قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون کمک رسانی به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی و کنوانسیون اعلام فوری حادثه هسته أی
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون کمک رسانی به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی و کنوانسیون اعلام فوری حادثه هسته أی
ماده واحده ـ به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود به کنوانسیون کمک رسانی به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی و کنوانسیون اعلام فوری حادثه هسته أی به شرح پیوست با لحاظ شرایط زیر ملحق گردد و اسناد مربوط را تسلیم نماید:
1ـ اعلام مصونیت و معافیت مالیاتی و خودداری از اقامه دعوا و سایر موارد مندرج در بندهای (2) و(3) ماده (8) و بند (2) ماده (10) کنوانسیون کمک رسانی به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی برای جمهوری اسلامی ایران لازم الرعایا نمی باشد.
هیأت وزیران می تواند در صورت صلاحدید به طور موردی، در اعملا بند(10) ماده (8) و بند (6) ماده (10) ، اعلام انصراف نماید.
2- حل اختلاف موضوع بند 2 ماده 13 کنوانسیون کمک رسانی به هنگام وقوع حادثه هسته یا فوریت رادیولوژیکی و بند 2 ماده 11 کنوانسیون اعلام فوری حادثه هسته أی برای جمهوری اسلامی ایران لازم الرعایا نمیباشد.
هیأت دولت می تواند در مواردی که به صورت موردی ارجاع به داوری هنگام بروز اختلاف به مصلحت باشد با رعایت مقررات داخلی اقدام نماید.
بسم الله الرحمن الرحیم
کنوانسیون اعلام فوری حادثه هسته أی
دولتهای عضو این کنوانسیون
با علم به این که فعالیتهای هسته أی در قلمرو تعدادی از دولتها در حال انجام می باشد،
با توجه به این که اقدامات گسترده أی جهت تضمین ایمنی سطح بالای فعالیتهای هسته أی به منظور پیشگیری از حوادث هسته أی و کاهش اثرات چنین حوادثی در صورت وقوع، انجام پذیرفته و همچنان ادامه دارد.
با علاقه به تحکیم همکاریهای وسیعتر بین المللی در راستای توسعه و استفاده از انرژی هسته أی توام با ایمنی.
با اعتقاد به ضرورت فراهم نمودن اطلاعات مربوط در خصوص حوادث هسته أی برای دولتها درکوتاهترین زمان ممکن به منظو رکاهش اثرات رادیولوژیکی در ماورای مرزها، و با توجه به سودمندی توافقهای دو جانبه پیرامون تبادل اطلاعات در این زمینه،
به شرح زیر توافق نموده اند:
ماده 1ـ حدود اجراء
1ـ این کنوانسیون در صورت وقوع هر حادثه أی که دربرگیرنده تاسیسات یا فعالیتهای یک دولت عضو یا اشخاص حقیقی و حقوقی تحت صلاحیت یا کنترل آن موضوع بند (2) زیر،که مواد رادیواکتیو از آنها منتشر گردد یا احتمال انتشار آن وجود داشته باشد و چنین حادثه أی منجر به انتشار مواد مزبور در ماورای مرزهای بین المللی گردیده و یا احتمالا به آن مجر گرددو این امر برای دولت دیگر از نظر ایمنی رادیولوژیکی حائز اهمیت باشد،اجرا می شود.
2ـ تاسیسات و فعالیتهای موضوع بند 1 به شرح زیر می باشند،
الف – هر رآکتور هسته أی در هر محل که واقع شده باشد.
ب – هرگونه تاسیسات چرخ سوخت هسته أی .
پ – هرگونه تاسیسات پسماندارای مواد رادیواکتیو
ت – حمل ونقل و نگهداری سوختهای هسته أی یا پسمانهای رادیواکتیو
ث – تولید، استفاده،نگهداری،و اگذاری وحمل و نقل رادیوایزوتوپها برای اهداف کشاورزی، صنعتی، پزشکی، علمی و تحقیقاتی و .
ج – استفاده از رادیوایزوتوپها برای تولید برق جهت اهداف فضایی.
ماده 2ـ اعلام و اطلاع:
در صورت وقوع حادثه مشروح درماده 1 ، (که از این پس حادثه هسته أی نامیده می شود) دولت عضو موضوع ماده مذکور باید:
الف) بی درنگ از طریق آژانس بین المللی انرژی اتمی (که از این پس آژانس نامیده می شود) یا به طور مستقیم، دولتهائی را که از نظر فیزیکی به گونه أی که در ماده (1) مشخص شده تحت تأثیر قرار گرفته یا احتمالا تحت تأثیر قرار خواهند گرفت و نیز اژانس را از حادثه هسته ای، ماهیت و زمان وقوع ومحل دقیق آن در ضرورت اقتضاء مطلع نماید، و
ب – بی درنگ دولتهای موضوع بند (الف ) را به طور مستقیم یا از طریق آژانس ونیز خود آژانس را از اطلاعات موجود در باطه با کاهش اثرات رادیولوژیکی در ان کشورها به گونه أی که درماده 5 مشخص شده، آگاه نماید.
ماده 3ـ سایر حوادث هسته أی:
از نظر کاهش اثرات رادیولوژیکی، دولتهای عضو می توانند وقوع حوادث هسته أی غیر از حوادث مشروح در ماده 1 را نیز اعلام نمایند.
ماده 4ـ وظایف آژانس:
آژانس باید:
الف – بی درنگ دولتهای عضو و دولتهای عضو آژانس و سایر دولتهائی را که از نظر فیزیکی به گونه أی که درماده 1 مشخص شده تحت تأثیر قرا رگرفته یا احتمالا تحت تأثیر قرار خواهند گرفت و سازمانهای بین الدولی بین المللی ذی ربط (که از این پس سازمانهیا بین المللی نایمده یم شوند) را به موجب نبد الف ماده 2 دریافت اعلامیه مطلع نماید، و
بـ اطلاعات دریافتی به موجب بند (ب) ماده 2 را بنا به تقاضا بی درنگ دراختیار هر یک از دولتهای عضو، دولتهای عضو آژانس یا سازمان بین المللی ذی ربط قرار دهد.
