×

گفت و گوی منتشر شده از مرحوم دکتر فرامرز گودرزی، رئیس سابق پزشکی قانونی کل کشور در کار عدلیه نباید خوش رقصی کرد

گفت و گوی منتشر شده از مرحوم دکتر فرامرز گودرزی، رئیس سابق پزشکی قانونی کل کشور در کار عدلیه نباید خوش رقصی کرد

استاد پزشکی قانونی دکترطباطبایی بود بااینکه وظیفه من نبود، قضات را می آوردم کالبد شکافی می‌کردیم و ازکالبد شکافی من فیلم برداشته‌اند که هنوز هم پلیس قضایی آن فیلم ها را دارد

گفت-و-گوی-منتشر-شده-از-مرحوم-دکتر-فرامرز-گودرزی،-رئیس-سابق-پزشکی-قانونی-کل-کشور-در-کار-عدلیه-نباید-خوش-رقصی-کرد وکیل 

استاد پزشکی قانونی دکترطباطبایی بود. بااینکه وظیفه من نبود، قضات را می آوردم کالبد شکافی می‌کردیم و ازکالبد شکافی من فیلم برداشته‌اند که هنوز هم پلیس قضایی آن فیلم ها را دارد.

در کار عدلیه نباید «خوش رقصی» کرد

علاقه‌وافری به ادبیات داشت اما پدر که قاضی و مسئول قضایی در کشور بود از ترس حقوقدان شدن فرزنداو را مجبور به آموختن علم پزشکی کرد. هرچند پدر نمی دانست زندگی برایفرامرز کوچکش خواب دیگری دیده است. اگر او قاضی و وکیل نشد اما دست سرنوشت او را به سیستم قضایی وارد کرد و همکار پدرشد.دکتر فرامرز گودرزینام آشنایی در تاریخ پزشکی قانونی ایران است.مردی که باپشتکار بسیار سازمان پزشکی قانونی را متحول کرد و سابقه درخشانی درخدمت به سیستم قضایی بر جای گذاشت. امروز مصادف است با سالگرد فوت این پزشک دلسوز و مهربان که خون حیات بخش پزشکی قانونی ایران بود. به پاسداشت این شخصیت بزرگ مصاحبه منتشر نشده ایشان را که در رابطه با زندگی علمی و تجربیاتشان انجام شده، منتشر می‌کنیم.

 آقای دکتر، برای شروع ازآغاز زندگی و نحوه ورودتان به رشته پزشکی بگویید؟

من در تهران در سال 1312 در محله هفت‌‌دختران به دنیا آمدم. آن موقع پدرم رئیس دادگستری مازندران بود. یکی از اتفاقات خوب در زندگی این بود که همان‌روزی که به‌دنیا آمدم به پدرمتلگراف زدند که به ریاست شعبه 2 شهرستان تهران منصوب شده است. بعد در همین تهران بودیم من کلاس‌های ابتدایی را تهران بودم. بعد هم به دبیرستان علمیه و بعد از علمیه به دارالفنون رفتم. من درس‌هایم را در دارالفنون خواندم تا کلاس پنجم دارالفنون بودم سال ششم رفتم ششم ادبی زیرا ادبیات دوست داشتم. پدرم گفت تو جوانمرگ شده می‌خواهی بروی ادبی بخوانی که بعدش بروی دانشکده حقوق مثل من بدبخت بشوی به زور ما را دبیرستان هدف در رشته طبیعی ثبت‌نام کردند.

زمان کنکورازبدشانسیخوردیم به 28 مرداد. من دهات بودم آمدم تهران جلویم را گرفتند راه ندادند. هرچه گفتم من اینم من آنم پدرم الان خودش دادستان تهران است تلفنی کنید جلویم را گرفتند راه ندادند و از کنکور تهران جا ماندم. بعد گفتند شیراز خیلی خوب است. رفتیم شیراز و آنجا هم امتحان دادیم. من می‌خواستم کنکور طب قبول نشوم که بیایم بروم حقوقمتأسفانه در طب قبول شدم . آنجا خواستیم تخصص بگیریم خورد به سربازی. آن زمان می گفتند اول سربازی و بعد تخصص، در حالی که الان می‌گویند اگر تخصص قبول شدید درس بخوانید و بعد سربازی بیایید. از ادامه تحصیل ماندم.

