قانون نفت مصوب 1353
ماده 1_ اصلاحات و تغییرات:
اصطلاحات وکلمات زیر هرکجا که در این قانون بکار برده شود شامل تعاریف و مفاهیم مشروح در این ماده خواهد بود.
«نفت» عبارت است ازنفت خام، گاز طبیعی، اسفالت و کلیه هیدروکربورهای مایع اعم از آنکه حالت طبیعی یافت شود و یا بوسیله عملیات مختلف از نفت خام و گاز طبیعی جدا شود و نیز هر فرآورده مهیای استفاده یا نیمه تمامی که از مواد مزبور بوسیله تبدیل گاز به مایع یا تصفیه عمل شیمیایی یا هرگونه طریقه دیگری اعم از آنچه اکنون معمول است و آنچه در آینده معمول شود بدست آید.
«منابع نفتی» عبارت است از کلیه منابع و ذخایر زیرزمینی دارای نفت اعم از اینکه در خشکی یا درمناطق دریایی واقع شده باشد.
«مناطق دریایی» عبارت است از آبهای داخلی و ساحلی فلات تازه.
«عملیات نفتی» اعم است از کلیه عملیات مربوط به اکتشاف، توسعه بهره برداری، پالایش، حمل ونقل، پخش و خرید و فروش نفت.
«طرف قرارداد» عبارت است از هر شخصی که طبق مقررات این قانون قرارداد پیمانکاری یا مشارکت یا فروش نفت با شرکت ملی نفت ایران امضاء کرده باشد.
«شخص» عبارت است از شخص یا اشخاص طبیعی یا حقوقی لیکن در این قانون عنوان شخص به شرکت ملی نفت ایران و شرکتهای فرعی آن اطلاق نمی شود.
«قرارداد پیمانکاری» عبارت از قراردادی است که بموجب آن طرف قرارداد مسئولیت اجرای برخی از عملیات نفتی را در ناحیه معینی از طرف شرکت ملی نفت ایران و بنام آن شرکت بر طبق مقررات این قانون برعهده می گیرد.
«قرارداد مشارکت» عبارت است از قراردادی که در اجرای بند 3 ماده 3 این قانون منعقد گردد.
«قرارداد فروش» عبارت است از قراردادی که بموجب مقررات ماده 12 این قانون منعقد گردد.
«پیمانکار کل» عبارت از شرکتی است که بموجب بند 3 ماده 8 این قانون اجرای عملیات و انجام تعهدات مقرر در قرارداد پیمانکاری را برعهده می گیرد.
«پذیره» عبارت است از وجه معینی که هنگام عقد قرارداد پیش بینی می شود و یکجا یا به دفعات و در طی مراحلی توسط طرف قرارداد به شرکت ملی نفت ایران پرداخت می گردد.
«بخش نفتی» عبارت است از هریک از تقسیماتی که شرکت ملی نفت ایران بموجب ماده 4 این قانون برای خشکی و یا مناطق دریایی تعیین کرده باشد.
«ناحیه» اعم است از کل یا هر قسمت ازناحیه یا نواحی که بموجب قراردادی برای اجرای عملیات اکتشاف و توسعه تخصیص داده می شود.
ماده 2_ اختیارات و وظایف شرکت ملی نفت ایران:
شرکت ملی نفت ایران مسئول انجام وظایف و اعمال حقوق و اختیارات مصرح در این قانون و نظارت بر اجرای آن می باشد. شرکت مزبور در انجام این مسئولیت به ترتیب مقرر در اساسنامه قانونی خود عمل خواهد کرد.
ماده 3_ اجازه مذاکره و انعقاد قرارداد:
1_ منابع نفتی و صنعت نفت ایران ملی است و اعمال حق مالکیت ملت ایران در زمینه اکتشاف، توسعه، تولید بهره برداری و بخش نفت در سرتاسر کشور و فلات قاره منحصراً بعهده شرکت ملی نفت ایران است که رأساً یا بوسیله نمایندگیها و پیمانکاران خود در آن باره اقدام خواهد کرد.