ماده 5ـ اطلاعات قابل ارائه:
1ـ اطلاعاتی که به موجب بند ب ماده 2 ارائه می گردد باید شامل اطلاعات زیر که در آن موقع در دسترس دولت اعلام کننده است، باشد:
الف – زمان، محل دقیق در صورت اقتضاء وماهیت حادثه هسته
ب – تاسیسات یا فعالیت مربوط
پ – علت احتمالی یا حجتمی و گسترش قابل پیش بینی حادثه هسته أی در ارتباط با انتشار مواد رادیواکتیو در ماورای مرزها،
ت – خصوصیات کلی انتشار رادیواکتیو از جمله،تا حدی که عملی و مقتضی باشد، ماهیت، حالت احتمالی فیزیکی و شیمیائی ومقدار.ترکیب و ارتفاع موثر انتشار رادیواکتیو
ث – اطلاعات مربوط به شرایط جوی و آبی فعلی وآتی که برای پیش بینی انتشار مواد رادیواکتیو در ماورای مرزها لازم است.
ج – نتایج کنترل محیطی در رابطه با انتشار مواد رادیو اکتیو در ماورای مرزها
چ – اقدامات به علم آمده یا برنامه ریزی شده برای حفاظت محیط خارج از پایگاه
ح – علمرکد پیش بینی شده انتشار رادیواکتیو در طول زمان.
2ـ اطلاعات مزبور در فواصل مناسب به وسله اطلاعات بیشتری درمو.رد روند وضعیت اضطراری از جمله اتمام واقعی یا پیش بینی شده آن، تکمیل می گردد.
3ـ اطلاعات دریافی به موجب بند (ب) ماده 2 بدون محدودیت قابل استفاده است مگر در مواردیکه چنین اطلاعاتی به طور محرمانه از سوی دولت عضو ارائه گردیده باشد.
ماده 6ـ مشاوره:
دولت عضوی که اطلاعاتی را به موجب بند (ب) ماد 2 ارائه می نماید، تا حدی که به طور معقول عملی باشد با فوریت به تقاضای مشورت و یا اطلاعات بیشتری که از سوی دولت عضو تحت تأثیر قرار گرفته. درخواست گردیده از نظر کاهش اثرات رادیولوژیکی در دولت مزبور پاسخ خواهد داد.
ماده 7ـ مقامهای صالح و مراکز تماس:
1ـ هر دولت عضو به طور مستقیم یا از طریق آژانس،مقامهای صالح خود و مرکز تماسی را که مسؤول صدور و دریافت اعلامیه و اطلاعات موضوع ماده 2 می باشند به آژانس و سایر دولتهای عضو اعلام خواهد نمود. مراکز تماس یاد شده و کانون مرکزی در آژانس به طور پیوسته در دسترس خواهند بود.
2ـ هر دولت عضو بی درنگ آژانس را از هرگونه تغییراتی که ممکن است در اطلاعات موضوع بند 1 رخ دهد،آگاه خواهد نمود.
3ـ آژانس فهرست مقامهای ملی ومراکز تماس مزبور و نیز مراکز تماس سازمانهای بین المللی ذی ربط را با جدیدترین تغییرات آن نگاهداری نموده، در اختیار دولتهای عضو و دولتهای عضو آژانس و سازمانهای بین المللی ذی ربط قرار خواهد داد.
ماده 8ـ کمک به دولتهای عضو:
آژانس طبق اساسنامه خود و بنا به درخواست دولت عضوی که خود دارای فعالیت هسته أی نبود لیکن با یک دولت غیر عضو دارای برنامه هسته أی فعال هم مرز باشد،بررسی هایی را پیرامون امکان ایجاد و اجرای نظام کنترل تشعشع به منظور تسهیل دستیابی به اهداف این کنوانسیون انجام خواهد داد.
ماده 9ـ موافقتنامه های دو جانبه یا چند جانبه:
دولتهای عضو در راه پیشبردمنافع مشترک خودمی توانند در صورتی که مقتضی بدانند موافقتنامه های دو جانبه یا چند جانبه أی را در رابطه با موضوع این کنوانسیون منعقد نمایند.
ماده 10ـ ارتباط با سایر موافقتنامه های بین المللی:
این کنوانسیون به قحوق و تعهدات متقابل دولتهای عضو به موجب موافقتنامه های بین المللی موجود که به مسائل تحت پوشش این کنوانسیون مربوط می گرددیا به موجب موافقتنامه های بین المللی آتی که طبق موضوع و هدف این کنوانسیون منعقد خواهد شد، خللی وارد نمی سازد.
ماده 11- حل و فصل اختلافات:
1ـ در صورت بروز اختلاف بین دولتهای عضو یا بین یک دولت عضو و آژانس در رابطه با تفسیر یا اجرای این کنوانسیون، طرفهای اختلاف به منظور حل و فصل آن از طریق مذاکره یا هر طریق مسالمت آمیز دیگری که برای حل اختلاف مورد قبول آنها باشد، با یکدیگر مشورت خواهند نمود.
2ـ چنانچه اختلافی از این قبیل بین دولتهای عضو ظرف یک سال از تاریخ تقاضای مشورت به موجب بند (1) قابل حل وفصل نباشد، بنابه تقاضای هر یک از طرفها ، اختلافات مزبور به داوری و یا دیوان بین المللی دادگستری برای تصمیم گیری ارجاع خواهد گردید. در صورتی که اختلافی به داوری ارجاع گردد اگر ظرف ش ماه از تاریخ تقاضا، طرفهای اختلاف قادر به توافق در مورد ترکیب هیأت داوری نگردند، هر یک از آنها می تواند از رئیس دیوان بین المللی دادگستری یا دبی رکل سازمان ملل متحد درخواستتعیین یک یا چند داوررا بنماید. در مواردی که تقاضای متعارضی از سوی طرفهای اختلاف ارسال گردد، تقاضایی که به دبیر کل سازمان ملل متحد تقدیم گردیده، دارای اولویت خواهد بود.
