قانون موافقتنامه کشتیرانی تجاری ، دریائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند
شماره 595ـ ق - 22/10/1375
حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای هاشمی رفسنجانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
لایحه شماره 82649/14683مورخ 9/12/1374 دولت در خصوص موافقتنامه کشتیرانی تجاری دریائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و جمهوری هند که در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ 5/10/1375 مجلس شورای اسلامی عینا تصویب و به تایید شورای نگهبان رسیده است در اجرای اصل یکصدو بیست و سوم قانون اساسی به پیوست ارسال می گردد .
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی اکبر ناطق نوری
شماره 111895 - 26/10/1375
وزارت راه و ترابری
قانون موافقتنامه کشتیرانی تجاری ، دریائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند که در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ پنجم دی ماه یکهزارو سیصدو هفتادو پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 12/10/1375 به تایید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره 595 ـ ق مورخ 22/10/1375 واصل گردیده است ، به پیوست جهت اجرا، ابلاغ می گردد .
رئیس جمهور ـ اکبر هاشمی رفسنجانی
ماده واحده ـ موافقتنامه کشتیرانی تجاری ، دریائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند مشتمل بر یک مقدمه و 15 ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله آن داده می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه کشتییرانی تجاری ، دریائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت هند که از این پس طرفهای متعاهد نامیده می شوند با علاقه به تضمین توسعه هماهنگ کشتیرانی تجاری ، دریائی بین دو کشور ، فعال نمودن همکاری بین دو طرف در زمینه کشتیرانی تجاری ، دریائی و با رعایت اصل آزادی دریانوردی تجاری بین المللی تصمیم به انعقاد موافقتنامه زیر گرفته اند :
ماده 1 ـ از نظر موافقتنامه حاضر :
1ـ اصطلاح (کشتی طرف متعاهد) به معنای هر کشتی تجاری میباشد که برابر قوانین داخلی یک طرف متعاهد به ثبت رسیده و تحت پرچم آن تردد می نماید به جز :
الف ـ کشتیهای جنگی .
ب ـ سایر کشتیهائی که در خدمت نیروهای مسلح هستند .
ج ـ کشتیهای تحقیقاتی ( هیدرو گرافی ، اقیانوس شناسی و علمی).
د ـ کشتیهای ماهیگیری .
هـ ـ کشتیهائی که اعمالی با ویژگی غیر تجاری انجام می دهند (قایقهای دولتی ، بیمارستانی و غیره ).
2 ـ اصطلاح (عضو خدمه) یعنی هر شخصی که در روی عرشه کشتی هر یک از طرفهای متعاهد متصدی اعمال مربوط به سکانداری ، بهره برداری یا نگهداری کشتی بوده و نام او در فهرست خدمه کشتی مندرج می باشد .
3 ـ مقامات صالح دریائی عبارتند از : وزارت راه و ترابری در جمهوری اسلامی ایران و وزارت حمل و نقل جاده ای ـ دریائی در جمهوری هند.
ماده 2 ـ موافقتنامه حاضر در قلمرو جمهوری اسلامی ایران و قلمرو جمهوری اسلامی هند به موقع اجرا گذارده خواهد شد .
ماده 3 ـ همکاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند در زمینه کشتیرانی تجاری ، دریائی براساس اصول تساوی حقوق و احترام به حاکمیت ملی و منافع و علایق مشترک خواهد بود .
ماده 4 ـ برابر ماده 3 این موافقتنامه طرفهای متعاهد یکدیگر را برای برقراری تماس بین سازمانها و مراجع مسؤول فعالیتهای حمل و نقل دریائی خود مساعدت خواهند نمود .
ماده 5 ـ
1 ـ طرفهای متعاهد در جهت توسعه کشتیرانی ، تجاری ، دریائی بین دو کشور همکاری و تشریک مساعی نموده و بدین منظور موافقت می نمایند که :
الف ـ کشتیهای ایرانی و هندی را برای شرکت در حمل و نقل کالا بین بنادر دو کشور متعاهد ترغیب و برای رفع موانع احتمالی که ممکن است مانع توسعه این حمل و نقل شود همکاری نمایند.
ب ـ برای کشتیهائی پرچم یکی از طرفهای متعاهد در حمل کالا بین بنادر طرف متعاهد دیگر و کشورهای ثالث مشارکت مینمایند ، ایجاد مانع نکنند.