 چه شد وارد پزشکی قانونی شدید؟

من همان سال ازدواج کرده بودم خانه و زندگی در تهران داشتم، یک روز که مهمانپدربودم با دکتر سیدمحمدخان طباطبایی رئیس طب قانونی آشنا شدم. گفت آقازاده چه کاره است؟ پدرم گفت دکتر است. گفت الان من دکتر کم دارم دکترهایی هم که می خواهم استخدام کنم حتماً باید از خانواده قضات باشند، خلاصه یک وقت ما دیدیم ابلاغ پزشکی قانونی تهران در سال 1340 به نام من صادر شد. خلاصه آنجا دکتر طباطبایی آمد و گفت بیا به من سربزن. آقای ویشگاهی هم بود رئیس شعبه دیوان عالی کشور بود و رئیس شعبه دادگاه تجدیدنظر انتظامی که پدرم آنجا بود به من گفت: یک نصیحت به تو می کنم اگر حرف مرا گوش کردی عاقبتت خوب است و اگر گوش نکردی بدبختی. گفتم چیست؟ گفت در کار عدلیه خوش رقصی نکن در حدی که متعادل است کار کن.

 شرایط کاری و مالی در پزشکی قانونی مساعد بود؟

آقا ما این را فراموش کردیم. من اصلاً دلم نمی‌آمد کسی پشت در اتاق منمنتظر بماند. هرچه حقوق هم می گرفتم پول چای وقهوه در می آمد. 680 تومان حقوق می گرفتم. یک روزوزیر وقت آمد دید که تمام اتاق‌ها خالی است فقط اتاق من پراست. گفت این کیست؟ گفتند فلانی است. آنها اعتراض کردند و گفتند این همه ارباب رجوع ها را به سمت خود می کشد. آن زمان 200 تومان به ما اضافه کار مقطوع می‌دادند. خلاصه شب‌نامه پخش کردند که این بچه اعیان است و به او اضافه کار می دهند و به ما نمی دهند! چنین حرف‌هایی هم بود .خلاصه ما 880 تومان حقوق که می گرفتیم ناهار به خانه نمی‌رسید مگر سر راه میوه ای چیزی می خریدم. به هر حال بعد از شش ماه که آنجا بودیم مسئله آموزش کارورزی قضایی و تدریس به قضات، شروع شد. دکتر طباطبایی من را انتخاب کرد. دروس کارورزی قضایی پزشکی قانونی را به من داده بودند.

 کارورزی و آموزش قضات چگونه بود؟

استاد پزشکی قانونی دکترطباطبایی بود. بااینکه وظیفه من نبود، قضات را می آوردم کالبد شکافی می‌کردیم و ازکالبد شکافی من فیلم برداشته‌اند که هنوز هم پلیس قضایی آن فیلم ها رادارد.

 بعد از انقلاب تغییر در کار شما ایجاد شد؟

زمان انقلاب شد و بعضی گفتند شما مردم را دوست ندارید. در حالی که هرجا اتفاقی می‌افتاد من بلافاصلهدر اداره بودم بااینکه وظیفه ای برای حضورنداشتم برای کمک به مردم همیشه حاضر بودم.حتی در جنگ تحمیلی که هر روز تعداد زیادی شهید و همچنین کشته‌های عراقی رامی‌آوردند من معاون اداره بودم. هر روز چند تا از بچه ها را نگه می داشتیم و به آنها ناهار و پول می دادیم. نفری 5 یا 6 هزار تومان که بمانند کارها با سرعت و دقت انجام شود. کشتگان عراقی هم همین‌طور و خدا شاهد است که ما آن زحمتی که برای شهدای خودمان می کشیدیم برای کشته‌های عراقی هم می کشیدیم.