3ـ هر دولتی می تواند به هنگام امضاء تنفیذ،پذیرش، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون،اعلام کند که خودرا ملزم به رعایت یک یا هر دوروش حل اختلاف که در بند 2 پیش بینی گردیده است،نمی داند. سایر دولتهای عضو ملزم به رعایت تشریفات حل اختلاف پیش بینی شده در بند 2 در ارتباط با دولت عضوی که اعلامیه مزبور برای آن معتبر و مجری است نخواهند بود.
4ـ دولت عضوی که اعلامیه أی طبق بند 3 صادر نموده است می توانددر هر موقع انصراف از آن را به امین اسناداعلام نماید.
ماده 12ـ قابلیت اجرا:
1ـ این کنوانسیون برای امضای کلیه دولتها و نامیبیا به نمایندگی شورای سازمان ملل متحد برای نامیبیا، در دفتر مرکزی آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین و دفتر مرکزی سازمان ملل متحد در نیویورک به ترتیب از 26 سپتامبر و 6 اکتبر 1986 میلادی برابر 4 و (14) مهرماه 1365 هجری شمسی به مدت دوازده ماه یا تا زمان لازم الاجرا شدن آن، هر کدام از مدتها که طولانی تر باشد، مفتوح خواهد بود.
2ـ هر یک از دولتها و نامیبیا به نمایندگی شورای سازمان ملل متحد برای نامیبیا، می توانند رضایت خود را نسبت به متعهد شدن به این کنوانسیون، از طریق امضاء یا تودیع سند تنفیذ، پذیرش،تصویب پس از امضای مشروط به تنفیذ،پذیرش یا تصویب یا از طریق تودیع سند الحاق،اعلام نمایند. اسناد تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق نزد «این اسناد» تودیع خواهد گردید.
3ـ این کنوانسیون سی روز پس از اعلام رضایت سه دولت نسبت به متعهد شدن به آن، لازم الاجرا خواهد شد.
4ـ برای هر دولتی که رضایت خود را نسبت به متعهد شدن به این کنوانسیون بعد از لازم الاجرا شدن آن اعلام می دارد، این کنوانسیون سی روز پس از تاریخ اعلام رضایت، برای آن دولت لازم الاجراءخواهد شد.
5ـ الف این کنوانسیون برای الحاق سازمانهای بین المللی و سازمانهای اتحاد منطقه أی که از سوی دولتهای حاکم تشکیل گردیده و برا مذاکره، انعقاد و اجرای موافقتنامه های بین المللی درمورد مسائل تحت پوشش این کنوانسیون ذی صلاح میباشد، به نحوی که در این ماده مقرر گردیده است، مفتوح خواهد بود.
ب ـ سازمانهای مزبور درمواردی که درحیطه صلاحیت آنها می باشد، حقوق و تعهدایت را که این کنوانسیون برای دولتهای عضو قائل گردیده،از سوی خود اعمال و اجرا خواهند نمود.
پ – سازمان مزبور به هنگام سپردن سند الحاق،باید اعلامیه أی حاکی از حدود صلاحیت خود را در مسائل تحت پوشش این کنوانسیون برای امین اسناد ارسال نماید.
ت – سازمان یاد شده دارای حق رأی، اضاف بر آنچه دولتهای عضو از آن برخوردار هستند، نخواهد بود.
ماده 13ـ اجرای موقت:
هر دولتی می تواند پس از امضاء یادر تاریخ دیرتری قبل از لازم الاجرا شدن این کنوانسیون درمورد آن دولت، اعلام نماید که به طور موقت آن را اجرا خواهد نمود.
ماده14ـ اصلایه ها:
1ـ هر دولت عضو می تواند اصلاحیه هایی را در مورداین کنوانسیون پیشنهاد نماید. اصلاحیه پیشنهادی به امین اسنا تسلیم می گرددو او به فوریت آن را بین کلیه دولتهای عضو توزیع خواهد نمود.
2ـ چنانچه اکثریت دولتهیا عضو تقاضای برگزرای اجلاسی را برای بررسی اصلاحیه های پیشنهادی بنمایند، امین اسناد همگی دولتهای عضو را به حضور در چنین اجلاسی که نباید زودتر از سی روز پس از انتشار دعوتنامه برپا گردد، فرا خواهد خواند. هرگونه اصلاحیه أی که در اجلاس به تصویب اکثریت دو سوم تمام دولتهای عضو برسد در پروتکلی منعکس می گرددکه برای امضاءهمه دولتهای عضو در وین و نیویورک مفتوح خواهد بود.
3ـ پروتکل یاد شده سی روز پس از اعلام رضایت سه دولت نسبت به متعهد شدن به آن لازم الاجراء خواهد شد. برای هر دولتی که رضایت نسبت به متعهد شدن به پروتکل را پس از لازم الاجرا شدن آن اعلا کند، پروتکل مزبور سی روز پس از تاریخ اعلا رضایت، لازم الاجرا خواهد شد.
ماده 15ـ کناره گیری:
1ـ هر دولت عضو می تواند با اطلاعیه کتبی به امین اسناد ازاین کنوانسیون کناره گیری نماید.
2ـ کناره گیری یک سال پس از تاریخی که امین اسناد اطلاعیه مربوط را دریافت نماید قابل اجرا خواهد شد.
ماده 16ـ امین اسناد:
1ـ دبیر کل آژانس امین اسناد این کنوانسیون خواهد بود.
2ـدبیر کل آژانس تمامی دولتهیا عضو و سایر دولتها را بی درنگ از موارد زیر آگاه خواهد نمود.
الف – امضای این کنوانسیون یا هر پروتکل اصلاحی،
ب – تودیع هر سند تنفیذ، پذیرش،تصویب یا الحاق که مربوط به این کنوانسیون یا هر پروتکل اصلاحی باشد،
پ – هر اعلامیه یا انصراف از آن طبق ماده 11
ت - هر اعلامیه اجرای موقت این کنوانسیون طبق ماده 13
ث – لازم الاجرا شدن این کنوانسیون و هر اصلاحیه آن، و
ج – هرگونه کناره گیری انجام شده به موجب ماده 15
ماده 17 – اعتبار متون ونسخه های مصدق:
نسخه اصلی این کنوانسیون که اعتبار متون عرب،چینی، انگلیسی،فرانسوی، روسی و اسپانیایی آن برابر است، نزد دبیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی تودیع خواهد شد و او نسخه های مصدق آن را به دولتهیا عضو وسایر دولتها ارسال خواهد نمود.