ج ـ تسهیلات ویژه ای در رابطه با رفت و آمد عبوری کشورهای شرکت کننده به صورت پهلودهی کشتیها ، اختصاص تسهیلات انبارداری ، اعطای مهلت رایگان و غیره طبق توافق متقابلی که به عمل خواهد آمد ، فراهم نمایند.
2 ـ مفاد بند 1 این ماده شامل حق کشتیرانی کشتیهائی که تحت پرچم کشور ثالث رفت آمد می کنند برای مشارکت در رفت و آمد دریائی بین بنادر طرفهای متعاهد و بنادر کشورهای ثالث نمیشود.
ماده 6 ـ
1 ـ هر یک از طرفهای متعاهد در رابطه با موارد زیر نسبت به کشتیها، خدمه ، مسافران و کالاهای روی عرشه کشتی طرف متعاهد دیگر همان رفتاری را خواهد داشت که با کشتیهای خود که در حمل و نقل دریائی بین الملل مورد استفاده قرار می گیرند، دارد:
الف ـ دسترسی آزاد به آبهای سرزمینی ، داخلی و بنادر خود،
ب ـ توقف کشتیها در بنادر، استفاده از بنادر برای عملیات تخلیه و بارگیری کالا و استفاده از تاسیسات بندری ،
ج ـ سوار و پیاده شدن مسافران ،
د ـ استفاده از خدمات مربوط به کشتیرانی تجاری دریائی و همچنین عملیات تجاری مربوط .
2 ـ مفاد بند 1 این ماده در موارد زیر اعمال نخواهد شد :
الف ـ فعالیتهائی که برابر قوانین داخلی هر یک از طرفهای متعاهد منحصر به مؤسسات و سازمانهای آن طرف است از قبیل تجارت ساحلی ، کابوتاژ (کشتیرانی ساحلی) ، عملیات نجات ، یدکی کشی و سایر خدمات بندری به غیر از خدمات نمایندگی ،
ب ـ مقررات مربور به پذیرش و اقامت خارجیان در سرزمین هر یک از طرفهای متعاهد
ج ـ مقررات مربوط به راهنمائی اجباری کشتیهای خارجی ،
د ـ بنادری که برای کشتیرانی بین المللی ، باز نمی باشند .
ماده 7 ـ طرفهای متعاهد در چهارچوب قوانین و مقررات بندری خود تمام اقدامات لازم را برای تسهیل و تشویق حمل و نقل دریائی برای جلوگیری از تاخیر غیر ضروری کشتیهائی که تحت پرچم متعاهد دیگر بنادرشان رفت و آمد می کنند برابر الزامات کنوانسیون های بین المللی انجام خواهند داد .
ماده 8 ـ
1 ـ گواهینامه های تابعیت و اندازه گیری ، همچنین سایر مدارک کشتی که توسط مقامات صالح یکی از طرفهای متعاهد یا به رسمیت شناخته شده ، برابر الزامات کنوانسیون های بین المللی توسط مقامات صالح طرف متعاهد دیگر به رسمیت شناخته خواهد شد .
2 ـ کشتیهای هر یک از طرفهای متعاهد که گواهینامه های اندازه گیری آنها طبق بند 1 این ماده و الزامات کنوانسیون های بین المللی معتبر شناخته شده است از هر گونه اندازه گیری در بنادر طرف متعاهد دیگر معاف خواهد بود .
3 ـ محاسبه هزینه ها و عوارض بندری براساس گواهینامه های اندازه گیری کشتیها ، موضوع بند 1 ماده حاضر انجام خواهد گرفت .
ماده 9 ـ طرفهای متعاهد مدارک شناسائی اعضای خدمه کشتی را که توسط مقامات صالح آنها صادر شناخته شده است ، به رسمیت خواهند شناخت ، مدارک شناسائی اشاره شده به شرح زیر است :
مدارک شناسائی برای اعضاء خدمه عضو کشتیهای جمهوری اسلامی ایران .