2_ شرکت ملی نفت ایران می تواند بمنظور اجرای عملیات اکتشاف و توسعه نفت در بخشهای آزاد نفتی با هر شخص اعم از ایرانی و خارجی وارد مذاکره شود و قراردادهایی را که مقتضی بداند بر مبنای پیمانکاری و با رعایت مقررات و مصرحات این قانون تنظیم و امضاء نماید.
قراردادهای مزبور بعد از تأئید هیأت وزیران به موقع اجراء گذاره خواهد شد.
3_ شرکت ملی نفت ایران می تواند به منظور ایجاد پالایشگاه و اجرای عملیات پالایش نفت در داخل کشور رأساً یا از طریق مشارکت با هر شخص اعم از ایرانی و خارجی اقدام نماید.
مشارکتهایی که به این منظور انجا می شود مشروط به رعایت شرایط زیر خواهد بود:
الف_ سهم شرکت ملی نفت ایران هیچگاه نباید از پنجاه درصد کمتر باشد.
ب _ مدت مشارکت در هر قرارداد به تشخیص و نظر شرکت ملی نفت ایران معین خواهد شد ولی در هرحال این مدت از بیست سال تجاوز نخواهد کرد.
4_ در مورد بند 3 بالا کلیه نفت خامی که به پالایشگاه تحویل می شود به قیمت رایج بازار حساب خواهد شد و منافع پالایش مشمولمالیات بر درآمد دولت ایران خواهد بود.
5_ شرکت ملی نفت ایران می تواند برای انجام عملیات نفتی در خارج کشور با هر شخص و به هر طریق که مقتضی می داند مشارکت نماید و مقررات این قانون نسبت به عملیات شرکت ملی نفت ایران در خارج کشور مجری نخواهد بود.
ماده 4_ اعلان آزادی بخشها:
1_ تصمیم درباره آزاد کردن یا بستن، تعیین یا تغییر حدود بخشهای نفتی در هر مورد با شرکت ملی نفت ایران است.
2_ آزاد بودن بخشها از طریق نشر آگهی متضمن شرایط تنظیم پیشنهاد و مهلت تسلیم آن اعلام خواهد شد.
3_ شرکت ملی نفت ایران در مورد هر بخش یا هر جزئی از آن که آزاد اعلان می کند دفترچه مشخصاتی حاوی موقعیت جغرافیایی و وضع عمومی زمین شناسی و سایر اطلاعات مربوط به آن تهیه خواهد کرد.
4_ قسمتهایی از ناحیه هر قرارداد که بعد از اجرای عملیات تفکیک می شود و از ناحیه مشمول آن قرارداد اخراج می گردد تا زمانی که مجدداً آزاد اعلان نشده باشد بسته خواهد بود.
ماده 5_ دریافت پیشنهادها:
1_ پیشنها انعقاد قرارداد در مورد تمام یا هر جزئی از یک بخش که آزاد اعلان می شود بایستی در طی مهلتی که در آگهی شرکت ملی نفت ایران تعیین شده است به شرکت مذکور تسلیم شود.
2_ پیشنهاد فقط از اشخاصی که صلاحیت فنی و مالی آنها توسط شرکت ملی نفت ایران احراز وتصدیق گردیده باشد دریافت خواهد شد. پیشنهاد باید براساس شرایط پیش بینی شده در قرارداد نمونه ای باشد که توسط شرکت ملی نفت ایران تهیه و به انضمام دفترچه مشخصات مذکور در بند 3 ماده 4 این قانون به متقاضیان داده خواهد شد.
ماده 6_ رد و قبول پیشنهادها:
1_ پیشنهادهایی که ظرف مهلت مقرر واصل گردد بدون رعایت تقدم و تأخر در تاریخ وصول مورد توجه قرار خواهد گرفت.