 هرگز اتفاقی افتاد که احساس کنید پاداش اعمال خیر شما بود؟

کار خوب هیچوقت بی پاسخ نمی‌ماند. یک روز که آماده رفتن به خانهبودم دیدم یکی فوت کرده. جواز دفنش را دادم ضمن تسلیت به آنها گفتم اگر ناهار هم می خورید حاضر است؟ گفتند نه حال ناهار خوردن نداریم. گفتندآمبولانس نداریم، با این ماشین‌های سپاه آمدیم. حالا باید اینجا بایستیم تا فردا آمبولانس بیاید. گفتم نمی‌شود چون واقعا سخت می‌گرفتند. شهردار سخت می‌گرفت که آنها باید ببرند بهشت زهرا. نوشتم به پلیس راه که این کودک در بین راه فوتشده و جواز دفنش را هم دادم تا کار سریع تر انجام شود. چند وقت بعد یک مشکلی پیش آمد، آمل رفتیم. با پسرعمو و برادرم به سپاه ساری رفتیم. مقداری ملکداشتیم که سپاه تملک کرده بودوپرداخت پولش را به تاخیر می‌‌انداختند. یکدفعههمان مرد را در آمل دیدیم.خلاصه ما را برد و پذیرایی مفصل اداری و پرسید مشکلتان چیست؟ داستان را تعریف کردم. نگذاشت برگردیم و کارشناس آورد و ملک ما را قیمت گذاشت و به همان قیمت هم به ما پول دادند.

 شما به ادبیات خیلی علاقه داشتید، علاقه خود را چگونه پیگیری کردید؟

علاقه زیادی به ادبیات داشتم. هنوزهم دنبالش می کنم.مثلاً دیوان طالب و زهرهکه مجموعه اشعار مازندرانی است را با کوششی50 ساله جمع آوری کردم. برای هر بیتش من مدت مدیدی زحمت کشیدم خدا بیامرزد نیما یوشیج را معلم ابتدایی من بود و وقتی شنید من این کار را می کنم خیلی هم کمک کرد.

 از نیما یوشیجگفتید. از او خاطره‌ای دارید؟

نیما را به خاطر اشعار نویی که می‌گفت پس می زدند. فرهنگی‌ها سعی می کردند به مدرسه راه ندهند، می توانست استاد ادبیات فارسی باشد در حالی که معلم ادبیات دبستان بود. کلاس هم که برایتدریس می‌آمد کاری به دروس کلاسیک نداشت؛ شروع می کرد به روش خود تدریس کردن. البته او در سطح بالا و بزرگی بود ما کودک سطح دبستانی. خیلی مرد محترمی بود. سرکلاسش همه ساکت می نشستند که چه کلامی از دهانش در می‌آید. نیما یوشیج یا همان علی اسفندیاری چون مازندرانی بودبا پدرم دوست بود ویکی دو بار خانه ما ناهار آمد. خیلی مرد خوب و باسوادی بود. موقعی که دکتر خانلری وزیر شد نگران بودومی گفت من را بیرون می کنند. پدرم به خانلری تلفن کرد و گفت منبه نیما یوشیج علاقه‌مندم تا بااو رفتار مناسب داشته باشد.

 از هم شاگردی‌هایتان بگویید؟

از دوستان و همشاگردی‌های ما دکتر کاتوزیان بود که الان از علمای حقوق است . خیلی پسر خوب و باسواد و والیبالیست حسابی هم بود که در تهران برای آبشارهایی که می‌زد بسیار معروف بود.

 زمان کودتای 28 مرداد ،پدرتان در چه منصبی بودند؟

پدر من وکیل مجلس و معاون دکتر مصدق بود. یعنی دکتر مصدق رئیس فراکسیون دادگستری بود پدرم معاونش بود. در دانشگاه هم دکتر مصدق استاد پدرم بود. یعنی حق استادی به گردن پدرم داشت. زمانی که نفت را ملی کردند همان دوره پدرم وکیل مجلس بود که خیلی زحمت کشید.

