شناسه : 829
الزامات مربوط به اداره شرکت ها
تقاضانامه ثبت شرکت ها
مطابق ماده 3 نظام نامه قانون تجارت، ثبت شرکت به موجب تقاضانامه ای که در دو نسخه تنظیم می شود به عمل خواهد آمد. در خصوص تقاضانامه، شرایط، یا محتوا، مندرجات اطلاعات، مسئولیت ارائه و یا امضاء آن در قوانین و مقررات پیش بینی های لازم در نظر گرفته نشده است.
لذا بر این اساس هر چند تقاضانامه یکی از اسناد مهم و اساسی جهت ثبت شرکت تلقی می گردد مغایرت های حهت لزوم هنگام ثبت انواع شرکت های تجارتی وجود دارد.
بر طبق ماده 5 همان مقررات، بعد از ثبت شرکت متصدی ثبت باید نسخه ثانی تقاضانامه را با قید تاریخ و نمره ثبت امضاء و به مهر اداره ممهور کرده و به تقاضا کننده بدهد.این سند، سند ثبت شرکت خواهد بود. لذا با توجه به مقررات مذکور تقاضانامه می تواند به عنوان سند رسمی ثبت شرکت ها در نظر گرفته شود که در ادبیات کنونی ثبت شرکت ها بدین نحو در نظر گرفته نشده است.
مستندات مربوط به سرمایه شرکت
جهت تشکیل شرکت و تامین آن، نیاز است شرکت های تجاری دارای سرمایه باشند. هرکدام از شرکاء لازم است مال یا آورده ای را اعم از وجه نقد یا غیر نقدی، وارد شرکت نمایند، که این آورده به محض تشکیل شرکت و ایجاد شخصیت حقوقی از دارایی شرکاء و سهامداران منفک می گردد و وارد دارایی شخصیت حقوقی می شود.
مشارکت شرکاء در شرکت تجاری با هدف کسب سود و تقسیم آن میان اعضاء صورت می گیرد.
الزامات ثبت تغییرات برای تمامی شرکت ها
ماده ۱۰۶ قانون تجارت، درمواردی که تصمیمات مجمع عمومی در برگیرنده یکی از امور ذیل باشد یک نسخه از صورتجلسه مجمع باید به جهت ثبت به مرجع ثبت شرکت ها ارسال گردد :
انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان.
تصویب ترازنامه وعملکرد مالی.
کاهش یا افزایش سرمایه وهر نوع تغییر در اساسنامه.
انحلال شرکت و نحوه تصفیه آن.
الزامات مهم ثبت علائم تجاری
همیشه یکی از مشکلات اصلی در رابطه میان شرکتها و مشتریان، نبود یک زبان مشترک بود. وجود یکی زبان مشترک میتواند راهگشای کار باشد و مصرفکنندگان و مشتریان را از سردرگمی خلاص کند.
نام تجاری در واقع آن اسم، عبارت یا اصطلاحی است که شخص برای کالا یا خدمات خود انتخاب میکند. این نام تجاری کاری میکند که مشتریان با شنیدن آن سریعا به یاد کالاها یا خدمات آن میافتند. تعریف دیگر نام تجاری این است که اسم یا عنوانیکه معرف و مخص کننده شخص حقیقی یا حقوقی باشد.
استفاده تجار از علامت تجاری اختیاری است ( تبصره ماده یک قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب 1/ 4 / 1301شمسی ) و حق استعمال انحصاری علامت تجاری از آن شخصی است که علامت را در مرجع ثبت شرکتها به ثبت رسانیده باشد. ( ماده دو قانون ثبت علائم و اختراعات ). به بیانی دیگر، علامت تجاری ثبت شده را تجار دیگر نمیتوانند استفاده کنند و از این دیدگاه الزام خاصی را برای سایر تجار به وجود میآورد.