2_ شرکت ملی نفت ایران حق و اختیار تام و قبول یا رد هریک یا کلیه پیشنهادهای رسیده را دارا می باشد. دادن پیشنهاد، هیچگونه حقی برای پیشنهاد دهنده ایجاد نمی کند.
ماده 7_ شرایط تقدم و اولویت:
1_ از میان پیشنهادهای رسیده پیشنهادهایی که علاوه بر رعایت مفاد و مقررات این قانون متضمن شرایط مساعدتر دیگری نیز از قبیل پذیره باشد و بالخصوص انجام عملیات پالایش در داخل کشور و ورود شرکت ملی نفت ایران را در مراحل حمل و نقل و پالایش و پخش و فروش نفت در بازارهای جهانی تضمین و یا حداقل تسهیل نماید مقدم شمرده خواهد شد.
2_ شرکت ملی نفت ایران قبول یا رد پیشنهاد را کتباً به اطلاع پیشنهاد دهنده خواهد رسانید.
ماده 8_ امضای قرارداد پیمانکاری:
1_ هر شخص که پیشنهاد او بشرح مقرر درماده 7 پذیرفته شود مکلف خواهد بود که حداکثر ظرف مدت سی روز از تاریخی که شرکت ملی نفت ایران قبول آن پیشنهاد را اعلام کند قرارداد پیمانکاری براساس مقررات قرارداد نمونه با شرکت ملی نفت ایران امضاء نماید. قراردادی که بدینگونه امضاء شود بعد از تصویب هیأت وزیران قابل اجرا خواهد بود.
2_ درصورتی که یک پیشنهاد از طرف دویا چند شخص داده شده باشد امضای قرارداد توسط کلیه آن اشخاص صورت خواهد گرفت که هرکدام از آنها منفرداً و متضامناً مسئولیت اجرای تعهدات مندرج در قرارداد را برعهده خواهند داشت.
3_ شخص یا اشخاصی که بشرح بالا قرارداد پیمانکاری با شرکت ملی نفت ایران امضاء می کنند متعهد خواهند بود که ظرف مدت شصت روز از تاریخ امضای قرارداد یک شرکت فرعی با تابعیت ایرانی تشکیل دهند و مطابق مقررات قانون ایران آن را به ثبت برسانند و کلیه حقوق و تعهداتی را که بموجب قرارداد پیمانکاری دارند به آن شرکت ایرانی منتقل سازند.
شرکت ایرانی مزبور بعنوان «پیمانکار کل» شرکت ملی نفت ایران اجرای عملیات اکتشاف و توسعه را به صورت غیر انتفاعی و بموجب قرارداد برعهده خواهد داشت، لیکن این امر ذمه انتقال دهنده یا انتقال دهندگان را در برابر شرکت ملی نفت ایران از بابت مسئولیتها و تعهدات مندرج در قرارداد بری نخواهد کرد. عنوان «طرف قرارداد» که در این قانون بکار برده شده است شامل «پیمانکار کل» نیز خواهد بود.
4_ شرکت فرعی از لحاظ این ماده عبارت است از شرکتی که مالکیت کلیه سهام آن با شخص و یا اشخاصی باشد که پیشنهاد آنها مورد قبول شرکت ملی نفت ایران بوده وقرارداد پیمانکاری را امضاء نموده» اند.
ماده 9_ مساحت ناحیه عملیات:
1_ در هر قرارداد ناحیه یا نواحی که عملیات اکتشاف و توسعه در آن به موقع اجرا گذارده خواهد شد تعیین و حدود آن مشخص خواهد گردید.
2_ مساحت ناحیه یا نواحی که بموجب قرارداد واحدی به عملیات اکتشاف وتوسعه تخصیص داده می شود در هر صورت مجموعاً بیش از هشت هزار کیلومتر مربع درخشکی و بیش از چهار هزار کیلومتر مربع در مناطق دریایی نخواهد ود.