در تایید مراتب فوق، امضاء کنندگان زیر که به نحو مقتضی مجاز شدهاند این کنوانسیون را که برای امضاء به گونه پیش بینی شده در بند 1 ماده 12 مفتوح میباشد،امضاء نمودهاند.
این کنوانسیون در اجلاس ویژه کنفرانس عمومی آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین به تاریخ بیست و ششم سپتامبر یکهزار و نهصد وهشتاد و شش میلادی (4/7/1365 هجری شمسی) به تصویب رسید.
بسم الله الرحمن الرحیم
کنوانسیون کمک رسانی به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فورتی رادیولوژیکی
دولتهیا عضو این کنوانسیون،
با علم به این که فعالیتهای هسته أی در قلمرو تعدادی از دولتها در حال انجام است،
با توجه به أی که اقدامات گسترده أی جهت تضمین ایمنی سطح بالای فعالیتهای هسته أی به منظورپیشگیری از حوادث هسته أی و کاهش اثرات آن در صورت وقوع، انجام پذیرفته و همچنان ادامه دارد.
با علاقه به ضرورت وجود یک چارچوب بین المللی جهت تسهیل کم رسانی فوری به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیی به منظور کاهش اثرات آن، با توجه به سودمندی توافق های دو جانبه یا چندجانبه پیرامون مساعدت های متقابل در این زمینه،
و با عنایت به فعالیتهای آژانس بین المللی انرژی اتمی درتنظیم رهنمودهایی برای ترتیبات کمک رسانی فوری متقابل در رابطه با حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی، به شرح زیر توافق نمودهاند:
ماده 1ـ مقررات کلی:
1ـدولتهای عضو طبق مفاد این کنوانسیون به منظور تسهیل کمک رسانی فوری به هنگام وقوع حادثه هستهأی یا فورتی رادیولوژیکی برای کاهش آثار آن و محافظت از جان ومال و محیط زیست در مقابل اثرات انتشار مواد رادیواکتیو، متقابلا با یکدیگر و با آژانس بین المللی انرژی اتمی (که از این پس آژانس نامیده می شود) همکاری خواهند نمود.
2ـبه منظور تسهیل همکاری مزبور،دولتهای عضو میتوانند در مورد ترتیبات دو جانبه یا چند جانبه یا در صورت اقتضاء تلفیقی از آنها جهت جلوگیری یا کاهش صدمات و خساراتی که ممکن است به هنگام حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی به وجود آید،توافق نمایند.
3ـ دولتهیا عضو از آژانس درخواست می نمایند که درچارچوب اساسنامه خود،حداکث رتلاش خود را طبق مفاد این کنوانسیون به منظور پیشبرد،حمایت و تسهیل همکاری بین دولتهای عضو که در این کنوانسیون پیش بینی گردیده است،مبذول دارد.
ماده 2ـ کمک رسانی:
1ـ چنانچه دولت عضو به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فورتی رادیولوژیکی نیاز به کمک داشته باشد اعم از آن که منشاء چنین حادثه یا فوریتی درحیطه قلمرو،صلاحیت یا کنترل آن دولت باشد یا نباشد، دولت مزبور می تواند از هر دولت عضو دیگر به طور مستقیم یا از طریق آژانس و نیز از آژانس یا در صورت اقتضاء از سایر سازمانهای بین الدولی بین المللی (که از این پس سازمانهای بین المللی نامیده می شوند) تقاضای کمک نماید.
2ـ دولت عضوی که درخواست کمک می کند باید میزان و نوع کمک مورد نیاز را مشخص نموده و در صورت امکان اطلاعات لازم را دراختیار دولت کمک رساننده قرار دهد تا دولت مزبور بتواند میزان توانائی خود را در انجام این تقاضا تعیین نماید. چنانچه تعیین میزان و نوع کمک مورد نیاز برای دولت متقاضای مقدور نباشد،دولت کمک رساننده ودولتهای متقاضی با مشورت یکدیگر در مورد میزان ونوع کمک لازم تصمیم گیری خواهند نمود.
3ـهر دولت عضوی که از آن تقاضای کمک می شود بی درنگ در این مورد اتخاذ تصمیم نموده و به طور مستقیم یا از طریق آژانس موقعیت خو را از نظر امکان کمک رسانی لازم و حدود وشرایط ارائه چنین ککی به دولت متقاضی اعلام خواهد نمود.
4ـ دولتهای عضو در حدود توانائی های خود،کارشناسان،تجهیزات وموادی که قادر به فراهم نمودن آن برای کمک رسانی به سایر دولتهای عضو به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فورتی رادیولوژیکی میباشند و همچنین شرایط کمک رسانی به ویژه شرایط مالی که تحت آنها کمک رسانی امکان پذیر است،تعیین و به آژانس اعلام خواهد نمود.
5ـ هر دولت عضوی میتواند در رابطه با معالجات پزشکی یا اسکان مجدد موقت مردم درگیر درحادثه هستهأی یا فوریت رادیولوژیکی در قلمرو دولت عضو دیگر تقاضای کمک نماید.
6ـ آژانس طبق اساسنامه خود و به نحو مقرر در این کنوانسیون به تقاضای کمک رسانی دولت عضو یا دولت عضو آژانس به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی از راههای زیر پاسخ خواهد داد:
الف – فراهم نمودن وتخصیص منابع مالی مناسب برای این منظور.
ب – ارسال فوری تقاضا به سایر دولتهخا وسازمانهای بین المللی که طبق اطلاعات آژانس ممکن است منابع لازم را در اختیار داشته باشند.
پ – هماهنگ نمودن کمک در سطح بین المللی که ممکن اس به این صورت فراهم گردد مشروط بر آن که دولت متقاضی چنین تقاضائی نموده باشد.