گذرنامه دریانوردی
مدارک شناسائی برای اعضای خدمه کشتیهای جمهوری هند:
گواهی انجام وظیفه مستمر دریانوردی هندی
ماده 10 ـ
اشخاصی که دارای مدرک شناسائی مطابق با ماده 9 این موافقتنامه هستند و اعضای خدمه کشتی هر طرف متعاهد صادر کننده این مدارک برای ایشان ، مجاز هستند بدون ویزا از کشتی پیاده شده و در شهر بندری طی مدت توقف کشتی در همان بندر اقامت نمایند، به شرط آن که اسامی این اشخاص در فهرست خدمه کشتی و فهرست خدمه ای که توسط فرمانده کشتی به مقامات بندری ارایه شده ، وارد شده یاشد .اعضای خدمه از زمان پیاده شدن از کشتی تا بازگشت به کشتی باید مقررات جاری نظم عمومی و مهاجرت و گمرک را رعایت نمایند.
2 ـ اشخاصی که دارای مدارک شناسائی مطابق با ماده 9 این موافقتنامه هستند حق خواهند داشت وارد قلمرو طرف متعاهد دیگر شوند ، به منظور بازگشت به کشتی خود یا انتقال به کشتی دیگر از آن عبور نمایند ، یا به هر منظور دیگری که از قبل توسط مقامات صالح طرف پذیرنده تایید شده باشد سفر نمایند.
3 ـ در کلیه موارد مذکور در بند 2 این ماده مدارک شناسائی باید دارای ویزای کشوری باشد که دارندگان آنها می خواهند از قلمرو آن عبور کنند .
این ویزا بایستی توسط مقامات صالح طرف پذیرنده در کوتاهترین مدت ممکن صادر شود .
4 ـ هنگامی که یکی از اعضای خدمه کشتی یکی از طرفهای متعاهد که دارای مدرک شناسائی مطابق با ماده 9 این موافقتنامه می باشد در بندر طرف متعاهد دیگر به علت بیماری یا دلایل دیگر که از نظر مقامات صالح آن بندر قابل قبول و معتبر باشد از کشتی پیاده شود ، مقامات بندر یاد شده باید در کوتاهترین مدت ممکن اجازه نامه لازم را نمایند تا شخص مربوط بتواند در صورت بستری شدن در قلمرو آن اقامت نماید یا به کشور اصلی خود بدون در نظر گرفتن نوع وسیله نقلیه مراجعت نماید یا برای سوار شدن به کشتی دیگر به بندر دیگری برود.
5 ـ فرمانده کشتی که در بندر طرف متعاهد دیگر توقف دارد ، یا یکی از اعضای خدمه که توسط او منصوب می شود با رعایت قوانین و مقررات کشور پذیرنده می تواند با مقام کنسولی کشوری که کشتی تحت پرچم آن ثبت شده یا نماینده شرکت صاحب کشتی تماس گرفته یا ملاقات نماید.
ماده 11 ـ هر یک از طرفهای متعاهد باید کمکهای پزشکی لازم را به اعضای خدمه کشتیهای طرف متعاهد دیگر در حد امکان برابر قوانین و مقررات داخلی خود ارایه نماید .
ماده 12 ـ
1 ـ چنانچه کشتی یکی از طرفهای متعاهد به گل بنشیند و یا با ساحل و سایر تاسیسات ساحلی کشور طرف متعاهد دیگر برخورد نماید ، کشتی فوق و محموله آن مانند کشتی های طرف متعاهد اخیر الذکر و محموله های آنها مورد حمایت و مراقبت قرار خواهند گرفت .
فرمانده خدمه و مسافران روی عرشه کشتی ای که متحمل خساراتی شده است در هر زمان همان کمک و حمایتی را دریافت خواهند داشت که به اتباع کشوری که تصادف درآبهای سرزمینی ان اتفاق افتاده ارایه می شود و هزینه های آن طبق قراردادهای منعقده بین طرفین دریافت خواهد شد .
مفاد این ماده مانع طرح دعاوی مربوط به کمک و حمایت های ارایه شده مطابق قرارداد در مورد کشتی ای که متحمل صدمه شده ، مسافران ، محموله و اموال روی عرشه آن نمی شود .
2 ـ کشتی خسارت دیده ، اموال و کالای روی عرشه آن و شامل هر بخش از آنها مشمول حقوق گمرکی ، سود بازرگانی ، هزینه ها و سایر مالیاتهائی که برای کالاهای وارداتی اعمال می شود نخواهد شد مگر هدف ، استفاده و مصرف در سرزمین طرف متعاهدی باشد که در ان حادثه اتفاق افتاده است .