ماده 10_ مدت:
1_ مدت قراردادهای پیمانکاری که بموجب مقررات ماده 8 این قانون منعقد شود به دو مرحله متوالی اکتشاف و توسعه تقسیم خواهد شد. طول مدت مرحله اکتشاف حداکثر از تاریخ اجرای قرارداد تا پنج سال خواهد بود.
2_ در صورتی که تا پایان مرحله اکتشاف میادین قابل تولید تجاری در ناحیه قرارداد کشف شده باشد مرحله توسعه به دنبال مرحله اکتشاف آغاز خواهد شد.
ماده 11_ مسئولیتهای طرف قرارداد در مرحله اکتشاف:
1_ طرف قرارداد مسئولیت تأمین کلیه وجوه لازم برای انجام عملیات اکتشافی را برعهده خواهد داشت.
2_ طرف قرارداد فقط وقتی مستحق بازیافت وجوه مزبور خواهد بود که عملیات منجر به کشف میدان تجاری بشود.
3_ در صورتی که کشف میدان تجاری مطابق ضوابطی که در قرارداد مربوط تصریح می شود به تحقیق بپیوندد عملیات توسعه میدان مزبور آغاز خواهد شد.
تأمین وجوه لازم جهت عملیات توسعه نیز در صورت درخواست شرکت ملی نفت ایران برعهده طرف قرارداد خواهد بود.
4_ بازپرداخت وجوه مذکور در بندهای 2 و 3 بالا مطابق مقرراتی خواهد بو که براساس مقررات ماده 12 این قانون در هر قرارداد پیش بینی گردد.
ماده 12_ قرارداد فروش نفت:
1_ بعد از آنکه تجاری بودن میدان کشف شده مطابق ضوابطی که در قرارداد مربوط پیمانکاری تصریح می شود؛ به تحقق پیوست قرارداد فروش بین شرکت ملی نفت ایران و طرف قرارداد منعقد خواهد شد. طرف قرارداد حق خواهد داشت که در برابر ریسک هزینه های اکتشافی که متحمل گردیده و نیز در برابر تعهد تأمین هزینه های عملیات توسعه که برعهده گرفته است (در صورتی که تأمین این هزینه ها برعهده طرف قرارداد باشد) مقداری از نفت میدان مکشوفه را از تاریخ آغاز تولید تجاری تحت شرایط مقرر در قرارداد فروش ودر طی مدتی که از پانزده سال تجاوز نخواهد کرد خریداری نماید.
نفتی که بموجب مقررات این ماده به طرف قرارداد فروخته می شود در هر حال از پنجاه درصد نفت تولید شده میدان مکشوفه تجاوز نخواهد نمود.
2_ بهای نفت فروخته شده به طرف قرارداد طوری محاسبه خواهد شد که به اندازه مجموع دو تخفیف زیر از بهای فوب رایج بازار نفت مزبور ارزانتر باشد:
الف _ تحقیقی که رقم کل آن در هر سال برابر با یک دهم مجموع مبالغی باشد که طرف قرارداد از تاریخ قرارداد از تاریخ اجرای قرارداد تا آغاز تولید تجاری از بابت هزینه های عملیات اکتشاف و توسعه در ناحیه قرارداد متحمل شده است. در صورتی که تأمین وجوه لازم جهت عملیات توسعه برعهده طرف قرارداد نباشد فقط هزینه های عملیات اکتشاف درمحاسبه این تخفیف منظور خواهد شد. در صورتی که در یک ناحیه قرارداد دو یا چند میدان تجاری کشف شده باشد مجموع مبالغ هزینه های مزبور بترتیب مقرر در قرارداد مربوط بین آن دو یا چند میدان سرشکن خواهد شد بنحوی که مجموع تخفیفات ناظر بر مجمع نفتی که هرساله از مجموع میدانها به طرف قرارداد فروخته می شود یا یک دهم مجموع هزینه های اکتشاف و توسعه که در ناحیه قرارداد خرج شده است معادل باشد. این تخفیف ظرف مدت ده سال از تاریخ آغاز تولید تجاری ادامه خواهد داشت.
