قانون موافقتنامه همکاری در زمینه استفاده صلح جویانه از انرژی هسته ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه
ماده واحده - موافقتنامه همکاری در زمینه استفاده صلح جویانه ، از انرژی هسته ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه مشتمل بر یک مقدمه و 10 ماده تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
بنام خدا
موافقتنامه همکاری در زمینه استفاده صلح جویانه از انرژی هسته ای فیمابین دولت فدراسیون روسیه و دولت جمهوری اسلامی ایران با توجه به روابط دوستانه بین دو کشور، و با در نظر گرفتن وضعیت برنامه های درازمدت همکاریهای علمی ، فنی ، بازرگانی و اقتصادی بین اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و جمهوری اسلامی ایران تا سال 2000 مورخ 22 ژوئن 1989 مطابق 1 تیر ماه 1368.
و اهمیت فراوان استفاده از انرژی هسته ای در اهداف صلح جویانه و علاقه مندی طرفین برای همکاری در این زمینه و با علم به این که فدراسیون روسیه دولتی دارای انرژی هسته ای بوده و عضو پیمان منع گسترش صلاحهای هسته ای مورخ اول ژوئیه 1968 (10 تیر ماه 1347) می باشد و در فدراسیون روسیه موافقتنامه اجرای پادمان هسته ای امضا شده توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی با آژانس بین المللی انرژی اتمی مورخ 21 فوریه 1985(2 اسفند ماه 1364) عمل می شود، و با توجه به این که جمهوری اسلامی ایران عضو پیمان منع گسترش صلاحهای هسته ای مورخ اول ژوئیه 1968 (10 تیر ماه 1347) می باشد و ضمنا جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 16 ژوئیه 1973 (25 تیر ماه 1352) موافقتنامه مربوط
به پادمان هسته ای را با آژانس بین المللی انرژی اتمی امضا نموده است ، و اعتقاد به نقش مهم پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای مورخ اول ژوئیه 1968 (10 تیر ماه 1347) در ایجاد رژیم موثر بین المللی عدم توسعه سلاحهای هسته ای و تحکیم امنیت بین المللی ، موارد ذیل را مورد توافق قرار دادند:
ماده 1 - طرفین از طریق سازمانهای ذیربط و با توجه به نیازها و اولویت های برنامه های هسته ای ملی ، همکاری در زمینه استفاده صلح جویانه از انرژی هسته ای را بر اساس مفاد این موافقت نامه توسعه و تحکیم خواهند بخشید.
طرفین توافق کردند که در زمینه های زیر همکاری نمایند:
1 - تحقیقات پایه و کاربردی در زمینه استفاده صلح جویانه از انرژی هسته ای .
2 - تحقیقات ، طراحی و آموزش .
3 - تحقیقات علمی و کاربردی در مورد ایمنی نیروگاه های برق اتمی ، تجربه بهره برداری و سیستمهای تشخیص و پشتیبانی .
4 - حفاظت رادیولوژیکی و ایمنی هسته ای .
5 - تولید رادیوایزوتوپ و کاربرد آنها.
6 - چرخه سوخت و اکولوژی .
7 - طراحی ، ساخت و بهره برداری از راکتورهای تحقیقاتی و نیروگاه های اتمی .
8 - تولید صنعتی قطعات و مواد مورد نیاز جهت کاربرد در راکتورهای هسته ای و چرخه سوخت آنها.
9 - خارج کردن از بهره برداری ، رفع آلودگی و مدیریت پسمانداری .
10 - تحقیقات در زمینه گداخت هسته ای .
11 - تحقیقات در زمینه تکنولوژی تولید لیزرها و کاربرد آنها.
12 - سایر ابعاد تکنولوژیکی استفاده صلح جویانه از انرژی هسته ای که برای طرفین سودمند باشد.
ماده 2 - همکاریهایی که در این موافقتنامه پیش بینی شده است به طریق ذیل انجام می پذیرد:
الف - انجام امور مشاوره ای در زمینه تحقیقات و تکنولوژی .
ب - تشکیل گروه های کاری مشترک برای طراحی ها و اجرای پروژه های مشخص در زمینه توسعه تحقیقات علمی و تکنولوژی .
ج - تبادل اطلاعات علمی و فنی ، مدارک و نتایج تحقیقات .
د - استفاده از اشکال دیگر همکاریها که به توافق طرفین رسیده است .
ماده 3 - موافقتنامه های جداگانه که مشخص کننده شرایط همکاری ، حقوق و تعهدات عمومی سازمانهای ذیربط خواهد بود را می توان در چارچوب این موافقتنامه منعقد نمود.
همکاریهای فنی به صورت موافقتنامه های مکمل و قرارداد، بین سازمانهای ذیربط دو طرف که در آن حجم کار، بها، مدت و سایر مسائل امور اجرایی مشخص شده است ، صورت می پذیرد.
ماده 4 - سازمانهای منصوب جهت اجرای این موافقتنامه از طرف فدراسیون روسیه وزارت انرژی اتمی و از طرف جمهوری اسلامی ایران سازمان انرژی اتمی ایران خواهند بود.
ماده 5 - همکاری موضوع این موافقتنامه منحصرا در راستای استفاده صلح جویانه از انرژی اتمی و بر اساس تعهدات طرفین تحت پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای مورخ 1 ژوئیه 1968 (10 تیر ماه 1347) انجام می گیرد. مواد هسته ای و غیر هسته ای تجهیزات همان طوری که در اسناد آژانس بین المللی انرژی اتمی 209/CRICFNI و 254/CRICFNI و همچنین متمم های مربوط بدان و
مواد هسته ای و غیر هسته ای که بر اساس آن و با کمک آن تولید می شود:
الف - برای تولید سلاحهای هسته ای یا سایر وسایل انفجاری هسته ای و همچنین برای هر گونه اهداف نظامی نمی توانند مورد استفاده قرار گیرند.
