قانون موافقتنامه انتقال محکومین به حبس بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند
جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
عطف به نامه شماره 205655/45084 مورخ 15/9/1389 در اجراء اصل یکصد و بیست و سوم (123) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قانون موافقتنامه انتقال محکومین به حبس بین دولت جمهوری اسلامی‌ایران و دولت جمهوری هند که با عنوان لایحه به مجلس‌شورای‌اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب درجلسه علنی روز چهارشنبه مورخ 11/12/1389 و تأیید شورای محترم نگهبان به پیوست ابلاغ می‌گردد.
رییس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی
شماره8841 24/1/1390
وزارت دادگستری
قانون موافقتنامه انتقال محکومین به حبس بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند که در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ یازدهم اسفندماه یکهزار و سیصد و هشتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 25/12/1389 به تائید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره 86/487 مورخ 17/1/1390 مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می‌گردد.
رییس جمهور ـ محمود احمدی‌نژاد
قانون موافقتنامه انتقال محکومین به حبس بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند
ماده واحده ـ موافقتنامه انتقال محکومین به حبس بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده میشود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه انتقال محکومین به حبس بین
دولت جمهوری اسلامی‌ایران و دولت جمهوری هند
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند که از این پس در این موافقتنامه « دولتهای متعاهد » نامیده می¬شوند،
با اشتیاق به تسهیل بازپروری اجتماعی محکومین به حبس در کشور خودشان؛ و با درنظرگرفتن این‌که این هدف باید با دادن فرصت به اتباع خارجی که در نتیجه ارتکاب جرم کیفری، محکوم و زندانی شده‌اند، برای گذراندن محکومیتشان در درون جامعه خودشان تحقق یابد؛ و
با اعتقاد به اصول حاکمیت ملی و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر؛
به شرح زیر توافق نمودند:
ماده1ـ تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
الف ـ « حکم» به معنای تصمیم یا دستور دادگاه یا هر مرجع قضائی دیگر صادرکننده محکومیت است؛
ب ـ « دولت دریافت‌کننده» به معنای دولتی است که شخص محکوم جهت گذراندن محکومیتش می‌تواند به آن منتقل گردد یا منتقل شده است؛
پ ـ « محکومیت» به معنای هرگونه مجازات یا اقدام سلب‌کننده آزادی است که از سوی یک دادگاه یا هر مرجع قضائی دیگر در اعمال صلاحیت کیفری خود برای دوره زمانی معین یا حبس ابد تعیین گردیده است؛
ت ـ « شخص محکوم» به معنای شخصی است که در حال سپری کردن مجازات زندان بر اساس حکم صادره توسط یک دادگاه کیفری، از جمله دادگاههای ایجادشده به موجب قانونی است که هم اکنون در دولتهای متعاهد جاری است؛
ث ـ « دولت انتقال‌دهنده» به معنای دولتی است که محکومیت علیه شخصی که می‌تواند منتقل گردد یا منتقل شده است در آن صادر شده است؛
ماده2ـ اصول کلی
1ـ شخصی که در قلمرو یک دولت متعاهد محکوم شده است را می‌توان مطابق با مقررات این موافقتنامه به منظور گذراندن محکومیت صادره علیه وی به قلمرو دولت متعاهد دیگر منتقل نمود. برای این منظور، وی می‌تواند تمایل خود به انتقال به موجب این موافقتنامه را به دولت انتقال‌دهنده یا دولت دریافت‌کننده اعلام نماید.
2ـ انتقال می‌تواند به‌وسیله دولت انتقال‌دهنده یا دولت دریافت‌کننده یا شخص محکوم یا هر فرد دیگری که از جانب او اختیار داشته باشد، درخواست گردد.
