برای توجه مسئولیت به ضامن بایدبه منجزبودن مندرجات سندتوجه شود
رای دیوان عالی کشور
اگرکسی مبلغی به دیگری مقروض شودوقرارشودکه ده ساله بپردازدودکان خودراهم رهن گذاردکه منفک نشودمگربه اداءدین ودرذیل سندکسی دیگربنویسد "این جانب ضمانت شرعی می نمایم که هرسال متدرجاوصول وایصال نمایم واگر ایشان ندادندازعهده برآیم ...واگرقیمت وثیقه کافی نباشدادای دین را این جانب برسانم "عبارت مندرج درسنددلالت صریح داردبراینکه مقصود متعهدتعهدوصول وجه ازمدیون وایصال بداین بوده است ودرصورت عدم وصول شخصاازعهده برآیدنه انتقال وجه سندبطورمنجزازذمه مدیون به ذمه مشارالیه وقرینه قطعی این معنی بودن وثیقه دین ازمال خودمدیون است واشعارذیل سندبه اینکه (اگرقیمت وثیقه ادای دین راکافی نباشداین جانب برسانم )بنابراین استفاده ضمان منجزبنحوی که دعوی قابل توجه به مدیون اصلی نباشدبرخلاف مدلول سنداست .
حکم شماره 357-8/2/19شعبه 3
مرجع :
مجموعه رویه قضائی (قسمت حقوقی )
ازسال 1311 تاسال 1330
تالیف : احمدمتین
اسفندماه 1330
12
نوع : آراء و نظریات
شماره انتشار : 357
تاریخ تصویب : 1319/02/08
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
اگرکسی مبلغی به دیگری مدیون گردد ویک نفرتعهدکندکه درصورت ازموادقانون کدخدائی ضمانت حقوقی دهداردرمقابل مالکین استفاده نمی شود
