سلام سوال من حقوقی نیست، میخوام ببینم چرا شرایط زندگی من در هیچ جای ا

سلام سوال من حقوقی نیست، میخوام ببینم چرا شرایط زندگی من در هیچ جای این کشور پهناور مورد بررسی قرار نگرفته؟ (ادامه تحصیل،سربازی،مسکن و ...) خواهش میکنم داستان زیر رو با حوصله بخونید تا شرایطم رو تاحدودی درک کنید: ما هیچ اقوام وفامیلی نداریم،هیچ هیچ هیچ... عجیبه... ما 6 بچه بودیم، اسماشونو از بزرگ به کوچیک مینویسم : کبری،صغری،علی،فرهاد،فاطمه و من (حجت) کبری ازدواج کرد و صغری هم همینطور شوهر کبری معتاد بود به هروئین، زندگی را به سختی میگذراند تا این که شوهرش به 3 سال حبس به جرم دزدی محکوم شد. مادرم که زنی بی سواد و روستایی بود 7 ساله که بودم بر اثر ناراحتی قلبی فوت شد 8 سالم شد. در این مدت پدرم فقط به فکر رفقای معتادش بود، شبا با زن و مردهای غریبه میومدن خونه با دستگاه های عجیبی مشروب درست میکردن و میخوردن و مست میکردن. نمیدونید چه دوران سختی بودن، دوران کودکی که در 4دیواری اتاق کاگلی پرشده از نور ضعیف زرد لامپ رشته ای گذشت! باورتون میشه من از پدرم تاحالا پول توجیبی نگرفتم؟! پدرم که معتاد بود و هیچی نداشت ( نه خونه،نه کار،نه سرمایه) رهامون کرد و رفت به ناکجا آباد... من موندم و علی و فرهاد و فاطمه فرهاد دوره ی راهنمایی بود و علی تازه وقت سربازیش بود و فاطمه فقط 4 سال از من بزرگتر بود. فرهاد از علی عاقلتر بود درس میخوند معلمش از شرایطش اگاه بود و معلم من هم همینطور و از کمک کردن به ما دریغ نمیکردند. خدا خیرشون بده انشاءالله علی هم مثل پدرم به فکر یللی تللی بود هیچوقت خونه پیداش نمیشد. به زور معافی پزشکی گرفت. خونه ها عوض کردیم : خونه ی بی آب! خونه ی بی حموم! خونه ی ... خونه هایی که نه داخلش نه مکانش براتون قابل تصوره. چه شبهای سردی که بدون بخاری گذشت... چه شبهایی که گرسنه خوابیدیم... کودکی که بدون کودکی کردن بزرگ شد... شوهر کبری از زندان آزاد شد و ما به هم ملحق شدیم و مدتی را با هم گذراندیم تحت پوشش کمیته شدیم با هزارجور مخفی کاری!!! اخه شرایط تحت پوشش شدن رو نداشتیم!!! کمکشون ناچیز بود اما باز خدارو شکر. پدرم گاهی سالی سرمیزد و خونمونو تو شیشه میگرفت چون هروقت میومد یا با کبری جنجالش میشد یا با مصطفی شوهر کبری! من راهنمایی بودم که خواهرم کبری طلاقش رو گرفت و پیمان پسرشون که یک سال از من کوچکتر بود با ما موند. شوهر صغری خوب بود ویک حقوق بخور و نمیری دارند خدارو شکر. علی با یک دختر روستایی ازدواج کرد و با دوتا بچه فرستادشون خونه! خودش الان معتاد به کراکه. باورتون نمیشه یکی از بچه هاشو هیچ وقت ندیده. چه معتاد بی غیرتی!!! همسر اونم که زنی نجیب بود در حال حاضر پیگیر طلاق غیابی هستش... فاطمه که دختری لجباز بود همیشه به خاطر رفتارهای تند و بد خواهرم کبری (که رفتاری شبیه رفتار روانیاست) از خونه فراری بود. تا اینکه با پسری آشنا شد که اونم معتاد بود، خودشم معتاد شد... سرخود ازدواج کردند با اینکه ما تمام تلاشمون رو کردیم... ترکش دادیم... اما نشد که نشد... شوهر فاطمه به چندین سال زندان محکوم شده خود فاطمه هم به جرم فساد اخلاقی مدتی تو زندان بود والان تا اونجا که میدونم با علی و پدرم که تو خونه ی چندتا معتاد(متشکل از مرد و زن) تزریقی باهم زندگی میکنن، به شیشه و کراک معتاد شدن... فرهاد ازدواج کردو رفت والان خدارو شکر مشغوله. پیمان ( خواهر زادم) تو یزد در حال درس خودنه اما خرجیش رو کسه دیگه ای میده. الان منم و خواهرم کبری تو یه اپارتمان اجاره ای با ماهیانه 120هزار تومان زندگی میکنیم من تازه وارد 20 سالگی شدم. پسری نرمال، دانشجوی دانشکده ی دولتی روزانه فوق دیپلم رشته ی کامپیوتر – ترم آخر هستم. گاهی خودمم تعجب میکنم که چرا من تو این خونواده خراب نشدم؟ به هرحال خدارو شکر. سال 89 کنکور کاردانی به کارشناسی شرکت کردم اما چون هم درس میخونم هم کار میکنم وقت کنکوری خوندنو ندارم... و متاسفانه با اینکه کنکور رو تقریبا آزمایشی شرکت کردم اما خیلی ناراحت شدم. درس همه چیزه منه... نمیتونم رهاش کنم. در حال حاضر دارم واسه کنکور کارشناسی سال 90میخونم. خواهرم به شدت از وجود من در خونه ناراضیه، حق هم داره... رفتار اون با من به شدت توهین آمیزه. نمونه ای ازکاراش: درارو محکم میبنده، حرفف نمیزنه، به زور جواب سلاممو میده، تنهایی غذا میخوره، چپ چپ نگاه میکنه. من جرات نمیکنم به غذا یا میوه تو خونه دست بزنم... اکثرا بیرون غذا میخورم. اما من از کاراش ناراحت نمیشم چون حقو میدم به اون و میدونم که داره اشتباه میکنه. دلیلش رو هم میدونم... خواهرم با کسیه که فکر میکنه من اطلاع ندارم، اون داره خرج خونه رو میده و خواهرم دوست داره تموم وقتش رو با اون باشه... برام خیلی سخت بود که اینو بنویسم ولی خواستم این حرفارو یک نفر بشنوه و بدونه چقدر فشار رو تحمل میکنم... توی دفتر خاطراتش خوندم و فهمیدم عاشقش شده و توش نوشته بود دیگه دوست نداره من پیششون باشم خسته شده از برادرو خواهراش... میخوام جدا بشم اما کجا برم؟ درحال حاضر 400 هزار تومان سرمایه دارم که اونم نگه داشتم واسه دوران کارشناسی. که باز هم ظلم شد از مسئولین به من که تا اونجاکه جا داشته دانشگاه های روزانه رو ویژه ی فرهنگیان کردن ومن احتمال اینکه دوره ی کارشناسی رو در دانشگاه غیر انتفاعی بگذرانم تقریبا زیاده. چون کارهم میکنم، میترسم وارد تک و توک دانشگاه های دولتی روزانه که در شهرهای پرت ایرانه قبول نشم. تازه اگه دانشگاه دولتی روزانه هم قبول بشم خرجش دست کمی از غیرانتفاعی تو شهر خودم نداره... با استادم که خودش به مشکلاتم پی برده بود، صحبت کردم که راهنماییم کنه. گفت : نمیتونم با این شرایط ادامه تحصیل بدم چون خرجش زیاده. گفت برم سربازی، یه جا با فوق دیپلم مشغول بشم، بعد ادامه تحصیل بدم. اما میدونم اینطوری نمیشه، یا از درس زده میشم یا میچسبم به کاری که هیچوقت تو آرزوهام نبوده... میترسم از آینده ای که منتظرش بودم و تو این خانواده تلاشمو تا اونجاکه جا داشت واسش کردم، بهش نرسم. میترسم از اینکه نتونم به خودم ثابت بکنم ما خانواده ی نفرین شده نیستیم... خیلی وقتا فکر خودکشی به سرم زده و بخدا تاحدی طرفش رفتم شما بگید حق من چیه؟ منکه نه پشتیبان مالی دارم، نه حتی یه سقف واسه زندگی! چطوری ادامه تحصیل بدم؟ شرایط زندگی من نه واسه کمیته امداد بررسی شده، نه سربازی، ونه هیچ جا برای ادامه تحصیل! کجای کاره خدا حکمت و انصاف داره؟ انصافش تو زندگیه پسرایی گل کرده که روزانه 150 هزار تومان از پدراشون پول توجیبی میگیرنو سر رو کم کنی شرط میبندن برای اینکه هرکس پول بیشتری رو آتیش بزنه؟ یا من که لنگه ترمی 400 تومانم؟ باز هم خدارو شکر. - به من بگید که چیکار کنم؟ بهترین راهکار برای من چیه؟ چون من دیگه راهی جز خودکشی واسه خودم نمیبینم. - چرا شرایط من هیچ جا بررسی نشده؟ حتی واسه یارانه ها!!! هه!!! ببخشید وقتتون رو گرفتم اما این حرفا تو دلم واسم شده بود یه عقده؛ خیلی دوست داشتم تا این حد راحت با کسی درمیون بذارمشون چون هیچکس از مشکلاتم تا این حد که الان شما میدونید نمیدونه. خواهش میکنم نا امیدم نکنید و جواب نامم رو بدید. ممنون.