ماده3ـ شرایط انتقال
1ـ شخص محکوم را می‌توان به موجب این موافقتنامه فقط براساس شرایط زیر منتقل نمود :
الف ـ آن شخص، تبعه دولت دریافت‌کننده باشد؛
ب ـ حکم، قطعی و لازم الاجراء باشد؛
پ ـ هیچ گونه تحقیقات، محاکمه یا هر گونه رسیدگی دیگر در دولت انتقال‌دهنده علیه شخص محکوم مطرح نباشد؛
ت ـ در زمان دریافت درخواست انتقال، هنوز حداقل شش ماه از محکومیت شخص محکوم باقی مانده باشد یا وی در حال سپری کردن حبس ابد باشد؛
ث ـ فعل یا ترک فعلهایی که آن شخص به خاطر آنها در دولت انتقال‌دهنده محکوم شده است در دولت دریافت‌کننده به عنوان یک جرم، قابل مجازات باشند یا اگر در قلمرو آن دولت ارتکاب می‌یافتند تشکیل دهنده یک جرم کیفری می‌بودند؛
ج ـ شخص محکوم به دلیل جرمی‌براساس قوانین نظامی‌محکوم نشده باشد؛
چ ـ انتقال بازداشت شخص محکوم به دولت دریافت‌کننده، مغایرتی با قانون اساسی، حاکمیت، امنیت، نظم عمومی یا هر گونه منافع دیگر دولت انتقال‌دهنده نداشته باشد؛
ح ـ شخص محکوم به انتقال رضایت داده باشد یا هرگاه به دلیل سن یا وضعیت جسمی یا روحی وی، هر یک از دولتهای متعاهد ضروری تشخیص دهد، هر شخص دیگری که براساس قوانین دولت متعاهد مجاز به اقدام از جانب اوست از طرف وی رضایت داده باشد؛
خ ـ دولتهای انتقال‌دهنده و دریافت‌کننده نسبت به انتقال توافق نمایند.
2ـ در موارد استثنائی، دولتهای انتقال‌دهنده و دریافت‌کننده می‌توانند در مورد انتقال موافقت نمایند حتی اگر مدت باقیمانده از محکومیت شخص محکوم که قرار است سپری گردد کمتر از شش ماه باشد.
ماده4ـ تعهد به ارائه اطلاعات
1ـ چنانچه شخص محکوم علاقه‌مندی خود را برای انتقال براساس این موافقتنامه به دولت محکوم‌کننده اعلام نموده باشد، آن دولت اطلاعات و اسناد زیر را به دولت دریافت‌کننده ارسال خواهد نمود، مگر آن‌که هر یک از دولتهای دریافت‌کننده یا انتقال‌دهنده تصمیم گرفته باشد که با انتقال موافقت ننماید :
الف ـ نام، تابعیت، تاریخ و محل تولد شخص محکوم؛
ب ـ در صورت وجود، نشانی وی در دولت دریافت‌کننده؛
پ ـ شرحی از وقایع که محکومیت براساس آنها استوار است؛
ت ـ نوع، مدت و تاریخ آغاز محکومیت؛
ث ـ رونوشت مصدق حکم و نسخه‌ای از مقررات قانونی مربوط که محکومیت علیه شخص محکوم براساس آنها صادر گردیده است؛
ج ـ گزارش پزشکی، اجتماعی یا هرگونه گزارش دیگری در مورد شخص محکوم، هرگاه که به رسیدگی به درخواست وی یا به تعیین شرایطی که ممکن است برای توقیف وی ضروری است، مربوط باشد؛
چ ـ هر گونه اطلاعات دیگری که دولت دریافت‌کننده ممکن است در تمامی‌موارد ضروری تشخیص دهد تا قادر باشد امکان انتقال را بررسی نماید و بتواند شخص محکوم را از پیامدهای کامل انتقال وی به موجب قوانین خود آگاه سازد؛
ح ـ درخواست انتقال از سوی شخص محکوم که قرار است منتقل شود یا از سوی شخصی که مطابق با قانون دولت انتقال‌دهنده مجاز به اقدام از جانب وی است؛ و
خ ـ شرحی نشانگر این‌که چه مقدار از محکومیت، پیشتر سپری گردیده است، از جمله اطلاعات مربوط به هر گونه بازداشت پیش از محاکمه، عفو یا هر گونه عامل دیگر مربوط به اجرای محکومیت.
