قرارهای قاطع دعوا کدامند ؟
قراری که دعوا را در حدود موضوع خود خاتمه دهد و دادرس با صدور آن به نوعی فارغ از رسیدگی می‌شود را قرار قاطع گویند این نوع قرار‌ها بدون ورود به ماهیت دعوا صادر می‌گردد و پرونده را از دادگاه خارج می‌کند
قراری که دعوا را در حدود موضوع خود خاتمه دهد و دادرس با صدور آن به نوعی فارغ از رسیدگی می‌شود را قرار قاطع گویند.
این نوع قرار‌ها بدون ورود به ماهیت دعوا صادر می‌گردد و پرونده را از دادگاه خارج می‌کند.
قرار در لغت به معنی استوار کردن، ثابت کردن، استحکام بخشیدن است و در اصطلاح متون قانونی از قرار تعریف مثبت ارائه نشده و قانونگذار به تعریف منفی اکتفا کرده است. در حقیقت، با توجه به ماده ۲۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی باید گفت: قرار دادگاه به تصمیم عملی اطلاق می‌شود که رأی محسوب شده و منحصراً راجع به ماهیت دعوا بوده یا فقط قاطع آن باشد یا هیچ یک از دو شرط مزبور را نداشته باشد که به ترتیب می‌توان، قرار کارشناسی، قرار رد دعوا و قرار تامین خواسته را نام برد.
انواع قرار شامل قرارهای قاطع دعوا، قرارهای اعدادی یا مقدماتی، قرارهای شبه قاطع دعوا و قرارهای موقت و تامینی است.
قراری که دعوا را در حدود موضوع خود خاتمه دهد و دادرس با صدور آن به نوعی فارغ از رسیدگی می‌شود را قرار قاطع گویند. این نوع قرار‌ها بدون ورود به ماهیت دعوا صادر می‌شود و پرونده را از دادگاه خارج می‌کند.
قرار‌ها زمانی صادر می‌شوند که دادگاه برای صدور حکم نیاز به انجام اقدامی از سوی اصحاب دعوا و یا یکی از نهاد‌های وابسته به دادگستری داشته باشد.
این قرار‌ها غالباً به دنبال ایراد خوانده مانند ایراد به اهلیت و با سمت خواهان و... صادر می‌شود و گاه بنابر تقاضای خواهان مبنی بر استرداد دادخواست یا استرداد دعوا صادر می‌شود. به عبارتی قرارهای قاطع دعوا زمانی صادر می‌شوند که دادگاه نتواند در ماهیت پرونده در موضوع اختلاف طرفین اقدام به صدور حکم کند. برخی از این قرار‌ها مانع دائمی در راه صدور حکم ایجاد می‌کنند و برخی دیگر مانع موقتی ایجاد می‌کنند.
انواع قرارهای قاطع دعوا شامل قرار رد دادخواست، قرار ابطال دادخواست، قرار رد دعوا، قرار سقوط دعوا و قرار عدم استماع دعواست.
منبع : روزنامه حمایت