ماده 3ـرهبری وکنترل کمک رسانی:
جز در مواردی که به نحو دیگری توافق شده باشد:
الف – مسئولیت رهبری، کنترل، هماهنگی ونظارت کلی بر کمک رسانی به عهده دولت متقاضی در قلمرو خویش می باشد. دولت کمک رساننده،در مواردی که کمک رسانی مستلزم جود کارکناین باشد، با مشورت دولت متقاضی شخص مسوول را تعیین وفردمزبور بی درنگ نظارت عملیاتی خود را برروی کارکنان وتجهیزات مورد را تعیین و فرد مزبور بی درنگ نظارت عملیاتی خود را برروی کارکنان و تجهیزات مورد تدارک اعمال می نماید. شخص منصوب، نظارت خود را با همکاری مقامهای ذی ربط دولت متقاضی انجام خواهد داد.
ب – دولت متقاضی در حد مقدورات خود،تسهیلات و خدمات در حد مقدورات خود،تسهیلات و خدمات محلی را برای اجرای مناسب ومؤثر کمک رسانی فراهم خواهد ساخت. همچنین حفاظت کارکنان،تجهیزات و مورد تدارک اعمال می نماید. شخص منصوب،نظارت خود را با همکاری مقامهای ذی ربط دولت متقاضی انجام خواهد داد.
پ – مالکیت تجهیزات و موادی که هر یک از طرفها در طول دوره های کمک رسانی فراهم می نمایند به قوت خود باقی خواهدماند و استرداد آنها تضمین میگردد.
ت – دولت عضو کمک رساننده در پاسخ به درخواست موضوع بند 5 ماده 2 امر کمک رسانی را در قلمرو خود هماهنگ خواهد نمود.
ماده 4ـ مقامهای صالح و مراکز تماس:
1ـ هر یک از دولتهای عضو به طور مستقیم یا از طریق آژانس، مقامهای صالح و مرکز تماسی را که مجاز به ارسال و دریافت تقاضاها و یا قبول پیشنهادهای کمک رسانی می باشند، به آژانس و سایر دولتهای عضو دولتهای عضو اعلام خواهد نمود. مراکز تماس مزبور و کانون مرکزی در آژانس به طور مداوم در دسترس خواهند بود.
2ـ هر دولت عضو بی درنگ آژانس را از هرگونه تغییراتی که ممکن است دراطلاعات موضوع بند 1 رخ دهد،آگاه خواهد نمود.
3ـ آژانس به طور مرتب و سریع اطلاعات موضوع بندهای (1) و (2) را در اختیار دولتهای عضو، دولتهای عضو آژانس و سازمانهای بین المللی ذی ربط قرار خواهد داد.
ماده 5ـ وظایف آژانس:
دولتهیا عضو طبق بند 3 ماده 1 و بدون آن که به سایر مفاد این کنوانسیون خللی وارد گردد، از آژانس درخواست می نمایند که :
الف – اطلاعات مربوط به موارد زیر را جمع آوری و بین دولتهای عضو و دولتهای عضو آژانس توزیع نماید.
1ـ کارشناسان،تجهیزات وموادی را که می توان به هنگام وقوع حوادث هسته أی یا فوریتهای رادیولوژیکی فراهم نمود.
2ـ روشها و فنون و نتایج به دست آمده از تحقیقات مربوط به مواجهه با حوادث هستهأی یا فوریتهای رادیولوژیکی،
ب – دولتهای عضو یا دولت عضو سازمان را درصورت تقاضا در هر یک از موارد زیر یا سایر موارد مقتضی یاری نماید:
1ـتنظیم طرحهای اضطراری در مورد حوادث هسته أی و فوریتهای رادیولوژیکی و قوانین مناسب.
2ـ تنظیم برنامه های آموزشی مناسب برای کارکنان به منظور رسیدگی به حوادث هسته أی و فوریتهای رادیولوژیکی.
3- ارسال تقاضاهای کمک رسانی و اطلاعات مربوط به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی.
4ـ تنظیم برنامه ها و روشها ومعیارهای مناسب برای کنترل تشعشع.
5ـ انجام بررسی در مورد امکان ایجادنظامهای مناسب کنترل تشعشع.
پ – فراهم نمودن منابع مناسب تخصیص یافته برای دولتم عضو یا دولت عضو سازمان که متقاضی کمک رسانی است به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی به منظور انجام ارزیابی مقدماتی حادثه یا فوریت،
ت – عرضه مساعی جمیله خود به دولتهای عضو و دولتهای عضو سازمان به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی.
ث – ایجاد و حفظ دفتر رابط نزد سازمانهای بین المللی ذی ربط به منظور کسب و تبادل اطلاعات و داده های مربوط و تهیه و ارائه فهرست چنین سازمانهایی به دولتهای عضو، دولتهیا عضو سازمان و سازمانهای یاد شده،
ماده 6ـ محرمانه بودن واعلامیه های عمومی:
1ـ دولت متقاضی و دولت کمک رساننده هرگونه اطلاعات محرمانه أی را که دررابطه با کمک رسانی به هنگام وقوع حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی در اختیار هر یک از آنها قرار میگیرد، محرمانه تلقی خواهند نمود. اطلاعات مزبور منحصرا به منظور کمک مورد توافق، به کار گرفته خواهد شد.
2- دولت کمک رساننده پیش از آن که اطلاعات راجع به کمک رسانی در رابطه با حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی درمعرض آگاهی عموم قرا رگیرد تمامی کوشش خود را برای هماهنگی با دولت متقاضی مبذول خواهد داشت.
ماده 7ـ بازپرداخت هزینه ها:
1ـ دولت کمک رساننده می تواند ارائه کمک رایگان را به دولت متقاضی پیشنهادکند. به هنگام بررسی امکان ارائه پیشنهاد کمک بر این اساس، دولت کمک رساننده موارد زیر را مد نظر قرار خواهد داد:
الف – ماهیت حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی.
ب – مکان منشاء حادثه هسته أی یا فوریت رادیولوژیکی.