2ـ به منظور اتخاذ تصمیم در مورد درخواست مطروحه به موجب این موافقتنامه، دولت دریافت‌کـننده، اطلاعات و اسناد زیر را به دولت انتقال‌دهنده ارسال خواهد نمود، مگر آن‌که هر یک از دولتهای دریافت‌کننده یا انتقال‌دهنده تصمیم گرفته باشد که با انتقال موافقت ننماید :
الف ـ شرح یا سندی نشانگر این‌که شخص محکوم تبعه دولت دریافت‌کننده است؛
ب ـ نسخه ای از قانون مربوط دولت دریافت‌کننده که مقرر می‌دارد فعل یا ترک فعلهایی که محکومیت براساس آنها در دولت انتقال‌دهنده صادر گردیده است به موجب قانون دولت دریافت‌کننده نیز تشکیل دهنده یک جرم کیفری است یا چنانچه در قلمرو آن ارتکاب می‌یافت تشکیل دهنده یک جرم کیفری می‌بود؛
پ ـ شرح اثر هرگونه قانون یا مقررات مربوط به طول مدت و اجرای محکومیت در دولت دریافت‌کننده درخصوص جرمی که شخص موردنظر در دولت انتقال‌دهنده در مورد آن محکوم شده است، به ویژه، نسبت به اثر بند (2) ماده (8) این موافقتنامه؛
ت ـ تمایل دولت دریافت‌کننده برای پذیرش انتقال شخص محکوم و تعهد به اجرای بخش باقیمانده محکومیت شخص محکوم؛
ث ـ هرگونه اطلاعات یا سند دیگری که دولت انتقال‌دهنده ممکن است لازم بداند.
ماده5 ـ درخواستها و پاسخها
1ـ درخواستهای انتقال به صورت کتبی توسط مرجع مرکزی دولت درخواست‌کننده از طریق مجاری دیپلماتیک به مرجع مرکزی دولت درخواست‌شونده ارائه خواهد شد. پاسخها نیز از طریق همان مجاری ارسال خواهد گردید.
2ـ از نظر بند (1) این ماده مرجع مرکزی برای جمهوری اسلامی ایران، وزارت دادگستری و برای هند، وزارت کشور خواهد بود.
3ـ دولت درخواست شونده بی‌درنگ دولت درخواست کننده را از تصمیم خود در مورد موافقت یا عدم موافقت با درخواست انتقال آگاه خواهد نمود.
4ـ هر یک از دولتهای متعاهد می‌تواند از انتقال شخص محکوم بدون نیاز به ارائه هر گونه توضیحی خودداری نماید.
ماده6 ـ رضایت به انتقال و تأیید آن
1ـ دولت انتقال‌دهنده تضمین خواهد کرد که شخصی که لازم است مطابق با جزء(خ) بند(1) ماده(3) این موافقتنامه به انتقال رضایت دهد این عمل را به صورت داوطلبانه و با آگاهی کامل از پیامدهای قانونی آن انجام می‌دهد. نحوه ارائه رضایت مزبور تابع قانون دولت انتقال‌دهنده خواهد بود.
2ـ دولت انتقال‌دهنده این امکان را به دولت دریافت‌کننده خواهد داد تا تأیید نماید که رضایت مطابق با شرایط مذکور در بند(1) این ماده داده شده است.
ماده7ـ تحویل اشخاص محکوم
تحویل شخـص محکوم از سوی دولت انتـقال‌دهنده به دولت دریافت‌کننده در محـلی که دولتهـای انـتقال‌دهنده و دریافت‌کـننده توافق‌کنند، انجـام خواهـد شد. دولت دریافـت‌کننده مسؤول انتـقال زندانی از دولت انتـقال‌دهنده خواهد بود و نیز مسؤولیت بازداشت شخص محکوم در خارج از قلمرو دولت انتقال‌دهنده را بر عهده خواهد داشت.
ماده8 ـ آثار انتقال برای دولت دریافت‌کننده
1ـ مراجع صلاحیتدار دولت دریافت‌کننده اجرای محکومیت را از طریق حکم دادگاه یا حکم اداری، آن‌گونه که ممکن است در قانون داخلی آن مقرر شده باشد، براساس شرایط مذکور در ماده(9) این موافقتنامه ادامه خواهند داد.
