لیست بهترین وکلای زمین های دایر ایران

شناسه : 1531

زمین دایر چیست؟

زمین دایر در قوانین مختلفی تعریف شده است.

زمین دایر شهری

در ماده ۵ قانون زمین شهری مصوب سال ۱۳۶۶ می خوانیم: اراضی داير زمين هايی است كه آن را احيا و آباد نموده اند و در حال حاضر داير و مورد بهره برداری مالک است زمين های داير مشمول اين قانون صرفا اراضی كشاورزی اعم از محصور يا غير محصور می باشد.

با توجه به اینکه قلمرو مکانی قانون پیش گفته بر اساس ماده ۲ آن قانون صرفاً، محدوده قانونی و حريم استحفاظی شهرها و شهركهاست بنابراین اراضی دایر خارج از این محدوده ها مشمول قانون زمین شهری و قواعد آن نیست.

زمین دایر کشاورزی

زمین دایر در بند « د» ماده یک لايحه قانوني اصلاح لايحه قانونی و اگذاری و احياء اراضی در حكومت جمهوری اسلامی ايران مصوب ۱۳۵۹/۱/۲۶ به عنوان یکی از انواع زمین قید شده است.

در قسمت واژه نامه ها نیز زمین دایر این چنین تعریف شده است:

زمين هایی است كه احياء شده و مستمراً مورد بهره برداری می باشد.

ملاحظه می گردد دو شرط احیاء و بهره برداری فعلی از عناصر تعریف زمین های دایر اعم از زمین های دایر مزروعی و کشاورزی و زمین های دایر شهری است.

مالکیت زمین دایر با کیست؟

به طور خلاصه می توان گفت اصولاً مالکیت زمین های دایر با مالک است اما این مالکیت در قوانین مختلف به شدت تحدید گردیده است.

غیر از قوانینی مانند لایحه قانونی نحوه خرید و تملک اراضی که نظام عادلانه ای برای پرداخت بهای اراضی دایر ملحوظ داشته اند، قوانینی وجود دارد که بر اساس آنها قیمتی ناچیز در قبال سلب مالکیت یا تملک به مالک پرداخت می شود.

تفاوت اراضی موات با اراضی دایر

نخستین بار در قانون نحوه واگذاری و احیاء اراضی در حکومت جمهوری اسلامی ایران ‌مصوب 1358.6.25 در مورد اراضی بایر و موات تعریفی ارائه گردید براساس م 1 این قانون انواع اراضی به شرح ذیل تعریف می‌گردد:

اراضی موات - زمینهایی است که سابقه احیاء و بهره‌برداری ندارد و به صورت طبیعی باقی مانده است.

بنابراین برای اینکه زمینی موات محسوب شود باید دو شرط زیر وجود داشته باشد :

مالک خاص نداشته باشد: پس اگر زمینی ملک اشخاص باشد و به سبب اهمال آنان آباد نشده باشد زمین موات نیست بلکه بایر محسوب می شود.

آبادی و کشت و زرع در آن نباشد: آبادانی زمین به تناسب انتفاعی که از آن می توان برد متفاوت است اما با توجه به عرف زمینی که در آن درخت و ساختمان باشد و کشت شود دایر و آباد محسوب می شود.

زمین موات خود دارای اقسامی است که شاید بیان آن در اینجا خالی از لطف نباشد.

1) از اصل موات بوده و در هیچ تاریخ و زمانی سابقه مالکیت نداشته و یا اگر بوده است به کلی از آن بی خبر هستیم.

2) زمین هایی که در گذشته مالک داشته ولی به طور کلی از بین رفته و منقرض شده است مانند زمین های شوش و بابل.

3) زمینی که مالک دارد  ولی نمی دانیم که چه کسی مالک است و ملک هم به صورت خرابه درآمده. ( تفاوت این مورد با مورد اول در این است که در اینجه اصل داشتن مالک را می دانیم و لی مالک به صورت خاص را نمی شناسیم)

4) می دانیم مالک معینی دارد ولی از آن اعراض کرده .