پ – نیازهای کشورهای در حال توسعه
ت – نیازهای خاص کشورهای عاری از تاسیسات هسته ای، و
ث – سایر عوامل مربوط .
2ـهنگامی که کمک به طور جزئی یا کلی براساس بازپرداخت هزینه ها فراهم می گردد، دولت متقاضی هزینه های خدمات ارائه شده به وسیله اشخاص یا سازمانهایی را که از سوی آن عمل نموده ونیز کلیه مخارج مرتبط با کمک رسانی را تا حدی که مخارج مزبور به طور مستقیم به وسیله دولت متقاضی پرداخت نشده باشد،بازپرداخت خواهد نمود. جز در مواردی که به نحو دیگری توافق شده باشد، باز پرداخت سریعا پس از ارائه درخواست بازپرداخت از سوی کمک رساننده به دولت متقاضی انجام خواهد شد و هزینه هائی به غیر از هزینه های محلی،آزادانه قابل انتقال خواهند بود.
3ـ صرف نظر از مورد مندرج در بند2 دولت کمک رساننده در هر زمانی می تواند از بازپرداخت قسمتی از هزینه ها یا تمامی آن انصراف نوده ویا با تعویق آن موافقت نماید. در بررسی انصراف یا تعویق، دولت کمک رساننده نیازهای کشورهای در حال توسعه را مطمح نظر قرار خواهد داد.
ماده 8ـ امتیازات،مصونیتها وتسهیلات:
1ـ دلت متقاضی.امتیازات، مصونیتها وتسهیلات لازم برای انجام وظایف کمک رسانی را به کارکنان دولت کمک رساننده و کارکنانی که از سوی آن عمل کنند،اعطاء خواهد نمود.
2ـ دولت متقاضی،امتیازات ومصونیتهای زیر را به کارکنان دولت کمک رساننده یا کارکنانی که از سوی آن عمل می کنند و اسامی آنها به طور مقتضی اعلام شده ومورد پذیرش دولت متقاضی قرار گرفته است،اعطاءخواهد نمود:
الف – مصونیت از توقیف،بازداشت وتعقیب قانونی از جمله صلاحیت کیفری،مدنی واداری دولت متقاضی در مورد فعل یا ترک فعل کارکنان در اجرای وظایفشان،و
ب – معافیت از مالیات،عوارض و سایر هزنیه ها به استثنای آنچه معمولا جزئی از قیمت کالاها بوده یا درقبال خدمات ارائه شده درمورد انجام وظایف کمک رسانی آنها پرداخت می گردد.
3ـ دولت متقاضی باید:
الف – به دولت کمک رساننده درمورد تجهیزات و اموالی که به وسیله دولت کمک رساننده به منظور کمک رسانی به قلمروی دولت متقاضی وارد میگردد، معافیت از مالیات،عوارض یا سایر هزینهها را اعطاء نماید، و
ب – مصونیت تجهیزات واموار مزبور را از توقیف و ضبط و مصادره فراهم آورد.
4ـ دولت متقاضی، بازگرداندن تهیزات و اموال یادشده را تضمین خواهد نمود. دولت متقاضی در صورت تقاضای دولت کمک رساننده تا آنجا که قادر باشد، ترتیب رفع آلودگی تجهیزات قابل استردادی را که درجریان کمک رسانی مورد استفاده قرار گرفتهاند،قبل از بازگرداندن آنها خواهد داد.
5ـ دولت متقاضی، ورود، اقامت و عزیمت کارکنان اعلام شده به موجب بند (2) و تجهیزات واموال مورد استفاده در کمک رسانی را از قلمرو خود تسهیل خواهد نمود.
6ـ مفاد این ماده دولت متقاضی را مبلزم به فراهم نمودن امتیازات ومصونیتهای مندرج در بندهای مزبور برای اتباع یا اشخاص مقیم دائمی خود نمی نماید.
7ـ کلیه افراید که از امتیازات ومصونیتهای موضوع این ماده بهرهمند میگردند، بدون آن که به امتیازات و مصونیتهای مزبور خللی وارد آید، مکلف به رعایت قوانین ومقررات دولت متقاضی میباشند. آنها حق مداخله در امور داخلی دولت متقاضی را نیز نخواهند داشت.
8ـ مفاد این ماده به حقوق و تعهداتی که به موجب سایر موافقتنامه های بین المللی یا قواعد عرفی حقوق بین الملل در مورد اعطای امتیازات ومصونیتها پیش بینی شده است،لطمه أی وارد نمی نماید.
9ـ هر دولتی می تواند به هنگام امضاءتنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون اعلام نماید که خود را ملزم به رعایت تمامی یا قسمتی از بندهای 2 و 3 نمی داند.
10ـ دولت عضوی که اعلامیه أی طبق بند 9 صادر نموده است می تواند در هر موقع انصراف از آ را به امین اسناد اعلام نماید.
ماده 9ـ عبور کارکنان،تجهیزات و اموال:
هر دولت عضو به تقاضای دولت متقاضای یا دولت کم رساننده تلاش خواهد کرد عبور کارکنان،تجهیزات و اموار اعلام شده ومورد استفاده در جریان کمک رسانی به کشور متقاضی یا بالعکس را از طریق قلمرو خود تسهیل کند.
ماده 10ـ دعاوی و جبران خسارات،
1ـ دولتهای عضو به منظور تسهیل حل و فصل دعاوی مندرج در این ماده با یکدیگر همکاری نزدیک خواهند داشت.
2ـ جز در صورتی که به نحو دیگری توافق شده باشد، دولت متقاضی درمورد فوت یا مصدوم شدن اشخاص، خسارت دیدگی یا از بین رفتن اموال یا لطمه به محیط زیست که در قلمرو آن و یا سایر مناطق تحت صلاحیت یا کنترل آن در جریان کمک رسانی مورد درخواست به وقوع پیوسته باشد، موارد زیر را انجام خواهد داد:
الف – خودداری از اقامت دعوا علیه دولت کمک رساننده یا اشخاص حقیقی یا سایر اشخاص حقوقی که به نیابته از سوی آن عمل می نمایند.