ب - در طول دوره استفاده عملی تحت نظارت پادمان هسته ای آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار خواهند گرفت .
ج - تحت پوشش حفاظت فیزیکی ، حداقل در سطح توصیه های آژانس بین المللی انرژی اتمی خواهند بود.
د - صدور مجدد آنها بر طبق شرایط مندرج در بندهای الف - ب و ج این ماده و با دریافت موافقت کتبی فرستنده کالا انجام خواهد گرفت .
ماده 6 -
1 - طرفین همکاری سازمانهای تحت حاکمیت خود را در مواردی که تحت پوشش این موافقتنامه قرار می گیرد ترغیب و تسهیل خواهند نمود.
2 - طرفین کلیه تدابیر احتیاطی لازم را طبق قوانین و مقررات مربوطه جهت محرمانه نگاه داشتن اطلاعات از جمله اسرار صنعتی و بازرگانی که مابین سازمانهای تحت حاکمیت آنها مبادله می گردد، اتخاذ خواهند نمود.
3 - هیچ یک از طرفین از وضعیت این موافقتنامه به منظور کسب امتیازات بازرگانی یا برای ایجاد مشکلات در روابط اقتصادی طرف دیگر، استفاده نمی کند.
4 - طرفین با عنایت به مسئولیتهای خود تحت ماده 5 این موافقتنامه بدین وسیله صدور به موقع کلیه مجوزها و پروانه ها و غیره را جهت انتقال
تکنولوژی ، تجهیزات ، مواد و غیره که مورد نیاز برای اجرای قراردادهایی که در چارچوب این موافقتنامه منعقد می گردد را تضمین می نمایند. چنین تضمین هایی به ویژه در خصوص مواد و تجهیزات و غیره به شرح مدارک آژانس
بین المللی انرژی اتمی 209/CRICFNI و الحاقیه شماره 1/ 254/CRICFENI جاری
می باشد.
ماده 7 - موافقتنامه حاضر حقوق و تعهدات طرفین و از آن جمله تبادل اطلاعات ناشی از امضا موافقتنامه های منعقده با کشورهای ثالث را تحت تاثیر قرار نخواهد داد.
ماده 8 - با درخواست هر یک از طرفین و در هر زمان جلسات مشاوره ای به منظور اجرای موثر تعهدات در چارچوب موافقتنامه حاضر تشکیل خواهد شد.
ماده 9 - هر گونه اختلاف ، عدم توافق و یا مسائلی که در ارتباط با تفسیر یا اجرای هر یک از مواد موافقتنامه حاضر میان طرفین بروز نماید از طریق انجام مذاکرات یا از طریق روشهای دیگر که مورد توافق طرفین قرار گیرد حل و فصل خواهد شد. اگر طرفین موافقت کردند اختلافات خود را به دیوان داوری ارجاع نمایند، آن گاه تمام مسائل مربوط به داوری ، فیمابین وزارت انرژی اتمی فدراسیون روسیه و سازمان انرژی اتمی ایران مورد توافق قرار می گیرد.
ماده 10 - 1 - موافقتنامه حاضر 30 روز بعد از تاریخ دریافت آخرین اعلامیه طرفین مبنی بر تایید اتمام تشریفات داخل کشور که برای تصویب آن مورد نیاز می باشد، نافذ خواهد گشت .
2 - موافقتنامه حاضر می تواند با توافق طرفین تغییراتی پیدا کند. تغییرات به صورت مکتوب و به نحو مندرج در بند 1 ماده حاضر به مورد اجرا گذاشته می شود.
3 - موافقتنامه حاضر برای مدت 15 سال منعقد می گردد و بعد از آن برای پنجساله های متوالی تمدید می گردد، مگر آن که یکی از طرفین به صورت مکتوب 12 ماه قبل از انقضای مدت اعتبار به طرف مقابل اعلام نماید که مایل به فسخ موافقتنامه می باشد.
4 - در صورت فسخ موافقتنامه حاضر تعهدات طرفین در چارچوب مواد 3 و 5 و 6 موافقتنامه حاضر تا کسب موافقت طرفین اعتبار خواهد داشت .
موافقتنامه حاضر در تهران در تاریخ 24 اوت 1992 مطابق با دوم شهریور ماه 1371 هجری شمسی در دو نسخه به زبانهای روسی و فارسی که هر دو دارای اعتبار یکسان می باشد تنظیم و امضا گردید.
از طرف فدراسیون روسیه از طرف جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای میخائیلف جناب آقای امراللهی
وزیر انرژی اتمی معاونت ریاست جمهور و رییس
سازمان انرژی اتمی ایران
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقت نامه ضمیمه در جلسه روز سه شنبه بیست و چهارم فروردین ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 5/2/1372 به تایید شورای نگهبان رسیده است .
رئیس مجلس شورای اسلامی - علی اکبر ناطق نوری
نوع : قانون
شماره انتشار : 14042
تاریخ تصویب : 1372/01/24
تاریخ ابلاغ : 1372/03/04
دستگاه اجرایی : وزارت امور خارجه -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون استفساریه ماده 982 قانون مدنی قانون نحوه تامین هزینه های اتاقهای بازرگانی و صنایع و معادن جمهوری اسلامی ایران