 نظرشما درباره مسائل روز علم پزشکی و پزشکی قانونی مانند پیوند اعضا شبیه سازی و حالا امثال این چیست؟

رساله من در سال 1338 تقریباً در چهل و‌چند سال پیش درباره پیوند اعضا بود. یعنی جایگزین کردن روده کوچک به جای حالب، حالب یک لوله‌ای است از کلیه می‌آید و می‌رود به مثانه این اگر قطع شود کلیه از بین می رود. ابتدا پیوند اعضا از 1338 در بیمارستان نمازی و دکتر نوری شروع شده بود. بعد من دنبال پیوند اعضا از مرده به زنده بودمکه امکان پذیر شد. امروز پیوند از مرده به زنده خیلی زیاد است. باید مردم را تشویق کرد که اگر جنازه ای دارند که سالم است و فوت کرده اجازه بدهند که پیوند برداریم. خوشبختانه مردم ما ایثارگرند در این مورد این کار رااغلب می کنند.

 از نقش و کارکرد پزشکی قانونی در دستگاه قضایی ما بگویید. رابطه بین پزشکی قانونی و قاضی چگونه باید باشد؟

ما وقتی به پزشکی قانونی آمدیم، گفته می‌شد ما پزشکیمو قضات لیسانسه هستند ما نباید زیردست آنها باشیم.پدرم قاضی بود می دانستم قاضی چقدر باید زحمت بکشد. این بود که من کاملا بر عکس فکر می‌کردم. گفتم به سواد نیست به مقام است ما باید احترام به مقام قاضی را داشته باشیم ونهایت همکاری را داشته باشیم. این بود که من، دکتر منصور خلعتبری و دکتر محمدعلی خلعتبری با قضات خیلی رفیق بودیم.

 ارتباط خوب با قضات به ابداع پلیس قضایی هم منجر شد، درست است؟

نتیجه یک کار جالب در رابطه با مسئله صحنه جرم بود. درگذشتهاگر جرمیا قتلی اتفاق می‌افتاد قاضیو پلیس و پزشک هرکدام جداگانه برای تحقیق می‌رفتند. من پیشنهاد تشکیل یک تیم دادمکه رئیس این تیم قاضی جزایی باشد تا پزشکی قانونی و پلیس با هم به محل وقوع حادثه بروند و پرونده کامل به دادگستری بیاید. برای همین هم آقای هاشمی شاهرودی فرمودند که یک سمینار خیلی بزرگی تشکیل شود و چند روز این سمینار طول کشید و همهگفتند عجب کار جالبی بود. این است که الان ما به دنبال پلیس قضایی هستیم تا پلیس قضایی دارای تیم هایی ازجمله قاضی و پزشکی قانونی باشد.