ب – قبول مسوولیت رسیدگی به دعاوی مطروحه از سوی اشخاص ثالث علیه دولت کمک رساننده یا اشخاص حقیقی و یا سایر اشخاص حقوقی که به نیابت از سوی آن عمل می نمایند.
پ – مصون نگاهداشتن دولت کمک رساننده یا اشخاص حقیقی یا سایر اشخاص حقوقی که به نیابت از سوی آن عمل می کنند از دعاوی موضوع جزء (ب) و
ت – جبران خسارت دولت کمک رساننده یا اشخاص حقیقی یا اشخاص حقوقی که به نیابت از سوی آن عمل می کنند در موارد زیر،جز در مواردی که سوء رفتار افرادی که موجب مرگ، آسیب، فقدان یا خسارت گردیده باشند:
1ـ مرگ یا مصدوم شدن کارکنان دولت کمک رسانندهیا اشخاصی که از سوی وی عمل میکنند،
2ـاز بین رفتن یا خسارت وارده بر تجهیزات یا مواد غیرمصرفی مربوط به کمک رسانی.
3ـ مفاد این ماده مانع جبران خسارت یا غرامت به موجب موافقتنامه های بین المللی قابل اجراء یا حقوق هر دولتی نمیگردد.
4ـ مفاد این ماده دولت متقاضتی را ملزم به اجرای تمامی یا قسمتی از بند 2 در مورد اتباع یا اشخاص مقیم دائمی خود نمی نماید.
5ـهر دولتی می تواند به هنگام امضاء،تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون اعلام کند که:
الف – خود را متعهد به تمام یا قسمتی از بند 2 تلقی نمی کند.
ب – بندی 2 را به طور کلی یا در بعضی قسمتها در مورد غفلت محض افرادی که موجب مرگ،آسیب،فقدان یا خسارت گردیدهاند اجراءنخواهد نمود.
6ـ دولت عضوی که اعلامیةأی طبق بند 5 صادر نموده است میتواند در هر موقع انصراف از آن را به امین اسناد اعلام کند.
ماده 11ـ خاتمه کمک رسانی:
دولت متقاضی یا دولت کمک رساننده میتواند در هر موقعی بعد از مشورتهای لازم طی اعلامیه کتبی تقاضای خاتمه کمک رسانی را که طبق این کنوانسیون اعطاء و یا دریافت گردیده است، بنماید. پس از ارسال چنین تقاضائی طرفهای ذی ربط در مورد ایجاد ترتیباتی برای اتمام کمک رسانی به نحو مناسب با یکدیگر مشورت خواهند نمود.
ماده 12ـ ارتباط با سایر موافقتنامه های بین المللی:
این کنوانسیون به حقو و تعهدات متقابل دولتهای عضو به موجب موافقتنامههای بین المللی موجود که به مسائل تحت پوشش این کنوانسیون مربوط میگردد یا به موجب موافقتنامههای بین المللی آتی که طبق موضوع و هدف این کنوانسیون منعقد خواهد شد، خللی وارد نمیسازد.
ماده 13ـ حل و فصل اختلافات:
1ـدر صورت بروز اختلاف بین دولتهای عضو یا بین یک دولت عضو و آژانس در رابطه با تفسیر یا اجرای این کنوانسیون، طرفهای اختلاف به منظور حل وفصل آن از طریق مذاکره یا هر طریق مسالمت آمیز دیگری که برای حل اختلاف مورد قبول آنها باشد. با یکدیگر مشورت خواهند نمود.
2ـ چنانچه اختلافی از این قبیل بین دولتهای عضو ظرف یک سال از تاریخ تقاضای مشورت به موجب بند 1 قابل حل و فصل نباشد، بنا به تقاضای هر یک از طرفها، اختلاف مزبور به داوری و یا دیوان بین المللی دادگستری برای تصمیمگیری ارجاع خواهد گردید. در صورتی که اختلافی به داوری ارجاع گردد اگر ظرف شش ماه از تاریخ تقاضا، طرفهای اختلاف قادر به توافق در مورد ترکیب هیأت داوری نگردند، هر یک از آنها میتواند از رئیس دیوان بین المللی داگسترین یا دبیر کل سازمان ملل متحد درخواست تعیین یا یا چند داور را بنماید. در مواردی که تقاضهای متعارضی از سوی طرفهای اختلاف ارسال گردد، تقاضائی که به دبیر کل سازمان ملل متحد تقدیم گردیده، دارای اولویت خواهد بود.
3ـ هر دولتی می تواند به هنگام امضاءتنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون،اعلام کند که خود را ملزم به رعایت یک یا هر دوروش حل اختلاف که در بند 2 پیش بینی گردیده است،نمی داند، سایر دولتهای عضو ملزم به رعایت تشریفات حل اختلاف پیش بینی شده در بند 2 در ارتباط با دولت عضوی در اعلامیه مزبور برای آن معتبر ومجری است نخواهند بود.
4ـدولت عضوی که اعلامیه أی طبق بند 3 صادر نموده است می تواند در موقع انصراف از آن را به امین اسناد اعلام نماید.
ماده 14ـ قابلیت اجراء:
1ـ این کنوانسیون برای امضاء کلیه دولتها ونامیبیا به نمایندگی شورای سازمان م لل متحد برای نامیبیا، در دفتر مرکزی آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین و دفتر مرکزی سازمان ملل متحد در نیویورک به ترتیب از 26 سپتامبر و 6 اکتبر 1986 میلادی برابر با 4 و 14 مهرماه 1365 هجری شمسی به مدت دوازده ماه یا تا زمان لازم الاجراء شدن آن،هر کدام از مدتها که طولانی تر باشد، مفتوح خواهد بود.
2ـ هر یک از دولتها و نامیبیا به نمایندگی شورای سازمان ملل متحد برای نامیبیا، میتوانند رضایت خود را نسبت به متعهد شدن به این کنوانسیون،از طریق امضاء یا تودیع سندتنفیذ، پذیرش، تصویب پس از امضای مشروط به تنفیذ، پذیرش یا تصویب یا از طریق تودیع سند الحاق،اعلام نماین. اسناد تنفیذ، پذیرش،تصویب یا الحاق نزد امین اسناد تودیع خواهد گردید.