3 ـ مفاد بند 2 این ماده مانع اجرا و بکارگیری قوانین و مقررات جاری در سرزمین طرفهای متعاهد در مورد انبار موقت کالا نمیشود
ماده 13 ـ
1 ـ مقامات صالح از طرفهای متعاهد نباید در اختلافات حقوقی واقع شده در دریا یا بندر آن طرف بین صاحب کشتی ، فرمانده ، افسران و دیگر اعضای خدمه در رابطه با حقوق ، متعلقات شخصی آنها و بطور کلی کار روی عرشه کشتی که تحت پرچم طرف متعاهد دیگر تردد می نماید دخالت نمایند .
2 ـ مقامات صالح یکی از طرفهای متعاهد نباید در مورد جرمی که در عرشه کشتی طرف متعاهد دیگر به هنگام توقف در بندر آنان روی می دهد اعمال صلاحیت کیفیری نمایند مگر در موارد زیر :
الف ـ به موجب درخواست یا موافقت نماینده سیاسی یا مقام کنسولی طرف متعاهد دیگر که کشتی تحت پرچم آن تردد میکند.
ب ـ زمانی که برای جرم ارتکابی در قوانین داخلی کشور متعاهدی که کشتی در بندر آن توقف نموده است ، مجازات حبس بیش از 5 سال پیش بینی شده باشد .
ج ـ زمانی که جرم یا آثار آن مخل نظم عمومی در ساحل یا در جرم توسط اتباع دولت پذیرنده یا علیه آنها ارتکاب یافته باشد .
هـ ـ برای جلوگیری از تجارت غیر قانونی مواد مخدر ، روانگردان یا مواد رادیو اکتیو.
3 ـ مفاد این ماده ارتباطی یا حق مقامات صالح طرفهای متعاهد راجع به اجرای قوانین ومقررات داخلی آنها در مورد حفظ بهداشت عمومی ، کنترل گمرکی ، محافظت از محیط دریائی ، امنیت کشتیها ، بنادر ، جان افراد و کالاها و پدیرش خارجیان در سرزمین آنها ندارد .
ماده 14 ـ
1ـ طرفهای متعاهد بنابر روح همکاری نزدیک بطور متناوب به جهات زیر مشورت خواهند نمود :
الف ـ مورد بحث قرار و بهبود شرایط اجرای این موافقتنامه .
ب ـ ارایه پیشنهاد و هماهنگی در اصلاحات و الحاقات احتمالی این موافقتنامه .
2 ـ در راستای بند 1 این ماده ، طرفهای متعاهد از طریق مجاری دیپلماتیک پیشنهاد انجام مشاوره ، بین مقامات صالح دریائی دو کشور را خواهند نمود که شروع مذاکرات نباید از تاریخ پیشنهاد مربوط از 60 روز تجاوز نماید .
ماده 15 ـ
1 ـ این موافقتنامه منوط به تصویب است و از تاریخ مبادله اسناد مربوط به تصویب ، لازم الاجرا خواهد بود .
2 ـ این موافقتنامه بری مدت نامحدود منعقد شده تا 6 ماه پس از تاریخی که هر یک از طرفهای متعاهد طرف دیگر را بطور کتبی از قصد خود مبنی بر لغو موافقتنامه حاضر آگاه سازد ، به اعتبار خود باقی خواهد بود .
این موافقتنامه در دهلی در تاریخ چهاردهم دیماه سال هزارو سیصدو هفتادو سه هجری شمسی ، مطابق با چهارم ژانویه سال هزارو نهصدو پنج میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای انگلیسی ، فارسی و هندی تهیه که اعتبار هر دو نسخه یکسان خواهد بود .
در صورت اختلاف در تفسیر متن انگلیسی معتبر خواهد بود .
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف دولت جمهوری هند
قانون فوق مشتمل بر ماده ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و پانزده ماه در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ پنجم دی ماه یکهزارو سیصدو هفتادو پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 12/10/1375 به تایید شورای نگهبان رسیده است .
رئیس مجلس شورای ـ علی اکبر ناطق نوری
نوع : قانون
شماره انتشار : 15129
تاریخ تصویب : 1375/10/05
تاریخ ابلاغ : 1375/11/15
دستگاه اجرایی : وزارت راه وترابری -
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
تصویبنامه در خصوص انتخاب اعضای هیات مدیریه هر یک از مناطق آزاد تجرای ـ صنعتی قشم ، کیش و چابهار تصویبنامه در خصوص شرایط ورود کانتینرهای مخصوص حمل کالا اعم از نو و مستعمل