2ـ با رعایت مقررات ماده(11) این موافقتنامه، اجرای محکومیت تابع قانون دولت دریافت‌کننده خواهد بود و فقط دولت مزبور برای اتخاذ تمامی‌تصمیمات مقتضی صلاحیت خواهد داشت.
ماده9ـ ادامه اجرای محکومیت
1ـ دولت دریافت‌کننده به ماهیت حقوقی و مدت محکومیت، آن‌گونه که از سوی دولت انتقال‌دهنده تعیین شده است پایبند خواهد بود.
2ـ در هر حال، چنانچه محکومیت از نظر نوع یا مدت یا هر دو، با قانون دولت دریافت‌کننده سازگار نباشد یا قوانین آن دولت چنین الزام نماید، دولت مزبور می‌تواند از طریق حکم دادگاه یا حکم اداری، محکومیت را به مجازات یا اقدام مقرر در قانون خود تبدیل نماید. تا آنجا که ممکن است، مجازات یا اقدام مزبور از نظر نوع و مدت با محکومیت صادره در حکم دولت انتقال‌دهنده سازگار خواهد بود. به هر حال، دولت مزبور محکومیت صادره در دولت انتقال‌دهنده را ازنظر نوع یا مدت تشدید نخواهد کرد.
3ـ شخص محکومی‌که براساس این موافقتنامه انتقال یافته است برای فعل یا ترک فعلهایی که محکومیت به موجب آنها در دولت انتقال‌دهنده صادر گردیده است در دولت دریافت‌کننده محاکمه یا محکوم نخواهد شد.
ماده10ـ آثار پایان محکومیت برای دولت انتقال‌دهنده
هنگامی که دولت دریافت‌کننده، دولت انتقال‌دهنده را مطابق جزء (الف) بند (1) ماده(13) این موافقتنامه از پایان یافتن محکومیت مطلع نماید، چنین اعلامی اثر اجرای محکومیت در دولت انتقال‌دهنده را دارد.
ماده11ـ عفو، بخشودگی یا تخفیف و تجدیدنظر در حکم
1ـ هر یک از دولتهای متعاهد می توانند مطابق با قانون اساسی یا سایر قوانین خود نسبت به محکومیت، عفو، بخشودگی یا تخفیف اعطاء نمایند.
2ـ فقط دولت انتقال‌دهنده در مورد هر گونه درخواست برای تجدیدنظر در حکم تصمیم‌گیری خواهد نمود.
ماده12ـ خاتمه اجرای محکومیت
دولت دریافت‌کننده در اسرع وقت پس از آگاهی از هرگونه تصمیم یا اقدام دولت انتقال‌دهنده که در نتیجه آن، محکومیت دیگر لازم‌الاجراء نیست اجرای محکومیت را پایان خواهد داد.
ماده13ـ اطلاعات مربوط به اجرای محکومیت
1ـ دولت دریافت‌کننده، دولت انتقال‌دهنده را از موارد زیر آگاه خواهد نمود :
الف ـ هرگاه اجرای محکومیت به پایان رسیده باشد؛
ب ـ در صورتی که شخص محکوم پیش از پایان یافتن اجرای محکومیت از بازداشت فرار کند. در چنین مواردی، دولت دریافت‌کننده اقدامات لازم برای دستگیری زندانی به منظور تحمل باقیمانده مجازات به عمل خواهد آورد و براساس قوانین مربوط خود هرگونه اقدام ضروری را انجام می‌دهد.
2ـ دولت دریافت‌کننده در صورت درخواست دولت انتقال‌دهنده گزارشی ویژه در مورد اجرای محکومیت ارائه خواهد داد.