3ـاین کنوانسیون سی روز پس از اعلام رضایت سه دولت نسبت به متعهد شدن به آن،لازم الاجرا خواهد شد.
4ـ برایهر دولتی که رضایت خود را نسبت به متعهد شدن به این کنوانسیون بعد از لازم الاجراءشدن آن اعلام می دارد، این کنوانسیون سی روز پس از تاریخ اعلام رضایت، برای آن دولت لازم الاجراءخواهد شد.
5ـ
الف – این کنوانسیون برای الحاق سازمانهای بین المللی و سازمانهای اتحاد منطقه أی که از سوی دولتهای حاکم تشکیل گردیده و برای مذاکره، انعقاد و اجرای موافقتنامه های بین المللی درمورد مسائل تحت پوشش این کنوانسیون ذی صلاح می باشد. به نحوی که در این ماده مقرر گردیده است، مفتوح خواهد بود.
ب – سازمانهای مزبور در مواردی که درحیطه صلاحیت آنها میباشد، حقوق و تعهداتی را که این کنوانسیون برای دولتهای عضو قائل گردیده است، از سوی خود را اعمال و اجراء خواهند نمود.
پ- سازمان مزبور به هنگام سپردن سند الحاق،باید اعلامیه أی حاکی از حدود صلاحیت خود را در مورد مسائل تحت پوشش این کنوانسیون برای امین اسناد ارسال نماید.
ت – سازمان یاد شده دارای حق رأی، اضافه بر آنچه که دولتهای عضو از آن برخوردار هستند، نخواهد بود.
ماده 15 – اجرای موقت:
هر دولتی می تواند پس از امضاء یا در تاریخ دیرتری قبل از لازم الاجراء شدن این کنوانسیون در مورد آن دولت، اعلام نماید که به طور موقت آن را اجراءخواهد نمود.
ماده 16ـ اصلاحیه ها:
1ـ هر دولت عضو می تواند اصلاحیه هائی را در مورد این کنوانسیون پیشنهاد نماید. اصلاحیه پیشنهادی به امین اسناد تسلیم می گرددو او را به فوریت آن را بین کلیه دولتهای عضو توزیع خواهد نمود.
2ـ چنانچه اکثریت دولتهای عضو تقاضای برگزاری اجلاسی را برای بررسی اصلاحیه های پیشنهادی بنمایند،امین اسناد همگی دولتهای عضو را به حضور در چنین اجلاسی که نباید زودتر از سی روز پس از انتشار دعوتنامه برپا گردد،فراخواهد خواند. هرگونه اصلاحیه أی که در اجلاس به تصویب اکثریت دو سوم تمام دولتهای عضو برسد در پورتکلی منعکس میگردد که برای امضاء همه دولتهای عضو در وین و نیویورک مفتوح خواهد بود.
3ـ پروتکل یاد شده سی روز پس از اعلام رضایت سه دولت نسبت به متعهد شدن به آن لازم الاجراء خواهد شد. برای هر دولتی که رضایت نسبت به متعهد شدن به پروتکل را پس از لازم الاجراء شدن آن اعلام کند، پروتکل مزبور سی روز پس از تاریخ اعلام رضایت، لازم الاجراء خواهد شد.
ماده 17ـ کناره گیری:
1ـ هر دولت عضو میتواند با اطلاعیه کتبی به امین اسناد از این کنوانسیون کناره گیری نماید.
2ـ کناره گیری یک سال پس از تاریخی که امین اسناد اطلاعیه مربوط را دریافت نماید قابل اجراء خواهد شد.
ماده 18ـ امین اسناد.
1ـ دبیر کل آژانس «امین اسناد» این کنوانسیون خواهد بود.
2ـدبیر کل آژانس تمامی دولتهای عضو و سایر دولتها را بی درنگ از موارد زیر آگاه خواهد نمود:
الف – امضای این کنوانسیون یا هر پورتکل اصلاحی،
ب – توزدیع هر سند تنفیذ،پذیرش، تصویب یا الحاق که مربوط به این کنوانسیون یا هر پروتکل اصلاحی باشد،
پ- هر اعلامیه یا انصراف از آن طبق مواد (8)، (10) و (13)
ت – هر اعلامیه اجرای موقت این کنوانسیون طبق ماده (15)
ث – لازم الاجراء شدن این کنوانسیون و هر اصلاحیه آن، و
ج – هرگونه کناره گیری انجام شده به موجب ماده (17)
ماده 19ـ اعتبار متون ونسخه های مصدق:
نسخه اصلی این کنوانسیون که اعتبار متون عربی،چنینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیائی آن برابر است، نزد دبیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی تودیع خواهد شد و او نسخه های مصدق آن را به دولتهای عضو و سایر دولتها ارسال خواهد نمود.
در تایی مراتب فوق،امضاء کنندگان زیر که به نحو مقتضی مجاز شده اند این کنوانسیون را که برای امضائ به گونه پیش بینی شده در بند 1 ماده 14 مفتوح میباشد،امضاءنموده اند.
این کنوانسیون در اجلاس ویژه کنفرانس عمومی آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین به تاریخ بیست و ششم سپتامبر یکهزار و نهصد و هشتاد و شش میلادی (4/7/1365 هجری شمسی) به تصویب رسید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن کنوانسیون در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیست و یکم اردیبهشت ماه یکهزار وسیصد وهفتاد ونه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 29/2/1379 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی اکبر ناطق نوری
نوع : نامشخص
شماره انتشار : 16097
تاریخ تصویب : 1379/02/21
تاریخ ابلاغ : 1379/03/12
دستگاه اجرایی : سازمان انرژی اتمی -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لبنان به منظور اجتناب از اخذ مالیات مضاعف در مورد مالیات بر درآمد و سرمایه تصویبنامه در خصوص تعیین میزان پیش پرداخت برای گشایش اعتبار اسنادی (L C) در سال 1379