ب – تخفیفی حداکثر معادل پنج درصد بهای فوب رایج بازار نفت فروخته شده به طرف قرارداد که این تخفیف ظرف تمام مدت اعتبار قرارداد فروش ادامه خواهد داشت.
روش تعیین بهای فوب رایج بازار میزان قطعی تخفیف مقرر در شق ب و پیش بینی برنامه تحویل و بارگیری نفت وهمچنین مقررات راجع به طرز پرداخت بها و سایر مقررات لازم در هر قرارداد فروش مندرج خواهد شد. برای هزینه های توسعه ای ممکن است بهره ای تعلق گیرد که حداکثر آن در قرارداد مربوط معین خواهد شد. لیکن برای هزینه های اکتشافی به هیچوجه بهره تعلق نخواهد گرفت. بهره متعلق به هزینه های توسعه ای مطابق این بند مشمول مالیات بردرآمد نخواهد بود.
ماده 13_ تولید تجاری:
آغاز تولید تجاری در مورد هر میدان موقعی خواهد بود که کلیة وسایل تولید وتحویل منظم نفت از میدان مزبور تا نقطة صدور یا پالایش آماده شده و عملاً هم یکصدهزار متر مکعب نفت خام از آن میدان برداشت شده باشد.
از لحاظ این محاسبه در مورد میدان گازی هر هزار متر مکعب گاز طبیعی در 15 درجه سانتیگراد معادل یک متر مکعب نفت خام تلقی خواهد شد.
ماده 14_ پایان مرحلة اکتشاف:
1_ با آغاز تولید تجاری هر میدان، میدان مزبور از ناحیه قرارداد تفکیک می شود و قرارداد پیمانکاری که موجب ماده 11 این قانون پیش بینی شده است نسبت به آن میدان خاتمه می یابد.
2_ اجرای کلیة عملیات در هر میدان تجاری از تاریخ آغاز تولید تجاری آن میدان رأساً برعهده شرکت ملی نفت ایران خواهد بود.
3_ در صورتی که تولید تجاری در یک میدان از ناحیه قرارداد پیش از پایان مرحله اکتشاف (که بموجب مقررات ماده 10 این قانون در هر قرارداد پیش بینی می شود) آغاز گردد عملیات اکتشافی در بقیه ناحیه توسط طرف قرارداد تا پایان مرحله اکتشاف ادامه خواهد یافت.
ماده 15_ ادامه عملیات:
1_ عملیات اکتشافی درناحیه قرارداد حداکثر ظرف ششماه از تاریخ اجرای قرارداد آغاز و بلاانقطاع دنبال خواهد شد.
2_ هرگاه ضرورت انجام تحقیقات و مطالعات خاصی توقف عملیات اکتشافی را برای مدت موقتی ایجاد نماید توقف عملیات فقط با موافقت شرکت ملی نفت ایران میسر خواهد بود.
3_ در صورتی که طرف قرارداد عملیات را بدون تحصیل موافقت قبلی شرکت ملی نفت برای مدتی بیش از سه ماه متوقف سازد شرکت ملی نفت ایران حق فسخ قرارداد را خواهد داشت توقف عملیات که ناشی از قوة قهریه باشد خارج از شمول مقررات این ماده است.
