×

نظریه مشورتی

نظریه مشورتی

سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح به موجب ماده 174 قانون برنامه سوم توسعه در سال 1379 از ادغام سازمان‎های بیمه و بازنشستگی ارتش، سپاه و ناجا تشکیل شد که برابر قانون اجباری بیمه عمر و حوادث نیروهای مسلح مصوب سال 1375 و آیین‌نامه اجرایی آن مصوب سال 1379، وظیفه پرداخت غرامت بیمه عمر و حوادث پرسنل نیروهای مسلح را برعهده دارد

نظریه-مشورتی

سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح به موجب ماده 174 قانون برنامه سوم توسعه در سال 1379 از ادغام سازمان‎های بیمه و بازنشستگی ارتش، سپاه و ناجا تشکیل شد که برابر قانون اجباری بیمه عمر و حوادث نیروهای مسلح مصوب سال 1375 و آیین‌نامه اجرایی آن مصوب سال 1379، وظیفه پرداخت غرامت بیمه عمر و حوادث پرسنل نیروهای مسلح را برعهده دارد.

در رابطه با نحوه پرداخت حق بیمه به بازماندگان متوفی، در بند «پ» ماده 4 آیین‎نامه اجرایی قانون بیمه عمر و حوادث مصوب سال 1379 مقرر شده که میزان سرمایه قابل پرداخت بعد از فوت بیمه‎شده به وراث قانونی یا ذی‎نفع در صورتی که فرم ذی‎نفع توسط آنان تکمیل شده باشد، معادل چهار برابر وجوهی است که به‎عنوان سهم دولت و سهم فرد 30 سال خدمت به صندوق بیمه پرداخت شده است. در ادامه برابر نظریه حقوقی به شماره 7/9262 مورخ 9 اسفند سال 1385 اعلام شده است که سرمایه بیمه عمر جزء ماترک متوفی محسوب نمی‎شود و لذا از شمول مقررات ارث خارج است. نظر به موارد پیش‎گفته قانونی مبنی بر نحوه استحقاق قانونی ذی‌نفع یا ورثه بر غرامت فوت بیمه عمر و حوادث نیروهای مسلح، بعضاً سازمان با دستورات قضایی مبنی بر توقیف مبلغ مذکور تحت عناوین مختلف ناشی از طلب غیر از متوفی مواجه می‎شود که مشکلات حقوقی برای سازمان به همراه داشته است. لذا برای رفع ابهامات پیش‎گفته و قابلیت توقیف غرامت به نفع شاکی که منشا طلب وی از بیمه‌شده متوفی است، ارشاد فرمایید.

با توجه به اینکه در بیمه عمر، شخص می‎تواند به نفع یک یا چند نفر از وراث خود یا شخص ثالث بیمه شود و غرامت مربوط بعد از فوت به آنها پرداخت شود، این غرامت از شمول عنوان ترکه متوفی خارج بوده و قابل توقیف بابت بدهی متوفی نیست.

آیا در تعیین مجازات جزای نقدی موضوع تصادفات رانندگی باید صرفا به «قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین» استناد کرد یا استناد به مواد مربوط به مجازات‎های جایگزین حبس در قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 صحیح است یا اینکه می‎توان به هر دو قانون استناد کرد؟

به‎صراحت بند یک ماده 3 قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین، مجازات همه جرایم مربوط به تخلفات رانندگی به استثنای موارد مستثنی‎شده در تبصره ماده 718 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375، جزای نقدی موضوع این بند است که بر اساس میزان جزای نقدی حاکم در زمان وقوع جرم تعیین می‎شود. درخصوص جرایم موضوع مواد 714 و 718 این قانون که طبق تبصره ماده 718 قانون اخیرالذکر از شمول بند یک ماده 3 قانون صدرالذکر مستثنی شده‎اند، با توجه به میزان حبس مقرر در موارد مذکور، مشمول بند 2 ماده 3 قانون صدرالذکر نیز نیستند؛ لذا دادگاه با توجه به ماده 68 قانون مجازات اسلامی سال 1392 و رای وحدت‎رویه شماره 746 مورخ 29 دی سال 1394 هیأت عمومی دیوان عالی کشور، می‎تواند جزای نقدی جایگزین حبس تعیین کند. بنابراین حسب مورد، استناد به قانون وصول برخی از درآمدهای دولت یا مقررات مربوط به مجازات جایگزین حبس ضروری است. 

منبع : روزنامه حمایت

    

مشترک شدن در خبرنامه!

برای دریافت آخرین به روز رسانی ها و اطلاعات ، مشترک شوید.