 از خاطراتتان مانند کار با قضات باسابقه‌ای چون آقای سپهوند برایمان می‌گویید؟

سپهوند با من میانه‌اش خیلی خوب بود. عقیده هم داشت که پزشکی قانونی اگر قوی نباشد کار قضات به جایی نمی رسد. قاضی خیلی خوبی بود در هر کاری پزشکی قانونی را دخالت می داد. یک پرونده خیلی جالبی بود که آقای سپهوند قاضی اش بود و من را به عنوان کارشناس دعوت کرد. داستانش این بود که یک جوانی می‌رود با نامزدش در راسته طلافروشان خیابان تخت‌طاووس، شهید مطهری فعلی که طلا بخرند. پسری را می‌بیند که دنبال اینها افتاده و همینطور سوت می‌زند نامزد که ورزشکار و قهرمان کاراته بود با این مزاحم درگیر می‌شود و فرد مزاحم پا به‌فرار می‌گذارد اما جوان به او یک ضربه کاراته می‌زند که او جابه‌جا می افتدو می‌میرد. پزشکی قانونی در یک بررسی سطحی می‌گوید آثاری از ضربه وجود ندارد اما آقای سپهوند قبول نمی‌کند. دوتایی رفتیم کالبد شکافی . وقتی پشت گردن را وا کردیم ، متوجه شدیم که گردن به کلی له شده و من اظهار نظر کردم که ضربه جسم سختی به گردن باعث این کار شد. پرسیدند از من که ممکن است این ضربه کاراته باشد. من گفتم بله. خلاصه رفت به دادگاهآقای سپهوند من را خواست آن موقع حقوق ما 12000 تومان بود. با 14 هزار تومان حق کارشناسی 20 تا سوال جلوی من گذاشت که اگر چنین است و فلان و سوالاتی از این قبیل. خلاصه من هم شوخی کردم و گفتم ما حاضریم 20 هزار تومان بدهیم و فرار کنیم وکارشناسی نکنیم. به هر حال صحبت این بود که دست کاراته باز در خارج از رینگ کاراتهاگر به کار بیافتد آلت قتاله است یا خیر. من هم پاسخ دادم بله. ضربه دست کاراته باز در خارج از محیط ورزشی اگر وارد شود آلت قتاله است.

 در مورد ورزشکاران خاطره دیگری هم دارید؟

یک مورد قتل دیگر در رینگ بوکس اتفاق افتادکه آن زمان هنوز ورزشکاران بیمه نبودند. آن هم مدت‌های مدیدی گرفتاری ایجاد کرده بود. من هم گفتم چون در خود ورزش بوده قتل شبه عمد است. در حالی که وکیلش می گفت قتل عمد است که من ثابت کردم در ورزش بوده و شبه عمد است. پرداخت دیه کامل حکم این ورزشکار بود که پرداخت شد.

 از لحظات تلخ و شیرین‌ کاری که داشته‌اید برایمان تعریف کنید؟

یک مورد خیلی جالب و خیلی عجیب بود. یک روز ساعت 2 بعدازظهر بعد از اتمام کار داشتم می‌رفتم دانشکده، همکاری داشتیم به نامکیاپاشایی که دوید از من کمک خواست. دیدیم که در طرف‌های کرمانشاه یک ماشین باریپر از مواد غذایی که درراه جبهه بود بعد از تخلیه بار در درهسقوط کرده و 5 نفر کشته شده‌اند. آن زمان آنهایی که در شهرستان‌ها فوت می‌کردندرا به تهران می آوردند تا ما دوباره بررسی کنیم. یکی از اینها مشکوک بود. یعنی مادرش می گفت این صورتش له و لورده شده،من این را نمی‌شناسم ولی این اگر پای چپش شکسته باشد جنازه ماست. رفتم در آمبولانس پای چپ اورا گرفتم که ببینم شکسته است یا نه ؟ دیدم بعد از 27 ساعت که از مرگش می گذرد پا نرم و گرم است. داد زدم سر کیاپاشا که بیا این زنده است او را به بیمارستان سینا بردند. مادر و خواهرش پرسیدند چه شده؟ گفتم زنده است. گفتند زنده می ماند؟ گفتم خدایی که در این شرایط بعد 27 ساعت او را زنده نگه داشته مسلماً زنده نگاهش خواهد داشت و زنده هم ماند. یک بار هم تعداد زیادی نوزاد را کنار خیابان گذاشته بودند که از بی غذایی و سرما مرده بودند. البته بعضی هم نمرده بودند. ما فوری نجاتشان دادیم. حتی یکی از اینها را فکرمی‌کردند مرده است سینه‌اش را بازکردند، مرا خواستند و گفتند دکتر بیا. رفتم دیدم نمرده است فوری گذاشتم در آمبولانسبیمارستان سینا و نجاتش دادیم. این چیزهای شیرینی است که ما از این روش‌ها برای نجات این افراد استفاده کردیم. از آن به بعد من دستور دادم که هر جنازه ای به پزشکی قانونی می آید اول توسط پزشک معاینه شود از لحاظ اینکه زنده است یا مرده است بعد در سردخانه برای دفن بگذارند.