ماده 16_ خاتمه قرارداد بعلت عدم کشف نفت:
1_ هرگاه طرف قرارداد ظرف دورة اکتشاف و پس از انجام حداقل عملیاتی که درقرارداد پیش بینی شده است به این نتیجه برسد که شرایط زیرزمینی ناحیه طوری است که کشف نفت به میزان تجاری مقدور به نظر نمی رسد می تواند از ادامه عملیات خودداری و تقاضای فسخ قرارداد را بکند. دراین صورت طرف قرارداد مکلف خواهد بود ثابت نماید که کلیه امور اکتشافی تا تاریخ مزبور طبق برنامه بموقع اجرا گذارده شده است. هرگاه مبالغی که برای خرج کردن در عملیات مزبور درنظر گرفته شده بود تماماً خرج نشده باشد طرف قرارداد ملزم خواهد بود که کلیه مبالغ خرج نشده را به شرکت ملی نفت ایران بپردازد.
2_ در صورتی که در پایان مرحله اکتشاف، کشف میدان تجاری در هیچ نقطه ای از ناحیه قرارداد به تحقق نپیوسته باشد قرارداد پیمانکاری خاتمه خواهد یافت و طرف قرارداد مطالعه وجوهی را که صرف هزینه های اکتشافی کرده است نخواهد داشت.
طرف قرارداد مکلف خواهد بود کلیه اسناد و مدارک و نقشه های حاصل از عملیات را بطور کامل به شرکت ملی نفت ایران تسلیم نماید.
ماده 17_ تعهدات طرف قرارداد:
1_ شرکت ملی نفت ایران موظف است در هر یک از موارد طرف قرارداد را با قید شرایط مقتضی ملزم نماید که آنجا که بر طبق موازین فنی و مهندسی قابل توجیه باشد حداکثر کوشش را در اجرای عملیات اکتشافی در ناحیه قرارداد بعمل آورد.
2_ در مورد هر میدان تجاری باید ترتیباتی پیش بینی شود که انجام عملیات توسعه وتهیه وسایل لازم جهت استفاده و بهره برداری کامل از آن میدان را درمناسبترین مدت و با رعایت شرایط اقتصادی و اصول صحیح مهندسی تضمین نماید.
ماده 18_ کنترل عملیات:
1_ شرکت ملی نفت ایران مکلف خواهد بود که در مورد هرقرارداد نظارت و بازرسی کامل و مؤثر در عملیات پیمانکار کل اعمال نماید.
2_ طرف قرارداد ملزم خواهد بود که کلیه فعالیتهای خود را با موافقت و تصویب شرکت ملی نفت ایران انجام دهد و هرگونه اطلاعات را طبق نظر و دستور شرکت ملی نفت ایران به نحو جامع و رضایت بخش تهیه و تسلیم نماید.
ماده 19_ مالکیت نفت:
نفت تولید شده از منابع نفتی ایران در مالکیت شرکت ملی نفت ایران خواهد بود. شرکت مزبور نمی تواند هیچ قسمت از نفت را مادام که استخراج نشده است به غیر انتقال دهد.
ماده 20_ استخدام خارجیان:
1_ استخدام کارمند خارجی فقط در مورد مشاغلی مجاز خواهد بودکه کارمند ایرانی واجد تخصص و تجربه لازم برای تصدی آنها در اختیار نباشد. رعایت این مقررات در مورد پیمانکارانی که برای پیمانکار کل کار می کنند نیز لازم خواهد بود.
2_ استخدام کارمند خارجی در هر مورد با مشورت و اجازه شرکت ملی نفت ایران صورت خواهد گرفت و شرکت ملی نفت ایران مکلف خواهد بود که احراز کند که استخدام خارجی در هر مورد برای مدت محدود و آن هم مشروط به تهیه وسایل کارآموزی ایرانیانی باشد که بتوانند در رأس مدت مقرر جایگزین کارمند خارجی گردند.
ماده 21_ انتقالات:
طرف قرارداد نمی تواند حقوقی را که بموجب مقررات قراداد تحصیل و یا تعهداتی را که قبول نموده است به دیگری واگذار کند مگر با موافقت قبلی شرکت ملی نفت ایران و تأئید هیئت وزیران.