ماده14ـ عبور
چنانچه هر یک از دولتهای متعاهد ترتیباتی را با دولتی ثالث برای انتقال اشخاص محکوم منعقد نماید، دولت متعاهد دیگر در تسهیل عبور دادن اشخاص محکوم مورد انتقال از قلمرو خود به موجب ترتیبات مزبور همکاری خواهد نمود، به استثناء این‌که می‌تواند از پذیرش عبور هر شخص محکومی‌که تبعه خود اوست امتناع ورزد. دولت متعاهدی که در نظر دارد چنین انتقالی را انجام دهد پیشتر دولت متعاهد دیگر را از این عبور آگاه خواهد نمود.
ماده15ـ هزینه‌ها
غیر ازهزینه‌هایی که منحصراً در قلمرو دولت انتقال‌دهنده به وجود می‌آید، هر گونه هزینه حاصله در اجرای این موافقتنامه بر عهده دولت دریافت‌کننده خواهد بود. با این حال، دولت دریافت‌کننده می‌تواند تمام یا بخشی از هزینه‌های انتقال را از شخص محکوم یا منابع دیگر دریافت نماید.
ماده16ـ زبان
درخواستها و اسناد مؤید، ترجمه‌ای به زبان دولت درخواست شونده یا به زبان انگلیسی را همراه خواهد داشت.
ماده17ـ دامنه شمول
این موافقتنامه نسبت به اجرای محکومیتهای صادره پیش یا پس از لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه قابل اعمال خواهد بود.
ماده18ـ اصلاحات
هرگونه اصلاحات یا تغییرات در این موافقتنامه که مورد توافق طرفهای متعاهد قرار گرفته است طبق همان رویه اعمال‌شده در مورد لازم‌الاجراءشدن موافقتنامه،
لازم الاجراء خواهد شد.
ماده19ـ حل و فصل اختلافات
هرگونه اختلاف درخصوص تفسیر و اجرای این موافقتنامه به‌طور دوجانبه به وسیله مراجع مرکزی از طریق مجاری دیپلماتیک حل و فصل خواهد شد.
ماده20ـ مقررات پایانی
1ـ این موافقتنامه منوط به تصویب خواهد بود و در تاریخی که اسناد تصویب مبادله می‌گردد لازم الاجراء خواهد گردید.
2ـ این موافقتنامه تا شش ماه پس از تاریخی که هر یک از دولتهای متعاهد با اعلان کتبی، دولت متعاهد دیگر را از قصد خود برای پایان بخشیدن به آن آگاه می‌سازد معتبر خواهد بود.
3ـ با این وجود این موافقتنامه همچنان نسبت به اجرای محکومیتهای زندانـیانی که براساس این موافـقتنامه پیش از تاریخ اخـتتام آن منتـقل شـده‌اند اعمال خواهد گردید.
با تأیید مراتب فوق، امضاءکنندگان زیر که از سوی دولتهای متبوع خود دارای اختیار هستند این موافقتنامه را امضاء نموده‌اند.
این موافقتنامه در دو نسخه درشهر دهلی نو درتاریخ هجدهم تیر ماه 1389 هجری شمسی مطابق با نهم جولای 2010 میلادی به زبانهای فارسی، هندی و انگلیسی که همه متون از اعتبار یکسان برخوردارند تنظیم گردید. در صورت اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی مرجح خواهد بود.
از طرف:
جمهوری اسلامی‌ایران
وزیر امور اقتصادی و دارایی
سید شمس الدین حسینی
از طرف :
جمهوری هند
وزیر امور خارجه
شری اس.ام.کریشنا
قانون فوق مشـتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتـنامه شامل بیست ماده در جـلسه علنی روز چـهارشنبه مورخ یازدهم اسفـند‌ماه یکهزار و سـیصد و هشتاد و نه مجلـس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 25/12/1389 به تأیید شورای نگهبان رسید.
نوع : قانون
شماره انتشار : 19260
تاریخ تصویب : 1389/12/11
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی : وزارت دادگستری -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
مصوبه « تأیید انتخاب رئیس دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی جیرفت» رأی شماره 1 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع عدم جواز پرداخت کمک سود متعلق به تسهیلات بانکی قبل از اعطای تسهیلات به متقاضیان انتقال از تهران و کلان‌شهرها