 از لحظات تلخ نگفتید؟

زمانیکه حضرت آیت ا... مطهری ترور شد را هرگز فراموش نمی‌کنم . او را خیلی دوست داشتم کتاب‌هایشان را داشتم موقعی که ایشان را ترور کردند بازپرس تعداد گلوله ها و نوع تفنگ و زاویه برخورد را خواسته بود

اجماع علمای تهران این بود که ایشان جزو آیات بزرگ استونمی شود کالبد شکافی کرد. من هم آن موقع سرپرست اداره بودم. حالا داستان این بود که به دادستان انقلاب تلفن کردیم که نمی گذارند کالبد شکافی کنیم. گفت به من مربوط نیست. فردا صبح بازپرس ما از شما نوع گلوله را می خواهد به دادستان عمومی تلفن کردیم گفت آقا اصلا در صلاحیت ما نیست. همه جا را خالی می گذارند و آدم تک و تنها باید آنجا تصمیم بگیرد و یکی از کارهای مشکل همین است.در نهایت تصمیم گرفتیم به امام راحل زنگ بزنیم. آقا قم تشریف داشتند. تلفن کردیم قم دفتر امام راحل، آنجا اتفاقاً من را شناختند گفت دکتر گودرزی حالت چطوره و دلیل تماس را پرسیدند، گفتم آیت ا... مطهری را آورده اند بازپرس این سوالات را طرح کرده آقایان اجازه کالبد شکافی نمی‌دهند. گفت گوشی دستت باشد و گفت بگویید بیایند از آن‌هایی که اجازه نمی دهند. آیت ا... شاه آبادی بود. آقا به او گفتمگر من نگفته ام در کار اجرایی دخالتنکنید.کار پزشکی قانونیبه شما چه مربوط است؟ شما بروید کنار بگذارید هر کار می‌خواهند بکنند؟ ما خوشبختانه وقتی شروع به کار کردیم با شکاف اول پوکه گلوله درآمد و ما فهمیدیم که اسلحه چیست؟ و مسیرش چیست؟

 به عنوان آخرین سوال علل موفقیت خودتان را چه می دانید؟

من از لحاظ زندگی و مالی موفق نبودم برای اینکه هرچه داشتم ملک پدری بود. حقوق بازنشستگی هم پول داروها هم نمی شود. چون داروهایی که به من می دهند خیلی گران است. یعنی حداقل یک قوطی 70 یا 80 هزار تومان است. بنابراین اگر موفقیت علمی باشد به خاطر پشتکار خودم بود. وقتی کوچک بودم پدرم و مادرم مرا به مطالعه کتاب تشویق می‌کردند دوستان شوخی می‌کردند که دکتر گودرزی سر جنازه هم کتاب می برد. البته واقعا کتاب می بردم سر جنازه و آسیب‌ها را با آسیب‌های موجود در کتاب مقایسه می کردم.

سر جنازه ها هم با خودم کتاب می بردم

شب‌نامه پخش کردند که من بچه اعیان هستم

فرقی میانشهدای خودمانوکشته‌های عراقینمی‌گذاشتیم

فرهنگی‌ها سعی می کردند نیما یوشیج را به مدرسه راه ندهند

دکتر کاتوزیان هم‌شاگردی من ووالیبالیست خوبی بود

پدر من وکیل مجلس و معاون دکتر مصدق بود

ضربه دست کاراته باز در خارج از محیط ورزشی آلت قتاله است

ما به دنبال پلیس قضایی هستیم که قاضی و پزشکی قانونی در آن باشند

پسر جوان بعد از 27 ساعت اعلام مرگ، زنده بود

اجازه کالبد شکافی جنازه شهید مطهری را نمی‌دادند

منبع: http://www.ghanoononline.ir/

    

پست های مرتبط

افزودن نظر

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.