ماده 22_ ضمانت اجرایی:
شرکت ملی نفت ایران مکلف است در قراردهایی که بر طبق این قانون تنظیم می شود ضمانت اجرایی کافی از برای تعهدات طرف قرارداد منظور نماید.
ماده 23_ رفع اختلافات:
اختلافاتی که بین شرکت ملی نفت ایران و طرفهای قرارداد پیش آید هرگاه از طریق مذاکره دوستانه بنحوی که در هر قرارداد پیش بینی خواهد شد رفع نشود از طریق داوری حل خواهد شد. مقررات مربوط به ارجاع اختلافات به داوری در هر قرارداد به نحو مقتضی پیش بینی می گردد. آئین رسیدگی در مورد داوری مطابق قوانین ایران و محل داوری تهران خواهد بود مگر آن که بعد از بروز اختلاف طرفین قرارداد نسبت به محل دیگری توافق نمایند.
اعتبار و تفسیر اجرای قراردادها تابع قوانین ایران خواهد بود.
ماده 24_ مصرف کالاها و خدمات:
کالاها و خدمات مورد نیاز عملیات در هر قرارداد از منابع داخلی کشورها تهیه و تحصیل خواهد شد. استفاده از کالاها و خدمات خارجی وقتی مجاز خواهد بود که کالاها و خدماتی که در ایران تهیه و عرضه می شود به تشخیص شرکت ملی نفت ایران از لحاظ کیفیت برای رفع نیازمندی عملیات مناسب نباشد و یا به مقادیر موردنیاز در دسترس نباشد و یا آن که قیمت کالاها و خدمات عرضه شده در ایران به تشخیص شرکت ملی نفت ایران بیش از بیست درصد از قیمت کالاها و خدمات خارجی گرانتر باشد.
ماده 25_ تحصیل اراضی و واردات:
در مورد قراردادهای مشارکت و یا پیمانکاری که مطابق مقررات این قانون جهت انجام عملیات نفتی در ایران منعقد می شود به قرار مشروح زیر عمل خواهد شد:
1_ اراضی و آب و حقوق ارتفاقی مورد نیاز عملیات با استفاده از مزایا و اختیارات مقرر در اساسنامه قانونی شرکت ملی نفت ایران و توسط آن شرکت تحصیل خواهده شد. بهای خرید یا مال الاجاره پرداختی بابت تحصیل اراضی و آب و حقوق ارتفاقی بعلاوه هزینه های مروط به آن در هر مورد به حساب عملیات منظور خواهد گردید.
2_ ماشین آلات و وسایل و هرگونه کالای موردنیاز عملایت با رعایت مقررات ماده 24 این قانون و بر طبق مقررات اساسنامه قانونی شرکت ملی نفت ایران و بنام آن شرکت وارد نخواهد شد.
3_ کلیه اراضی و تأسیسات ثابت در مالکیت شرکت ملی نفت ایران خواهد بود.
ماده 26_ محافظت منابع و جلوگیری از آلودگی محیط:
شرکت ملی نفت ایران مکلف خواهد بود که در جریان عملیات مربوط هر قرارداد دقت و مراقبت کامل را جهت حفظ منابع ثروت طبیعی (مخصوصاً گازهای طبیعی) همچنین جلوگیری از آلودگی محیط (هوا و آب و زمین) بعمل آورد. طرف قرارداد ملزم خواهد بود که در عملیات خود مقرراتی را که در این باب توسط دولت و یا شرکت ملی نفت ایران اعلام و ابلاغ می گردد رعایت نماید. شرکت ملی نفت ایران ضوابطی را که باید در اجرای مفاد این ماده به ویژه درخصوص حفظ منابع نفتی» بازیافت مجدد نفت، افزایش بهره دهی مخازن زیرزمینی نفت، جلوگیری از سوزاندن و به هدر دادن نفت مورد عمل قرار گیرد تدوین و اعلام خواهد کرد.
