهد
نمود.
4- سایر هزینه های دیگر بالمناصفه به عهده طرفین خواهد بود.
5- تنظیم و ترسیم نقشه ها مشترکا در تهران و در شهر مری در صورت لزوم بر
مبنا و اساس تساوی میزان کار انجام خواهد شد.
که به منظور تصریح و روشن ساختن قسمت آخر بند ب از ماده 4 قرارداد مرزی
ایران و پاکستان راجع به نقشه برداری و تهیه نقشه های مشترک پیشنهاد فرموده
بودند زیب وصول بخشید و با کمال احترام موافقت دولت شاهنشاهی ایران را با
مندرجات آن به استحضار می رساند.
موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می نماید.
جناب آقای سفیر کبیر
نامه مورخ 17 بهمن 1336 آن جناب متضمن مراتب زیر:
1 - نقشه برداری و تهیه نقشه از قسمت نشانه شماره یک فعلی الی نشانه شماره
11 فعلی به مقیاس (50000)/(1) و به عمق دو کیلومتر و نیم از هر طرف خط
مرز به عمل می آید.
2 - حقوق و مزایای کارمندان هر طرف به عهده خود آن طرف است .
3 - مقامات فنی و نقشه برداری طرفین کارمندان و سوائل فنی ضروری را
حتی المقدور بر پایه و اساس تساوی با موافقت یکدیگر تعیین و تهیه خواهد
نمود.
4 - سایر هزینه های دیگر بالمناصفه به عهده طرفین خواهد بود.
5 - تنظیم و ترسیم نقشه ها مشرکا در تهران و در شهر مری در صورت لزوم بر
مبنا و اساس تساوی میزان کار انجام خواهد شد.
که به منظور تصریح و روشن ساختن قسمت آخر بند ب از ماده 4 قرارداد مرزی
ایران و پاکستان راجع به نقشه برداری و تهیه نقشه های مشترک پیشنهاد فرموده
بودند زیب وصول بخشید و با کمال احترام موافقت دولت شاهنشاهی ایران را با
مندرجات آن به استحضار می رساند.
موقع را مغتنم شمرده احترامات فائقه را تجدید می نماید.
قرارداد فوق مشتمل بر یک مقدمه و دوازده ماده و سه نامه متبادله ضمیمه
قانون مربوط به قرارداد مرزی ایران و پاکستان بوده و صحیح است .
رئیس مجلس شورای ملی - رضا حکمت

نوع : قانون

شماره انتشار :

تاریخ تصویب : 1337/04/26

تاریخ ابلاغ :

دستگاه اجرایی :

موضوع :

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)

    

قانون های مرتبط

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.