ماده 27_ نفت مناطق دریایی:
نفت تولید شده از مناطق دریایی ایران در حکم نفتی خواهد بود که از داخل سرزمین ایران تولید شده باشد. مقررات قانون ایران نسبت به کلیه تأسیساتی که در مناطق دریایی مزبور ایجاد شود جاری خواهد بود.
ماده 28_ منافع ایران:
طرف قرارداد مکلف خواهد بود که در اجرای تعهداتی که بموجب قرارداد برعهده دار همواره منافع ایران را ملحوظ دارد.
ماده 29_ شمول قانون:
شرکت ملی نفت ایران درمورد کلیه قراردادهایی که برای انجام عملیات نفتی در داخل کشور منعقد می کند مکلف به رعایت مقررات این قانون خواهد بود.
به شرکت ملی نفت ایران اختیار داده می شود که به منظور تأمین منافع بیشتری برای ایران یا طرفهای دوم قراردادهایی که جهت اجرای عملیات نفتی در داخل کشور پیش از تصویب این قانون امضاء شده و به تصویب مجلسین رسیده است وارد مذاکره شود و هر تغییر و اصلاحی را در مقررات آن قرارادها که باتوجه به روح و مفاد این قانون لازم و مقتضی باشد بعمل آورد. در مورد قراردادهایی که موضوع پرداخت بهره مالکانه (پرداخت مشخص9 نسبت به نفت خام وگاز طبیعی پیش بینی نشده باشد بهره مالکانه ای به میزان متناسب و به تشخیص شرکت ملی نفت ایران مقرر خواهد شد تغییرات و اصلاحاتی که به این نحو در قراردادهای مزبور صورت گیرد بعد از تأئید هیأت وزیران به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
دولت در هر مورد گزارش تغییرات مذکور در این ماده را ظرف سه ماه از تاریخ تأئید به مجلسین خواهد داد.
ماده 30_ تعیین قیمت و آئیننامه های اجرایی:
1_ شرکت ملی نفت ایران قیمتهایی را که در هر مورد مبنای محاسبه بهره مالکانه (پرداخت مشخص) و مالیات بر درآمد نفت خام و گاز طبعی خواهد بود تعیین وبعد از تأئید هیأت وزیران اعلام خواهد نمود ولو این که در قراردادهای موجود به نحو دیگری مقرر شده باشد.
2_ شرکت ملی نفت ایران اختیار دارد قیمتهایی را که در هر مورد مبنای محاسبه مالیات بر درآمدفرآورده های نفتی خواهد بود تعیین و اعلام نماید.
3_ شرکت ملی نفت ایران اختیار دارد که برای تثبیت ارزش و حفظ قدرت خرید ارزی که از بابت فروش نفت وگاز عاید ایران می شود هرگونه اقدام و یا هرگونه موافقتی را با تصویب هیأت وزیران بعمل آورد.
4_ کلیه اقداماتی که در زمینه سه بند بالا پیش از تاریخ تصویب این قانون توسط دولت بعمل آمده است بدین وسیله تأئید و تنفیذ می شود.
5_ شرکت ملی نفت ایران می تواند مقررات و آئیننامه های لازم را در اجرای این قانون تدوین کندو پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجرا بگذارد.
6_ قانون مربوط به تفحص و اکتشاف واستخراج نفت در سراسر کشور و فلات قاره مصوب هفتم امرداد ماه 1336 از تاریخ تصویب این قانون ملغی و این قانون جایگزین آن می گردد.
نوع : قانون
شماره انتشار : 8626
تاریخ تصویب : 1353/05/08
تاریخ ابلاغ : 1353/05/28
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
الحاق تبصره به ماده 15 آئین نامه اموال دولتی اصلاح ماده 9 آئین نامه تعیین برنده مناقصه مصوب 20 مهرماه 1353 هیأت وزیران
